3.2. Approaches to sustainability a

3.2. Approaches to sustainability assessment

There has been intense debate about how sustainability should be assessed. The debate on sustainability assessment may be broadly divided into two approaches (see Bell & Morse, 1999, pp. 77–103): a reductionist approach; and a holistic (systemic) approach. The reductionist approach can be seen as reflecting the scientific paradigm that has been dominant in the Western research tradition. However, this paradigm is challenged by one alternative described as a holistic or systemic approach. The approach to measuring sustainability in absolute, traditional, reductionist terms may be non viable because sustainability is not determined by single components. Nor sustainability can be explained and measured by holism alone because, as identified even by some of the advocates of the holistic approach (e.g. Bell & Morse, 1999), the fundamental limitation of the holistic approach is that it has failed to suggest any acceptable analysis method in measuring sustainability. There is no doubt that the holistic approach has many benefits in formulating a conceptual framework for sustainability assessment procedure. However, in some part of the assessment procedure, particularly in data-analysis processes, traditional mathematical or technical method must inevitably be introduced if the holistic approach is to become an acceptable assessment tool. Therefore, this paper combines the two approaches.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.2 วิธีการประเมินความยั่งยืน

ได้มีการอภิปรายอย่างเข้มข้นเกี่ยวกับวิธีการพัฒนาอย่างยั่งยืนควรมีการประเมิน การอภิปรายในการประเมินความยั่งยืนอาจจะแบ่งออกเป็นสองวิธี (ดูระฆังมอร์&, 1999, pp 77-103): วิธีการ reductionist และแบบองค์รวม (ระบบ) วิธีการวิธี reductionist สามารถมองเห็นเป็นสะท้อนให้เห็นถึงกระบวนทัศน์ทางวิทยาศาสตร์ที่ได้รับการที่โดดเด่นในการวิจัยประเพณีตะวันตก แต่กระบวนทัศน์นี้ถูกท้าทายโดยหนึ่งในทางเลือกที่อธิบายว่าเ​​ป็นวิธีการแบบองค์รวมหรือระบบ วิธีการที่จะวัดความยั่งยืนในแน่นอนแบบดั้งเดิมแง่ reductionist อาจจะทำงานได้ไม่ยั่งยืนเพราะไม่ได้กำหนดโดยองค์ประกอบเดียว หรือความยั่งยืนสามารถอธิบายได้และวัดได้จากทฤษฎีความศักดิ์สิทธิ์เพียงอย่างเดียวเพราะเป็นระบุได้โดยบางส่วนของผู้สนับสนุนของวิธีการแบบองค์รวม (เช่นระฆัง&มอร์ส, 1999),ข้อ จำกัด พื้นฐานของแนวทางแบบองค์รวมก็คือว่ามันล้มเหลวในการแนะนำวิธีการวิเคราะห์ใด ๆ ที่ได้รับการยอมรับในการวัดความยั่งยืน มีข้อสงสัยว่าแนวทางแบบองค์รวมมีประโยชน์มากในการกำหนดกรอบแนวคิดสำหรับขั้นตอนการประเมินความยั่งยืนไม่มี แต่ในส่วนของขั้นตอนการประเมินผลโดยเฉพาะอย่างยิ่งในกระบวนการวิเคราะห์ข้อมูลบางอย่างวิธีการทางคณิตศาสตร์หรือทางเทคนิคแบบดั้งเดิมจะต้องหลีกเลี่ยงไม่ได้ถ้าได้รับการแนะนำวิธีการแบบองค์รวมคือการเป็นเครื่องมือในการประเมินได้รับการยอมรับ ดังนั้นบทความนี้รวมทั้งสองวิธี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.2. แนวทางการประเมินความยั่งยืน

ได้มีการอภิปรายเกี่ยวกับวิธีควรประเมินความยั่งยืนที่รุนแรง การอภิปรายในการประเมินความยั่งยืนอาจทั่วไปแบ่งออกเป็นสองวิธี (ดูเบลล์&มอร์ส 1999, 77–103 พีพีอ่าวมาหยา): วิธีการแบบ reductionist และแบบองค์รวม (ระบบ) วิธี วิธี reductionist อาจถือเป็นการสะท้อนให้เห็นถึงกระบวนทัศน์วิทยาศาสตร์ที่โดดเด่นในประเพณีตะวันตกวิจัย อย่างไรก็ตาม เป็นท้าทายกระบวนทัศน์นี้ โดยทางเลือกหนึ่งที่เป็นวิธีการแบบองค์รวม หรือระบบ วิธีการวัดความยั่งยืนในสัมบูรณ์ ดั้งเดิม เงื่อนไข reductionist อาจไม่ทำงานเนื่องจากไม่มีกำหนดความยั่งยืน โดยคอมโพเนนต์เดียว ไม่สามารถอธิบายความยั่งยืน และวัด โดย holism เพียงอย่างเดียวเนื่องจาก เป็นระบุแม้ โดยบางส่วนสนับสนุนวิธีการแบบองค์รวม (เช่นระฆัง&มอร์ส 1999), ข้อจำกัดพื้นฐานของวิธีการแบบองค์รวมไม่ว่า จะล้มเหลวในการแนะนำใด ๆ วิธีการวิเคราะห์เป็นที่ยอมรับในการวัดความยั่งยืน มีข้อสงสัยว่า วิธีการแบบองค์รวมที่มีประโยชน์มากมายใน formulating กรอบแนวคิดในกระบวนการประเมินความยั่งยืน อย่างไรก็ตาม ในบางส่วนของกระบวนการประเมินผล โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกระบวนการวิเคราะห์ข้อมูล ต้องย่อมนำวิธีทางคณิตศาสตร์ หรือทางเทคนิคดั้งเดิมว่าวิธีการแบบองค์รวมเป็น เครื่องมือการประเมินยอมรับได้ ดังนั้น กระดาษนี้รวมสองวิธี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.2 . วิธีที่ใช้ในการประเมินผลความยั่งยืน

ได้มีการถกเถียงกันอย่างรุนแรงเกี่ยวกับการพัฒนาอย่างยั่งยืนควรจะได้รับการประเมิน การถกเถียงกันในการประเมินความยั่งยืนอาจจะกว้างแบ่งออกเป็นสองวิธี(ดูที่ระฆัง&มอซ 1999 PP 77-103 )วิธีการสตจักรและแบบองค์รวม(ระบบ)การวิธีการสตจักรสามารถที่จะเห็นได้ที่สะท้อนถึงกระบวนทัศน์ทางด้านวิทยาศาสตร์ที่มีการครอบงำในการวิจัยแบบดั้งเดิมตามแบบตะวันตก แต่ถึงอย่างไรก็ตามกระบวนทัศน์นี้จะถูกท้าทายโดยทางเดียวที่อธิบายเป็นการทำงานแบบองค์รวมหรืออย่างเป็นระบบที่ การเข้าถึงการวัดความยั่งยืนไม่ว่าในกรณีใดๆในแบบดั้งเดิมข้อกำหนดสตจักรอาจเป็นไปได้เพราะไม่ใช่ความยั่งยืนนั้นไม่ได้ถูกกำหนดโดยคอมโพเนนต์เดียว ความยั่งยืนและไม่สามารถได้รับการอธิบายและวัดโดย holism ตามลำพังเพราะตามที่ระบุโดยจะสนับสนุนการทำงานแบบองค์รวมได้(เช่นบางอย่าง ระฆัง&มอซ 1999 )การจำกัดระดับพื้นฐานของการทำงานแบบองค์รวมคือการที่ไม่ได้ขอแนะนำให้ใช้วิธีการการวิเคราะห์ที่สามารถยอมรับได้ในการวัดความยั่งยืน ไม่ต้องสงสัยเลยว่าการทำงานแบบองค์รวมที่มีคุณประโยชน์มากมายในกำหนดกรอบความคิดอันหนึ่งสำหรับขั้นตอนการประเมินด้านความยั่งยืน แต่ถึงอย่างไรก็ตามในบางส่วนของขั้นตอนการประเมินผลการปฏิบัติงานโดยเฉพาะในกระบวนการข้อมูลการวิเคราะห์วิธีทางคณิตศาสตร์หรือทางเทคนิคแบบดั้งเดิมจะต้องได้รับการแนะนำให้รู้จักหากใช้วิธีการทำงานแบบองค์รวมที่ได้กลายเป็นเครื่องมือประเมินผลที่สามารถทำได้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ดังนั้นเอกสารนี้ประกอบด้วยสองวิธีนี้