Ueng said that after 1975 Laos had

Ueng said that after 1975 Laos had to use flour imported from Thailand which was not the particular flour for producing or making bread. His father thus needed to try new technique own way by mixing one type of flour with others in order to produce tasty and good bread, or at least as good as possible. and it was quite satisfied for general consumers . This new technique baking style was transmitted to another bread baking store in Vientiane. At present it has become a common way of making bread in the capital city. He added that at the time of the revolution in 1975 there were only 4-5 bread factories in Vientiane. One of these was his father bread factory .According to Ueng, actually baguette is the food of soldiers; it has been modified by Vietnamese people who eat it with pate, pickle, and other ingredients. Some of the ingredients, such as ham and pate from France, are expensive.
The researcher also interviewed Mr. Bernard Prisco, 40, a half Lao-French owner of a French bakery and pastry business in Vientiane. Prisco has told his own story as follows:“I spent four years in France studying in a military academy. When I was there I had to learn cooking myself; no one helped me to cook. It is common for anyone who lives in France alone to learn cooking; otherwise you will have to eat the canned-food from freezer every day”. After graduation he was back home in Laos. He and his friends engaged in a joint business by setting up French-Lao restaurant in 1996 in front of Mixay Temple ( Mekong river area). At that time there were not yet many French restaurants in Vientiane, whereas the number of tourists coming to visit Laos was increasing everyday.The idea of opening a French bakery in Vientiane occurred when his friends visited his restaurant where Lao bread was served on the table. They though it would be better if any restaurant could make real French bread of greater variety and better quality to offer the guests who were from different countries, not just Lao bread. Hence, in 2006, he rented a house just opposite his own restaurant and set up a real French bakery called “Bannetong” which means “the bread with rattan containers. He employed a specialist on bread from France, and he used flour which was made in France. He produced 14 types of bread; the most popular one is baguette. He said: “60 per cent of his customers are Lao who have been to Europe before and the rest are foreigners who have been working with international organizations in Laos.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อึ้งกล่าวว่า หลังจากปี 1975 ลาวมีการใช้แป้งนำเข้าจากไทยที่ไม่ได้ผลิต หรือทำขนมปังแป้งเฉพาะ พ่อของเขาจึงต้องลองเทคนิคใหม่เป็นเจ้าของวิธีการผสมแป้งชนิดเดียว กับผู้อื่นเพื่อผลิตขนมปังแสนอร่อย และดี หรืออย่างน้อยเป็นสิ่งที่ดีที่สุด และก็ค่อนข้างพอใจสำหรับผู้บริโภคทั่วไป แบบนี้อบเทคนิคใหม่ถูกส่งไปร้านเบเกอรี่ขนมปังอื่นในเวียงจันทน์ ปัจจุบัน มันได้กลายเป็นวิถีการทำขนมปังในเมืองหลวง เขาเสริมว่า เวลาของการปฏิวัติในปี 1975 มีเพียง 4-5 โรงงานขนมปังในเวียงจันทน์ โรงงานขนมปังของเขาพ่อหนึ่งเหล่านี้ได้ ตามอึ้ง จริงเหลี่ยมเป็นอาหารของทหาร มีการแก้ไข โดยคนเวียดนามที่กินกบาล ผักดอง และส่วนผสมอื่น ๆ บางส่วนของส่วนผสม เช่นแฮมและกบาลจากฝรั่งเศส มีราคาแพงนอกจากนี้นักวิจัยยังสัมภาษณ์นายเบอร์นาร์ด Prisco, 40 ครึ่งลาว-ฝรั่งเศสเจ้าของธุรกิจเบเกอรี่และขนมอบฝรั่งเศสในเวียงจันทน์ Prisco ได้บอกเรื่องของตัวเองเป็นดังนี้: "ผมใช้เวลาสี่ปีในฝรั่งเศสศึกษาต่อโรงเรียนนายร้อย มี ผมต้องเรียนรู้การทำอาหารด้วยตัวเอง ไม่มีใครช่วยในการปรุงอาหาร มันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับทุกคนที่อาศัยอยู่ในประเทศฝรั่งเศสเพียงลำพังเพื่อเรียนรู้การทำอาหาร มิฉะนั้น คุณจะได้รับประทานอาหารบรรจุกระป๋องจากตู้แช่ทุกวัน" หลังจบการศึกษา เขาก็กลับบ้านในลาว เขาและเพื่อนของเขาหมั้นในธุรกิจร่วมกัน โดยการตั้งค่าร้านอาหารฝรั่งเศส-ลาวในปี 1996 อยู่หน้าวัดมีชัย (พื้นที่แม่น้ำโขง) ในเวลานั้น เป็นพระไม่ได้ฝรั่งเศสร้านอาหารในเวียงจันทน์ ในขณะที่จำนวนนักท่องเที่ยวที่มาเที่ยวลาวเกิดขึ้นในชีวิตประจำวัน ความคิดของการเปิดเบเกอรี่ฝรั่งเศสในเวียงจันทน์เกิดขึ้นเมื่อเพื่อนของเขาเข้าเยี่ยมชมร้านอาหารซึ่งมีการให้บริการขนมปังลาวบนโต๊ะ พวกเขาแม้ว่ามันจะดีกว่าถ้ามีห้องอาหารสามารถทำขนมปังฝรั่งเศสที่แท้จริงของความหลากหลายและคุณภาพดีกว่าได้เสนอเข้าร่วมจากต่างประเทศ ไม่ใช่แค่ลาวขนมปัง ด้วยเหตุนี้ ใน 2006 เขาเช่าบ้านอยู่ตรงข้ามกับร้านอาหารของตัวเอง และตั้งค่าเบเกอรี่ฝรั่งเศสจริงเรียกว่า "Bannetong" ซึ่งหมายถึง "ขนมปังกับภาชนะหวาย เขาจ้างผู้เชี่ยวชาญด้านขนมปังฝรั่งเศส และเขาใช้แป้งที่ทำในฝรั่งเศส เขาผลิต 14 ประเภทของขนมปัง อันเป็นเหลี่ยม เขากล่าวว่า: "ร้อยละ 60 ของลูกค้าของเขาเป็นลาวที่เคยไปยุโรปก่อน และส่วนที่เหลือเป็นชาวต่างชาติที่ได้ทำงานกับองค์กรต่างประเทศในลาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Ueng กล่าวว่าหลังจาก 1975 ลาวมีการใช้แป้งที่นำเข้าจากประเทศไทยที่ไม่ได้เป็นแป้งโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการผลิตหรือการทำขนมปัง พ่อของเขาจึงจำเป็นต้องลองใช้เทคนิคทางของตัวเองใหม่โดยการผสมประเภทหนึ่งของแป้งกับผู้อื่นเพื่อผลิตขนมปังอร่อยและดีหรืออย่างน้อยดีเท่าที่เป็นไปได้ และมันก็ค่อนข้างพอใจสำหรับผู้บริโภคทั่วไป รูปแบบเทคนิคการอบใหม่นี้ถูกส่งไปที่ร้านเบเกอรี่ขนมปังอีกในเวียงจันทน์ ที่ปัจจุบันได้กลายเป็นวิธีการทั่วไปในการทำขนมปังในเมืองหลวง เขาเสริมว่าในช่วงเวลาของการปฏิวัติในปี 1975 ที่มีเพียง 4-5 โรงงานขนมปังในเวียงจันทน์ หนึ่งในนั้นคือโรงงานขนมปังพ่อของเขาที่จะ .According Ueng จริงเหลี่ยมเป็นอาหารของทหาร; จะได้รับการแก้ไขโดยคนเวียดนามที่กินกับกบาลดองและส่วนผสมอื่น ๆ บางส่วนของส่วนผสมเช่นแฮมและหัวจากฝรั่งเศสที่มีราคาแพง.
ผู้วิจัยยังได้สัมภาษณ์นายเบอร์นาร์ด Prisco, 40, เจ้าของลาวฝรั่งเศสครึ่งหนึ่งของเบเกอรี่ฝรั่งเศสและธุรกิจขนมในเวียงจันทน์ Prisco ได้บอกเล่าเรื่องราวของตัวเองดังต่อไปนี้: "ผมใช้เวลาสี่ปีในฝรั่งเศสกำลังศึกษาอยู่ในสถาบันการศึกษาทางทหาร เมื่อผมมีฉันได้เรียนรู้การทำอาหารด้วยตัวเอง; ไม่มีใครช่วยผมในการปรุงอาหาร มันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับทุกคนที่อาศัยอยู่ในฝรั่งเศสคนเดียวที่จะได้เรียนรู้การทำอาหาร; มิฉะนั้นคุณจะต้องกินกระป๋องอาหารแช่แข็งจากทุกวัน " หลังจากเรียนจบเขาก็กลับบ้านในประเทศลาว เขาและเพื่อนของเขามีส่วนร่วมในธุรกิจร่วมกันโดยการตั้งค่าร้านอาหารฝรั่งเศสลาวในปี 1996 ในด้านหน้าของวัด Mixay (แม่น้ำโขงบริเวณแม่น้ำ) ในเวลานั้นมีไม่ร้านอาหารฝรั่งเศสอีกหลายในเวียงจันทน์ในขณะที่จำนวนนักท่องเที่ยวมาเยี่ยมลาวเพิ่มขึ้นความคิดของการเปิดเบเกอรี่ฝรั่งเศสในเวียงจันทน์ everyday.The เกิดขึ้นเมื่อเพื่อนของเขาเข้าเยี่ยมชมร้านอาหารของเขาที่ขนมปังลาวถูกเสิร์ฟบนโต๊ะ . พวกเขาแม้ว่ามันจะดีกว่าถ้าร้านอาหารใด ๆ ที่จะทำให้ขนมปังฝรั่งเศสที่แท้จริงของความหลากหลายมากขึ้นและมีคุณภาพดีขึ้นเพื่อให้แขกที่มาจากประเทศที่แตกต่างกันไม่เพียง แต่ขนมปังลาว ดังนั้นในปี 2006 เขาเช่าบ้านอยู่ตรงข้ามร้านอาหารของตัวเองและการตั้งค่าเบเกอรี่ฝรั่งเศสจริงที่เรียกว่า "Bannetong" ซึ่งหมายความว่า "ขนมปังกับบรรจุหวาย เขาจ้างผู้เชี่ยวชาญบนขนมปังจากฝรั่งเศสและเขาใช้แป้งที่ถูกสร้างขึ้นในประเทศฝรั่งเศส เขาผลิต 14 ชนิดของขนมปัง ที่นิยมมากที่สุดเป็นเหลี่ยม เขากล่าวว่า "ร้อยละ 60 ของลูกค้าของเขาเป็นลาวที่ได้รับไปยังยุโรปก่อนและส่วนที่เหลือเป็นชาวต่างชาติที่ได้ทำงานร่วมกับองค์กรระหว่างประเทศในประเทศลาว