Anyway, I smelled your coffee and w

Anyway, I smelled your coffee and was looking at your paint job. That's an awesome name!"

He wasn't quite sure what to say next and so fell silent.

"Thanks," Katherine said, smiling inwardly to herself. Yes indeed, she thought, this was Matt Michaels, the blues guitarist. She had known that he lived somewhere just outside of Vancouver but never dreamed of meeting him in quite this fashion. She continued, "I like the blues and it seemed to work somehow, you know?"

Matt was boldly examining her as she spoke, and he liked what he saw. Even clad in an oversize sweatshirt and canvas cargo pants, she was still quite feminine and her blue grey eyes had a wonderfully deep and dreamy look about them like the stars on her boat. Katherine felt his scrutiny and became a little self conscious.

"So did you come to borrow some coffee?" she asked. He chuckled again, a rich sound that she thought suddenly made him seem older than she had at first guessed. She was trying to remember a recent article that the paper had run about him but all she could recall for sure was he had recently won some sort of award.

"Not really, but now that you mention it...I would sure love a cup." he smiled winningly, "We could just say this is a visit from the neighbourhood welcome wagon, what do you think? Hi!, I'm Matt, welcome to the neighbourhood." He winked at her and continued, "May I come aboard Skipper, 'cause that coffee smells too good to miss."

She smiled broadly at his boldness. His green eyes flashed with enjoyment of the little game he was concocting and she found herself trusting him despite all the usual warnings she knew so well about strangers. Besides, she reasoned, he wasn't really a stranger because she knew who he was, even if they'd never met.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างไรก็ตาม ฉันกลิ่นกาแฟ และมองที่งานของสี ที่เป็นน่ากลัวชื่อ" เขาไม่แน่ใจสิ่งที่จะพูดต่อไปและให้ตกเงียบ "ขอบคุณ แคทเธอรีนกล่าว ยิ้มอย่างภายในตัวเอง ใช่แน่นอน นี้เธอคิดว่า เป็น Matt เคิลส์ นักกีตาร์บลูส์ เธอได้รู้จักว่า เขาอาศัยอยู่ภายนอกแวนคูเวอร์ แต่ไม่เคยฝันของแฟชั่นนี้มาก เธอยังคง "ชอบ blues และเหมือนการทำงานอย่างใด คุณรู้หรือไม่" แมตต์กล้าถูกตรวจสอบเธอ ตามที่เธอพูด และเขาชอบสิ่งที่เขาเห็น แม้ในกางเกงสินค้าใหญ่เสื้อกีฬาคอกลมและผ้าห่ม เธอยังคงผู้หญิงค่อนข้าง และดวงตาของเธอสีเทาสีน้ำเงินดูลึกอย่างน่าพิศวง และฝันเกี่ยวกับพวกเขาเช่นดาวบนเรือของเธอ แคทเธอรีนรู้สึกตระหนักของเขา และกลายเป็นเล็กน้อยตนเองสติ "ดังนั้นไม่ได้มายืมกาแฟบาง" เธอถาม เขาเบา ๆ อีกครั้ง มีเสียงที่เธอคิดว่า ก็ทำให้เขาดูเหมือนจะเก่ากว่าเธอเป็นครั้งแรกที่คาดเดา เธอพยายามจำบทที่มีการเรียกใช้กระดาษเกี่ยวกับเขาแต่ทั้งหมดที่เธออาจเรียก ว่า ถูกเขาเพิ่งชนะบางจัดเรียงของรางวัล "ไม่ได้จริง ๆ แต่หลังจาก ที่คุณกล่าวถึงนั้น... ฉันจะแน่ใจรักฟุตบอลได้"ยิ้ม winningly, " เราไม่ว่า เป็นไปจากบริเวณต้อนรับเกวียน คุณคิดว่า สวัสดี!, Matt ยินดีต้อนรับสู่พื้นที่ใกล้เคียง " เขา winked เธอ และ ยังคง, "อาจฉันมาบนเรือจักรยาน เพราะบางกาแฟที่มีกลิ่นเกินไปดีจะพลาดได้" เธอยิ้มกว้าง ๆ ที่กล้าหาญของเขา ตาสีเขียวประกาย ด้วยความเพลิดเพลินของเกมเล็ก ๆ ที่เขาถูกปิติ และคิดว่าไว้วางใจเขาแม้จะรู้อย่างดีเกี่ยวกับคนแปลกหน้าปกติทุกคำเตือน เธอ reasoned เขาไม่ได้จริง ๆ คนแปลกหน้า เพราะเธอรู้ว่าที่เขาเป็น แม้ว่าพวกเขาไม่เคยได้พบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อย่างไรก็ตามผมได้กลิ่นกาแฟของคุณและกำลังมองหาที่งานสีของคุณ นั่นเป็นชื่อที่น่ากลัว! " เขาก็ไม่แน่ใจว่าสิ่งที่จะพูดต่อไปและเพื่อให้เงียบ. " ขอบคุณ "แคทเธอรีกล่าวว่ายิ้มในใจกับตัวเอง. ใช่แน่นอนเธอคิดว่านี่เป็นแมตต์ไมเคิลบลูส์กีตาร์. เธอมี ที่รู้จักกันว่าเขาอยู่ที่ไหนสักแห่งนอกของเมืองแวนคูเวอร์ แต่ไม่เคยฝันของการประชุมเขาค่อนข้างแบบนี้. เธอยังคง "ผมชอบเพลงบลูส์และมันดูเหมือนจะทำงานอย่างใดคุณรู้หรือไม่" แมตต์อย่างกล้าหาญในการตรวจสอบของเธอขณะที่เธอพูดและเขา ชอบสิ่งที่เขาเห็น. แม้หุ้มในขนาดใหญ่เสื้อยืดและสินค้าผ้าใบกางเกงที่เธอยังเป็นผู้หญิงมากและตาสีฟ้าของเธอมีลักษณะที่เยี่ยมยอดลึกและฝันเกี่ยวกับพวกเขาเหมือนดาวบนเรือของเธอ. แคทเธอรีรู้สึกว่าการตรวจสอบข้อเท็จจริงของเขาและกลายเป็นเล็ก ๆ น้อย ๆ ใส่ใจตัวเอง. "ดังนั้นคุณมาเพื่อขอยืมกาแฟบาง?" เธอถาม. เขาหัวเราะอีกครั้งเสียงที่สมบูรณ์แบบที่เธอคิดว่าจู่ ๆ ก็ทำให้เขาดูเหมือนเก่าเกินกว่าที่เธอคาดเดาในตอนแรก. เธอได้พยายามที่จะจำบทความล่าสุดว่ากระดาษ ได้ทำงานเกี่ยวกับเขา แต่ทุกอย่างที่เธอจำได้เพื่อตรวจสอบว่าเป็นเขาได้รับรางวัลเมื่อเร็ว ๆ นี้ได้รับรางวัลการจัดเรียงของบาง. "ไม่ได้จริงๆ แต่ตอนนี้ที่คุณพูดถึงมัน ... ฉันจะแน่ใจว่ารักถ้วย." เขายิ้ม winningly "เราทำได้เพียงแค่ พูดแบบนี้คือการไปเยือนจากพื้นที่ใกล้เคียงการต้อนรับเกวียนคุณคิดอย่างไร? Hi !, ฉันแมตต์ยินดีต้อนรับสู่พื้นที่ใกล้เคียง. "เขาขยิบตาให้เธอและกล่าวต่อว่า" ผมอาจจะมาบนเรือกัปตัน 'ทำให้กาแฟที่มีกลิ่นดีเกินไปที่จะพลาด. " เธอยิ้มกว้างในความกล้าหาญของเขา. ดวงตาสีเขียวของเขาประกาย กับความสนุกสนานของเกมเล็ก ๆ น้อย ๆ เขาได้รับการปรุงและเธอพบว่าตัวเองไว้วางใจเขาแม้จะมีทั้งหมดคำเตือนตามปกติเธอรู้เป็นอย่างดีเกี่ยวกับคนแปลกหน้า. นอกจากนี้เธอให้เหตุผลเขาไม่ได้จริงๆคนแปลกหน้าเพราะเธอรู้ว่าเขาเป็นใครถึงแม้ว่าพวกเขา ' d ไม่เคยพบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยังไงก็ตาม ฉันได้กลิ่นกาแฟ และมองงานสีของคุณ นั่นเป็นชื่อที่น่ากลัว !เขาไม่ได้ค่อนข้างแน่ใจว่าสิ่งที่จะพูดต่อไป และก็เงียบ" ขอบคุณ " แคทเธอรีนพูดยิ้มๆอย่างภายในตัวเอง ใช่ เธอคิดว่า นี่คือแมทท์ ไมเคิล บลูส์กีต้าร์ . เธอเคยรู้จักเขาอาศัยอยู่แถวนอกเมืองแวนคูเวอร์ แต่เคยฝันว่าเจอเขาค่อนข้างแฟชั่นนี้ เธอกล่าวต่อ " ฉันชอบเพลงบลูส์ และดูเหมือนว่ามันจะทำงานยังไง , คุณก็รู้ ?แมทท์กล้าตรวจเธอขณะที่เธอพูด เขาชอบในสิ่งที่เขาเห็น แม้แต่เกราะในเสื้อ oversize และผ้าใบกางเกงสินค้า เธอยังคงเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้าง และดวงตาสีเทาของเธอได้ลึกและสีฟ้าอย่างที่พวกเขาชอบมองดาวบนเรือของเธอ แคทเธอรีนรู้สึกการตรวจสอบของเขาและกลายเป็นเล็ก ๆน้อย ๆตนเองมีสติ" แล้วคุณมาขอยืมกาแฟ ? เธอถาม เขาหัวเราะอีกครั้ง เสียงมากมายที่เธอคิดก็ทำให้เขาดูแก่กว่าเธอในตอนแรก เดา เธอพยายามที่จะจำบทความล่าสุดว่ากระดาษที่ได้ทำงานเกี่ยวกับเขา แต่เธอไม่สามารถจำได้ว่าเขาเพิ่งจะบางจัดเรียงของรางวัล" ไม่มีหรอก แต่ตอนนี้ที่คุณเอ่ยถึงมัน . . . . . . . ฉันแน่ใจว่าแก้ว . . . " เขายิ้มอย่างมีชัยชนะ , " เราสามารถพูดนี้คือการเข้าชมจากตาง ๆต้อนรับเกวียน คุณคิดอย่างไร สวัสดี ! ผมแมท ยินดีต้อนรับสู่บ้าน " เขาขยิบตาให้หล่อน และพูดต่อว่า " ขอฉันขึ้นเรือกัปตัน เพราะว่ากาแฟมีกลิ่นที่ดีเกินไปที่จะพลาด”เธอยิ้มกว้างในความกล้าหาญของเขา ดวงตาสีเขียวของเขาแวบกับความสนุกสนานของเกมเล็ก ๆ และเขากุเรื่องเธอพบตัวเธอเชื่อใจเขาทั้งๆที่ปกติเตือนเธอรู้จักดีกับคนแปลกหน้า นอกจากนี้ เธอให้เหตุผล เขาไม่ได้เป็นคนแปลกหน้า เพราะเขารู้ว่าเขาคือใคร แม้ว่าเขาจะไม่เคยเจอ