Furfural was first isolated in 1821

Furfural was first isolated in 1821 (published in 1832) by the German chemist Johann Wolfgang Döbereiner, who produced a small sample as a byproduct of formic acid synthesis.[4] At the time, formic acid was formed by the distillation of dead ants, and Döbereiner's ant bodies probably contained some plant matter. In 1840, the Scottish chemist John Stenhouse found that the same chemical could be produced by distilling a wide variety of crop materials, including corn, oats, bran, and sawdust, with aqueous sulfuric acid, and he determined the empirical formula (C5H4O2). In 1901, the German chemist Carl Harries deduced furfural's structure.

Except for occasional use in perfume, furfural remained a relatively obscure chemical until 1922, when the Quaker Oats Company began mass-producing it from oat hulls. Today, furfural is still produced from agricultural byproducts like sugarcane bagasse and corn cobs. The main countries producing furfural today are the Dominican Republic, South Africa and China.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Furfural ถูกต้องแยกต่างหากในประสบ (เผยแพร่ใน 1832) โดยนักเคมีชาวเยอรมันโยฮันน์วอล์ฟกังวัก Döbereiner ผู้ผลิตตัวอย่างขนาดเล็กเป็นจิตสำนึกของการสังเคราะห์กรด[4] ในเวลา กรดก่อตั้งขึ้น โดยการกลั่นมดตาย และร่างกายของ Döbereiner มดคงประกอบด้วยบางเรื่องพืช ใน 1840 นักเคมีสกอตแลนด์จอห์น Stenhouse พบว่า สามารถผลิตสารเคมีเดียวกัน โดย distilling หลากหลายวัสดุพืช ข้าวโพด ข้าวโอ๊ต รำ และ ขี้เลื่อย กับกรดซัลฟิวริกอควี และเขากำหนดสูตร empirical (C5H4O2) ใน 1901 นักเคมีเยอรมัน Carl Harries deduced furfural ของโครงสร้างยกเว้นใช้เป็นครั้งคราวในน้ำหอม furfural ยังคง สารเคมีค่อนข้างคลุมเครือจนถึงค.ศ. 1922 เมื่อ บริษัทข้าวโอ๊ต Quaker เริ่ม mass-producing จากข้าวโอ๊ต hulls วันนี้ furfural ยังคงผลิตจากพลอยได้ทางการเกษตรเช่นอ้อยและข้าวโพดและชานอ้อย cobs ประเทศหลักที่ผลิต furfural วันนี้สาธารณรัฐโดมินิกัน แอฟริกาใต้ และจีน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เฟอร์ฟูรัลที่แยกได้เป็นครั้งแรกใน 1821 (ตีพิมพ์ใน 1832) โดยนักเคมีชาวเยอรมัน Johann Wolfgang Döbereinerผู้ผลิตตัวอย่างเล็ก ๆ เป็นผลพลอยได้ของการสังเคราะห์กรดฟอร์มิ. [4] ในขณะที่กรดที่ถูกสร้างขึ้นโดยการกลั่นของมดที่ตายแล้ว และร่างกายมดDöbereinerอาจจะมีเรื่องพืชบางชนิด ในปี 1840, นักเคมีสก็อตจอห์น Stenhouse พบว่าสารเคมีเดียวกันอาจจะมีการผลิตโดยการกลั่นที่หลากหลายของวัสดุเพาะปลูกรวมทั้งข้าวโพดข้าวโอ๊ตรำข้าวและขี้เลื่อยกับกรดซัลฟูริกน้ำและเขากำหนดสูตรเชิงประจักษ์ (C5H4O2) ในปี 1901, นักเคมีชาวเยอรมันคาร์ลฝาแฝดอนุมานโครงสร้างของเฟอร์ฟูรัล. ยกเว้นสำหรับการใช้งานเป็นครั้งคราวในน้ำหอมเฟอร์ฟูรัลยังคงเป็นสารเคมีที่ค่อนข้างคลุมเครือจนปี 1922 เมื่อ บริษัท ข้าวโอ๊ตเควกเกอร์เริ่มมวลที่ผลิตจากเปลือกข้าวโอ๊ต วันนี้เฟอร์ฟูรัลจะยังคงผลิตจากผลพลอยได้จากการเกษตรเช่นชานอ้อยและซังข้าวโพด ประเทศหลักผลิตเฟอร์ฟูรัลวันนี้เป็นสาธารณรัฐโดมินิกัน, แอฟริกาใต้และจีน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เฟอร์ฟูรัลที่แยกได้ครั้งแรกใน 1821 ( ตีพิมพ์ใน ค.ศ. 1828 ) โดยนักเคมีชาวเยอรมัน Johann Wolfgang D ö bereiner ที่ผลิตตัวอย่างขนาดเล็กเป็นพลอยสังเคราะห์กรดฟอร์มิก . [ 4 ] ในเวลา , กรดเกิดจากการกลั่นตาย มด และ D ö bereiner มดร่างกายอาจมีอยู่เรื่องพืช . ในปีค.ศ. 1840นักเคมีชาวสก็อต จอห์น stenhouse พบว่าสารเคมีเดียวกันสามารถผลิตโดยค่าความหลากหลายของวัสดุปลูก ได้แก่ ข้าวโพด ข้าวโอ๊ต จมูกข้าว และขี้เลื่อย กับสารละลายกรดซัลฟูริก และเขากำหนดสูตรเชิงประจักษ์ ( c5h4o2 ) ในปี 1901 , นักเคมีเยอรมันคาร์ลแฮร์ริสได้โครงสร้างเฟอร์ฟูรัล .

ยกเว้นบางครั้งใช้ในน้ำหอมเฟอร์ฟูรัลยังคงเคมีค่อนข้างคลุมเครือจนถึงปี 1922 เมื่อบริษัทเควกเกอร์ โอ๊ตเริ่มมวลผลิตจากเปลือกข้าวโอ๊ต . วันนี้เฟอร์ฟูรัลยังคงผลิตจากผลพลอยได้ทางการเกษตร เช่น อ้อย ชานอ้อยและซังข้าวโพด . ประเทศหลักที่ผลิตเฟอร์ฟูรัลวันนี้สาธารณรัฐโดมินิกัน , แอฟริกาใต้ และ จีน