Four varieties of indica rice diffe

Four varieties of indica rice differing in salt sensitivity were used for comparative study of
defense systems in response to salinity. Rice seedlings were transferred into the photoautotrophic
system containing NB medium with 100 mM NaCl as a salt stress treatment for 4 days. The
physiological responses of jasmine rice (KDML105) and Sangyod (SY) varieties showed the better
tolerance to salinity than those of Pathumthani 1 (PT1) and Black Sticky (BS) varieties. In salt
stress treatment, the relative water content (RWC) of rice seedlings was decreased when compared
to untreated seedlings. The RWC of salt-tolerant seedlings (KDML105 and SY) were decreased
(0.33-0.53%) less than those of salt-sensitive seedlings (PT1 and BS), which exhibited 1.18-2.63%
reductions. The salt-tolerant KDML105 and SY showed the lesser extent of membrane damage
(lipid peroxidation; 7.94-19.26%) while enhanced the proline level (56.56-78.56%) and the
flavonoid level (1.72-3.48%) more than those of the sensitive PT1 and BS varieties. Moreover, the
positive correlation between proline or flavonoid accumulations and RWC was observed whereas
the correlation between proline or flavonoid accumulations and MDA content was negative. These
results suggest that high proline and flavonoids levels accumulated in each varieties of rice might
be closely related to tolerant abilities indicating by physiological performances

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใช้สำหรับการศึกษาเปรียบเทียบพันธุ์ indica ข้าวแตกต่างกันในความไวเกลือ 4ระบบป้องกันการเค็ม กล้าไม้ข้าวถูกโอนย้ายไปที่ photoautotrophicระบบที่ประกอบด้วยสื่อ NB กับ NaCl 100 มม.เป็นรักษาความเครียดเกลือ 4 วัน ที่สรีรวิทยาการตอบสนองของข้าวหอมมะลิ (KDML105) และพันธุ์ Sangyod (ซี่) แสดงให้เห็นว่าดีกว่าเผื่อจะเค็มกว่า 1 ปทุมธานี (PT1) และพันธุ์สีดำเหนียว (BS) ในเกลือบำบัดความเครียด น้ำสัมพันธ์เนื้อหา (RWC) ของกล้าไม้ข้าวลดลงเมื่อเทียบจะไม่ถูกรักษากล้าไม้ RWC ของกล้าไม้ทนกับเกลือ (KDML105 และซี่) ได้ลดลง(0.33-0.53%) น้อยกว่าของเกลือความกล้าไม้ (PT1 และ BS), ซึ่งจัดแสดง 1.18-2.63%ลด KDML105 เกลือป้องกันและซี่พบขอบเขตที่น้อยกว่าความเสียหายของเยื่อ(peroxidation ของไขมัน 7.94 19.26%) ในขณะที่เพิ่มระดับ proline (56.56 78.56%) และflavonoid ระดับ (1.72-3.48%) มากกว่าที่สำคัญ PT1 และ BS สายพันธุ์ นอกจากนี้ การความสัมพันธ์ในเชิงบวกระหว่าง accumulations proline หรือ flavonoid และ RWC ถูกสังเกตในขณะที่ความสัมพันธ์ระหว่าง proline หรือ flavonoid accumulations และเนื้อหา MDA ถูกลบ เหล่านี้ผลแนะนำว่า flavonoids และ proline ระดับสูงสะสมในข้าวแต่ละพันธุ์อาจเกี่ยวข้องกับความสามารถป้องกันความผิดพลาดที่บ่งชี้ โดยแสดงสรีรวิทยาอย่างใกล้ชิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สี่สายพันธุ์ข้าว indica ที่แตกต่างกันในความไวเกลือที่ใช้ในการศึกษาเปรียบเทียบ
ระบบการป้องกันในการตอบสนองต่อความเค็ม ต้นกล้าข้าวที่ถูกโอนเข้า photoautotrophic
ระบบที่มีขนาดกลาง NB 100 มิลลิโซเดียมคลอไรด์ในการรักษาความเครียดเกลือเป็นเวลา 4 วัน
การตอบสนองทางสรีรวิทยาของข้าวหอมมะลิ (KDML105) และสังข์หยด (SY) แสดงให้เห็นว่าสายพันธุ์ที่ดีกว่า
ความทนทานต่อความเค็มกว่าปทุมธานี 1 (PT1) และสีดำปักหมุด (BS) พันธุ์ เกลือใน
การรักษาความเครียดปริมาณน้ำญาติ (RWC) ของต้นกล้าข้าวที่ลดลงเมื่อเทียบกับ
ต้นกล้าที่จะได้รับการรักษา RWC ของต้นกล้าเกลือใจกว้าง (KDML105 และ SY) ลดลง
(0.33-0.53%) น้อยกว่าของต้นกล้าเกลือที่สำคัญ (PT1 และ BS) ซึ่งแสดง 1.18-2.63%
ลดลง KDML105 เกลือใจกว้างและ SY แสดงให้เห็นระดับที่น้อยกว่าความเสียหายของเมมเบรน
(ไขมัน peroxidation; 7.94-19.26%) ในขณะที่เพิ่มระดับโพรลีน (56.56-78.56%) และ
ระดับ flavonoid (1.72-3.48%) มากกว่าผู้ที่มีความละเอียดอ่อน PT1 และพันธุ์ BS นอกจากนี้ยังมี
ความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่างโพรลีนหรือสะสม flavonoid และ RWC พบว่าในขณะที่
ความสัมพันธ์ระหว่างโพรลีนหรือสะสม flavonoid และเนื้อหาที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือเป็นลบ เหล่านี้
ชี้ให้เห็นว่าผลโพรลีนสูงและระดับ flavonoids สะสมในแต่ละพันธุ์ข้าวอาจ
จะเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับความสามารถในการแสดงให้เห็นใจกว้างด้วยการแสดงทางสรีรวิทยา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สี่สายพันธุ์ของข้าว Indica ที่มีความไวเกลือใช้สำหรับเปรียบเทียบ
ระบบป้องกันในการตอบสนองต่อความเค็ม ต้นกล้าข้าวถูกย้ายเข้าไปใน photoautotrophic
ระบบที่มีในอาหาร NB ที่มีความเค็ม 100 มิลลิเมตร ขณะที่ความเครียดเกลือรักษาเป็นเวลา 4 วัน
การตอบสนองทางสรีรวิทยาของข้าวหอมมะลิ ( พันธุ์ขาวดอกมะลิ 105 และพันธุ์สังข์หยด ( SY ) พบดีกว่า
ความทนทานต่อความเค็มสูงกว่าพันธุ์ปทุมธานี 1 ( PT1 ) และสีดำเหนียว ( BS ) พันธุ์ ในการรักษาความเครียดเกลือ
, ปริมาณน้ำสัมพัทธ์ ( ทำแต้ม ) ของต้นกล้าข้าวมีค่าลดลงเมื่อเทียบ
เพื่อรักษาต้นกล้า ที่สามารถของเกลือ ใจกว้าง กล้า ( ขาวดอกมะลิ 105 และ SY ) ลดลง
( 0.33-0.53 % ) น้อยกว่าเกลือละเอียดอ่อนต้นกล้า ( PT1 และ BS ) ซึ่งมี 1.18-2.63 %
ลดเกลือใจกว้างขาวดอกมะลิ 105 และ SY พบน้อยกว่าขอบเขตของความเสียหายเมมเบรน ( lipid peroxidation
; 7.94-19.26 % ) ในขณะที่เพิ่มระดับปริมาณโพรลีน ( 56.56-78.56 % )
) ฟลาโวนอยด์ ( 1.72-3.48 % ) มากกว่ากลุ่มของ PT1 อ่อนไหวและมาตรฐานพันธุ์ นอกจากนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างการสะสมโพรลีนหรือ

และฟลาโวนอยด์สามารถพบในขณะที่ความสัมพันธ์ระหว่างการสะสมโพรลีนและฟลาโวนอยด์ ( หรือเนื้อหาที่เป็นลบ ผลลัพธ์เหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าสูง
โพรลีนและระดับสารสะสมในแต่ละสายพันธุ์ของข้าวอาจจะเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด
ความสามารถใจกว้างที่ระบุโดยการแสดงทางสรีรวิทยา