The trial commences the following m

The trial commences the following morning. Victor is extremely apprehensive as to what the verdict will be: he is tortured by the thought that his "curiosity and lawless devices" will cause not one death, but two. He mournfully reflects that Justine is a girl of exceptional qualities, destined to lead an admirable life; because of him, her life will be cruelly foreshortened. Victor briefly considers confessing to the crime, but realizes that, as he was at Ingolstadt on the night of the murder, his confession would be dismissed as the ravings of a madman.

In court, Justine stands calmly before her accusers; her solemn face lends her an exquisite beauty. The prosecutor brings forth a number of witnesses, who provide compelling evidence against her: she was out for the whole night on which the murder was committed; she was seen near to the spot where the body was found; when questioned, she gave a confused and unintelligible answer; and she became hysterical at the sight of William's body. The most damning piece of evidence, however, is the fact that William's miniature, which he had been wearing at the time of the murder, was found in the pocket of Justine's dress.

Justine, called to the witness stand, provides another account of the events: with Elizabeth's permission, she had passed the night of the murder at her aunt's house in Chêne. Upon hearing of William's disappearance, she spent several hours searching for him; unable to return home, as it had grown too late, she determined to spend the night in a nearby barn. Justine says that if she was near the body, she did not know it; her confusion was only a manifestation of her tiredness. She remains unable to explain how the picture came to be on her person; she can only assume that the murderer himself placed it there.

Though few witnesses are willing to come forth to aver Justine's innocence, Elizabeth insists on speaking on the girl's behalf. She praises Justine's character, and says that she was beloved by the entire Frankenstein family; Elizabeth, for he part, will never believe that Justine is guilty. Despite this brave display of loyalty, Justine is condemned to death. Victor considers Justine's plight to be less than his own she is consoled by the fact of her own blamelessness, while he must live with his guilt.

Shockingly, Justine confesses to the murder, and expresses a wish to see Elizabeth, who asks Victor to accompany her. Justine tells them that she confessed to a lie in order to obtain absolution and avoid excommunication in her last moments. She does not fear death, and nobly spends her last moments in comforting Elizabeth and Victor. This only serves to heighten Victor's anguish, and he reflects that Justine and William are the first victims of his "unhallowed arts."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การทดลองเริ่มต้นในเช้าวันต่อไปนี้ วิคเตอร์เป็น apprehensive มากอะไรจะไม่ได้ตัดสิน: เขาถูกทรมาน ด้วยความคิดที่ว่า เขา "เห็นและมร.เจอราร์ดเมสทราเยต์อุปกรณ์" จะทำให้ไม่ตายที่หนึ่ง แต่ทั้งสอง เขา mournfully สะท้อนว่า Justine สาวของคุณภาพพิเศษ กำหนดให้มีชีวิตอีกครั้ง เนื่องจากเขา ชีวิตของเธอจะถูก cruelly foreshortened วิคเตอร์สั้น ๆ พิจารณาก็ตามกับอาชญากรรม ได้ตระหนักว่า เป็นเขาที่ Ingolstadt ในคืนสังหาร สารภาพของเขาจะถูกไล่เป็นลก็คนบ้าในศาล Justine ยืนอย่างสงบก่อนกล่าวหาเธอ ใบหน้าของเธอบุดยืดให้เธอมีความงาม พนักงานอัยการนำมาจำนวนพยาน ที่ให้ถกเถียงกับเธอ: เธอออกเที่ยวทั้งที่คดีฆาตกรรมถูกส่ง เธอได้เห็นใกล้จุดที่ร่างกายพบ เมื่อไต่สวน เธอให้ตอบแบบสับสน และ unintelligible และเธอเป็น hysterical ที่สายตาของร่างกายของ William หลักฐาน ชิ้นสุด damning แต่ เป็นความจริงที่พบในกระเป๋าเสื้อของ Justine จิ๋วของ William ซึ่งเขามีการสวมใส่ในเวลาฆ่าJustine เรียกพยานยืน มีบัญชีอื่นของเหตุการณ์: อลิซาเบธได้รับอนุญาต เธอได้ผ่านคืนจากคดีฆาตกรรมที่บ้านป้าของเธอ Chêne เมื่อได้ยินของหายตัวไปของ William เธอใช้เวลาหลายชั่วโมงค้นหาเขา ไม่สามารถกลับบ้าน เป็นมันก็เพิ่มขึ้นสายเกินไป เธอกำหนดจะใช้คืนในยุ้งฉางใกล้เคียง Justine กล่าวว่า ถ้าเธออยู่ใกล้ตัว เธอไม่รู้มัน สับสนของเธอยามเธอเทวัญดาราสปาเท่านั้น เธอยังคงไม่สามารถอธิบายว่า รูปภาพมาเป็นคนของเธอ เธอเท่านั้นสามารถสันนิษฐานว่า ฆาตกรตัวเองวางไว้มีแม้พยานไม่เต็มใจที่จะออกมาเพื่อความบริสุทธิ์ของ Justine aver เอลิซาเบธรมย์พูดในนามของหญิงสาว เธอสรรเสริญอักขระของ Justine และบอกว่า เธอรักได้ทั้งแฟรงเกนสไตน์ครอบครัว อลิซาเบธ เขาส่วน จะไม่เชื่อว่า Justine ผิด แม้ มีการแสดงผลนี้กล้าหาญของสมาชิก Justine เป็นคนเกือบตาย วิคเตอร์พิจารณาของ Justine สหัสน้อยกว่าเธอเองเป็น consoled ความจริงของตนเอง blamelessness ในขณะที่เขาต้องอยู่กับความผิดของเขาShockingly, Justine confesses สังหาร และแสดงอยากดูอลิซาเบธ ที่ถามวิคเตอร์ให้กับเธอ Justine บอกพวกเขาว่า เธอสารภาพว่า การโกหกเพื่อรับ absolution และหลีกเลี่ยง excommunication ในช่วงเวลาสุดท้ายของเธอ เธอไม่กลัวความตาย และใช้ช่วงเวลาสุดท้ายของเธอในพบเอลิซาเบธและวิคเตอร์ nobly นี้ให้กับทุก ๆ ความปวดร้าวของวิคเตอร์ และเขาแสดง Justine และ William เหยื่อครั้งแรกของเขา "unhallowed ศิลปะ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพิจารณาคดีเริ่มเช้าวันรุ่งขึ้น วิคเตอร์เป็นอย่างมากที่วิตกเป็นสิ่งที่คำตัดสินของศาลจะเป็น: เขาจะทรมานด้วยความคิดที่ว่า "อยากรู้และอุปกรณ์ที่ผิดกฎหมาย" ของเขาจะทำให้เกิดการเสียชีวิตไม่ได้เป็นหนึ่ง แต่สอง เขาเศร้าโศกสะท้อนให้เห็นว่าจัสตินเป็นผู้หญิงที่มีคุณภาพพิเศษเพื่อนำไปสู่ชะตาชีวิตที่น่าชื่นชม; เพราะเขาชีวิตของเธอจะได้รับการนิดเดียวอย่างโหดร้าย วิกเตอร์สั้น ๆ พิจารณาสารภาพกับอาชญากรรม แต่ตระหนักว่าในขณะที่เขาอยู่ที่ Ingolstadt ในคืนที่เกิดการฆาตกรรมสารภาพของเขาจะถูกไล่ออกเป็นพร่ำเพ้อของคนบ้า. ในศาลจัสตินยืนอยู่อย่างสงบก่อนที่จะกล่าวหาของเธอ ใบหน้าเคร่งขรึมของเธอเธอยืมความงามประณีต อัยการนำมาจำนวนของพยานที่ให้หลักฐานที่น่าสนใจกับเธอเธอออกไปตลอดทั้งคืนที่เกิดการฆาตกรรมก็มุ่งมั่นที่; เธอก็เห็นอยู่ใกล้กับจุดที่พบศพนั้น เมื่อถูกถามเธอให้คำตอบที่สับสนและไม่สามารถเข้าใจ; และเธอก็กลายเป็นโรคประสาทที่สายตาของร่างกายของวิลเลียม ชิ้นสาปแช่งมากที่สุดของหลักฐาน แต่เป็นความจริงที่ว่าขนาดเล็กของวิลเลียมซึ่งเขาได้รับการสวมใส่ในเวลาที่เกิดการฆาตกรรมถูกพบในกระเป๋าของการแต่งกายจัสตินฯ . จัสตินเรียกให้พยานให้บัญชีของอีก เหตุการณ์: ลิซาเบ ธ ที่ได้รับอนุญาตของเธอได้ผ่านคืนที่เกิดการฆาตกรรมที่บ้านป้าของเธอในChêne เมื่อได้ยินข่าวการหายตัวไปของวิลเลียมเธอใช้เวลาหลายชั่วโมงในการค้นหาสำหรับเขา; ไม่สามารถที่จะกลับบ้านในขณะที่มันได้เติบโตสายเกินไปที่เธอมุ่งมั่นที่จะใช้จ่ายคืนในโรงนาที่อยู่ใกล้เคียง จัสตินบอกว่าถ้าเธอเป็นคนใกล้ตัวเธอไม่ได้รู้ว่ามัน; ความสับสนของเธอเป็นเพียงการประกาศของความเมื่อยล้าของเธอ เธอยังคงไม่สามารถที่จะอธิบายว่าภาพที่ออกมาจะเป็นในคนของเธอ เธอสามารถสรุปได้ว่าฆาตกรตัวเองวางมันมี. แม้ว่าพยานไม่กี่ยินดีที่จะออกมาเพื่อยืนยันความบริสุทธิ์ของจัสตินลิซาเบ ธ ยืนยันในการพูดในนามของหญิงสาว เธอสรรเสริญลักษณะของจัสตินและบอกว่าเธอเป็นที่รักของทุกคนในครอบครัว Frankenstein ทั้งหมด; เอลิซาเบส่วนเขาจะไม่เชื่อว่าจัสตินเป็นความผิด อย่างไรก็ตามเรื่องนี้จอแสดงผลที่กล้าหาญของความจงรักภักดี, จัสตินถูกประณามไปสู่ความตาย วิคเตอร์คิดว่าชะตากรรมของจัสตินจะน้อยกว่าเธอเป็นของเขาเองปลอบโยนด้วยความเป็นจริงของ blamelessness ของเธอเองในขณะที่เขาต้องมีชีวิตอยู่กับความรู้สึกผิดของเขา. เขย่าขวัญ, จัสตินเพื่อข่มขวัญฆาตกรรมและเป็นการแสดงออกถึงความปรารถนาที่จะเห็นลิซาเบ ธ ซึ่งขอให้วิคเตอร์ไปกับ เธอ จัสตินบอกว่าเธอสารภาพว่าโกหกเพื่อให้ได้รับการอภัยโทษและหลีกเลี่ยงการคว่ำบาตรในช่วงเวลาสุดท้ายของเธอ เธอไม่กลัวความตายและอย่างสง่างามใช้เวลาช่วงสุดท้ายของเธอในปลอบโยนลิซาเบ ธ และวิกเตอร์ นี้เพียงทำหน้าที่เพื่อเพิ่มระดับความปวดร้าวของวิคเตอร์และเขาสะท้อนให้เห็นว่าจัสตินและวิลเลียมเป็นเหยื่อรายแรกของ "ศักดิ์สิทธิ์ศิลปะ."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การทดลองเริ่มต้นขึ้นในเช้าวันต่อไป วิคเตอร์เป็นอย่างมากที่วิตกว่าคำตัดสินจะเป็นเขาถูกทรมานโดยคิดว่า " ความอยากรู้และอุปกรณ์ " Lawless จะทําให้ไม่ตายหนึ่ง แต่สอง เขาเศร้าสร้อยสะท้อนว่า จัสตินเป็นสาวคุณภาพยอดเยี่ยม ปลายทางที่จะนำชีวิตที่น่าชื่นชม เพราะเขา ชีวิตของเธอจะต้องหฤโหด foreshortened .วิกสั้นพิจารณาสารภาพกับอาชญากรรม แต่ตระหนักว่าในขณะที่เขาอยู่ใน Ingolstadt ในคืนฆาตกรรม คำสารภาพของเขาจะไล่เป็นคนบ้าคลุ้มคลั่ง

ในศาล , จัสตินยืนอยู่อย่างสงบก่อนที่จะกล่าวหาเธอ ใบหน้าที่เคร่งขรึมของเธอยืมเธองดงามมาก อัยการนำออกจำนวนของพยานหลักฐานที่น่าสนใจที่ให้กับเธอเธอมาทั้งคืนที่การฆาตกรรม เธอได้เห็นใกล้ๆ กับจุดที่พบศพ เมื่อถาม เธอให้คำตอบที่สับสน และไม่ฉลาด เธอเริ่มโวยวายเมื่อเห็นร่างของวิลเลี่ยม สาปแช่งมากที่สุดชิ้นส่วนของหลักฐาน อย่างไรก็ตาม เป็นความจริงที่ว่า วิลเลี่ยม จิ๋ว ซึ่งเขาได้ใส่ในเวลาของการฆาตกรรมถูกพบในกระเป๋าของจัสตินแต่งตัว

จัสติน เรียกว่ายืนเป็นพยาน มี บัญชี อื่นของเหตุการณ์ : กับอลิซาเบธ อนุญาต เธอได้ผ่านคืนฆาตกรรมที่บ้านน้าของนางใน Ch êเน่ เมื่อได้ยินการหายตัวไปของวิลเลี่ยม เธอใช้เวลาหลายชั่วโมงค้นหาเขา กลับบ้านไม่ได้ มันได้เติบโตช้าเกินไปเธอตัดสินใจที่จะใช้จ่ายคืนในบ้านใกล้เคียง จัสตินกล่าวว่าถ้าเธออยู่ใกล้ตัวเธอไม่ได้รู้ว่ามัน ความสับสนของเธอเป็นเพียงการแสดงออกของความเหนื่อยยากของเธอ เธอยังคงไม่สามารถที่จะอธิบายว่าภาพที่ได้บนตัวเธอ เธอสามารถสันนิษฐานว่าฆาตกรตัวเองวางไว้ที่นั่น

แม้น้อย พยานจะได้ออกมายืนยันความบริสุทธิ์ของจัสติน ,อลิซาเบ็ธต้องการพูดในนามของหญิงสาว นางสรรเสริญจัสตินของตัวละคร และบอกว่าเธอได้รับความรักจากทั้งแฟรงเกนสไตน์ครอบครัว อลิซาเบธ สำหรับเขา ส่วน จะไม่มีใครเชื่อเลยว่า จัสตินเป็นคนผิด แม้จะแสดงนี้กล้าหาญความจงรักภักดี จัสติน จะถูกลงโทษด้วยความตาย วิคเตอร์ พิจารณาสภาพของจัสตินจะน้อยกว่าของเขาเอง เธอได้รับการปลอบโยนโดยความเป็นจริงของ blamelessness ของเธอเองในขณะที่เขาต้องมีชีวิตอยู่กับความรู้สึกผิดของเขา

น่าจัสตินสารภาพกับการฆาตกรรม และแสดงความปรารถนาที่จะเห็นอลิซาเบธผู้ขอให้วิคเตอร์ไปเป็นเพื่อน จัสตินบอกพวกเขาว่า เธอสารภาพว่าโกหกเพื่อที่จะได้รับการอภัยโทษและหลีกเลี่ยงการคว่ำบาตรในวินาทีสุดท้ายของเธอ เธอไม่ได้กลัวตาย และอย่างสง่างามใช้เวลาช่วงสุดท้ายเธอปลอบโยน เอลิซาเบธ และวิคเตอร์นี้เพียงทำหน้าที่เพื่อเพิ่มความระทมของวิคเตอร์ เขาสะท้อนว่าจัสตินและวิลเลียมเป็นเหยื่อรายแรกของศิลปะไม่ศักดิ์สิทธิ์ของเขา " "