Those who are unfamiliar with the r

Those who are unfamiliar with the research literature on laughter and humor will find here a number of interesting observations and tidbits of information: laughter is primarily a social rather than a solitary phenomenon; in natural conversation, speakers laugh more than their audience; women laugh more at things that men say than vice versa; laughter tends to occur at the end of sentences and phrases rather than in the middle; we frequently laugh at comments that are not obviously funny; laughter is contagious; and you can't tickle yourself. Based on these and other findings relating to human (as well as chimpanzee) laughter, Provine proposes a number of hypotheses and speculates about the implications for our understanding of neuroscience, evolution, and human sociobiology.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้ที่ไม่คุ้นเคยกับวรรณกรรมวิจัยเสียงหัวเราะและอารมณ์ขัน จะพบที่นี่ดิของข้อมูลและจำนวนของข้อสังเกตที่น่าสนใจ: หัวเราะเป็นสังคมเป็นหลักมากกว่าที่เป็นปรากฏการณ์ที่โดดเดี่ยว ในธรรมชาติสนทนา ลำโพงหัวเราะมากกว่า ผู้เข้าชม ผู้หญิงหัวเราะมากกว่า ที่สิ่งที่ผู้ชายบอกว่า กลับกัน เสียงหัวเราะมัก เกิดขึ้นในตอนท้าย ของประโยคและวลี แทนตรง กลาง เราหัวเราะบ่อยที่ความเห็นที่ไม่เห็นตลก ติดต่อ เสียงหัวเราะได้ และคุณไม่จี้ตัวเอง จากการเหล่านี้และประเด็นอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับมนุษย์ (เช่นเดียวกับลิงชิมแปนซี) หัวเราะ Provine เสนอตัวเลขสมมติฐาน และ speculates เกี่ยวกับผลกระทบสำหรับความเข้าใจของประสาท วิวัฒนาการ และมนุษย์ sociobiology

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บรรดาผู้ที่ไม่คุ้นเคยกับวรรณกรรมงานวิจัยเกี่ยวกับเสียงหัวเราะและอารมณ์ขันจะพบที่นี่เป็นจำนวนมากสังเกตที่น่าสนใจและเกร็ดเล็กเกร็ดมาของข้อมูล: เสียงหัวเราะเป็นหลักสังคมมากกว่าเป็นปรากฏการณ์ที่โดดเดี่ยว ในการสนทนาธรรมชาติลำโพงหัวเราะมากกว่าชมของพวกเขา; ผู้หญิงหัวเราะมากขึ้นในสิ่งที่คนพูดมากกว่าในทางกลับกัน; เสียงหัวเราะมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นในตอนท้ายของประโยคและวลีมากกว่าที่อยู่ตรงกลาง; เรามักจะหัวเราะเยาะความคิดเห็นที่ไม่ตลกอย่างเห็นได้ชัด; เสียงหัวเราะเป็นโรคติดต่อ; และคุณไม่สามารถจี้ตัวเอง ขึ้นอยู่กับเหล่านี้และอื่น ๆ ผลการวิจัยที่เกี่ยวข้องกับมนุษย์ (เช่นเดียวกับลิงชิมแปนซี) เสียงหัวเราะ Provine เสนอจำนวนของสมมติฐานและผลตอบแทนเกี่ยวกับความหมายสำหรับความเข้าใจของประสาทวิวัฒนาการของเราและ sociobiology มนุษย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บรรดาผู้ที่ไม่คุ้นเคยกับการวิจัยวรรณคดีในเสียงหัวเราะและอารมณ์ขันจะพบที่นี่จำนวนค่าสังเกตที่น่าสนใจและ tidbits ข้อมูล : เสียงหัวเราะเป็นหลักแทนที่จะเป็นปรากฏการณ์ทางสังคมที่แห้งแล้ง ในการสนทนาที่เป็นธรรมชาติ , ลําโพงหัวเราะมากกว่าผู้ชมของพวกเขา ผู้หญิงที่หัวเราะในสิ่งที่ผู้ชายพูดกว่าในทางกลับกัน ; เสียงหัวเราะมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นที่ จบประโยคและวลีมากกว่าตรงกลาง เรามักหัวเราะความคิดเห็นที่ไม่ชัดตลก ; เสียงหัวเราะติดต่อได้ และคุณไม่สามารถจี้ตัวเอง ตามเหล่านี้และข้อมูลอื่น ๆที่เกี่ยวข้องกับมนุษย์ ( รวมทั้งลิงชิมแปนซี ) เสียงหัวเราะ โพรวีนี่เสนอจำนวนของสมมติฐาน speculates เกี่ยวกับความหมายและความเข้าใจของเราของประสาทวิทยาศาสตร์ วิวัฒนาการ และ sociobiology มนุษย์