3.1. Investigating habitat useThe f

3.1. Investigating habitat use
The field survey was carried out between 1 February
and 4 May 1998. A point-count methodology (see Bibby
et al., 2000) was used, based on calls, to investigate habitat
use and distribution. Green peafowl make a range of
calls, the commonest being the so called ‘wail’, which is
audible from up to a kilometre away and generally
attributed to breeding males (Indrawan, 1995). The survey
was timed to take place at the period of maximum
calling in the run up to the breeding season (Indrawan,
1995) and was thus deliberately aimed at breeding males.
Counts of two hours duration were made in the
morning and the evening. Dawn counts extended from
before sunrise (0530–0730) and dusk counts until after
sunset (1630–1830). Green peafowl do not call frequently
and so a deliberately long count period was
chosen to maximise the chance of recording birds.
Counts were made by two observers. For each call
heard the following were recorded: approximate distance,
compass bearing, call type and the time. At the
end of a 2-hour recording period an estimation was
made of the minimum number of calling birds present.
This was based on direction and timing of calls. For
example, if two calls were heard in succession at widely
differing compass bearings or distances, two birds
would be assumed to be present. However, if two calls
in succession could not confidently be attributed to two
birds, then the minimum number present was recorded
as one. Whenever there was doubt over the number of
birds, the minimum number was always assumed.
Counts that were to be treated as independent samples
were not made closer than 2 km from another count
site. To test the repeatability of point-counts, eight
repeat counts were made. These are analysed separately.
Six habitat variables were recorded at the location of
each point-count:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.1 ตรวจสอบที่อยู่อาศัยที่ใช้การสำรวจภาคสนามที่ได้รับการดำเนินการระหว่าง 1 กุมภาพันธ์และ4 พฤษภาคม 1998 วิธีการนับจุด (ดู Bibby et al., 2000) ถูกนำมาใช้ขึ้นอยู่กับสายที่อยู่อาศัยที่จะตรวจสอบการใช้งานและการจัดจำหน่าย นกยูงสีเขียวทำให้ช่วงของสายที่ commonest เป็นที่เรียกว่า 'ร่ำไห้' ซึ่งเป็นเสียงจากการขึ้นไปกิโลเมตรออกไปและโดยทั่วไปประกอบกับเพศพันธุ์(Indrawan, 1995) การสำรวจเป็นเวลาที่จะใช้สถานที่เป็นระยะเวลาสูงสุดโทรในระยะได้ถึงฤดูผสมพันธุ์ที่(Indrawan, 1995) และได้รับการจึงมุ่งเป้าไปที่จงใจเพศพันธุ์. เคานต์แห่งสองชั่วโมงระยะเวลาที่ถูกสร้างขึ้นมาในตอนเช้าและตอนเย็น นับรุ่งอรุณยื่นออกมาจากก่อนพระอาทิตย์ขึ้น (0530-0730) และนับค่ำจนกระทั่งหลังจากพระอาทิตย์ตกดิน(1630-1830) นกยูงสีเขียวไม่โทรบ่อยและอื่น ๆ เป็นระยะเวลานานนับจงใจถูกเลือกที่จะเพิ่มโอกาสในการบันทึกนก. เคานต์ที่ถูกสร้างขึ้นโดยสองผู้สังเกตการณ์ สำหรับการโทรแต่ละได้ยินต่อไปนี้ถูกบันทึกไว้: ระยะทางประมาณแบกเข็มทิศประเภทการโทรและเวลา ในตอนท้ายของระยะเวลาการบันทึก 2 ชั่วโมงประมาณค่าถูกสร้างขึ้นมาจากจำนวนขั้นต่ำของการเรียกนกในปัจจุบัน. นี้ขึ้นอยู่กับทิศทางและระยะเวลาของการโทร สำหรับตัวอย่างเช่นถ้าสองสายก็ได้ยินเสียงในการทดแทนกันอย่างแพร่หลายที่แตกต่างกันหรือเข็มทิศแบริ่งระยะทางนกสองตัวจะได้รับการสันนิษฐานว่าจะเป็นในปัจจุบัน แต่ถ้าสองสายอย่างต่อเนื่องไม่สามารถมั่นใจนำมาประกอบกับสองนกแล้วในปัจจุบันจำนวนขั้นต่ำได้รับการบันทึกว่าเป็นหนึ่ง เมื่อใดก็ตามที่มีข้อสงสัยมากกว่าจำนวนของนกจำนวนขั้นต่ำสันนิษฐานเสมอ. เคานต์ที่กำลังจะได้รับการปฏิบัติเป็นกลุ่มที่เป็นอิสระไม่ได้ทำอย่างใกล้ชิดกว่า 2 กิโลเมตรจากนับอีกเว็บไซต์ เพื่อทดสอบการทำซ้ำของจุดนับแปดนับซ้ำได้ทำ เหล่านี้มีการวิเคราะห์แยกต่างหาก. หกตัวแปรที่อยู่อาศัยที่ได้รับการบันทึกไว้ในสถานที่ตั้งของแต่ละจุดนับ:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.1 . ตรวจสอบที่อยู่อาศัยใช้
การสำรวจภาคสนามได้ดำเนินการระหว่างวันที่ 1 กุมภาพันธ์
4 พฤษภาคม 1998 จุดนับวิธีการ ( ที่เห็น บิบบี้
et al . , 2000 ) ถูกใช้ตามสาย เพื่อตรวจสอบการใช้สิ่งแวดล้อม
และแจกจ่าย จิวแป๊ะทงทำให้ช่วงของ
โทร commonest ถูกเรียกว่า ' ว้าก ' ซึ่งเป็น
เสียงจากถึงห่างประมาณ 1 กิโลเมตร และโดยทั่วไป
เกิดจากตัวผู้ผสมพันธุ์ ( indrawan , 1995 ) การสำรวจ
ถูกตั้งเวลาให้ใช้สถานที่ในช่วงสูงสุด
เรียกในวิ่งขึ้นไปผสมพันธุ์ ( indrawan
, 1995 ) และจึงจงใจมุ่งตัวผู้ผสมพันธุ์ นับระยะเวลาสองชั่วโมง

ทำในตอนเช้าและตอนเย็น รุ่งอรุณนับขยายจาก
ก่อนพระอาทิตย์ขึ้น ( 0530 ) 0730 ) และนับจนถึงพลบค่ำ
พระอาทิตย์ตก ( 1630 – 1830 )จิวแป๊ะทงไม่โทรบ่อย
ดังนั้นระยะเวลานับจงใจคือ
เลือกที่จะเพิ่มโอกาสของนกบันทึก .
นับถูกสร้างโดยสองผู้สังเกตการณ์ สำหรับการโทรแต่ละครั้ง
ได้ยินต่อไปนี้ถูกบันทึกไว้ : ระยะทางประมาณ
เข็มทิศเรืองเรียกประเภทและเวลา ที่สิ้นสุดของระยะเวลา 2 ชั่วโมง

ทำให้การบันทึกเป็นจํานวนน้อย
เรียกนกในปัจจุบันนี้ขึ้นอยู่กับทิศทางและเวลาโทร สำหรับ
ตัวอย่างเช่นถ้าสองสายที่ได้ยินในการทดแทนที่แพร่หลาย
ตลับเข็มทิศหรือระยะทางที่แตกต่างกัน , นกสองตัว
จะถือว่าขาดเรียน แต่ถ้าสองสาย
สืบทอดไม่สามารถมั่นใจได้ว่า 2
นกแล้วจำนวนขั้นต่ำปัจจุบันบันทึก
เป็นหนึ่ง เมื่อมีข้อสงสัยเรื่องจำนวนของ
นกจำนวนขั้นต่ำก็ถือว่า
นับนั้นถือว่าเป็นอิสระตัวอย่าง
ไม่ได้ทําใกล้กว่า 2 กม. จากอีกนับ
เว็บไซต์ เพื่อทดสอบการของจุดนับ แปด
นับซ้ำได้ เหล่านี้จะถูกวิเคราะห์แยก .
6 อาศัยตัวแปรที่ถูกบันทึกไว้ที่ตำแหน่งของ
แต่ละจุดนับ :