The exception to this conclusion in

The exception to this conclusion involves pregnancy-specific negativity. Children of women who appraised their pregnancy as more negative than positive showed slower psychomotor development and poorer emotional and attentional regulation during testing. The unique contribution of this measure to outcomes was also small (3.9 – 7.2% of the
variance), and there is no obvious physiological mechanism through which
pregnancy-specific stress should show associations in the opposite direction of measures of nonspecific stress. An obvious possibility is that this prenatal measure serves as a marker for characteristics of subsequent maternal – child interactions.
That is, women who regard their pregnancy more negatively may be less likely to interact
with their child in ways that foster development and socioemotional regulation. Our reliance on a nonspecific stress measure (i.e., the Perceived Stress Scale)as a postnatal variable in these equations may have resulted in insufficient control for such mediating facets of caregiving behavior. Partial support is provided by the finding that positive, uplifted feelings about pregnancy were positively related to child emotional and behavioral regulation scores (Table 3).However, the current results are consistent in direction and magnitude with those reported for a pregnancy-specific anxiety measure also administered near the same period of pregnancy (Buitelaar et al.,
2003). In addition, an earlier report of a different sample isolated this particular indicator of the emotional valence toward pregnancy as more highly associated
with alterations to fetal motor activity than with measures not specific to pregnancy (DiPietro,Hilton, Hawkins, Costigan, & Pressman, 2002).Pregnancy-specific stress is a relatively underrecognized and investigated source of maternal distress.Significant negativity toward the pregnancy may be an indicator of maternal behavioral or physiological pathways that exert an influence on the fetus in ways that are as yet unidentified.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยกเว้นการสรุปนี้เกี่ยวข้องกับการตั้งครรภ์เฉพาะ negativity เด็กผู้หญิง appraised ตั้งครรภ์ของพวกเขามากขึ้นเป็นลบมากกว่าบวกพบช้า psychomotor พัฒนาและควบคุมอารมณ์ และ attentional ย่อมในระหว่างการทดสอบ สัดส่วนเฉพาะของวัดนี้ให้ผลยังเล็กอยู่ (3.9 – 7.2% ของ
ผลต่าง), และมีกลไกสรีรวิทยาชัดเจนที่
เฉพาะตั้งครรภ์ความเครียดควรแสดงความสัมพันธ์ในทิศทางตรงกันข้ามวัดความเครียดที่เจาะจง มีความชัดเจนอยู่ที่วัดนี้ก่อนคลอดทำหน้าที่เป็นเครื่องหมายสำหรับลักษณะของต่อมาแม่ – ลูกโต้ตอบ
คือ ผู้หญิงเกี่ยวกับการตั้งครรภ์มากขึ้นในเชิงลบอาจโน้มโต้ตอบ
กับลูกที่ส่งเสริมพัฒนาและ socioemotional ระเบียบได้ เราพึ่งวัดความเครียดที่เจาะจง (เช่น การรับรู้ความเครียดระดับ) เป็นตัวแปร postnatal ในสมการเหล่านี้อาจมีผลในการควบคุมไม่เพียงพอสำหรับแง่มุมดังกล่าว mediating พฤติกรรม caregiving สนับสนุนบางส่วนการ โดยค้นหาว่าบวก เชิญความรู้สึกเกี่ยวกับการตั้งครรภ์บวกเกี่ยวข้องกับเด็กควบคุมอารมณ์ และพฤติกรรมคะแนน (ตาราง 3)อย่างไรก็ตาม ปัจจุบันผลลัพธ์ไม่สอดคล้องในทิศทางและขนาดกับรายงานสำหรับการวัดความวิตกกังวลเฉพาะตั้งครรภ์ยัง ดูแลใกล้ระยะเดียวกันของการตั้งครรภ์ (Buitelaar et al.,
2003) การรายงานก่อนหน้านี้ของอย่างอื่นแยกต่างหากนี้บ่งชี้เฉพาะเวเลนซ์ทางอารมณ์ต่อการตั้งครรภ์เป็นขึ้นสูงสัมพันธ์
กับเปลี่ยนแปลงครรภ์มอเตอร์กับกิจกรรมที่มากกว่ามาตรการไม่เฉพาะการตั้งครรภ์ (DiPietro ฮิลตัน ฮอว์กินส์ Costigan & Pressman, 2002)เฉพาะการตั้งครรภ์ความเครียดเป็นค่อนข้าง underrecognized และตรวจสอบแหล่งที่มาของทุกข์แม่Negativity ที่สำคัญต่อการตั้งครรภ์อาจเป็นตัวบ่งชี้ของแม่สรีรวิทยา หรือพฤติกรรมหลักที่แรงมีอิทธิพลที่มีต่อทารกในครรภ์ที่ยังเป็นไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อยกเว้นข้อสรุปนี้เกี่ยวข้องกับการปฏิเสธการตั้งครรภ์โดยเฉพาะ เด็กผู้หญิงที่ประเมินการตั้งครรภ์ของพวกเขาเป็นเชิงลบมากกว่าเชิงบวกแสดงให้เห็นว่าการพัฒนาจิตช้าลงและทางอารมณ์และตั้งใจยากจนกฎระเบียบในระหว่างการทดสอบ การมีส่วนร่วมที่เป็นเอกลักษณ์ของวัดนี้ไปสู่ผลลัพธ์ที่เป็นขนาดเล็ก (3.9-7.2% ของ
ความแปรปรวน) และไม่มีกลไกทางสรีรวิทยาที่เห็นได้ชัดที่ผ่านการ
ตั้งครรภ์ความเครียดเฉพาะควรจะแสดงความสัมพันธ์ในทิศทางที่ตรงข้ามของมาตรการของความเครียดเชิญชม ความเป็นไปได้ที่เห็นได้ชัดคือการที่วัดก่อนคลอดนี้ทำหน้าที่เป็นเครื่องหมายสำหรับลักษณะของต่อมามารดา - ปฏิสัมพันธ์เด็ก
นั่นคือผู้หญิงที่มองว่าการตั้งครรภ์ของพวกเขามากขึ้นในทางลบอาจจะมีโอกาสน้อยที่จะมีปฏิสัมพันธ์
กับเด็กของพวกเขาในรูปแบบที่พัฒนาส่งเสริมและกฎระเบียบ socioemotional ความเชื่อมั่นของเราในการวัดความเครียดเชิญชม (เช่นระดับความเครียดการรับรู้) เป็นตัวแปรหลังคลอดในสมการเหล่านี้อาจมีผลในการควบคุมไม่เพียงพอสำหรับการไกล่เกลี่ยดังกล่าวแง่มุมของพฤติกรรมการดูแล การสนับสนุนบางส่วนได้มาจากการค้นพบที่บวกความรู้สึกที่เพิ่มขึ้นเกี่ยวกับการตั้งครรภ์ที่เกี่ยวข้องในทางบวกกับคะแนนของเด็กทางอารมณ์และพฤติกรรมการควบคุม (ตารางที่ 3) อย่างไรก็ตามผลในปัจจุบันมีความสอดคล้องไปในทิศทางและขนาดกับผู้ที่รายงานการวัดความวิตกกังวลการตั้งครรภ์โดยเฉพาะ นอกจากนี้ยังมียาอยู่ใกล้กับช่วงเวลาเดียวกันของการตั้งครรภ์ (Buitelaar et al.,
2003) นอกจากนี้รายงานก่อนหน้านี้ของกลุ่มตัวอย่างที่แตกต่างกันแยกตัวบ่งชี้นี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งของความจุทางอารมณ์ที่มีต่อการตั้งครรภ์เป็นที่เกี่ยวข้องมากขึ้นอย่างมาก
กับการเปลี่ยนแปลงที่จะกิจกรรมเคลื่อนไหวของทารกในครรภ์มากกว่ามาตรการไม่เฉพาะการตั้งครรภ์ (DiPietro, ฮิลตัน, ฮอว์กินกานและข่าว 2002 ) ความเครียด .Pregnancy เฉพาะเป็นแหล่งที่ค่อนข้าง underrecognized และการตรวจสอบของการปฏิเสธ distress.Significant มารดาที่มีต่อการตั้งครรภ์อาจจะเป็นตัวบ่งชี้ของทางเดินพฤติกรรมทางสรีรวิทยาหรือมารดาที่ออกแรงอิทธิพลต่อทารกในครรภ์ในรูปแบบที่มียังไม่ปรากฏชื่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อยกเว้นนี้ได้ข้อสรุปเกี่ยวกับการตั้งครรภ์ negativity ที่เฉพาะเจาะจง ลูกของผู้หญิงที่ราคาประเมินการตั้งครรภ์ของพวกเขาเป็นลบมากกว่าบวก พบช้าจิตการพัฒนาและยากจนทางอารมณ์และการควบคุมความสนใจในระหว่างการทดสอบ ผลงานที่เป็นเอกลักษณ์ของวัดนี้ ผลยังเล็ก ( 3.9 ) 7.2 % ของความแปรปรวน
)และไม่มีความชัดเจนทางสรีรวิทยากลไกผ่านการตั้งครรภ์ ความเครียดที่เฉพาะเจาะจงซึ่ง
ควรแสดงความสัมพันธ์ในทิศทางที่ตรงข้ามของมาตรการของความเครียดที่ไม่จำเพาะ . เป็นไปได้ที่ชัดเจนคือ วัดก่อนคลอดนี้ ทำหน้าที่เป็นเครื่องหมายสำหรับลักษณะของแม่เด็กตามมาและการโต้ตอบ .
ที่ผู้หญิงที่เกี่ยวกับการตั้งครรภ์ของพวกเขามากกว่าในทางลบอาจจะมีโอกาสน้อยที่จะโต้ตอบ
กับลูกในทางที่ส่งเสริมการพัฒนา และระเบียบ socioemotional . การพึ่งพาของเราในการวัดความเครียดที่ไม่จำเพาะ ( เช่น การรับรู้ความเครียด scale ) เป็นตัวแปรในสมการ กลุ่มเหล่านี้อาจมีผลในการควบคุมไม่เพียงพอเช่นขณะ แง่มุมของการดูแลพฤติกรรมสนับสนุนบางส่วนโดยการ บวก นั้นความรู้สึกเกี่ยวกับการตั้งครรภ์ มีความสัมพันธ์ทางบวกกับพฤติกรรมและอารมณ์เด็กคะแนนระเบียบ ( ตารางที่ 3 ) อย่างไรก็ตาม ปัจจุบันผลลัพธ์สอดคล้องในทิศทางและขนาดกับที่รายงานสำหรับการตั้งครรภ์เฉพาะความกังวลมาตรการผู้ยังใกล้ช่วงเวลาเดียวกันของการตั้งครรภ์ ( buitelaar et al . ,
2003 )นอกจากนี้ รายงานก่อนหน้านี้ของกลุ่มตัวอย่างแตกต่างกันแยกตัวบ่งชี้นี้โดยเฉพาะของอารมณ์ที่ 2 ต่อการตั้งครรภ์มากขึ้นเกี่ยวข้องอย่างมากกับการเปลี่ยนแปลงของทารกในครรภ์
กิจกรรมเครื่องยนต์กว่ามาตรการที่ไม่เฉพาะเจาะจงกับการตั้งครรภ์ ( ดิพิเอโทร , Hilton , Hawkins , costigan & , นักข่าว , 2002 )การตั้งครรภ์ ความเครียดที่เฉพาะเจาะจงเป็นค่อนข้าง underrecognized และตรวจสอบแหล่งที่มาของมารดา ทุกข์ ที่สำคัญปฏิเสธต่อการตั้งครรภ์อาจเป็นตัวบ่งชี้ของมารดาพฤติกรรมหรือทางสรีรวิทยาที่จะออกแรงมีผลต่อทารกในครรภ์ในรูปแบบที่ยังไม่สามารถพิสูจน์ได้