“Today is the day. We have planned

“Today is the day. We have planned for this, are you ready?”
Choi Jong Bom nodded frightfully.
“We need to be perfectly prepared. Two, no three times the amount will be necessary.”
“How about only once...”
“That will create an absolute mess of the plan.”
Chung Il Hoon eyes dimmed. He had trouble believing Choi Jong Bom’s words who had payed for the other brothers before.
“It certainly would, wouldn’t it?”
“If necessary I will lead.”
Choi Jong Bom could feel his heart being smashed. Next to him however, was Chung Il Hoon smiling brightly.
“Brother, you’re not planning to do that are you?”
“That’s right. Unless we carry it out, we will never succeed.”
Nevertheless, Chung Il Hoon did not change his countenance.
“You know the emphasis of today’s importance.”
“I do.”
He nodded his head.
It was Lee Hyun’s birthday today.
Since he had never once had a birthday party ever since the day he was born, they wanted to give their brother the best birthday party ever!
‘Isn’t it such a moving sight?’
Both of them trembled. Without a doubt they would share a meaningful experience.
They did not mind that they were going to use some of their income.
They were going to get to meet with female college students!
It was everything they could ever hope for in their dreams.
It was also a good opportunity since Ahn Hyundo was on a business trip.
Chung Il Hoon said again.
“Everyone do your best. If all goes well then it should succeed. How many years do you think that we have left of our lives?”
“Maybe about 50 years or so?”
“Yeah, during that time you have to eat meals by yourself and sleep alone when you’re tired...So keep in mind that depending on how things work out today, you may either live alone for 50 years or with a harmonious family.”
The expressions on Choi Jong Bom, Ma Sang Bom, and Roi Lee’s faces changed.
Chung Il Hoon was able to give them some courage.
‘The plan is incredible. It was able to make those kids willing to help out!’
They always went to ask for help.
Ever since they started Royal Road, they would always ask Pale for help.
Since they knew it was Lee Hyun’s birthday, they promised to come.
‘The girls were difficult to get.’
Lynn, known as Hwaryeong promised to come have lunch.
Kim In Young; known as Irene, Yeon Hee Park; known as Romuna, and Yoon Soo Park; known as Surka, would all come in the evening because of family reasons.
‘This will be an enjoyable birthday.’
Chung Il Hoon gave a satisfying laugh.
***
Lee Hyun visited the dojo early today to train.
But without knowing what his brothers were planning, they brought him somewhere else.
“Let’s go!”
Dojo Instructor! In addition they were joined by a massive number of 70 practitioners with hardened faces, eyes, and overflowing courage.
“Brothers where are we going?”
Lee Hyun asked in a low voice.
Roi Lee replied in a grim voice.
“Going to the amusement park.”
“What are we going for? Are you going to fight?”
“We’re going to go on rides and play games. Even we have rest day sometimes, don’t you think? Go along with it.”
“Yes.”
Lee Hyun shook his head.
Even if they were going to the amusement park, the facial expressions of the people going did not fit with it. A heavy atmosphere was made as they passed by.
‘Do not fail.’
‘Happy birthday, birthday.’
It was too heavy of a responsibility to remain calm. They were carefully dressed in black suits, feeling vaguely uncomfortable and awkward.
The group rode on the subway. The dojo owned a vehicle for transportation, but they deliberately decided to use the subway.
‘People going to amusement parks use public transportation.’
None of the practitioners or instructors have been to an amusement park since they were kids. Consulting the internet, there was going to be a lot of traffic and other transportation would be recommended. With that in mind, they decided to board the subway.
“Hey, today are we going to your house to play some games?”
“Last night I was dancing at the club with a guy...and I held hands with him!”
There was a deep silence in the subway as the cars were filled with broad sturdy shouldered men in black suits.
“...”
The students from before and the all the men stopped talking. When there were many passengers on the subway there was bound to be a fierce battle over the seats. The struggle for more comfortable seats!
But some people stood quietly in place. Everyone didn’t know what was happening.
“Keuheum, it feels more comfortable to stand.”
“Yea, it’s better to exercise...”
40 to 50 men stood in place. Even the elderly seated nearby were getting worried.
“Huh? Why are they standing?”
“Yeah.”
Roi Lee and Ma Sang Bom did not sit down in any of the seats. Being accustomed to comfort made the body increasingly weak. It was necessary to work the body out everywhere. Therefore, it was normal for them to stand around in public transportation. The instructors and the practitioners stood alongside the ordinary people.
‘Are these guys mafia? The look in their eyes...’
‘It looks like their muscles are going to tear through their suits.’
‘I think they’re going to do something illegal.’
‘The police. I think it would be a good idea to call the police...’
When they arrived at a station, the subway doors opened.
“Huh, there’s empty seats?”
“That’s not very common. Maybe we’re lucky this time.”
The new passengers were delighted to see the empty seats, but then they saw the practitioners.
“....”
The passengers stood around quietly. They would not dare to sit down looking at the hard faces of the instructors and practitioners.
‘Why does it feel so bad to take a seat?’
‘I would rather sit down. Then I can be comfortable.’
More passengers were forced to be worried. However, the practitioners could not afford to care.
They needed to entertain Lee Hyun somehow!
They did wonder about the people standing for a bit, but they didn’t care so that was overlooked.
‘It must be some kind of fad to stand around in subways huh?’
‘Come to think of it, it’s good for their health.’
Nobody sat down in the subway until the group had reached their destination.
“Lee Hyun, over here!”
“This way!”
In front of the main entrance of the amusement park.
Hayan, Oh Dongman, Shin Hye Min, Lynn, and Choi Ji Hoon were waiting together.
“Hayan, what are you doing here?”
Lee Hyun asked weirdly. He noticed that there was something strange that he wasn't informed of.
Other than the abnormal behavior of the practitioners, Oh Dongman, and Jae Lynn, he did not expect to see Choi Ji Hoon.
Hayan opened her mouth and smiled.
“Oppa, It’s your birthday today!”
“Birthday?”
Lee Hyun began to calculate the date. It was indeed his birthday. Since he never celebrated his birthday, he had forgotten.
“Isn’t that why we’re here for your birthday?”
“Oppa has never gone to an amusement park before so...”
“I mean, amusement parks are exclusive to the wealthy...”
Jae Lynn, Oh Dongman, and Shin Hye Min were puzzled at Lee Hyun’s words.
‘When did amusement parks become reserved for the upper class?’
The instructors and the practitioners took it quite literally.
“In fact, you don't go to an amusement park unless you make a modest amount of money. It’s a big decision about whether or not to go.”
“A lone martial artist in an amusement park...”
“Isn’t it more than 5000 won a ride?”
The instructors spend a considerable amount of their money. For room and board in the dojo, they don’t make much money to spend. Therefore it was difficult for them to spend more than 10,000 to 20,000 won for something.
Lee Hyun sat down, since whenever he spent money on something, even going on rides, his heart broke a little.
“Keuheum! I prefer just relaxing at home.”
Hayan grabbed Lee Hyun’s arm and led him inside.
“I already have a free pass. This way you can play games and go on rides for free.”
Hayan already knew what to do with Lee Hyun. Since he disliked wasting time and money, with this he would not have an excuse not to go. The others followed after Lee Hyun in an instant.
Shin Hye Min asked them.
“What do you want to ride first?”
Jae Lynn didn’t waste any time.
“The Viking? Or the roller coasters?”
Roller coasters were high speed mechanisms that move along the rails in the air. It was the most popular rides.
Shin Hye Min was mentally tired from constantly being busy with the daily broadcast and secretly wanted to taste the thrill of the ride.
“Let’s go on the roller coaster first right?”
Ride the roller coaster first!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"วันนี้เป็นวัน เราได้วางแผนสำหรับนี้ มีคุณพร้อมหรือไม่"Choi Jong Bom พยักหน้า frightfully"เราต้องการจะเตรียมตัวที่ดี 2 ไม่รั้งยอดจะได้จำเป็น""วิธีการเกี่ยวกับเพียงครั้งเดียว...""ที่จะสร้างเป็นระเบียบแบบแผน"Chung Il Hoon ตาสีจาง เขามีปัญหาในการเชื่อคำ Choi Jong Bom ที่มี payed สำหรับพี่ก่อน"แน่นอนต้อง ไม่มัน""ถ้าจำเป็น ผมจะทำ"Choi Jong Bom อาจรู้สึกหัวใจถูกซึ่งได้ถูกทุบ ติดกับเขา อย่างไรก็ตาม ถูก Chung Il Hoon ยิ้มสดใส"น้อง คุณกำลังไม่วางแผนที่จะคุณ""ถูกต้อง ถ้าเรานำมันออกมา เราจะไม่ประสบความสำเร็จ"อย่างไรก็ตาม Chung Il Hoon ได้ไม่เปลี่ยนแปลงของเขาสนับสนุน"คุณรู้เน้นความสำคัญของวันนี้""ฉันทำ"เขา nodded ของเขาใหญ่มันเป็นวันเกิดของลีฮยอนวันนี้เนื่องจากเขาเคยเคยมีงานเลี้ยงวันเกิดตั้งแต่วันเกิดของเขา พวกเขาอยากจะให้พี่ชายของพวกเขาสุดวันเกิดบุคคลเคย'ไม่ได้ภาพเคลื่อนไหวหรือไม่'ทั้งสองของพวกเขา trembled ไม่ต้องสงสัย พวกเขาจะใช้ประสบการณ์ที่มีความหมายพวกเขาไม่ได้คิดว่า พวกเขาจะต้องใช้รายได้ของพวกเขาพวกเขาจะได้พบกับนักเรียนหญิงมันเป็นทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเขาไม่เคยหวังว่าในความฝันเนื่องจากโอกาสที่ดีเนื่องจาก Hyundo อาห์นอยู่เดินChung Il Hoon กล่าวอีกครั้ง"ทุกคนทำดีที่สุดของคุณ ถ้าทั้งหมดไปดี แล้วก็จะประสบความสำเร็จ กี่ปีคุณคิดว่า เราได้ทิ้งของชีวิต""บางทีเกี่ยวกับ 50 ปีหรือมากกว่านั้น""ใช่ ในช่วงเวลานั้น คุณต้องกินอาหาร ด้วยตัวเองและนอนคนเดียวเมื่อคุณเหนื่อยล้า... ดังนั้น ไว้ในใจว่า ขึ้นอยู่กับกลไกการทำงานออกวันนี้ คุณอาจจะอยู่ตามลำพัง ปี 50 หรือ กับครอบครัวสามัคคี"นิพจน์ใน Choi Jong Bom, Ma สร้าง Bom และ ลีร้อยหน้าเปลี่ยนChung Il Hoon ได้เพื่อให้พวกเขากล้าหาญบาง' แผนไม่น่าเชื่อ ก็สามารถทำให้เด็กเหล่านั้นยินดีที่จะช่วยให้ออก!'พวกเขามักจะไปขอความช่วยเหลือนับตั้งแต่พวกเขาเริ่มต้นถนนรอยัล พวกเขาจะเสมอขอจางความช่วยเหลือเนื่องจากพวกเขารู้ว่า มันเป็นวันเกิดของลีฮยอน พวกเขาสัญญาว่า จะมา'หญิงก็ยากที่จะได้รับ'ลินน์ หรือที่เรียกว่า Hwaryeong สัญญาว่า จะมามีอาหารกลางวันคิมในหนุ่มสาว หรือที่เรียกว่าไอรีน ยอนฮีปาร์ค เรียกว่า Romuna และจินเกสท์เพื่อจอด หรือที่เรียกว่า Surka จะมาทั้งหมดในช่วงเย็นเนื่องจากเหตุผลที่ครอบครัว'นี้จะเป็นวันเกิดมีความสุข'Chung Il Hoon ให้หัวเราะความพึงพอใจ***ลีฮยอนเยี่ยมโดโจตั้งแต่วันนี้รถไฟแต่ไม่ทราบว่าพี่ ๆ วางแผน ผู้นำเขาอื่น"ไปกันเหอะ"ฝึกสอน นอกจากนี้ พวกเขาได้เข้าร่วม โดยจำนวนผู้ 70 เสริมหน้า ตา และความกล้าหาญล้นมหาศาล"พี่น้องเราไปไหน"ลีฮยอนถามเสียงต่ำตอบ Roi ลีในเสียงน่ากลัว"จะไปสวนสนุก""สิ่งเราไปหรือไม่ คุณกำลังจะต่อสู้หรือไม่""เรากำลังจะไปขี่ และเล่นเกม เราได้วันพักผ่อนบางครั้ง คุณไม่คิดหรือไม่ ไปนอก""ใช่"ลีฮยอนจับศีรษะของเขาแม้ว่าพวกเขาจะสวน นิพจน์ที่ใบหน้าของคนที่จะไม่พอดีกับ ทำบรรยากาศหนักพวกเขาเดินผ่าน'ไม่'"สุขสันต์วันเกิด วันเกิด 'หนักเกินไปของความรับผิดชอบจะนิ่งเฉยอยู่ได้ อย่างพวกเขาได้สวมใส่ชุดดำ รู้สึกอึดอัด และไม่สะดวกคลับกลุ่มหนีเที่ยว โดโจเป็นเจ้าของรถสำหรับการขนส่ง แต่พวกเขาตั้งใจตัดสินใจไปเที่ยว'คนที่ไปสวนสนุกใช้ขนส่งสาธารณะ'ไม่มีผู้สอนหรือผู้ได้รับการสวนเนื่องจากพวกเด็ก ที่ปรึกษาด้านอินเตอร์เน็ต มีเป็นไปได้มากของการจราจรและขนส่งอื่น ๆ ที่จะแนะนำ โดยที่ในใจ พวกเขาตัดสินใจบอร์ดรฟม"Hey วันนี้เราจะให้เล่นเกมบางเกม""เมื่อคืนฉันได้เต้นในคลับด้วยคน... และฉันจับมือกับเขา! "มีเงียบลึกในดินเป็นรถยนต์เต็มไป ด้วยกว้างแข็งแรงไหล่ชายชุดดำ“...”ผู้ชายทั้งหมดและนักเรียนจากก่อนหยุดพูด เมื่อมีผู้โดยสารจำนวนมากบน รถไฟใต้ดินที่ถูกผูกพันให้ การต่อสู้รุนแรงกว่านั่ง การต่อสู้ที่นั่งสะดวกสบายมากขึ้นแต่บางคนอยู่ในเงียบ ๆ ทุกคนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น"Keuheum รู้สึกสะดวกสบายมากขึ้นทน""ใช่ มันเป็นการออกกำลังกาย..."40-50 คนยืนอยู่ในตำแหน่ง มีการกังวลแม้แต่ผู้สูงอายุนั่งใกล้เคียง"ฮะ ทำไมพวกเขายืน""ใช่"ร้อยลีและ Ma สร้าง Bom ได้ไม่นั่งลงในนั่ง ชินจึงได้ร่างกายอ่อนแอมากขึ้น ก็ต้องทำตัวออกทุก ดังนั้น มันเป็นปกติสำหรับพวกเขายืนสถานขนส่งสาธารณะ ผู้สอนและผู้ยืนอยู่ข้างคน' เป็นพวกมาเฟียเหล่านี้ มองในตา...''ดูเหมือนกล้ามเนื้อของพวกเขาจะฉีกผ่านชุดของพวกเขา''ฉันคิดว่า พวกเขากำลังจะทำอะไรไม่ถูกต้อง'' ตำรวจ ผมคิดว่า มันจะควรเรียกตำรวจ...'เมื่อพวกเขามาถึงที่สถานี รถไฟใต้ดินประตูเปิด"ฮะ มีที่นั่งว่างเปล่า""ที่ไม่ธรรมดา บางทีเราโชคนี้"ผู้โดยสารใหม่มีความยินดีที่จะเห็นที่นั่งว่างเปล่า แต่แล้ว เห็นผู้“....”ผู้โดยสารที่ยืนรอบ ๆ อย่างเงียบ ๆ นอกจากนี้พวกเขาไม่จะกล้านั่งลงมองไปที่ใบหน้าอย่างหนักของผู้สอนและผู้'ทำไมไม่ก็รู้สึกไม่ดีจึงต้องใช้นั่ง'' ฉันค่อนข้างจะนั่งลง แล้วได้สบาย 'ผู้โดยสารมากกว่าถูกบังคับให้เป็นทุกข์ อย่างไรก็ตาม ผู้อาจไม่สามารถดูแลพวกเขาต้องการบันเทิงลีฮยอนอย่างใดพวกเขาไม่ได้สงสัยว่า คนที่ยืนสำหรับบิต แต่พวกเขาไม่ได้ดูแลให้ถูกมองข้าม'จะต้องบางชนิดของแฟชั่นเข้าแถวรอบ subways ฮะ''มาถึงคิดดูของมัน ได้ดีเพื่อสุขภาพ'ไม่มีใครนั่งลงในดินจนได้มาถึงปลายทาง"Lee Hyun โน่น""วิธีนี้"หน้าทางเข้าหลักของสวนHayan, Dongman โอ้ Shin Hye นาที ลินน์ และ Choi Ji Hoon ได้รอกัน" Hayan มีอะไรที่คุณทำที่นี่? "ลีฮยอนถาม weirdly เขาสังเกตเห็นว่า มีอะไรแปลก ๆ ที่เขาไม่ทราบไม่ใช่พฤติกรรมปกติของผู้ โอ้ Dongman และแจ Lynn เขาไม่ได้คาดว่าไม่จะเห็น Choi Ji HoonHayan เปิดปากของเธอ และยิ้ม"Oppa มันเป็นวันเกิดของคุณวันนี้""วันเกิด"ลีฮยอนเริ่มคำนวณวัน แน่นอนมันเป็นวันเกิดของเขา เนื่องจากเขาไม่เฉลิมฉลองวันเกิดของเขา เขาก็ลืม"ไม่ที่ทำไมเรากำลังสำหรับวันเกิดของคุณ"" Oppa ไม่เคยไปสวนก่อนเพื่อให้... ""ผมหมายถึง สวนสนุกเป็นพิเศษเพื่อความมั่งคั่ง..."Lynn แจ โอ Dongman และ Shin Hye นาทีได้พิศวงที่ลีฮยอนคำ'เมื่อได้สวนสนุกเป็นสงวนไว้สำหรับชั้นสูง'ผู้สอนและผู้ใช้เวลาค่อนข้างอักษร"ความเป็นจริง คุณอย่าไปสวนจัดจำนวนเงินเจียมเนื้อเจียมตัว ได้ตัดสินใจใหญ่ไปหรือไม่""ที่เกาะโหลนต่อสู้ศิลปินในสวน...""ไม่ได้ชนะกว่า 5000 ที่นั่งหรือไม่"ผู้สอนใช้จำนวนเงินของพวกเขามาก สำหรับคณะและห้องพักในโดโจ พวกเขาไม่ทำเงินมากเพื่อใช้ ดังนั้น มันก็ยากที่จะใช้จ่ายมากกว่า 10000-20000 วอน สิ่งลีฮยอนนั่งลง เนื่องจากทุกครั้งที่เขาใช้เงินในบางสิ่งบางอย่าง แม้จะขี่ หัวใจของเขายากจนน้อย"Keuheum ผมต้องพักที่บ้าน"Hayan คว้าแขนของ Lee Hyun และนำเขาภายใน"เรียบร้อยแล้วผ่านฟรี วิธีนี้คุณสามารถเล่นเกม และไปขี่ฟรีด้วย"Hayan รู้แล้วว่าจะทำอะไรกับฮยอนลี ตั้งแต่เขา disliked เสียเวลาและเงิน นี้เขาจะไม่มีข้อแก้ตัวไม่ไป อื่น ๆ ตามหลังลีฮยอนในทันทีShin Hye นาทีถามพวกเขา"อะไรคุณต้องขี่ครั้งแรกหรือไม่"Lynn แจไม่เสียเวลาใด ๆ"ไวกิ้ง หรือช็อบกลิ้ง"ลูกกลิ้งช็อบกลไกความเร็วสูงที่ย้ายไปตามรางในอากาศได้ ก็ขี่นิยมมากที่สุดShin Hye นาทีถูกใจเหนื่อยตลอดเวลากำลังยุ่งอยู่กับการออกอากาศประจำวัน และแอบอยากลิ้มรสความตื่นเต้นของการนั่ง"ลองไปดูแรกเหาะ"นั่งรถไฟเหาะตีลังกาก่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"วันนี้เป็นวันที่ เราได้วางแผนไว้สำหรับการนี้คุณพร้อมหรือยัง? "
Choi Jong Bom พยักหน้าน่าขนพองสยองเกล้า.
"เราจำเป็นที่จะต้องเตรียมอย่างสมบูรณ์แบบ สองสามครั้งไม่มีจำนวนเงินที่จะมีความจำเป็น. "
"วิธีการเกี่ยวกับเพียงครั้งเดียว ... "
"ที่จะสร้างระเบียบที่แน่นอนของแผน."
ตาจุงฮุน Il จาง เขามีปัญหาในการเชื่อคำ Choi Jong บอมที่ได้ payed สำหรับพี่น้องคนอื่น ๆ ก่อน.
"แน่นอนมันจะจะไม่ได้?"
"ถ้าจำเป็นเราจะนำ."
Choi Jong Bom รู้สึกว่าหัวใจของเขาถูกทุบ ถัดจากเขา แต่เป็นจุงฮุนอิลรอยยิ้มสดใส.
"พี่ชายคุณไม่ได้วางแผนที่จะทำอย่างนั้น are you?"
"ที่เหมาะสม หากเราดำเนินการออกเราจะไม่ประสบความสำเร็จ. "
อย่างไรก็ตามจุงอิลฮุนไม่ได้เปลี่ยนสีหน้าของเขา.
"คุณรู้ว่าเน้นความสำคัญของวันนี้."
"ผมทำ."
เขาพยักหน้า.
มันเป็นวันเกิดของลีฮยอนในวันนี้
นับตั้งแต่ที่เขาไม่เคยเคยมีงานเลี้ยงวันเกิดนับตั้งแต่วันที่เขาเกิดที่พวกเขาอยากจะให้พี่ชายของพวกเขางานเลี้ยงวันเกิดที่ดีที่สุดที่เคย!
'มันไม่ได้เป็นเช่นสายตาเคลื่อนไหว?'
ทั้งของพวกเขาสั่น โดยไม่ต้องสงสัยพวกเขาจะแบ่งปันประสบการณ์ที่มีความหมาย.
พวกเขาไม่ได้คิดว่าพวกเขาจะใช้บางส่วนของรายได้ของพวกเขา.
พวกเขากำลังจะได้รับที่จะพบกับนักศึกษาหญิง!
มันเป็นสิ่งที่พวกเขาเคยได้หวังในความฝันของพวกเขา.
มัน นอกจากนี้ยังเป็นโอกาสที่ดีตั้งแต่ Ahn Hyundo เป็นในการเดินทางธุรกิจ.
จุงฮุนอิลกล่าวอีกครั้ง.
"ทุกคนทำดีที่สุดของคุณ หากทุกอย่างไปแล้วมันควรจะประสบความสำเร็จ กี่ปีคุณคิดว่าการที่เรามีเหลือของชีวิตของเรา? "
"อาจจะประมาณ 50 ปีหรือมากกว่านั้น?"
"ใช่ในช่วงเวลาที่คุณจะต้องกินอาหารด้วยตนเองและนอนคนเดียวเมื่อคุณเบื่อ ... เพื่อให้ ในใจว่าขึ้นอยู่กับว่าสิ่งที่ทำงานออกมาในวันนี้คุณอาจจะอยู่คนเดียวเป็น 50 ปีหรือกับครอบครัวมีความสามัคคี. "
การแสดงออกใน Choi Jong บอมมะซังบอมและใบหน้าร้อยลีเปลี่ยนแปลง.
จุงอิลฮุนก็สามารถที่จะให้ พวกเขากล้าหาญบาง.
'แผนเป็นที่น่าทึ่ง มันก็สามารถที่จะทำให้เด็กเหล่านั้นยินดีที่จะช่วยออก! '
พวกเขามักจะไปขอความช่วยเหลือ.
นับตั้งแต่พวกเขาเริ่มต้นรอยัลโรพวกเขามักจะถามซีดเพื่อขอความช่วยเหลือ.
เนื่องจากพวกเขารู้ว่ามันเป็นวันเกิดของลีฮยอนพวกเขาสัญญาว่าจะมา
'สาว ๆ เป็นเรื่องยากที่จะได้รับ.
ลินน์เป็นที่รู้จัก Hwaryeong สัญญาว่าจะมารับประทานอาหารกลางวัน.
คิมอินยอง; ที่รู้จักกันว่าไอรีนพาร์คยอนฮี; ที่รู้จักกันเป็น Romuna และยุนซูพาร์ค; ที่รู้จักกันเป็น Surka จะมาในตอนเย็นเพราะเหตุผลครอบครัว.
'นี้จะเป็นวันเกิดสนุก.
จุงฮุนอิลให้เสียงหัวเราะที่น่าพอใจ.
***
ลีฮยอนโดโจเข้าเยี่ยมชมในช่วงต้นในการฝึกอบรมในวันนี้.
แต่ไม่ทราบว่าสิ่งที่เขา พี่น้องกำลังวางแผนที่พวกเขานำเขาที่อื่น.
"Let 's go!"
Dojo สอน! นอกจากนี้พวกเขาได้เข้าร่วมด้วยจำนวนมากของ 70 ผู้ปฏิบัติงานที่มีใบหน้าแข็งตาและความกล้าหาญล้น.
"บราเดอร์เราจะไปอยู่ที่ไหน"
ลีฮยอนถามเสียงต่ำ.
ร้อยเอ็ดลีตอบด้วยเสียงที่น่ากลัว.
"ไป สวนสนุก. "
"สิ่งที่เราจะไป? คุณกำลังจะไปต่อสู้? "
"เรากำลังจะไปขี่และการเล่นเกม แม้เรามีส่วนที่เหลือวันที่บางครั้งไม่ได้คุณคิดว่า? ไปพร้อมกับมัน. "
"ใช่."
ลีฮยอนส่ายหัว.
ถึงแม้ว่าพวกเขากำลังจะไปสวนสนุก, การแสดงออกทางสีหน้าของคนที่จะไม่เหมาะกับมัน บรรยากาศหนักได้ทำตามที่พวกเขาเดินผ่านไปมา.
'อย่าล้มเหลว.'
'สุขสันต์วันเกิด, วันเกิด.
มันหนักเกินไปของความรับผิดชอบที่จะอยู่ในความสงบ พวกเขาได้รับอย่างรอบคอบแต่งตัวในชุดสูทสีดำรู้สึกอึดอัดและรางที่น่าอึดอัดใจ.
กลุ่มที่ขี่ม้าที่สถานีรถไฟใต้ดิน โดโจที่เป็นเจ้าของยานพาหนะสำหรับการขนส่ง แต่พวกเขาจงใจตัดสินใจที่จะใช้รถไฟใต้ดิน.
'คนที่จะไปสวนสนุกใช้ระบบขนส่งสาธารณะ.
ไม่มีของผู้ปฏิบัติงานหรืออาจารย์ผู้สอนได้รับไปยังสวนสนุกตั้งแต่พวกเขาเป็นเด็ก ให้คำปรึกษาอินเทอร์เน็ตมีเป็นไปได้จำนวนมากของการจราจรและการขนส่งอื่น ๆ จะได้รับการแนะนำ โดยที่ในใจพวกเขาตัดสินใจที่จะขึ้นรถไฟใต้ดิน.
"เฮ้วันนี้เราจะไปที่บ้านของคุณในการเล่นเกมบางอย่าง?"
"เมื่อคืนผมกำลังเต้นที่สโมสรกับผู้ชาย ... และฉันจับมือกับเขา! "
มีความเงียบลึกลงไปในสถานีรถไฟใต้ดินเป็นรถยนต์ที่เต็มไปด้วยคนไหล่กว้างทนทานในชุดสูทสีดำ.
"... "
นักเรียนจากโรงเรียนก่อนและมนุษย์ทุกคนหยุดพูด เมื่อมีผู้โดยสารจำนวนมากที่สถานีรถไฟใต้ดินมีการผูกพันที่จะสู้รบมากกว่าที่นั่ง การต่อสู้เพื่อที่นั่งสะดวกสบายมากขึ้น!
แต่บางคนยืนอยู่เงียบ ๆ ในสถานที่ ทุกคนไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้น.
"Keuheum มันให้ความรู้สึกสะดวกสบายมากขึ้นที่จะยืน."
"แท้จริงแล้วมันจะดีกว่าที่จะออกกำลังกาย ... "
40-50 คนยืนอยู่ในสถานที่ แม้ผู้สูงอายุนั่งอยู่บริเวณใกล้เคียงได้รับความกังวลใจ.
"หือ? ทำไมพวกเขายืนอยู่? "
"ใช่."
ร้อยลีและมะซังบอมไม่ได้นั่งลงในที่นั่ง เป็นที่คุ้นเคยกับความสะดวกสบายที่ทำให้ร่างกายอ่อนแอมากขึ้น มันเป็นสิ่งที่จำเป็นในการทำงานของร่างกายจากทุกที่ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับพวกเขาที่จะยืนอยู่รอบ ๆ ในการขนส่งสาธารณะ อาจารย์ผู้สอนและผู้ปฏิบัติงานที่ยืนอยู่ข้างคนธรรมดา.
'เหล่านี้เป็นพวกมาเฟีย? มองในสายตาของพวกเขา ... '
'ดูเหมือนว่ากล้ามเนื้อของพวกเขากำลังจะฉีกผ่านชุดของพวกเขา.'
'ฉันคิดว่าพวกเขากำลังจะทำบางสิ่งบางอย่างที่ผิดกฎหมาย.'
'ตำรวจ ฉันคิดว่ามันจะเป็นความคิดที่ดีที่จะเรียกตำรวจ ...
เมื่อพวกเขามาถึงที่สถานีรถไฟใต้ดินประตูเปิด.
"อืมมมมีที่นั่งว่าง?"
"นั่นไม่ใช่เรื่องธรรมดามาก บางทีเราโชคดีเวลานี้ ".
ผู้โดยสารใหม่มีความยินดีที่จะเห็นที่นั่งว่าง แต่แล้วพวกเขาได้เห็นการปฏิบัติงาน.
".... "
ผู้โดยสารที่ยืนอยู่รอบ ๆ อย่างเงียบ ๆ พวกเขาจะไม่กล้าที่จะนั่งลงมองไปที่ใบหน้าอย่างหนักของอาจารย์และผู้ปฏิบัติงาน.
ทำไมมันไม่รู้สึกไม่ดีเพื่อที่จะนั่งหรือไม่? '
'ผมค่อนข้างจะนั่งลง แล้วฉันสามารถอยู่ได้สบาย.
ผู้โดยสารอื่น ๆ ถูกบังคับให้ต้องกังวล แต่ผู้ปฏิบัติงานไม่สามารถที่จะดูแล.
พวกเขาจำเป็นต้องสร้างความบันเทิงให้ลีฮยอนอย่างใด!
พวกเขาไม่น่าแปลกใจเกี่ยวกับคนที่ยืนสำหรับบิต แต่พวกเขาไม่ได้ดูแลเพื่อให้ได้รับการมองข้าม.
'มันจะต้องเป็นชนิดของแฟชั่นที่จะยืนบาง รอบในรถไฟใต้ดินฮะ? '
'มาคิดว่ามันจะดีสำหรับสุขภาพของพวกเขา.'
ไม่มีใครนั่งลงในสถานีรถไฟใต้ดินจนกลุ่มมาถึงปลายทางของพวกเขา.
"ลีฮยอนมากกว่าที่นี่!"
"ทางนี้!"
ในด้านหน้าของ ทางเข้าหลักของสวนสนุก.
Hayan โอ้ Dongman ชินฮเยมินลินน์และ Choi Ji Hoon กำลังรอด้วยกัน.
"Hayan สิ่งที่คุณทำอะไรที่นี่?"
ลีฮยอนถามวิจิตรพิสดาร เขาสังเกตเห็นว่ามีอะไรบางอย่างที่แปลกว่าเขาไม่ได้แจ้งให้ทราบถึง.
นอกเหนือจากพฤติกรรมที่ผิดปกติของผู้ปฏิบัติงานโอ Dongman และแจลินน์เขาไม่ได้คาดหวังที่จะเห็น Choi Ji Hoon.
Hayan เปิดปากของเธอและยิ้ม.
"โอปป้า มันเป็นวันเกิดของคุณในวันนี้! "
"วันเกิด"
ลีฮยอนเริ่มที่จะคำนวณวัน แน่นอนมันเป็นวันเกิดของเขา นับตั้งแต่ที่เขาไม่เคยฉลองวันเกิดของเขาเขาได้ลืม.
"ไม่ว่าเหตุผลที่เราอยู่ที่นี่สำหรับวันเกิดของคุณ?"
"พี่ไม่เคยไปสวนสนุกก่อนเพื่อให้ ... "
"ฉันหมายถึงสวนสนุกเป็นพิเศษเพื่อ ร่ำรวย ... "
แจลินน์โอ้ Dongman และชินเฮมินถูกงงงวยคำลีฮยอน.
เมื่อได้กลายเป็นสวนสนุกที่สงวนไว้สำหรับชนชั้นสูง '
อาจารย์และผู้ปฏิบัติงานเอามันค่อนข้างอักษร.
"ในความเป็นจริง คุณไม่ได้ไปที่สวนสนุกจนกว่าคุณจะทำให้จำนวนเงินที่เจียมเนื้อเจียมตัวของเงิน มันเป็นการตัดสินใจที่ใหญ่เกี่ยวกับหรือไม่ที่จะไป. "
"ศิลปะศิลปินคนเดียวในสวนสนุก ... "
"มันไม่ได้เป็นมากกว่า 5,000 ₩นั่ง?"
อาจารย์ใช้จ่ายเงินจำนวนมากของพวกเขา สำหรับห้องและคณะกรรมการในโดโจที่พวกเขาไม่ได้ทำเงินมากที่จะใช้จ่าย ดังนั้นมันเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาที่จะใช้จ่ายมากกว่า 10,000 ถึง 20,000 ได้รับรางวัลบางสิ่งบางอย่าง.
ลีฮยอนนั่งลงตั้งแต่เมื่อใดก็ตามที่เขาใช้เงินในสิ่งที่แม้จะขี่หัวใจของเขายากจนเล็ก ๆ น้อย ๆ .
"Keuheum! ฉันชอบเพียงผ่อนคลายที่บ้าน. "
Hayan คว้าแขนของลีฮยอนและนำเขาเข้าไปข้างใน.
"ผมมีอยู่แล้วส่งฟรี วิธีนี้คุณสามารถเล่นเกมและไปขี่ฟรี. "
Hayan ก็รู้อยู่แล้วว่าจะทำอย่างไรกับลีฮยอน นับตั้งแต่ที่เขาไม่ชอบเสียเวลาและค่าใช้จ่ายกับเรื่องนี้เขาจะได้มีข้ออ้างที่จะไม่ไป คนอื่น ๆ ที่ตามมาหลังจากที่ลีฮยอนในทันที.
ชินเฮมินขอให้พวกเขา.
"สิ่งที่คุณต้องการที่จะนั่งเป็นอันดับแรก"
แจลินน์ไม่ต้องเสียเวลาใด ๆ .
"ไวกิ้ง? หรือรถไฟเหาะ "
รถไฟเหาะเป็นกลไกความเร็วสูงที่เคลื่อนตัวไปตามทางรถไฟในอากาศ มันเป็นที่นิยมมากที่สุดขี่.
ชินเฮมินเหนื่อยใจอย่างต่อเนื่องจากเป็นยุ่งอยู่กับการออกอากาศทุกวันและแอบอยากจะลิ้มรสความตื่นเต้นของการนั่ง.
"Let 's go บนรถไฟเหาะที่เหมาะสมเป็นอันดับแรก"
ขี่รถไฟเหาะแรก!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" วันนี้คือวัน เราได้วางแผนสำหรับเรื่องนี้ คุณพร้อมหรือยัง ? " ชอย จอง บอมพยักหน้าอย่างแรง
.
" เราต้องสมบูรณ์พร้อม สอง ไม่มีสามเท่า จะเป็น "
" แล้วเพียงครั้งเดียว . . . . . . . "
" ที่จะสร้างแน่นอนเรื่องของแผน "
ชุงอิลฮุนตา มัวๆ เขามีปัญหาเชื่อของชอยจองบอม คำพูดที่เคยจ่ายสำหรับพี่น้อง
อื่นมาก่อน" แน่นอน ใช่มั้ย ? "
" ถ้าจำเป็นผมจะนำ "
ชอย จอง บอมจะรู้สึกถึงหัวใจของเขาที่ถูกทุบ . ข้างๆเขาแต่ชองอิลฮุนยิ้ม .
" พี่ไม่คิดจะทำมั้ย "
" ใช่แล้ว ถ้าเราแบกมันออก เราก็จะไม่ประสบความสำเร็จ " .
แต่ชองอิลฮุนไม่ได้เปลี่ยนสีหน้าของเขา .
" คุณทราบความสำคัญของความสำคัญของวันนี้ "

" ฉันทำ . " เขาพยักหน้าหัวของเขา .
มันวันเกิดของลีฮยอนวันนี้ .
ตั้งแต่เขาไม่เคยมีปาร์ตี้วันเกิดตั้งแต่วันที่เขาเกิด เขาอยากให้พี่ชายของตน ปาร์ตี้วันเกิดที่ดีที่สุดที่เคย !
'isn มั้ยเช่นย้ายสายตา ? '
ทั้งคู่สั่นสะท้าน ไม่ต้องสงสัยเลยพวกเขาจะแบ่งปันประสบการณ์ที่มีความหมาย
พวกเขาไม่ได้สนใจว่าพวกเขาจะใช้บางส่วนของรายได้ของพวกเขา .
พวกเขาจะได้เจอกับนักเรียนหญิงวิทยาลัย
มันเป็นทุกอย่างที่เคยหวังในความฝันของพวกเขา .
มันก็เป็นโอกาสที่ดี เพราะ อันฮยองเป็นนักธุรกิจ .
ชองอิลฮุนพูดอีกครั้ง .
" ทุกคนทำให้ดีที่สุด ถ้าทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ก็จะประสบความสำเร็จกี่ปี คุณคิดว่าเราเหลือชีวิตของเรา ? "
" อาจจะประมาณ 50 ปีหรือเพื่อ ? "
" ใช่ ในช่วงเวลานั้นคุณต้องทานคนเดียว นอนคนเดียว เวลาที่คุณเหนื่อย . . . . . . . ดังนั้นเก็บไว้ในใจที่ขึ้นอยู่กับสิ่งที่ทำงานในวันนี้ เธออาจจะอยู่คนเดียว อายุ 50 ปี หรือกับครอบครัวสามัคคี "
การแสดงออกในชอย จอง บอม มาซังบอม และ อยู่ร้อยเอ็ด ลี หน้าเปลี่ยน
ชุงอิลฮุนก็สามารถที่จะให้พวกเขามีความกล้า .
' แผนได้อย่างเหลือเชื่อ มันก็สามารถที่จะทำให้เด็กเหล่านั้นยินดีที่จะช่วยออก '
พวกเขามักจะไปขอความช่วยเหลือ
ตั้งแต่เริ่มราชถนน พวกเขาจะถามเสมออ่อนช่วย
เนื่องจากพวกเขารู้ว่าเป็นวันเกิดของลีฮยอน พวกเขาสัญญาว่าจะมา .
' หญิงก็ยากที่จะได้รับ '
ลินน์ , ที่รู้จักกันเป็น hwaryeong สัญญาว่าจะมาทานอาหารกลางวัน
คิม อิน ยอง ; ที่รู้จักกันเป็น ไอรีน ยอนฮีปาร์ค ; ที่รู้จักกันเป็น romuna และ ยุน ซู ปาร์ค ; เรียกว่าเซอร์กะจะมาช่วงเย็น เพราะเหตุผลของครอบครัว
นี่จะเป็นวันเกิดที่สนุกสนาน '
ชุงอิลฮุนให้พอใจ หัวเราะ
* *
ลีฮยอนเข้าชมโดโจ เช้าวันนี้รถไฟ .
แต่โดยไม่รู้ว่าพี่ชายของเขากำลังวางแผนจะพาเขาไปที่ไหนสักแห่ง
" ไปกันเถอะ ! "
ครูฝึกโดโจ ! นอกจากนี้ เขาได้เข้าร่วมเป็นจำนวนมาก ประกอบกับ 70 แข็งหน้า , ตา , และเอ่อล้นความกล้าหาญ .
" พี่น้องเรากำลังจะไปไหน ? "
ลีฮยอนถามเสียงต่ำ .
ROI ลี ตอบกลับด้วยเสียงที่น่ากลัว .
" ไปสวนสนุก "
" สิ่งที่เรากำลังทำ คุณจะสู้มั้ย "
" เราจะไปขี่ และเล่นเกมส์ แม้เราจะมีวันนั้นบ้างคุณไม่คิดอย่างนั้นเหรอ ไปพร้อมกับมัน . . . "

" ใช่ " ลีฮยอนส่ายหัว .
แม้ว่าพวกเขาจะไปสวนสนุก , การแสดงออกทางสีหน้าของผู้คนจะไม่เหมาะกับมัน บรรยากาศที่หนักขึ้นเช่นที่พวกเขาผ่านไป .
' ล้มเหลว '
วันเกิด , วันเกิด 'happy '
มันหนักเกินไปของความรับผิดชอบเพื่อสงบสติอารมณ์ พวกเขาอย่างระมัดระวัง ในชุดสูทสีดำรู้สึกไม่ค่อยอึดอัดและกระอักกระอ่วน
กลุ่มกับรถไฟใต้ดิน โดโจเป็นเจ้าของยานพาหนะสำหรับการขนส่ง แต่พวกเขากำลังตัดสินใจที่จะใช้รถไฟใต้ดิน
'people จะไปสวนสนุกใช้ระบบขนส่งสาธารณะ '
ไม่มีครูหรือผู้สอนได้กับสวนสนุก ตั้งแต่พวกเขายังเป็นเด็ก ที่ปรึกษาด้านอินเทอร์เน็ตมีเป็นจำนวนมากของการจราจรและการขนส่งอื่น ๆ จะแนะนำ กับในใจ , พวกเขาตัดสินใจที่จะขึ้นรถไฟใต้ดิน .
" เฮ้ วันนี้เราไปบ้านเพื่อเล่นเกมบ้าง ? "
" เมื่อคืนฉันไปเต้นในคลับด้วยคน . . . และที่ผมจับมือกับเขา "
มีความเงียบลึกในรถไฟใต้ดินเป็นรถที่เต็มไปด้วยแข็งแรง ไหล่กว้าง ชายในชุดสูทสีดำ .
" . . . . . . .. "
นักเรียนมาก่อน และทุกคนก็หยุดคุย เมื่อมีผู้โดยสารจำนวนมากบนรถไฟใต้ดิน มันต้องมีการต่อสู้รุนแรงกว่าที่นั่ง การต่อสู้เพื่อที่นั่งที่สะดวกสบายมากขึ้น
แต่บางคนยืนเงียบๆ ในสถานที่ ทุกคนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น .
" keuheum รู้สึกสบายใจกว่าที่จะยืน "
" เออ มันก็ต้องออกกำลังกาย . . . . . . . "
40 ถึง 50 คนยืนอยู่ในสถานที่ แม้แต่ผู้สูงอายุที่นั่งใกล้เริ่มกังวล .
" หือ ? ทำไมพวกเขาอยู่ ? "

" ใช่ " ร้อยเอ็ด ลี และ มาซังบอมไม่ได้นั่งในใด ๆของที่นั่ง การคุ้นเคยกับความสะดวกสบายทำให้ร่างกายอ่อนแอมากขึ้น มันเป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อทำงานร่างกายออกไปทั่ว ดังนั้น จึงเป็นเรื่องปกติสำหรับพวกเขาที่จะยืนในการขนส่งสาธารณะอาจารย์ และผู้ปฏิบัติงาน ยืนเคียงข้างประชาชนธรรมดา
การอัพพวกมาเฟีย ? มองในสายตา . . . . . . . '
มันเหมือน กล้ามเนื้อจะฉีกผ่านชุด '
ฉันคิดว่าพวกเขากำลังจะทำอะไรบางอย่างที่ผิดกฎหมาย . '
" ตำรวจ ฉันคิดว่ามันจะเป็นความคิดที่ดีที่จะเรียกตำรวจ . . . . . . . '
เมื่อพวกเขามาถึงที่สถานี รถไฟใต้ดิน ประตูเปิด .
" เฮ้อมีที่นั่งว่าง "
" ที่ไม่พบบ่อยมาก บางทีเราอาจจะโชคดีก็ได้นี่ "
ผู้โดยสารใหม่ ก็ยินดีที่จะเห็นที่นั่งว่างอยู่ แต่พวกเขาก็เห็น ปฏิบัติ . . . . "

" ผู้โดยสารยืนเงียบๆ พวกเขาจะไม่กล้านั่งมองใบหน้าที่ยากของอาจารย์และผู้ปฏิบัติงาน .
'why มันรู้สึกไม่ดีที่จะนั่ง ? '
" ยอมนั่งลงงั้นผมจะสบาย '
เพิ่มเติมผู้โดยสารถูกบังคับให้ต้องเป็นกังวล อย่างไรก็ตาม แพทย์ไม่สามารถที่จะดูแลพวกเขาต้องการความบันเทิง
ลีฮยอนอย่างใด
เค้าสงสัยเกี่ยวกับคนที่ยืนหน่อย แต่พวกเขาไม่ได้ดูแลเลยมองข้าม .
มันต้องบางชนิดของแฟชั่นที่จะยืนอยู่ในรถไฟใต้ดินหรอ ? '
มาคิดว่ามัน , มัน ดีสำหรับสุขภาพของพวกเขา '
.ไม่มีใครนั่งรถไฟใต้ดิน จนถึงกลุ่มได้ถึงจุดหมายปลายทาง .
" ลีฮยอน ทางนี้ ! "
" ทางนี้ ! "
ในด้านหน้าของทางเข้าหลักของสวนสนุก
hayan โอ้ดงมาน ชินฮเยมิน ลินน์ และ ชอย จี ฮุน กำลังรอด้วยกัน .
" hayan คุณมาทำอะไรที่นี่ ? "
ลีฮยอนถามแปลกๆ เขาสังเกตว่ามีอะไรแปลก ๆที่เขาไม่ได้แจ้ง .
นอกจากพฤติกรรมที่ผิดปกติของครูอ้อดงมาน และ เจ ลินน์ เขาไม่คิดว่าจะได้เจอ ชอย จี ฮุน
hayan เปิดปากและยิ้ม .
" พี่คะ วันนี้วันเกิดของคุณ ! "
" วันเกิด "
ลีฮยอนเริ่มคำนวณวันที่ มันก็แน่นอนวันเกิดของเขา เพราะเขาไม่เคยได้ฉลองวันเกิดของเขา เขาได้ลืม .
" ไม่ได้ว่าทำไมเราอยู่ที่นี่สำหรับวันเกิดของเธอ ? "
" พี่ไม่เคยไปสวนสนุกก่อนแล้ว . . . . . . "
" หมายถึง สวนสนุกเฉพาะคนรวย . . . . . . . "
แจคลินน์ โอ้ดงมาน และ ชินฮเยมินถูกสงสัยคำพูดของลีฮุน
เมื่อทำสวนสนุกจะสงวนไว้สำหรับชนชั้นสูง ? '
อาจารย์และผู้ปฏิบัติงานจึงค่อนข้างอักษร .
" ในความเป็นจริงคุณไม่ต้องไปสวนสนุก เว้นแต่คุณจะให้ปริมาณเจียมเนื้อเจียมตัวของเงิน มันเป็นการตัดสินใจครั้งใหญ่เกี่ยวกับหรือไม่ที่จะไป . "
" โลนศิลปินในสวนสนุก . . . . . . . "
" ไม่ใช่มากกว่า 5000 วอนด้วยหรอ "
อาจารย์ใช้เวลามาก ปริมาณของเงิน สำหรับที่พักและอาหารใน Dojo , พวกเขาจะไม่ทำเงินมากที่จะใช้จ่ายดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาที่จะใช้จ่ายมากกว่า 10 , 000 วอนบ้าง
ลีฮยอนนั่งลง เพราะเมื่อใดก็ตามที่เขาใช้จ่ายเงินในสิ่งที่แม้ขึ้นขี่ หัวใจเขาแตกเล็กน้อย .
" keuheum ! ฉันต้องการแค่ผ่อนคลายที่บ้าน "
hayan คว้าแขนของลีฮุน และ พาเขาเข้าไปข้างใน
" ผมได้ฟรีผ่าน วิธีนี้คุณสามารถเล่นเกมและไปขี่ฟรี . "
hayan รู้แล้วจะทำอย่างไร กับ ลี ฮยุน เพราะเขาไม่ชอบเสียเวลาและเงิน นี่เขาจะไม่มีข้ออ้างที่จะไม่ไป คนอื่น ๆตามลีฮยอนในทันที ชินฮเยมิน

" ถาม อยากเล่นอะไรก่อน "
เจ ลินน์ ไม่ต้องเสียเวลาใด ๆ .
" ไวกิ้ง ? หรือลูกกลิ้งจานรองแก้ว ? "
รถไฟเหาะความเร็วสูงเป็นกลไกที่เคลื่อนที่ไปตามราง ในอากาศ มันขี่นิยม .
ชินฮเยมินถูกใจเหนื่อยตลอดเวลาเพราะยุ่งกับวันออกอากาศ และแอบอยากลิ้มรสความตื่นเต้นของการนั่ง .
" ไปบนรถไฟเหาะครั้งแรกใช่มั้ย ? "
เล่นรถไฟเหาะกันก่อน