When examining the influence of ana

When examining the influence of anatomical shooting location, the frequencies of animal shot in the abdomen
region were similar for all hunting days, and ranged from 34-54% (Table 2). Overall, 55 animals (44%) were shot in
abdomen, which was similar to another study1. That situation would have presumably led to higher TVC or EBC
levels on carcass meat. However, that was not the case, as no significant difference was found between shots in the
abdomen and elsewhere within the same hunting day and when comparing the levels of TVC or EBC (Table 2),
contrary to another study 3. This leads to the conclusion that “poor shooting” did not account for the high level of
microbial contamination of carcass meat; even the animals shot in the right anatomical location had high levels of
microbial contamination. On the other hand, TVC and EBC on carcass meat were notably higher than those on the skin, implying that skin had little impact on meat contamination during dressing carcasses (Table 1). The
contamination from the skin and/or from the rupturing of digestive tract are the main sources for carcass meat
microbial contamination, but we found no evidence that this occurred in our study. Therefore, we conclude that
workers’ handling and dressing practice might have had an influence on the high level of carcass meat
contamination.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อตรวจสอบอิทธิพลของที่ตั้งยิงกายวิภาค ความถี่ของสัตว์ถ่ายในช่องท้องภูมิภาคได้คล้ายวันล่าสัตว์ทั้งหมด และแสก ๆ จาก 34-54% (ตารางที่ 2) โดยรวม ยิงสัตว์ 55 (44%) ในหน้าท้อง ซึ่งคล้ายกับ study1 อีกด้วย สถานการณ์ที่จะมีนำทับสูง TVC หรือ EBCระดับบนซากเนื้อ อย่างไรก็ตาม ที่ไม่ใช่ เป็นไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญพบนิสัยในการหน้าท้อง และอื่น ๆ ภาย ในวันเดียวกันล่าสัตว์ และ เมื่อเปรียบเทียบระดับของ TVC หรือ EBC (ตาราง 2),ขัดกับการศึกษาอื่น 3 นี้นำไปสู่ข้อสรุปที่ว่า "ยิงไม่ดี" ไม่ใช่แอคเคาท์สำหรับระดับสูงจุลินทรีย์ปนเปื้อนของซากเนื้อ แม้แต่สัตว์ที่ยิงในตำแหน่งทางกายวิภาคได้ระดับสูงปนเปื้อนของจุลินทรีย์ บนมืออื่น ๆ TVC และ EBC บนซากเนื้อได้ยวดสูงบนผิว หน้าที่ว่า ผิวหนังมีผลกระทบเล็กน้อยบนเนื้อปนเปื้อนซากแต่งตัว (ตารางที่ 1) ที่ปนเปื้อน จากผิวหนัง หรือ จากการแตกออกของระบบทางเดินอาหารเป็นหลักแหล่งซากเนื้อปนเปื้อนจุลินทรีย์ แต่เราพบไม่ปรากฏหลักฐานที่ว่า นี้เกิดขึ้นในการศึกษาของเรา ดังนั้น เราสรุปที่ผู้ปฏิบัติงานการจัดการ และการฝึกแต่งตัวอาจจะมีผลต่อคุณภาพซากเนื้อการปนเปื้อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อตรวจสอบอิทธิพลของสถานที่ถ่ายภาพกายวิภาคความถี่ของการยิงสัตว์ในช่องท้องภูมิภาคมีความคล้ายคลึงกันสำหรับทุกวันล่าสัตว์และอยู่ในช่วง 34-54% (ตารางที่ 2)
โดยรวม, 55 สัตว์ (44%)
ถูกยิงในช่องท้องซึ่งเป็นคล้ายกับstudy1 อื่น สถานการณ์ที่จะได้นำไปคงจะสูง TVC หรือ EBC
ระดับบนเนื้อซาก แต่ที่ไม่ได้กรณีที่เป็นไม่แตกต่างกันก็พบว่าระหว่างภาพในช่องท้องและที่อื่น ๆ ภายในวันล่าสัตว์ที่เหมือนกันและเมื่อเปรียบเทียบกับระดับของภาพยนตร์โฆษณาหรือ EBC (ตารางที่ 2) ตรงกันข้ามกับการศึกษาอีก 3 นี้นำไปสู่ สรุปว่า "การถ่ายภาพที่ไม่ดี" ไม่ได้บัญชีสำหรับระดับสูงของการปนเปื้อนของเชื้อจุลินทรีย์ของเนื้อซาก; แม้แต่สัตว์ยิงในสถานที่ที่เหมาะสมทางกายวิภาคมีระดับสูงของการปนเปื้อนของเชื้อจุลินทรีย์ ในทางตรงกันข้าม, EBC TVC และเนื้อซากเป็นที่สะดุดตาสูงกว่าผู้ที่อยู่ในผิวหมายความว่าผิวมีผลกระทบต่อการปนเปื้อนเนื้อสัตว์ในช่วงซากรวมทั้งการตกแต่ง (ตารางที่ 1) การปนเปื้อนจากผิวและ / หรือจากการแตกของระบบทางเดินอาหารที่มีแหล่งที่มาหลักของซากเนื้อสัตว์ปนเปื้อนของจุลินทรีย์แต่เราไม่พบหลักฐานที่ว่านี้เกิดขึ้นในการศึกษาของเรา ดังนั้นเราจึงสรุปได้ว่าการจัดการแรงงานและการปฏิบัติรวมทั้งการตกแต่งอาจจะมีอิทธิพลต่อระดับสูงของซากเนื้อสัตว์ปนเปื้อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อพิจารณาอิทธิพลของสถานที่ถ่ายทำกายวิภาค , ความถี่ของการยิงสัตว์ในท้อง
เขตกันสำหรับวันล่าทั้งหมด และอยู่ระหว่าง 34-54 % ( ตารางที่ 2 ) รวม 55 สัตว์ ( 44 ) ถูกยิงใน
ท้องซึ่งมีลักษณะคล้าย study1 อื่น สถานการณ์ที่ต้องมีการใช้ LED ที่สูงหรือ EBC
ระดับเนื้อซาก แต่มันไม่เป็นอย่างนั้นในขณะที่ไม่พบความแตกต่างระหว่างภาพใน
ท้องและที่อื่น ๆภายในวันล่าเดียวกันและเมื่อเปรียบเทียบระดับของภาพยนตร์โฆษณา หรือ EBC ( ตารางที่ 2 ) ,
ขัดกับศึกษาอื่น 3 . นี้นำไปสู่ข้อสรุปที่ว่า " ยิง " จนไม่บัญชีสำหรับระดับของการปนเปื้อนของจุลินทรีย์ในเนื้อสัตว์ซาก
;แม้แต่สัตว์ที่ยิงในสถานที่ที่เหมาะสม มีระดับสูงของ
การปนเปื้อนของจุลินทรีย์ บนมืออื่น ๆที่ใช้ EBC เนื้อและซากถูกยวดสูงกว่าบนผิวหนัง หมายความว่า มีผิวเนื้อในผลกระทบน้อยในการตกแต่งซาก ( ตารางที่ 1 )
การปนเปื้อนจากผิว และ / หรือจาก rupturing ของทางเดินอาหารเป็นแหล่งหลักสำหรับซากเนื้อ
จุลินทรีย์ปนเปื้อน แต่เราไม่พบหลักฐานว่าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในการศึกษาของเรา ดังนั้นเราจึงสรุปได้ว่า คนงาน และการแต่งกาย ฝึก
การจัดการอาจจะมีอิทธิพลในระดับสูงของซากเนื้อ
ปนเปื้อน