The multiple nuclear reactor units

The multiple nuclear reactor units involved in the Fukushima Daiichi nuclear disaster were close to one another and this proximity triggered the parallel, chain-reaction accidents that led to hydrogen explosions blowing the roofs off reactor buildings and water draining from open-air spent fuel pools. This situation was potentially more dangerous than the loss of reactor cooling itself. Because of the proximity of the reactors, plant workers were put in the position of trying to cope simultaneously with core meltdowns at three reactors and exposed fuel pools at three units.
Automated cooling systems were installed within 3 months. A fabric cover was built to protect the buildings from storms and heavy rainfall. New detectors were installed at the plant to track emissions of xenon gas. Filters were installed to reduce contaminants from escaping the area of the plant into the area or atmosphere. Cement has been laid near to the seabed to control contaminants from accidentally entering the ocean. The biggest costs for the cleanup will be the final decommissioning of the reactors. Final decommissioning is estimated to be done in the range of 10–30 years.
Cleanup costs have been 1.7 billion yen (20 million$ US), but will not be fully known until the cleanup is completed and the decommissioning is complete. No strontium was released into the area from the accident,[1] however, in September 2013 it was reported that the level of strontium-90 detected in a drainage ditch located near a water storage tank from which around 300 tons of highly toxic water was found to have leaked was believed to have exceeded the threshold set by the government.[2]
Decommissioning the plant is evaluated to cost tens of billions of dollars and last 40 years.[3] Initial fears that contamination of the soil was deep have been reduced with the knowledge that current crops are safe for human consumption and the contamination of the soil was not serious,[4] however, in July and August 2013, it was discovered that radioactive groundwater has been leaking into the sea.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลายหน่วยเครื่องปฏิกรณ์ปรมาณูที่เกี่ยวข้องในการเกิดภัยพิบัตินิวเคลียร์ Fukushima Daiichi อยู่ใกล้กับอีกคนหนึ่งและอยู่ใกล้นี้เรียกขนานอุบัติเหตุปฏิกิริยาลูกโซ่ที่นำไปสู่​​การระเบิดของไฮโดรเจนพัดหลังคาออกอาคารเครื่องปฏิกรณ์น้ำและการระบายน้ำจากเปิดโล่งใช้สระว่ายน้ำเชื้อเพลิง สถานการณ์เช่นนี้อาจเป็นอันตรายมากกว่าการสูญเสียของการระบายความร้อนของเครื่องปฏิกรณ์ตัวเองเพราะความใกล้ชิดของเครื่องปฏิกรณ์คนงานโรงงานที่ถูกวางไว้ในตำแหน่งของการพยายามที่จะรับมือพร้อมกับ meltdowns แกนเครื่องปฏิกรณ์ที่สามและเผยให้เห็นสระว่ายน้ำเชื้อเพลิงที่สามหน่วย.
ระบบทำความเย็นอัตโนมัติที่ติดตั้งอยู่ภายใน 3 เดือน ปกผ้าที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อป้องกันอาคารจากพายุและฝนตกหนักเครื่องตรวจจับใหม่ถูกติดตั้งที่โรงงานเพื่อติดตามการปล่อยก๊าซซีนอน มีการติดตั้งตัวกรองเพื่อลดการปนเปื้อนหนีออกมาจากพื้นที่ของพืชที่เข้ามาในพื้นที่หรือมีบรรยากาศที่ ปูนซิเมนต์ที่ได้รับการวางอยู่ใกล้กับก้นทะเลในการควบคุมการปนเปื้อนจากการตั้งใจเข้ามาในมหาสมุทร ค่าใช้จ่ายที่ใหญ่ที่สุดสำหรับการทำความสะอาดจะรื้อถอนสุดท้ายของเครื่องปฏิกรณ์รื้อถอนสุดท้ายคาดว่าจะทำได้ในช่วง 10-30 ปี.
ค่าใช้จ่ายการทำความสะอาดได้รับการ¥ 1700000000 (20 ล้าน $ เรา) แต่จะไม่เป็นที่รู้จักกันอย่างเต็มที่จนการทำความสะอาดจะเสร็จสมบูรณ์และการรื้อถอนเสร็จสมบูรณ์ ธาตุโลหะชนิดหนึ่งไม่ได้รับการปล่อยตัวในพื้นที่จากอุบัติเหตุ [1] อย่างไรก็ตามในกันยายน 2013 โดยมีรายงานว่าระดับของธาตุโลหะชนิดหนึ่ง-90 ตรวจพบในท่อระบายน้ำที่ตั้งอยู่ใกล้ถังเก็บน้ำจากที่ประมาณ 300 ตันของน้ำเป็นพิษสูงก็พบว่ามีการรั่วไหลออกมาก็เชื่อว่าจะได้เกินกว่าค่าที่กำหนดโดยรัฐบาล [2]
รื้อถอนพืชที่ได้รับการประเมินค่าใช้จ่ายนับพันล้านดอลลาร์และ 40 ปี[3] ความกลัวเริ่มต้นที่การปนเปื้อนของดินได้ลึกได้รับการลดลงที่มีความรู้ว่าการปลูกพืชในปัจจุบันมีความปลอดภัยสำหรับการบริโภคของมนุษย์และการปนเปื้อนของดินที่ไม่ร้ายแรง [4] อย่างไรก็ตามในเดือนกรกฎาคมและสิงหาคม 2013 มันถูกค้นพบ น้ำใต้ดินที่ได้รับสารกัมมันตรังสีรั่วไหลลงไปในทะเล.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์หน่วยหลายเกี่ยวข้องกับภัยพิบัตินิวเคลียร์ฟุกุชิมะไดอิจิได้ใกล้กัน และห้องนี้ทริกเกอร์อุบัติเหตุ chain-reaction ขนาน ที่นำไปสู่การระเบิดของไฮโดรเจนที่พัดหลังคาอาคารเครื่องปฏิกรณ์และระบายน้ำจากสระว่ายน้ำกลางแจ้งใช้จ่ายน้ำมันเชื้อเพลิง สถานการณ์นี้อาจเป็นอันตรายยิ่งกว่าการสูญเสียของเครื่องปฏิกรณ์ที่ระบายความร้อนของตัวเองได้ เนื่องจากอยู่ใกล้กับเตาปฏิกรณ์ โรงงานถูกวางในตำแหน่งของพยายามรับมือพร้อมกันกับหลัก meltdowns ที่เตาปฏิกรณ์ 3 และสัมผัสเชื้อเพลิงประเภทที่ 3 หน่วยการ
ติดตั้งระบบระบายความร้อนอัตโนมัติภายใน 3 เดือน ปกผ้าสร้างอาคารป้องกันพายุและฝนตกหนัก เครื่องตรวจจับใหม่ถูกติดตั้งในโรงงานเพื่อติดตามการปล่อยก๊าซซีนอน มีการติดตั้งตัวกรองเพื่อลดสารปนเปื้อนจากหนีพื้นที่ของโรงงานในพื้นที่หรือบรรยากาศ ปูนซีเมนต์มีการวางใกล้ก้นทะเลเพื่อควบคุมสารปนเปื้อนโดยบังเอิญเข้าทะเล ต้นทุนที่ใหญ่ที่สุดในการล้างจะ decommissioning ขั้นสุดท้ายของเตาปฏิกรณ์ สุดท้าย decommissioning คาดจะทำในช่วงของ 10–30 ปี
ล้างต้นทุนมีมูลค่า 1.7 พันล้านเยน (20 ล้านดอลลาร์สหรัฐ), แต่จะไม่ทั้งหมดทราบจนกระทั่งเสร็จสิ้นการล้าง และ decommissioning ที่เสร็จสมบูรณ์ สทรอนเทียมไม่ออกเข้าไปในบริเวณจากอุบัติเหตุ, [1] อย่างไรก็ตาม ในปี 2013 เดือนกันยายน ก็มีรายงานว่า ระดับของสทรอนเทียม-90 พบในคูน้ำอยู่ใกล้กับถังเก็บน้ำเป็นสถานที่ให้มีหลุดว่า มีเกินขีดจำกัดที่กำหนด โดยรัฐบาล 300 ตันน้ำพิษสูงพบ[2]
Decommissioning โรงงานเป็นประเมินต้นทุนสิบพันล้านดอลลาร์ และ 40 ปี[3] ลดความกลัวเริ่มต้นที่ปนเปื้อนของดินได้ลึกลงความรู้ที่มีความปลอดภัยสำหรับมนุษย์บริโภคพืชปัจจุบัน และไม่ร้ายแรง การปนเปื้อนของดิน [4] อย่างไรก็ตาม ในเดือนกรกฎาคมและ 2013 สิงหาคม เป็นการค้นพบน้ำบาดาลกัมมันตรังสีที่มีการรั่วไหลลงทะเล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลายคนที่เกี่ยวข้องกับนิวเคลียร์เตาหน่วยในที่สนามบิน Fukushima มีรถลีมูซีนสนามบิน daiichi นิวเคลียร์จาก ภัยพิบัติ ก็อยู่ใกล้กับหนึ่งอีกคนหนึ่งและโรงแรมแห่งนี้อยู่ใกล้เกิดขึ้นแบบขนาน,ห่วงโซ่การรับมืออุบัติเหตุที่ทำให้ไฮโดรเจนระเบิดที่ถูกลมหอบหลังคาปิดเตาอาคารและน้ำสะเด็ดน้ำมันจากแบบเปิดโล่งไปใช้น้ำมันสระ. สถานการณ์นี้ก็อาจทำให้เกิดความเสียหายเป็นอันตรายยิ่งกว่าการสูญเสียของระบบระบายความร้อนเตาในตัวมันเองเนื่องจากอยู่ใกล้กับ Bimodal ที่คนงานโรงงานอยู่ในตำแหน่งที่จะพยายามในการรับมือได้พร้อมกันโดย meltdowns core ที่สามสระน้ำมันและ Bimodal ที่สามชุด.ระบบระบายความร้อนได้รับการติดตั้งโดยอัตโนมัติ
ภายใน 3 เดือน ฝาครอบผ้าที่ได้ถูกสร้างขึ้นเพื่อปกป้องอาคารจากปริมาณฝนหนักและพายุฝนฟ้าคะนองอุปกรณ์ตรวจจับใหม่ได้รับการติดตั้งที่โรงงานเพื่อติดตามการปล่อยก๊าซมุ่งหน้าสู่จุดหมายปลายทาง แผ่นกรองได้รับการติดตั้งเพื่อลดสิ่งปนเปื้อนหลุดรอดออกไปจากพื้นที่ของโรงงานผลิตเข้าสู่บรรยากาศหรือบริเวณที่ ปูนซีเมนต์ได้รับการวางอยู่ใกล้กับพื้นดินใต้ทะเลในการควบคุมสารปนเปื้อนจากโดยไม่ได้ตั้งใจเข้าสู่มหาสมุทรได้ ลดค่าใช้จ่ายที่มีขนาดใหญ่ที่สุดสำหรับปัญหาที่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เกี่ยวกับของ Bimodal ได้เกี่ยวกับครั้งสุดท้ายคาดว่าจะได้รับการปฏิบัติในช่วงของ 10-30 10-30 10-30 ปี.
ค่าใช้จ่ายในปัญหามีการ 1.7 ล้านเยน( 20 ล้านดอลลาร์สหรัฐ)แต่จะไม่ได้อย่างเต็มที่จนกว่าปัญหานี้จะเสร็จสมบูรณ์และเกี่ยวกับที่จะเสร็จสมบูรณ์ สตรอนเชียมไม่มีออกไปในพื้นที่ออกจากอุบัติเหตุ[ 1 ]ได้อย่างไรก็ตามในเดือนกันยายนปี 2013 มีรายงานว่าระดับของสตรอนเชียม - 90 ตรวจพบในคูระบายน้ำที่ตั้งอยู่ใกล้กับน้ำที่เก็บน้ำในแท้งค์จากที่ประมาณ 300 ตันในระดับสูงเป็นพิษน้ำพบว่ามีข่าวรั่วออกมาเชื่อว่าจะมีจำนวนมากกว่าเกณฑ์ขั้นต่ำที่กำหนดโดยที่รัฐบาล.[ 2 ]
เกี่ยวกับโรงงานที่ได้รับการประเมินผลให้ต้นทุนไปหลายหมื่นคนในหลายพันล้านดอลลาร์และครั้งสุดท้าย 40 ปี.[ 3 ]ความกลัวครั้งแรกที่การปนเปื้อนของดินที่อยู่ลึกได้รับการลดลงด้วยการให้ความรู้ที่พืชในปัจจุบันมีความ ปลอดภัย สำหรับการ บริโภค ของมนุษย์และการปนเปื้อนของดินที่เป็นรุนแรงไม่[ 4 ]แต่ถึงอย่างไรก็ตามในเดือนกรกฎาคมและสิงหาคมปี 2013 พบว่าวัตถุกัมมันตรังสีน้ำใต้ดินมีการรั่วซึมเข้าไปในทะเล.