There is a strong moral impact in Chaucer's prologue of The Canterbury Tales. Most of the characters display different deadly sins, gluttony, envy, sloth, pride, greed, wrath, and lust. One of the only characters who do not show any of these impurities is the night. He is shown as the cleanest and holiest of all. He is less tolerable of those that are of a lower social class, showing him to be biased. The members of the clergy are the most sinful in this story, which is quite ironic. It is laughable that this motley crew of people are making a religious pilgrimage, for they are all corrupt, including Chaucer and the seemingly untainted knight. For to be a knight, it is common knowledge you must slay another, and the sixth commandment states that "you shall not kill." With this, Chaucer points out how even the most seemingly pious beings are tainted by selfish and the world around him.
ไม่มีผลกระทบทางศีลธรรมที่แข็งแกร่งในชอเซอร์เป็นอารัมภบทของตำนานเก็นจิ . ส่วนใหญ่ของอักขระที่แสดงผลบาปร้ายแรงที่แตกต่างกันความตะกละ , อิจฉา , Sloth , ความภาคภูมิใจ , โลภ , โกรธ , และความปรารถนา หนึ่งในตัวละครเท่านั้นที่ไม่แสดงใด ๆของสิ่งสกปรกเหล่านี้เป็นคืน เขาจะแสดงเป็น cleanest และศักดิ์สิทธิ์ที่สุดของทั้งหมด เขาน้อยได้ของผู้ที่มีของลดชนชั้นแสดงเขาลำเอียง สมาชิกของพระสงฆ์เป็นบาปที่สุดในเรื่องนี้ ซึ่งค่อนข้างแดกดัน . มันน่าหัวเราะ ที่พวกลูกเรือผสมผเสของคนทำจาริกแสวงบุญทางศาสนา สำหรับพวกทุจริต รวมทั้ง ชอเซอร์และอัศวินที่ดูเหมือนจุดด่างพล้อย เพื่อที่จะได้เป็นอัศวิน มันเป็นความรู้ทั่วไปที่คุณจะต้องฆ่าอีก และข้อบัญญัติว่า " คุณจะไม่ฆ่า" กับเรื่องนี้ ชอเซอร์ชี้ออกมาว่า แม้ที่สุดดูเหมือนจะด่างพร้อย โดยศรัทธา มนุษย์เห็นแก่ตัว และโลกรอบ ๆตัวเขา
การแปล กรุณารอสักครู่..