The third quatrain no longer focuse

The third quatrain no longer focuses on the mutability of summer, but it speaks of the nearly eternal nature of the memory of the beloved. When the speaker assures his beloved that her “eternal summer shall not fade,” (9) he is using summer as a metaphor for her beauty. Using the word “fade” facilitates the comparison of the abstract notion of a summer’s day to the concrete person of the beloved because fading is a quality of light. Similarly, when the speaker writes of the beloved entering the “shade” (10) of death, he is expanding on the use of the metaphor and reinforcing the poem’s primary conceit. When the speaker boasts that his beloved will not suffer the same fate as a summer’s day because he has committed her to “eternal lines,” (12) he adds the theme of poetry itself to a sonnet that had previously been a love poem. Shakespeare gives his beloved immortality through poetry that God did not give to a summer’s day

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Quatrain สามไม่เน้น mutability ฤดูร้อน แต่มันพูดถึงลักษณะของหน่วยความจำของรักนิรันดร์เกือบ เมื่อผู้มั่นใจรักของเขาว่า เธอ "ร้อนนิรันดร์จะไม่เลือนหาย เขา (9) ใช้ร้อนเป็นอุปมัยสำหรับความงามของเธอ โดยใช้คำว่า "ค่อยๆ" อำนวยความสะดวกการเปรียบเทียบแนวคิดนามธรรมของวันในฤดูร้อนคนคอนกรีตของรักเนื่องจากคุณภาพของแสงจะค่อย ๆ เลือนหายไป ในทำนองเดียวกัน เมื่อผู้เขียนของรักป้อน "ร่มเงา" (10) ความตาย เขาขยายการใช้การเทียบ และทำหน้าที่เป็นกลอนหลักหยิ่ง เมื่อผู้มีที่ รักของเขาจะไม่ประสบชะตากรรมเดียวกันเป็นวันในฤดูร้อนเนื่องจากเขาได้กำหนดเธอ "นิรันดร์บรรทัด (12) เขาเพิ่มชุดรูปแบบของบทกวีเองไปณที่ก่อนหน้านี้ได้รับความรักบทกลอน เชกสเปียร์ให้ความเป็นอมตะของเขารักผ่านบทกวีที่พระเจ้าไม่ได้ทำให้วันของฤดูร้อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บรรทัดที่สามไม่ได้มุ่งเน้นไปที่ความไม่แน่นอนของฤดูร้อน แต่มันพูดถึงธรรมชาติที่นิรันดร์เกือบของหน่วยความจำของรักนั้น เมื่อลำโพงมั่นใจที่รักของเขาที่เธอว่า "ฤดูร้อนนิรันดร์จะไม่จางหายไป" (9) เขาใช้ในช่วงฤดู​​ร้อนเป็นอุปมาเพื่อความงามของเธอ การใช้คำว่า "จาง" อำนวยความสะดวกในการเปรียบเทียบความคิดนามธรรมของวันในช่วงฤดู​​ร้อนที่จะเป็นบุคคลที่เป็นรูปธรรมของการรักจางหายเพราะเป็นที่มีคุณภาพของแสง ในทำนองเดียวกันเมื่อลำโพงเขียนที่รักเข้ามาใน "ร่ม" (10) การตายของเขามีการขยายตัวในการใช้คำอุปมาและเสริมความคิดหลักของบทกวี เมื่อภูมิใจนำเสนอลำโพงที่รักของเขาจะไม่ประสบชะตากรรมเช่นเดียวกับวันในช่วงฤดู​​ร้อนเพราะเขามีความมุ่งมั่นของเธอที่จะ "สายนิรันดร์" (12) เขาจะเพิ่มรูปแบบของบทกวีของตัวเองที่จะโคลงที่ได้รับก่อนหน้านี้บทกวีความรัก เชคสเปียให้เป็นอมตะที่รักของเขาผ่านบทกวีว่าพระเจ้าไม่ได้ให้ไปในวันฤดูร้อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่เหลอหลาที่สามไม่เน้นความไม่แน่นอนของฤดูร้อน แต่ก็พูดของธรรมชาติเกือบนิรันดรของความทรงจำแห่งรัก เมื่อผู้พูดมั่นใจที่รักของเขาที่ฤดูร้อนของเธอ " นิรันดร์ไม่เลือน " ( 9 ) เขาใช้ ฤดูร้อนเป็นอุปมาในความงามของเธอการใช้คำว่า " หาย " ในการเปรียบเทียบความคิดนามธรรมของฤดูร้อนให้กับบุคคลอันเป็นที่รัก เพราะคอนกรีตของเฟดคือ คุณภาพของแสง ในทํานองเดียวกัน เมื่อผู้พูดเขียนของที่รักป้อน " สี " ( 10 ) ของความตาย เขาจะขยายการใช้คำอุปมาของบทกวีและการประถมศึกษา ความหยิ่งเมื่อผู้พูดมีที่รักของเขาจะไม่ประสบชะตากรรมเดียวกับฤดูร้อนของวัน เพราะเขามีความมุ่งมั่นของเธอกับ " เส้นนิรันดร์ " ( 12 ) เขาจะเพิ่มรูปแบบของบทกวีเองโคลงที่ได้รับก่อนหน้านี้ความรักกลอน เช็คสเปียร์ให้อมตะที่รักของเขาผ่านบทกวีที่พระเจ้าไม่ได้ให้วันของฤดูร้อน