Um… Little aunt, why are you lookin

Um… Little aunt, why are you looking at me with such a strange expression?” Suddenly realizing that the atmosphere had become a bit awkward, Xiao Che held his breath for a while before cautiously asking.

Only then did Xiao Lingxi’s beautiful eyes, which had a dazed look for a long time, tremble slightly. She hastily wrested her gaze away and lowered her head, softly spitting out: “Aren’t you afraid that your wife Qingyue will hear those words that you said just now?”

Xiao Che put on a show of looking around, and then innocently said: “It doesn’t seem like there’s anyone around us, so what are you afraid of? But even if she did hear me, I still don’t have anything to fear. You did not know that she actually doesn’t sincerely want to marry me, and I also do not really want to be married to her. If it was little aunt though, I…”

“Don’t talk… Don’t keep talking!”

Xiao Lingxi reached out her hand and forcefully pressed them against his lips, firmly sealing his next words. Only after a long time did she release him, once again resting her body against Xiao Che’s shoulder, peacefully saying: “Little Che, even though I’m younger than you by a year, I am truly, without a doubt, your little aunt. There are some words that you can say to other girls, that you can not say to me… In this lifetime… you can not say them… I know in your heart, you really think like this… but that’s enough…”

At the last two sentences, Xiao Lingxi’s voice had become very, very quiet. Within her muttering contained a sense of bitterness and sadness that would break the heart of anyone listening.

Xiao Che’s heart also heavily shook. He didn’t say anything else, closed his eyes, and peacefully listened to the breathing and heartbeat of the girl beside him.

“When I was young, I was thin, dark, and short. Everyone called me an ugly duckling and always made fun of me, bullied me…” Xiao Lingxi snuggled against him, a dreamy voice escaping from her mouth: “Only you would play with me. When someone bullied me, little Che would always rush up to fight with them and chase them away. You were always covered in cuts and bruises… The injuries you received at that time were all because of me. I got used to, and also enjoyed the feeling of little Che’s protection. I believed that you would always be able to protect me this way…”

Xiao Lingxi’s words reminded Xiao Che of the younger Xiao Lingxi. At that time, she truly was thin, dark, and short as she had just described, in every sense an “ugly duckling”. But because she was his little aunt, as a man, and also because he was older than her by a year, he would always, as if it was his mission, protect her with all his might…Who could have thought that this young woman would become very different from the little girl she once was. The once ugly duckling had transformed into today’s beauty. Who knows how many young men of the Xiao Clan would watered at the mouth while longing for her.
(TL: Idiom – “this girl changed eighteen times between childhood and her coming of age”)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อืม ... ป้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ทำไมคุณมองมาที่ผมด้วยเช่นการแสดงออกแปลก? "ทันใดนั้นตระหนักว่าบรรยากาศได้กลายเป็นอึดอัดเล็กน้อยเสี่ยวเจ๊จัดลมหายใจของเขาในขณะที่ก่อนที่จะระมัดระวังถาม. เท่านั้นแล้วทำตาสวยเสี่ยว Lingxi ซึ่ง มีลักษณะมึนงงเป็นเวลานาน, สั่นเล็กน้อย เธอรีบชิงจ้องมองเธอออกไปและลดหัวของเธอเบา ๆ คายออก: "คุณไม่กลัวว่าภรรยา Qingyue ของคุณจะได้ยินคำพูดเหล่านั้นที่คุณกล่าวว่าเพียงแค่ตอนนี้?" เสี่ยวเจ๊ใส่ในการแสดงของการมองไปรอบ ๆ แล้วบอกว่าบริสุทธิ์ใจ "มันไม่ได้ดูเหมือนมีทุกคนที่อยู่รอบตัวเราดังนั้นสิ่งที่คุณกลัว? แต่ถึงแม้ว่าเธอได้ยินฉันก็ยังไม่ได้มีอะไรที่จะกลัว คุณไม่ได้รู้ว่าเธอไม่ได้จริงด้วยความจริงใจต้องการที่จะแต่งงานกับฉันและฉันยังไม่อยากจะแต่งงานกับเธอ ถ้ามันเป็นป้าของเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ผม ... "" อย่าพูด ... อย่าให้พูด "เสี่ยวLingxi ถึงมือของเธอและกดอย่างแข็งขันให้กับริมฝีปากของเขาปิดผนึกอย่างแน่นหนาคำพูดของเขาต่อไป แต่หลังจากนั้นเป็นเวลานานเธอก็ปล่อยเขาไปอีกครั้งหนึ่งที่วางอยู่ในร่างกายของเธอกับไหล่เสี่ยวเจ๊สงบว่า "เจ๊เล็ก ๆ น้อย ๆ แม้ว่าฉันอายุน้อยกว่าคุณปีผมอย่างแท้จริงโดยไม่ต้องสงสัยป้าน้อยของคุณ . มีคำบางคำที่คุณสามารถพูดกับผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่ว่าคุณไม่สามารถพูดกับผม ... ในชีวิตนี้ ... คุณไม่สามารถพูดได้พวกเขา ... ฉันรู้ว่าในหัวใจของคุณจริงๆคุณคิดเช่นนี้ ... แต่ที่พอ ... "ที่ล่าสุดสองประโยคเสียงเสี่ยว Lingxi ได้กลายเป็นมากเงียบสงบมาก ภายในพึมพำเธอมีความรู้สึกของความขมขื่นและความโศกเศร้าที่จะทำให้หัวใจของทุกคนฟัง. หัวใจเสี่ยวเจ๊ยังส่ายอย่างหนัก เขาไม่ได้พูดอะไรก็ได้ที่ปิดตาของเขาและฟังอย่างสงบสุขกับการหายใจและการเต้นของหัวใจของหญิงสาวข้างเขา. "เมื่อผมเป็นเด็กผมบาง, สีดำ, และระยะสั้น ทุกคนเรียกฉันลูกเป็ดขี้เหร่และทำให้เสมอสนุกของฉันรังแกฉัน ... "เสี่ยว Lingxi ซุกกับเขาเสียงเหมือนฝันหนีออกมาจากปากของเธอ" เพียงคุณเท่านั้นที่จะเล่นกับฉัน เมื่อมีคนรังแกฉันเจ๊เล็ก ๆ น้อย ๆ มักจะวิ่งขึ้นไปต่อสู้กับพวกเขาและไล่พวกเขาออกไป คุณถูกปกคลุมไปเสมอในบาดแผลและรอยฟกช้ำ ... การบาดเจ็บที่คุณได้รับในเวลานั้นทั้งหมดเป็นเพราะฉัน ฉันได้ใช้และยังมีความสุขกับความรู้สึกของการป้องกันเจ๊เล็ก ๆ น้อย ๆ ของ ผมเชื่อว่าคุณก็จะสามารถที่จะปกป้องฉันด้วยวิธีนี้ ... "คำพูดของLingxi เสี่ยวเสี่ยวเจ๊เตือนของน้องเสี่ยว Lingxi ในขณะที่เธออย่างแท้จริงผอมมืดและสั้นที่สุดเท่าที่เธอเคยอธิบายไว้เพียงในทุกความรู้สึกเป็น "ลูกเป็ดขี้เหร่" แต่เพราะเธอเป็นป้าของเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขาเป็นผู้ชายคนหนึ่งและยังเพราะเขาเป็นคนที่มีอายุมากกว่าเธอโดยปีเขาจะเสมอราวกับว่ามันเป็นภารกิจของเขาปกป้องเธอด้วยพระหัตถ์ของเขาทั้งหมด ... ใครจะมีความคิดว่าหญิงสาวคนนี้ จะกลายเป็นความแตกต่างจากสาวน้อยเธอเคยเป็น ลูกเป็ดขี้เหร่เคยกลายเป็นความงามของวันนี้ ใครจะรู้ว่าชายหนุ่มหลายแซ่เสี่ยวจะรดน้ำปากในขณะที่ความปรารถนาของเธอ. (TL: สำนวน - "เธอคนนี้เปลี่ยนไปสิบแปดครั้งระหว่างวัยเด็กและการเข้ามาของอายุของเธอ")

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อืม . . . . . . . ป้านิด ทำไมคุณมองฉันด้วยสีหน้าแปลกๆ " ก็รู้สึกว่าบรรยากาศเป็นยังไงชอบกล เสี่ยวเชกลั้นหายใจสักพักก่อนค่อยถาม

แต่แล้วดวงตาคู่สวยของเสี่ยว lingxi ซึ่งมีงง ดูมานาน สั่นเล็กน้อย เธอรีบ wrested เธอเพ่งมองออกไป และลดหัวของเธอเบา ๆคายออกมา" คุณไม่กลัวว่าภรรยาของคุณ qingyue จะได้ยินคำพูดเหล่านั้นที่เธอพูดตอนนี้ "

เสี่ยวเจ๊ใส่แสดง ดูแล้วไร้เดียงสา กล่าวว่า " มันไม่เหมือนมีใครอยู่รอบๆเรา แล้วคุณจะกลัวอะไร ? แต่ถ้าเธอได้ยินฉัน ฉันก็ไม่กลัวอะไร คุณไม่รู้ว่าเธอไม่ได้ต้องการที่จะแต่งงานกับฉันและฉันก็ไม่ได้ต้องการจะแต่งงานกับเธอ ถ้าเป็นป้าเล็กนะ ฉัน . . . "

" ไม่พูด . . . . . . . อย่าพูด ! "

เสี่ยว lingxi เอื้อมมือของเธอ และบังคับให้กดให้กับริมฝีปากของเขาอย่างแน่นหนาปิดผนึกคำพูดต่อไปของเขา หลังจากที่เวลานานเธอปล่อยเขาอีกครั้ง พักร่างกายของเธอกับเสี่ยวเชไหล่อย่างสงบว่า " เล็ก ๆน้อย ๆเชถึงแม้ว่าฉันอ่อนกว่าเธอ 1 ปี ผมอย่างแท้จริง โดยไม่ต้องสงสัย ป้าเล็ก ๆน้อย ๆของคุณ มีบางอย่างที่คุณสามารถพูดกับผู้หญิงคนอื่น ๆที่คุณจะไม่สามารถพูดกับผม . . . . . . . ในชีวิตนี้ . . . . . . คุณไม่สามารถพูดได้ . . . . . . . ฉันรู้ว่าในใจของคุณ คุณคิดอย่างนี้ . . . . . . . แต่พอ . . . . . . . "

ในที่สุดสองประโยค เสียงเสี่ยว lingxi ได้กลายเป็นมาก เงียบมากเธอพึมพำอยู่ภายในความรู้สึกขมขื่นและความเศร้านั้นจะทำลายหัวใจของทุกคนที่ฟังอยู่

เสี่ยวเชมากหัวใจยังสั่น เขาไม่ได้พูดอะไรอีก หลับตาลง และสงบฟังการหายใจและการเต้นของหัวใจของหญิงสาวข้างๆ เขา

" เมื่อฉันเป็นเด็ก บาง เข้ม และสั้น ทุกคนเรียกฉันว่า ลูกเป็ดขี้เหร่ และมักจะทำให้ฉันเป็นตัวตลกแกล้งฉัน . . . . . . . " เสี่ยว lingxi แอบอิงกับเขา เสียงที่หนีออกมาจากปากของเธอ : " คุณจะเล่นกับฉัน เมื่อมีคนแกล้งผม เล็ก ๆน้อย ๆเจ๊จะรีบขึ้นเพื่อต่อสู้กับพวกเขา และไล่พวกเขาไป คุณมักจะเต็มไปด้วยบาดแผล . . . . . . . อาการบาดเจ็บที่คุณได้รับในตอนนั้นทั้งหมดเป็นเพราะฉัน ฉันได้ใช้และยังเพลิดเพลินกับความรู้สึกของการคุ้มครองเช .ผมเชื่อว่าคุณจะสามารถปกป้องฉันแบบนี้ . . . . . . . "

เสี่ยว lingxi คำเตือนเสี่ยวเจ๊ของน้องเสี่ยว lingxi . ตอนนั้น เธอจริงๆ ผอม ดำ เตี้ย ตามที่เธอได้อธิบายทุกความรู้สึก " ลูกเป็ดขี้เหร่ " น่าเกลียด แต่เพราะเธอเป็นป้าของเค้า เป็นผู้ชาย และเพราะเขาอายุมากกว่าเธอหนึ่งปี เขาจะเป็นถ้ามันเป็นภารกิจของเขาปกป้องเธออย่างสุดกำลัง . . . . . . . ใครจะคิดว่า หญิงสาวคนนี้จะกลายเป็นมากแตกต่างจากสาวน้อยที่เธอเคยเป็น เมื่อลูกเป็ดขี้เหร่ได้กลายเป็นความสวยงามของวันนี้ ใครรู้วิธีการหลายหนุ่มเสี่ยวเผ่าจะรดน้ำในปากขณะเฝ้ารอเธอ .
( TL ) : สำนวน " ผู้หญิงคนนี้เปลี่ยนไปแปดครั้งระหว่างวัยเด็กและเธอมาอายุ " )