AbstractBecause emotions enhance me

Abstract
Because emotions enhance memory processes and music evokes strong emotions, music could be involved in forming memories, either about pieces of music or about episodes and information associated with particular music. A recent study in BMC Neuroscience has given new insights into the role of emotion in musical memory.

Minireview
Music has a prominent role in the everyday life of many people. Whether it is for recreation, distraction or mood enhancement, a lot of people listen to music from early in the morning until late at night, especially since the invention of radio and recordings. Because of its near ubiquity, music has been identified as important in the construction of autobiographical memories and thus for making judgments about oneself and others. But which musical pieces do we remember, and how is music related to our memory? This interesting question has as yet received surprisingly little attention in the scientific literature. Several papers [1-5] have looked at the role of music in memory formation and recall of autobiographical and episodic information, and a recent paper in BMC Neuroscience in particular gives new insights into the role of emotion in musical memory [6]. Collectively, these papers emphasize the enhancing role of music and emotion on memories in various contexts, which I shall focus on in this review.

Music and memory
Musical sounds, like all auditory signals, unfold over time. It is therefore necessary for the auditory system to integrate the sequentially ordered sounds into a coherent musical perception. This series-to-parallel transformation can be considered a mechanism of working memory, which temporarily stores auditory units and combines them into a single percept (such as a sound pattern, rhythm or melody). Interestingly, there seems to be a high degree of overlap between working memory for musical stimuli and for verbal stimuli, as has been shown in recent working-memory experiments [7]. This might be one of the reasons why musicians tend to show a slightly superior verbal working memory – at least in tonal languages such as Chinese [8,9]. Recently, Sluming et al. [10] found that in musicians, compared with non-musicians, there is more gray matter in the part of the frontal cortex known to accommodate neural networks that are involved in several important working memory processes. One might thus conclude that a kind of positive transfer between musical performance and verbal memory functions takes place; in other words, that the process of learning music improves the learning of verbal tasks (see Box 1 for definitions of technical terms used in this article).

thumbnailBox 1.
Although hearing music is closely associated with strong emotional feelings, and although music activates the entire limbic system, which is involved in processing of emotions and in controlling memory [11-14], most studies examining musical memory have not focused on the role of emotion in this form of memory. In the foreground of these studies have been questions such as: Is there a difference between implicit (unconscious) and explicit (conscious) musical memory? Which surface parameters of music, such as timbre and tempo, are most relevant for efficiently transferring or encoding musical information into long-term memory and for retrieving it? Are the titles of musical pieces recalled better than melodies, for instrumental or for vocal music?

For example, Halpern and Müllensiefen [1] manipulated timbre and tempo in order to examine their influence on implicit and explicit memory for tunes. After encoding 40 unfamiliar short tunes, participants were asked to give explicit and implicit memory ratings for a list of 80 tunes, which included 40 that had previously been heard. To measure implicit memory, a rating of the pleasantness of old and new melodies was used, whereas to measure explicit memory the researchers used the difference between the recognition confidence ratings of old and new melodies. Half of the 40 previously heard tunes differed in timbre or tempo in comparison with the first exposure. Change in timbre and tempo both impaired explicit memory, and change in tempo also made implicit tune recognition worse. These findings support the hypothesis on which this experiment was based – that there are two different musical memory systems, one implicit and the other explicit [1]. A similar distinction has been drawn by Samson and Peretz [15]. On the basis of a comprehensive analysis of neurological patients suffering from lesions in either the right or the left temporal lobe, they concluded that right temporal lobe structures have a crucial role in the formation of melody representations that support priming and memory recognition, which are both more implicit memory processes, whereas left-sided temporal lobe structures are more involved in the explicit retrieval of melodies.

Other studies have focused on one particular aspect of musical memory, memory for musical pitch. These studies were motivated by investigations into absolute pitch (or perfect pitch), the rare ability of some people to identify or sing a musical note without relating it to a previously played note. Many researchers believe that absolute pitch is a specific kind of musical memory. However, Levitin [2] found that it was more common than previously assumed. He asked a large sample of subjects who did not have absolute pitch to sing popular songs and compared the produced pitch with the actual pitches used in the recordings of these songs [2]. Approximately 50% of the subjects sang the song in the correct pitch, at least in one or two experimental sessions. Forty-four percent were not perfect in producing the correct pitch but they were within two semitones of it. Thus, this study shows that even non-musicians might have relatively stable representations of pitch [2]. Pitch memory can be improved in non-musicians by pitch memory training and can even be enhanced by applying electrical stimulation to the left supramarginal gyrus [16,17]. Although these studies have told us some important things about pitch memory, only a few have focused on memory for longer musical pieces.

Music and memories of associated events
Autobiographical information associated with musical melodies is evoked when we hear relevant music or when we are engaged in conversation about music or episodes and events in our life in which music has been important. Hearing music associated with our past often evokes a strong 'feeling of knowing'. We have this feeling for many songs without knowing the title or text of the songs. We are, however, better at recalling the titles of the tunes we listen to (when the tunes are instrumental) than at remembering a melody by simply reading or hearing its title. The opposite pattern occurs when remembering vocals, for which the titles of the songs are much better cues than the melodies [3]. The finding of this link between text and music, which suggests that music is encoded in semantic memory like text, is of particular importance. Many researchers believe that music is encoded in the brain by the perceptual memory system, which organizes auditory information into melodies and rhythms, rather than by the semantic memory system, which encodes meaning. Nevertheless, musical information could be associated with emotional and semantic information (associative memory), either indirectly or directly, as was shown [3], even if it is not directly related to semantic information.

A more recent paper by Stefan Koelsch and colleagues [18] has elegantly shown that short musical pieces with particular characteristics can prime the semantic language memory system, thereby yielding faster and more efficient recognition of specific words. The general principle of their experiment [18] was to present target words that were preceded by either musical or sentence primes. Electrical brain responses to the target words (the N400 event-related potential, a dip in scalp electrical activity that occurs 400 milliseconds after the target word) were measured. When the musical piece was semantically related to the target word, the brain response to the target word was reduced (representing less neural activation associated with the search in semantic memory), whereas when the musical piece was unrelated to the target word, the response was enhanced. A typical musical prime for the target word 'needle' was a passage of Schönberg's String Terzett, which was written to describe musically the 'stitching' pains during the composer's heart attack. Other musical primes had been chosen on the basis of their musicological terminology; for example, the prime for the word 'narrowness' was an excerpt in which close intervals dominate. Others were chosen because they resembled the sounds of objects (such as birds) or qualities of objects (such as low tones associated with a basement, or ascending steps in pitch with a staircase) [18]. Taken together, these two experiments [3,18] demonstrate that there are bidirectional associations between the memory systems for language and melody.

A specific feature of the perceptually based music memory system is that the stored information is relatively abstract (compared with that in semantic memory), allowing recognition despite changes in instrumentation, loudness, tempo or register. Lesion studies and recent brain imaging studies [19-21] have shown that this perceptual memory system is located bilaterally in the auditory cortex (including the supramarginal gyrus). In addition, the inferior frontal and inferior temporal brain areas have been shown to be important in recognizing familiar tunes. To determine where other kinds of musical memory are stored in the brain, however, a distinction needs to be made between an episodic and a semantic musical memory system. Episodic memory for musical information is defined by Platel and colleagues [5] as "the capacity to recognize a musical excerpt (whether f

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อเนื่องจากกระบวนการหน่วยความจำเสริมสร้างอารมณ์ และเพลง evokes แข็งแรงอารมณ์ เพลงอาจเกี่ยวข้องในความทรงจำ เกี่ยวกับชิ้นส่วนของเพลง หรือตอนและข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับเพลงใด การศึกษาล่าสุดในประสาทการ BMC ให้ลึกใหม่บทบาทของอารมณ์ในดนตรีMinireviewดนตรีมีบทบาทโดดเด่นในชีวิตประจำวันของคนจำนวนมาก ไม่ว่าจะเป็นที่สำหรับพักผ่อนหย่อนใจ รบกวน หรือปรับปรุงอารมณ์ ผู้คนจำนวนมากฟังเพลงจากเช้าตรู่จนดึก โดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่การประดิษฐ์วิทยุและการบันทึก เพราะ ubiquity ความใกล้ เพลงได้แล้วระบุว่าเป็นสิ่งสำคัญในการก่อสร้างทรงอัตชีวประวัติ และ การตัดสินเกี่ยวกับตนเองและผู้อื่น แต่ชิ้นดนตรีที่ทำเราจำ และว่าเป็นเพลงที่เกี่ยวข้องกับหน่วยความจำของเรา คำถามนี้น่าสนใจที่ยังได้รับความสนใจเล็กน้อยน่าแปลกใจในวรรณคดีวิทยาศาสตร์ เอกสารหลาย [1-5] ได้มองบทบาทของเพลงผู้แต่งหน่วยความจำและเรียกคืนข้อมูล episodic และอัตชีวประวัติ และกระดาษล่าสุดในประสาทการ BMC ให้ลึกใหม่บทบาทของอารมณ์โดยเฉพาะในดนตรี [6] โดยรวม กระดาษชนิดนี้เน้นการส่งเสริมบทบาทของเพลงและอารมณ์ความรู้สึกในความทรงจำในบริบทต่าง ๆ ซึ่งผมจะเน้นได้ในบทความนี้เพลงและหน่วยความจำเสียงดนตรี เช่นสัญญาณหูทั้งหมด แฉช่วงเวลา จึงจำเป็นสำหรับระบบประสาทการได้ยินจะรวมเสียงสินค้าตามลำดับในการรับรู้ดนตรี coherent การแปลงชุดพร้อมกันนี้สามารถพิจารณากลไกการทำงานหน่วยความจำ ที่เก็บหน่วยหูชั่วคราว และรวมพวกเขาเป็น percept เดียว (เช่นรูปแบบเสียง จังหวะ หรือทำนองเพลง) เป็นเรื่องน่าสนใจ มีน่าจะ ระดับสูงเหลื่อมกันระหว่างทำงานหน่วยความจำ สำหรับดนตรีสิ่งเร้า และสิ่ง เร้าด้วยวาจา มีการแสดงในการทดลองทำงานหน่วยความจำล่าสุด [7] นี้อาจเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ว่าทำไมนักดนตรีมักจะ แสดงความเหนือกว่าเล็กน้อยด้วยวาจาทำงานหน่วยความจำ – น้อยใช้ภาษาเช่นภาษาจีน [8,9] ล่าสุด Sluming et al. [10] พบว่า ในนักดนตรี เทียบกับ ดนตรีไม่มีเรื่องสีเพิ่มเติมในส่วนของ cortex หน้าผากเรียกว่ารองรับเครือข่ายประสาทที่เกี่ยวข้องในหลายทำงานหน่วยความจำกระบวนการสำคัญ หนึ่งจึงอาจสรุปว่า ชนิดของการโอนย้ายค่าบวกระหว่างประสิทธิภาพการทำงานดนตรีและฟังก์ชันจำวาจาเกิด ในคำอื่น ๆ การเรียนดนตรีช่วยปรับปรุงการเรียนรู้คำพูดงาน (ดู 1 กล่องสำหรับข้อกำหนดของเทคนิคที่ใช้ในบทความนี้)thumbnailBox 1แม้ว่าฟังเพลงเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด ด้วยความรู้สึกทางอารมณ์ที่แข็งแกร่ง และแม้ว่าเพลงเรียกใช้ระบบลิมบิกทั้งหมด ซึ่งเกี่ยวข้อง ในการประมวลผลของอารมณ์ และการควบคุมหน่วยความจำ [11-14], ตรวจสอบดนตรีการศึกษาส่วนใหญ่มีไม่ เน้นบทบาทของอารมณ์ในแบบฟอร์มนี้ของหน่วยความจำ ในเบื้องหน้าของการศึกษาเหล่านี้ได้รับคำถามเช่น: มีความแตกต่างระหว่างนัย (อสัญ) และดนตรี (สติ) ชัดเจนหรือไม่ พื้นผิวดนตรี จังหวะ และ timbre สุดเกี่ยวข้องกับการถ่ายโอนได้อย่างมีประสิทธิภาพหรือการเข้ารหัสข้อมูลดนตรีลง ในหน่วยความจำระยะยาว และเรียกว่า ตำแหน่งชิ้นดนตรียกเลิกดีกว่าทำนอง เพลงบรรเลง หรือเพลง vocal บ้างตัวอย่าง Halpern และ Müllensiefen [1] จัดการ timbre และจังหวะเพื่อตรวจสอบอิทธิพลจำนัย และชัดเจนสำหรับเพลง หลังจากการเข้ารหัส 40 เพลงสั้น ๆ ที่คุ้นเคย คนถูกถามให้ชัดเจน และนัยจำจัดอันดับสำหรับเพลง 80 ซึ่งรวม 40 ที่ได้ยินก่อนหน้านี้ การวัดหน่วยความจำนัย การจัดอันดับของ pleasantness เก่าและใหม่ทำนองใช้ ในขณะที่การวัดหน่วยความจำอย่างชัดเจน นักวิจัยใช้ความแตกต่างระหว่างการรับรู้ความเชื่อมั่นอันดับเก่าและทำนองใหม่ ก่อนหน้านี้ครึ่งหนึ่ง 40 ได้ยินเพลงที่แตกต่างใน timbre หรือจังหวะเมื่อเปรียบเทียบกับแสงแรก เปลี่ยนใน timbre และจังหวะทั้งความบกพร่องทางด้านหน่วยความจำอย่างชัดเจน และการเปลี่ยนแปลงในจังหวะทำนัยแต่งรู้แย่ ผลการวิจัยนี้สนับสนุนสมมติฐานที่ทดลองนี้ขึ้น – ที่มีดนตรีที่แตกต่างกันสองระบบ หนึ่งนัย และอื่น ๆ อย่างชัดเจน [1] มีการออกแบบพิเศษคล้ายแซมสันและ Peretz [15] โดยวิเคราะห์ความครอบคลุมของระบบประสาทผู้ป่วยทุกข์ทรมานจากในสมองกลีบขมับซ้ายหรือขวาได้ พวกเขาสรุปว่า ขวาโครงสร้างสมองกลีบขมับมีบทบาทสำคัญในการก่อตัวของเมโลดี้แทนที่สนับสนุนด้วยและหน่วยความจำการรับรู้ ซึ่งเป็นการหน่วยความจำทั้งสองนัยขึ้น ในขณะที่โครงสร้างด้านซ้ายสมองกลีบขมับจะเกี่ยวข้องมากขึ้นในการเรียกข้อมูลที่ชัดเจนของทำนองการศึกษาอื่น ๆ ได้เน้นลักษณะเฉพาะหนึ่งของดนตรี หน่วยความจำสำหรับดนตรีสนาม การศึกษานี้มีแรงจูงใจ โดยตรวจสอบระยะห่างสัมบูรณ์ (หรือระยะห่างสมบูรณ์) หลากหลายบางคนระบุหรือสิงห์ดนตรีการหมายเหตุไม่เกี่ยวข้องกับบันทึกย่อก่อนหน้านี้เล่นยาก นักวิจัยจำนวนมากเชื่อว่า ระยะห่างที่สัมบูรณ์เป็นชนิดเฉพาะของดนตรี อย่างไรก็ตาม Levitin [2] พบว่า เป็นเรื่องปกติมากกว่าก่อนหน้านี้ สันนิษฐาน เขาถามตัวอย่างขนาดใหญ่ของเรื่องที่ไม่มีระยะห่างสัมบูรณ์ร้องเพลงยอดนิยม และเปรียบเทียบระดับการผลิตกับสนามจริงที่ใช้ในการบันทึกเพลงเหล่านี้ [2] ประมาณ 50% ของเรื่องร้องเพลงในสนามที่ถูกต้อง น้อยในหนึ่ง หรือสองช่วงทดลอง สี่สิบสี่เปอร์เซ็นต์ไม่เหมาะในการผลิตระยะห่างถูกต้อง แต่พวกเขาใน semitones ที่สองของมัน ดังนั้น การศึกษานี้แสดงว่า แม้ไม่ใช่นักดนตรีอาจนำเสนอค่อนข้างมีเสถียรภาพของสนาม [2] หน่วยความจำระยะห่างไม่ใช่นักดนตรีสามารถปรับปรุงได้ โดยการฝึกอบรมเป็นหน่วยความจำ และยังสามารถปรับปรุง โดยใช้ไฟฟ้ากระตุ้น gyrus supramarginal ซ้าย [16,17] แม้ว่าการศึกษาเหล่านี้บอกกับเราสิ่งสำคัญบางประการเกี่ยวกับการจำระยะห่าง เพียงไม่กี่มีเน้นหน่วยความจำสำหรับชิ้นดนตรีอีกต่อไปเพลงและความทรงจำของเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับท่วงทำนองดนตรีอัตชีวประวัติเป็น evoked เมื่อเราได้ยินเพลงที่เกี่ยวข้อง หรือ เมื่อเราจะหมั้นในการสนทนาเกี่ยวกับเพลง หรือตอน และเหตุการณ์ในชีวิตของเราซึ่งเพลงได้รับความสำคัญ ได้ยินเพลงที่เกี่ยวข้องกับอดีตของเรามัก evokes ความแข็งแกร่ง 'รู้สึกรู้' เรามีความรู้สึกในเพลงนี้โดยไม่ทราบชื่อหรือข้อความของเพลง เรา อย่างไรก็ตาม ที่เรียกชื่อของเพลงที่เราฟัง (เมื่อบรรเลงเพลง) ที่ดีขึ้นกว่าที่จดจำทำนองเพลงโดยอ่าน หรือได้ยินชื่อเรื่องก็ รูปแบบตรงกันข้ามเกิดขึ้นเมื่อจดจำเสียงร้อง ซึ่งชื่อของเพลงเป็นสัญลักษณ์ดีกว่าทำนอง [3] ค้นหานี้เชื่อมโยงระหว่างข้อความและเพลง เห็นว่า เพลงเข้าในหน่วยความจำทางตรรกเช่นข้อความ มีความสำคัญเฉพาะ นักวิจัยจำนวนมากเชื่อว่า เพลงจะถูกเข้ารหัสในสมอง โดย ระบบจำ perceptual ที่จัดระเบียบข้อมูลหูทำนองและแบบ แทน ระบบหน่วยความจำความหมาย ที่หมายจแมป อย่างไรก็ตาม ข้อมูลดนตรีอาจเกี่ยวข้องกับอารมณ์ และความหมายข้อมูล (หน่วยเกี่ยวข้องความจำ), โดยอ้อม หรือโดย ตรง เป็นที่แสดง [3], แม้ว่ามันจะไม่เกี่ยวข้องโดยตรงกับข้อมูลทางตรรกเอกสารล่าสุด โดย Stefan Koelsch และเพื่อนร่วมงาน [18] ได้อย่างแสดงว่า ชิ้นดนตรีสั้น ๆ มีลักษณะเฉพาะสามารถเฉพาะระบบของหน่วยความจำความหมายภาษา ผลผลิตได้เร็ว และมีประสิทธิภาพมากขึ้นการรับรู้ของคำเฉพาะจึง หลักการทั่วไปของนักทดลอง [18] ได้นำเสนอคำเป้าหมายที่ถูกนำหน้า ด้วยดนตรีอย่างใดอย่างหนึ่ง หรือโรงแรมไพรม์ประโยค มีวัดไฟฟ้าสมองตอบคำเป้าหมาย (ศักยภาพที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ N400 ในกิจกรรมไฟฟ้าหนังศีรษะที่เกิดขึ้น 400 มิลลิวินาทีหลังคำเป้าหมาย) เมื่อชิ้นดนตรีเกี่ยวข้องกับคำว่าเป้าหมายทาง สมองตอบคำเป้าหมายถูกลดลงได้ (แทนเรียกใช้น้อยประสาทที่เกี่ยวข้องกับการค้นหาในหน่วยความจำทางตรรก), ในขณะที่เมื่อชิ้นดนตรีไม่เกี่ยวข้องกับคำว่าเป้าหมาย การตอบสนองเพิ่ม นายกดนตรีแบบทั่วไปสำหรับการเป้าหมายคำ 'เข็ม' เป็นเนื้อเรื่องของ Schönberg ของสตริ Terzett ซึ่งถูกเขียนขึ้นเพื่ออธิบายถึงไนท์คลับปวด 'เย็บ' ในระหว่างการโจมตีหัวใจของผู้ประพันธ์ โรงแรมไพรม์ดนตรีอื่น ๆ ได้ถูกเลือกตามคำศัพท์ของพวกเขา musicological ตัวอย่าง นายกสำหรับคำว่า 'narrowness' ถูกตัดตอนในช่วงที่ปิดครอง คนที่ถูกเลือก เพราะว่าคล้ายกับเสียงของวัตถุ (เช่นนก) หรือคุณภาพของวัตถุ (เช่นโทนต่ำที่เกี่ยวข้องกับดินการ หรือขั้นตอนน้อยในสนามกับทางการ) [18] ปวง ทดลองเหล่านี้ [3,18] แสดงว่า มีความสัมพันธ์แบบสองทิศทางระหว่างระบบหน่วยความจำสำหรับภาษาและทำนองเพลงคุณลักษณะเฉพาะของระบบหน่วยความจำเพลงตาม perceptually คือข้อมูลที่เก็บไว้ค่อนข้างนามธรรม (เปรียบเทียบกับค่าในหน่วยความจำทางตรรก), ให้รู้แม้ มีการเปลี่ยนแปลงในเครื่องมือวัด ความดัง จังหวะ หรือลงทะเบียน ศึกษารอยโรคและสมองล่าสุดภาพ [19-21] การศึกษาได้แสดงว่า ระบบนี้หน่วยความจำ perceptual แห่ง bilaterally cortex หู (รวม supramarginal gyrus) นอกจากนี้ พื้นที่น้อยน้อย และหน้าผากขมับสมองได้ถูกแสดงให้ความสำคัญในการจดจำเพลงที่คุ้นเคย กำหนดที่เก็บชนิดอื่นของดนตรีในสมอง ไร ลักษณะพิเศษต้องทำระหว่างมี episodic และระบบความหมายดนตรี หน่วยความจำ episodic สำหรับข้อมูลดนตรีถูกกำหนด โดย Platel และเพื่อนร่วมงาน [5] เป็น "ความสามารถในการรู้จักตัดดนตรี (ว่า f

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
เพราะอารมณ์เสริมสร้างกระบวนการหน่วยความจำและเพลงกระตุ้นอารมณ์ดีเพลงสามารถมีส่วนร่วมในความทรงจำที่ขึ้นรูปอย่างใดอย่างหนึ่งเกี่ยวกับชิ้นส่วนของเพลงหรือเกี่ยวกับเอพและข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับเพลงโดยเฉพาะอย่างยิ่ง การศึกษาที่ผ่านมาใน BMC ประสาทได้ให้ข้อมูลเชิงลึกใหม่เข้ามามีบทบาทของอารมณ์ความรู้สึกในความทรงจำดนตรี. Minireview เพลงมีบทบาทสำคัญในชีวิตประจำวันของคนจำนวนมาก ไม่ว่าจะเป็นสำหรับการพักผ่อนหย่อนใจฟุ้งซ่านหรือการเพิ่มประสิทธิภาพของอารมณ์ผู้คนจำนวนมากฟังเพลงจากในตอนเช้าจนดึกดื่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่การประดิษฐ์ของวิทยุและการบันทึก เนื่องจากการแพร่หลายใกล้ของเพลงที่ได้รับการระบุว่าเป็นสิ่งสำคัญในการสร้างความทรงจำเกี่ยวกับอัตชีวประวัติและทำให้สำหรับการตัดสินใจเกี่ยวกับตนเองและผู้อื่น แต่ที่ชิ้นดนตรีเราจะจำได้และวิธีการคือเพลงที่เกี่ยวข้องกับหน่วยความจำของเราหรือไม่ คำถามที่น่าสนใจนี้ได้ยังได้รับความสนใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่น่าประหลาดใจในวรรณกรรมทางวิทยาศาสตร์ เอกสารหลาย [1-5] ได้มองไปที่บทบาทของดนตรีในการสร้างหน่วยความจำและการเรียกคืนข้อมูลอัตชีวประวัติและหลักการและกระดาษที่ผ่านมาใน BMC ประสาทโดยเฉพาะอย่างยิ่งจะช่วยให้ข้อมูลเชิงลึกใหม่เข้ามามีบทบาทของอารมณ์ความรู้สึกในความทรงจำดนตรี [6] เรียกรวมกันว่าเอกสารเหล่านี้เน้นการเสริมสร้างบทบาทของดนตรีและอารมณ์ความรู้สึกความทรงจำในบริบทต่าง ๆ ซึ่งเราจะมุ่งเน้นในการทบทวนนี้. เพลงและหน่วยความจำเสียงดนตรีเช่นสัญญาณหูทุกแฉเมื่อเวลาผ่านไป ดังนั้นจึงเป็นเรื่องที่จำเป็นสำหรับระบบการได้ยินเพื่อบูรณาการตามลำดับที่สั่งซื้อเสียงเข้าสู่การรับรู้ดนตรีที่สอดคล้องกัน นี้การเปลี่ยนแปลงชุดไปขนานสามารถพิจารณากลไกการทำงานของหน่วยความจำที่เก็บชั่วคราวหน่วยหูและรวมไว้ใน Percept เดียว (เช่นรูปแบบเสียงจังหวะหรือทำนอง) ที่น่าสนใจดูเหมือนว่าจะมีระดับสูงของการทับซ้อนระหว่างหน่วยความจำที่ทำงานให้กับสิ่งเร้าดนตรีและสิ่งเร้าทางวาจาตามที่ได้รับการแสดงในการทดลองการทำงานของหน่วยความจำที่ผ่านมา [7] นี้อาจเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ว่าทำไมนักดนตรีที่มีแนวโน้มที่จะแสดงหน่วยความจำในการทำงานที่เหนือกว่าเล็กน้อยวาจา - อย่างน้อยในภาษาวรรณยุกต์เช่นจีน [8,9] เมื่อเร็ว ๆ นี้ Sluming และคณะ [10] พบว่าในนักดนตรีเมื่อเทียบกับนักดนตรีที่ไม่ใช่มีเรื่องสีเทามากขึ้นในส่วนของเยื่อหุ้มสมองหน้าผากที่รู้จักกันเพื่อรองรับเครือข่ายประสาทที่มีส่วนร่วมในกระบวนการทำงานของหน่วยความจำที่สำคัญหลายประการ หนึ่งจึงอาจสรุปได้ว่าชนิดของการถ่ายโอนบวกระหว่างการแสดงดนตรีและฟังก์ชั่นหน่วยความจำวาจาเกิดขึ้น; ในคำอื่น ๆ ว่ากระบวนการของการเรียนรู้เพลงช่วยเพิ่มการเรียนรู้ของงานด้วยวาจา (ดูกรอบที่ 1 สำหรับคำจำกัดความของคำศัพท์ทางเทคนิคที่ใช้ในบทความนี้). thumbnailBox 1. แม้ว่าจะได้ยินเพลงมีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับความรู้สึกทางอารมณ์ที่แข็งแกร่งและถึงแม้ว่าเพลงเปิดใช้งาน ทั้งระบบ limbic ซึ่งมีส่วนเกี่ยวข้องในการประมวลผลของอารมณ์และความทรงจำในการควบคุม [11-14] การศึกษาส่วนใหญ่การตรวจสอบหน่วยความจำดนตรียังไม่ได้มุ่งเน้นไปที่บทบาทของอารมณ์ความรู้สึกในรูปแบบของหน่วยความจำนี้ ในเบื้องหน้าของการศึกษาเหล่านี้ได้รับคำถามเช่น: มีความแตกต่างระหว่างนัย (สติ) และอย่างชัดเจน (สติ) หน่วยความจำดนตรี? ซึ่งพื้นผิวพารามิเตอร์ของเพลงเช่นต่ำและจังหวะเป็นส่วนใหญ่ที่เกี่ยวข้องได้อย่างมีประสิทธิภาพสำหรับการโอนหรือการเข้ารหัสข้อมูลดนตรีในหน่วยความจำระยะยาวและสำหรับการดึงมันได้หรือไม่ เป็นชื่อของชิ้นดนตรีเล่าดีกว่าท่วงทำนองสำหรับเครื่องมือหรือเสียงดนตรี? ตัวอย่างเช่น Halpern และMüllensiefen [1] จัดการต่ำและจังหวะเพื่อตรวจสอบอิทธิพลของพวกเขาในหน่วยความจำโดยปริยายและชัดเจนสำหรับเพลง หลังจากการเข้ารหัส 40 เพลงสั้น ๆ ที่ไม่คุ้นเคยเข้าร่วมถูกถามเพื่อให้ชัดเจนและการจัดอันดับหน่วยความจำโดยปริยายสำหรับรายชื่อของ 80 เพลงซึ่งรวมถึง 40 ที่ได้รับก่อนหน้านี้ได้ยิน การวัดหน่วยความจำโดยปริยายการจัดอันดับของความรื่นรมย์ของท่วงทำนองเก่าและใหม่ถูกนำมาใช้ในขณะที่การวัดหน่วยความจำอย่างชัดเจนนักวิจัยใช้ความแตกต่างระหว่างการจัดอันดับความเชื่อมั่นในการรับรู้ของท่วงทำนองเก่าและใหม่ ครึ่งหนึ่งของ 40 เพลงได้ยินก่อนหน้านี้แตกต่างกันในต่ำหรือจังหวะในการเปรียบเทียบกับการเปิดรับครั้งแรก การเปลี่ยนแปลงในจังหวะต่ำและหน่วยความจำอย่างชัดเจนทั้งบกพร่องและการเปลี่ยนแปลงในจังหวะยังได้รับการยอมรับการปรับแต่งโดยปริยายแย่ลง การค้นพบนี้สนับสนุนสมมติฐานที่การทดลองนี้มีพื้นฐาน - ว่ามีสองแตกต่างกันระบบหน่วยความจำดนตรีนัยหนึ่งอย่างชัดเจนและอื่น ๆ [1] ความแตกต่างที่คล้ายกันได้รับการวาดโดยแซมซั่นและ Peretz [15] บนพื้นฐานของการวิเคราะห์ที่ครอบคลุมของผู้ป่วยทางระบบประสาทที่ทุกข์ทรมานจากแผลทั้งในด้านขวาหรือกลีบขมับซ้ายที่พวกเขาได้ข้อสรุปว่าโครงสร้างกลีบขมับขวามีบทบาทสำคัญในการก่อตัวของการแสดงเพลงที่สนับสนุนรองพื้นและการรับรู้ของหน่วยความจำที่มีทั้ง กระบวนการหน่วยความจำมากขึ้นโดยปริยายขณะที่เหลือด้านโครงสร้างกลีบขมับมีส่วนร่วมมากขึ้นในการดึงที่ชัดเจนของท่วงทำนอง. การศึกษาอื่น ๆ ได้มุ่งเน้นในด้านหนึ่งโดยเฉพาะของหน่วยความจำดนตรี, หน่วยความจำสำหรับสนามดนตรี การศึกษาเหล่านี้ได้รับแรงบันดาลใจจากการสืบสวนสนามแน่นอน (หรือสนามที่สมบูรณ์แบบ), ความสามารถที่หายากของบางคนที่จะระบุหรือร้องเพลงโน้ตดนตรีโดยไม่ต้องเกี่ยวข้องกับมันเพื่อบันทึกเล่นก่อนหน้านี้ นักวิจัยหลายคนเชื่อว่าสนามแน่นอนเป็นชนิดที่เฉพาะเจาะจงของหน่วยความจำดนตรี อย่างไรก็ตาม Levitin [2] พบว่ามันเป็นเรื่องธรรมดามากกว่าสันนิษฐานว่าก่อนหน้านี้ เขาถามกลุ่มตัวอย่างขนาดใหญ่ของอาสาสมัครที่ไม่ได้มีสนามที่แน่นอนที่จะร้องเพลงที่เป็นที่นิยมและเมื่อเทียบกับสนามที่ผลิตด้วยสนามที่เกิดขึ้นจริงที่ใช้ในการบันทึกเสียงเพลงนี้ [2] ประมาณ 50% ของอาสาสมัครร้องเพลงในสนามที่ถูกต้องอย่างน้อยในหนึ่งหรือสองช่วงทดลอง สี่สิบสี่เปอร์เซ็นต์ไม่ได้สมบูรณ์แบบในการผลิตที่ถูกต้องสนาม แต่พวกเขาภายในสองครึ่งเสียงของมัน ดังนั้นการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าแม้กระทั่งนักดนตรีที่ไม่ใช่อาจจะมีการแสดงที่ค่อนข้างคงที่ของสนาม [2] หน่วยความจำทางลาดสามารถปรับปรุงในนักดนตรีที่ไม่ใช่โดยการฝึกอบรมหน่วยความจำสนามและยังสามารถได้รับการปรับปรุงโดยการใช้การกระตุ้นไฟฟ้าเพื่อ gyrus supramarginal ซ้าย [16,17] ถึงแม้ว่าการศึกษาเหล่านี้ได้บอกกับเราว่าบางสิ่งบางอย่างที่สำคัญเกี่ยวกับหน่วยความจำระยะห่างเพียงไม่กี่ได้มุ่งเน้นไปที่หน่วยความจำสำหรับชิ้นดนตรีอีกต่อไป. เพลงและความทรงจำของเหตุการณ์ที่เชื่อมโยงข้อมูลอัตชีวประวัติที่เกี่ยวข้องกับท่วงทำนองดนตรีจะปรากฏเมื่อเราได้ยินเสียงเพลงที่เกี่ยวข้องหรือเมื่อเรามีส่วนร่วมใน สนทนาเกี่ยวกับเพลงหรือเอพและเหตุการณ์ในชีวิตของเราในการที่เพลงมีความสำคัญ ฟังเพลงที่เกี่ยวข้องกับอดีตของเรามักจะกระตุ้นที่แข็งแกร่ง 'ความรู้สึกของการรู้' เรามีความรู้สึกสำหรับหลายเพลงนี้โดยไม่ทราบชื่อหรือข้อความของเพลง เรามี แต่ดีกว่าที่นึกถึงชื่อของเพลงที่เราฟัง (เมื่อเพลงเป็นเครื่องมือ) สูงกว่าที่ความทรงจำทำนองโดยเพียงแค่การอ่านหรือได้ยินชื่อของมัน รูปแบบที่ตรงข้ามเกิดขึ้นเมื่อนักร้องจดจำซึ่งชื่อของเพลงที่มีความหมายที่ดีกว่าท่วงทำนอง [3] การค้นพบของการเชื่อมโยงระหว่างข้อความและเพลงนี้ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเพลงจะถูกเข้ารหัสในหน่วยความจำความหมายเช่นเดียวกับข้อความที่มีความสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่ง นักวิจัยหลายคนเชื่อว่าเพลงจะถูกเข้ารหัสในสมองโดยระบบหน่วยความจำการรับรู้ซึ่งจัดระเบียบข้อมูลการได้ยินเป็นท่วงทำนองและจังหวะมากกว่าโดยระบบหน่วยความจำความหมายซึ่งถอดรหัสความหมาย อย่างไรก็ตามข้อมูลดนตรีอาจจะมีการเชื่อมโยงกับข้อมูลทางอารมณ์และความหมาย (หน่วยความจำแบบเชื่อมโยง) ทั้งทางอ้อมหรือโดยตรงตามที่ได้แสดงให้เห็น [3] ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้เกี่ยวข้องโดยตรงกับข้อมูลความหมาย. กระดาษที่ผ่านมามากขึ้นโดยสเตฟาน Koelsch และเพื่อนร่วมงาน [ 18] ได้แสดงให้เห็นอย่างหรูหราที่ดนตรีชิ้นสั้นที่มีลักษณะเฉพาะอย่างยิ่งสามารถที่สำคัญของระบบหน่วยความจำภาษาความหมายจึงให้ผลผลิตได้เร็วขึ้นและการรับรู้ที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นของคำเฉพาะ หลักการทั่วไปของการทดลองของพวกเขา [18] เป็นที่จะนำเสนอคำเป้าหมายที่ถูกนำหน้าโดยเฉพาะดนตรีหรือประโยค ตอบสนองของสมองไฟฟ้าคำเป้าหมาย (N400 ที่มีศักยภาพเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับการแช่ตัวในกิจกรรมไฟฟ้าหนังศีรษะที่เกิดขึ้น 400 มิลลิวินาทีหลังคำเป้าหมาย) ถูกวัด เมื่อชิ้นดนตรีได้รับการที่เกี่ยวข้องกับความหมายคำเป้าหมายการตอบสนองของสมองไปที่คำเป้าหมายลดลง (แทนการกระตุ้นประสาทน้อยที่เกี่ยวข้องกับการค้นหาความหมายในความทรงจำ) ในขณะที่เมื่อชิ้นดนตรีก็ไม่เกี่ยวข้องกับคำว่าเป้าหมายที่ตอบสนองได้ ที่เพิ่มขึ้น นายกดนตรีทั่วไปสำหรับคำเป้าหมาย 'เข็ม' เป็นทางเดินของSchönbergของ String Terzett ซึ่งถูกเขียนขึ้นเพื่ออธิบายดนตรีปวด 'เย็บ' ในระหว่างการโจมตีหัวใจของนักแต่งเพลง เฉพาะดนตรีอื่น ๆ ได้รับการคัดเลือกบนพื้นฐานของคำศัพท์ musicological ของพวกเขา; ตัวอย่างที่สำคัญสำหรับคำว่า 'ความคับแคบ' เป็นข้อความที่ตัดตอนมาในช่วงเวลาที่ใกล้ครอง อื่น ๆ ที่ได้รับเลือกเพราะพวกเขาคล้ายกับเสียงของวัตถุ (เช่นนก) หรือคุณภาพของวัตถุ (เช่นโทนเสียงต่ำที่เกี่ยวข้องกับชั้นใต้ดินหรือขั้นตอนน้อยไปหาในสนามกับบันได) [18] ที่ร่วมกันทั้งสองการทดลอง [3.18] แสดงให้เห็นว่ามีการเชื่อมโยงแบบสองทิศทางระหว่างระบบหน่วยความจำสำหรับภาษาและทำนอง. คุณลักษณะเฉพาะของระบบหน่วยความจำเพลงตาม perceptually คือข้อมูลที่เก็บไว้ค่อนข้างเป็นนามธรรม (เมื่อเทียบกับที่ในความหมาย หน่วยความจำ) ที่ช่วยให้ได้รับการยอมรับแม้จะมีการเปลี่ยนแปลงในการวัดความดังจังหวะหรือลงทะเบียน การศึกษาแผลและการศึกษาการถ่ายภาพสมองที่ผ่านมา [19-21] ได้แสดงให้เห็นว่าระบบหน่วยความจำการรับรู้นี้จะอยู่ข้างในหูเยื่อหุ้มสมอง (รวม gyrus supramarginal) นอกจากนี้ด้านหน้าด้อยกว่าและด้อยกว่าพื้นที่สมองชั่วขณะได้รับการแสดงให้เห็นว่ามีความสำคัญในการรับรู้เพลงที่คุ้นเคย การตรวจสอบที่ชนิดอื่น ๆ ของหน่วยความจำดนตรีจะถูกเก็บไว้ในสมอง แต่ความแตกต่างจะต้องทำระหว่างหลักการและระบบหน่วยความจำดนตรีความหมาย หน่วยความจำฉากสำหรับข้อมูลดนตรีจะถูกกำหนดโดย Platel และเพื่อนร่วมงานได้ [5] เป็น "ความสามารถในการรับรู้ตัดตอนดนตรี (ไม่ว่าจะฉ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นามธรรม
เพราะว่าอารมณ์เพิ่มกระบวนการความจำและเพลง evokes อารมณ์ดี ดนตรีอาจจะเกี่ยวข้องในการสร้างความทรงจำให้กับชิ้นส่วนของเพลงหรือเกี่ยวกับเอพและข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับ โดยเฉพาะ เพลง ผลการศึกษาล่าสุดใน BMC ประสาทวิทยาได้ให้ข้อมูลเชิงลึกใหม่ในบทบาทของอารมณ์ในความทรงจำ

minireview ดนตรีเพลงมีบทบาทสำคัญในชีวิตประจำวันของหลายๆ คน ไม่ว่าจะเป็นเพื่อการนันทนาการ ฟุ้งซ่านหรือปรับปรุงอารมณ์ผู้คนมากมายฟังเพลงตั้งแต่เช้าจนดึก โดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่การประดิษฐ์ของการบันทึกเสียง วิทยุ และ เพราะชื่อที่อยู่ใกล้ของเพลงที่ได้รับการระบุว่าเป็นสิ่งสำคัญในการสร้างความทรงจำอัตชีวประวัติและดังนั้นเพื่อตัดสินใจเกี่ยวกับตนเองและผู้อื่น แต่ที่ชิ้นดนตรีที่เราทำไว้อย่างไร และเป็นเพลงที่เกี่ยวข้องกับหน่วยความจำของเรา เป็นคำถามที่น่าสนใจนี้ยังได้รับความสนใจเพียงเล็กน้อยอย่างแปลกใจในวรรณกรรมทางวิทยาศาสตร์หลายเอกสาร [ 1-5 ] ดูที่บทบาทของดนตรีในการสร้างความทรงจำและการระลึกอัตชีวประวัติและข้อมูลลำดับเรื่องล่าสุดและกระดาษใน BMC ประสาทวิทยาศาสตร์เฉพาะให้ข้อมูลเชิงลึกใหม่ในบทบาทของอารมณ์ในหน่วยความจำดนตรี [ 6 ] รวม , เอกสารเหล่านี้เน้นการเพิ่มบทบาทของดนตรีและอารมณ์ความทรงจำในบริบทต่าง ๆซึ่งเราจะเน้นในบทความนี้

เพลงและความทรงจำ
เสียงดนตรี เช่น สัญญาณเสียงทั้งหมด แฉตลอดเวลา จึงจำเป็นสำหรับระบบการได้ยินซึ่งเป็นคำสั่งเสียงในความดนตรีการรับรู้ ชุดนี้ของการเปลี่ยนแปลงขนานก็ถือเป็นกลไกของหน่วยความจำทำงานซึ่งเป็นการชั่วคราวร้านค้าหน่วยเสียงและรวมไว้ในความเข้าใจเดียว ( เช่นรูปแบบเสียง , จังหวะหรือทำนอง ) แต่ดูเหมือนว่าจะมีระดับสูงของทับซ้อนกันระหว่างทำงานหน่วยความจำสำหรับสิ่งเร้าดนตรีและสิ่งเร้าวาจาที่ได้ถูกแสดงในช่วงทำงานหน่วยความจำการทดลอง [ 7 ]นี้อาจเป็นหนึ่งในเหตุผลที่นักดนตรีมักแสดงเล็กน้อยกว่าวาจาทำงานหน่วยความจำ–อย่างน้อยในภาษาวรรณยุกต์ เช่น จีน [ 8,9 ] เมื่อเร็วๆ นี้ sluming et al . [ 10 ] พบว่า ดนตรี เมื่อเทียบกับที่ไม่ใช่นักดนตรีมีสีเทามากขึ้น ไม่ว่าในส่วนของหน้าผาก สมองที่รู้จักกันเพื่อรองรับโครงข่ายที่เกี่ยวข้องในกระบวนการต่าง ๆ ทำงานที่สำคัญ หนึ่งอาจทำให้สรุปได้ว่าชนิดของการถ่ายโอนเชิงบวกระหว่างการแสดงดนตรีและฟังก์ชั่นหน่วยความจำด้วยวาจาจะเกิดขึ้น ; ในคำอื่น ๆที่กระบวนการของการเรียนรู้เพลงปรับปรุงการเรียนรู้ของงานด้วย ( ดูที่กล่อง 1 สำหรับคำนิยามของศัพท์ที่ใช้ในบทความนี้ )

thumbnailbox 1 .
ถึงแม้ว่าเพลงที่ได้ยินเป็นอย่างใกล้ชิดที่เกี่ยวข้องกับอารมณ์ความรู้สึกที่แข็งแกร่ง และแม้ว่าเพลงกระตุ้นระบบสมองทั้งหมด ซึ่งเกี่ยวข้องกับกระบวนการในการควบคุมอารมณ์และความทรงจำ [ 4-7 ]การศึกษาส่วนใหญ่การดนตรีความทรงจำได้เน้นบทบาทของอารมณ์ในรูปแบบของหน่วยความจำ ในเบื้องหน้าของการศึกษาเหล่านี้ได้รับคำถามเช่น : มีความแตกต่างระหว่างนัย ( สลบ ) และชัดเจน ( สติ ) หน่วยความจำดนตรี ซึ่งพื้นผิวพารามิเตอร์ของเพลง เช่น ประทับ และจังหวะเกี่ยวข้องมากที่สุดสำหรับการถ่ายโอนข้อมูลได้อย่างมีประสิทธิภาพหรือการเข้ารหัสดนตรีในหน่วยความจำระยะยาวและเรียกมัน เป็นชื่อเรียกของชิ้นดนตรีได้ดีกว่าท่วงทำนอง , บรรเลงหรือเสียงเพลง

เช่น ลเพิร์น และ M ü llensiefen [ 1 ] จัดการคุณภาพเสียงและจังหวะ เพื่อศึกษา อิทธิพลของระบบที่มีหน่วยความจำและเพลงหลังจากการเข้ารหัส 40 ไม่คุ้นเคยสั้นเพลง ผู้เข้าร่วมถูกขอให้ให้คะแนนที่ชัดเจนและโดยนัยความทรงจำ สำหรับรายชื่อ 80 เพลง ซึ่งรวม 40 ที่เคยได้ยิน เพื่อวัดความจำโดยปริยาย คะแนนของความรื่นรมย์แก่ทำนองใหม่และใช้ส่วนวัดที่มีหน่วยความจำนักวิจัยที่ใช้ความแตกต่างระหว่างการรับรู้ความเชื่อมั่นคงเก่าและท่วงทำนองใหม่ ครึ่งหนึ่งของอายุ 40 เคยได้ยินเพลงประทับ หรือจังหวะในการเปรียบเทียบกับการเปิดเผยครั้งแรก การเปลี่ยนแปลงในคุณภาพเสียงและจังหวะที่ชัดเจนทั้งด้านความจำ และเปลี่ยนจังหวะได้โดยปริยาย ปรับการแย่ลงผลการวิจัยสนับสนุนสมมติฐาน ซึ่งการทดลองนี้ใช้ – มีสองที่แตกต่างกันระบบหน่วยความจำดนตรี หนึ่งนัยและชัดเจนอื่น ๆ [ 1 ] ความแตกต่างที่คล้ายกันได้ถูกวาดโดย แซมสัน และ peretz [ 15 ] บนพื้นฐานของการวิเคราะห์ที่ครอบคลุมของผู้ป่วยทางระบบประสาทที่ทุกข์ทรมานจากแผลในบริเวณขมับด้านซ้าย หรือ ขวา ,