EtymologyThe Oxford English Diction

Etymology
The Oxford English Dictionary cites Ælfric's 10th-century glossary, in which henge-cliff is given the meaning "precipice", or stone, thus the stanenges or Stanheng "not far from Salisbury" recorded by 11th-century writers are "supported stones". William Stukeley in 1740 notes, "Pendulous rocks are now called henges in Yorkshire...I doubt not, Stonehenge in Saxon signifies the hanging stones."[10] Christopher Chippindale's Stonehenge Complete gives the derivation of the name Stonehenge as coming from the Old English words stān meaning "stone", and either hencg meaning "hinge" (because the stone lintels hinge on the upright stones) or hen(c)en meaning "hang" or "gallows" or "instrument of torture". Like Stonehenge's trilithons, medieval gallows consisted of two uprights with a lintel joining them, rather than the inverted L-shape more familiar today.

The "henge" portion has given its name to a class of monuments known as henges.[10] Archaeologists define henges as earthworks consisting of a circular banked enclosure with an internal ditch.[11] As often happens in archaeological terminology, this is a holdover from antiquarian usage, and Stonehenge is not truly a henge site as its bank is inside its ditch. Despite being contemporary with true Neolithic henges and stone circles, Stonehenge is in many ways atypical – for example, at over 7.3 metres (24 ft) tall, its extant trilithons supporting lintels held in place with mortise and tenon joints, make it unique.[12][13]

Early history


Plan of Stonehenge in 2004. After Cleal et al. and Pitts. Italicised numbers in the text refer to the labels on this plan. Trilithon lintels omitted for clarity. Holes that no longer, or never, contained stones are shown as open circles. Stones visible today are shown coloured
Mike Parker Pearson, leader of the Stonehenge Riverside Project based at Durrington Walls, noted that Stonehenge appears to have been associated with burial from the earliest period of its existence:

Stonehenge was a place of burial from its beginning to its zenith in the mid third millennium B.C. The cremation burial dating to Stonehenge's sarsen stones phase is likely just one of many from this later period of the monument's use and demonstrates that it was still very much a domain of the dead.[9]

— Mike Parker Pearson
Stonehenge evolved in several construction phases spanning at least 1,500 years. There is evidence of large-scale construction on and around the monument that perhaps extends the landscape's time frame to 6,500 years. Dating and understanding the various phases of activity is complicated by disturbance of the natural chalk by periglacial effects and animal burrowing, poor quality early excavation records, and a lack of accurate, scientifically verified dates. The modern phasing most generally agreed to by archaeologists is detailed below. Features mentioned in the text are numbered and shown on the plan, right.

Before the monument (8000 BC forward)
Archaeologists have found four, or possibly five, large Mesolithic postholes (one may have been a natural tree throw), which date to around 8000 BC, beneath the nearby modern tourist car-park. These held pine posts around 0.75 metres (2 ft 6 in) in diameter which were erected and eventually rotted in situ. Three of the posts (and possibly four) were in an east-west alignment which may have had ritual significance; no parallels are known from Britain at the time but similar sites have been found in Scandinavia. Salisbury Plain was then still wooded but 4,000 years later, during the earlier Neolithic, people built a causewayed enclosure at Robin Hood's Ball and long barrow tombs in the surrounding landscape. In approximately 3500 BC, a Stonehenge Cursus was built 700 metres (2,300 ft) north of the site as the first farmers began to clear the trees and develop the area.

Stonehenge 1 (ca. 3100 BC)


Stonehenge 1. After Cleal et al.
The first monument consisted of a circular bank and ditch enclosure made of Late Cretaceous (Santonian Age) Seaford Chalk, (7 and 8), measuring about 110 metres (360 ft) in diameter, with a large entrance to the north east and a smaller one to the south (14). It stood in open grassland on a slightly sloping spot.[14] The builders placed the bones of deer and oxen in the bottom of the ditch, as well as some worked flint tools. The bones were considerably older than the antler picks used to dig the ditch, and the people who buried them had looked after them for some time prior to burial. The ditch was continuous but had been dug in sections, like the ditches of the earlier causewayed enclosures in the area. The chalk dug from the ditch was piled up to form the bank. This first stage is dated to around 3100 BC, after which the ditch began to silt up naturally. Within the outer edge of the enclosed area is a circle of 56 pits (13), each about a metre (3 ft 3 in) in diameter, known as the Aubrey holes after John Aubrey, the 17th-century antiquarian who was thought to have first identified them. The pits may have contained standing timbers creating a timber circle, although there is no excavated evidence of them. A recent excavation has suggested that the Aubrey Holes may have originally been used to erect a bluestone circle.[15] If this were the case, it would advance the earliest known stone structure at the monument by some 500 years. A small outer bank beyond the ditch could also date to this period.

In 2013 a team of archaeologists, led by Professor Mike Parker Pearson, excavated more than 50,000 cremated bones of 63 individuals buried at Stonehenge.[3][4] These remains had originally been buried individually in the Aubrey holes, exhumed during a previous excavation conducted by William Hawley in 1920, been considered unimportant by him, and subsequently re-interred together in one hole, Aubrey Hole 7, in 1935.[16] Physical and chemical analysis of the remains has shown that the cremated were almost equally men and women, and included some children.[3][4] As there was evidence of the underlying chalk beneath the graves being crushed by substantial weight, the team concluded that the first bluestones brought from Wales were probably used as grave markers.[3][4] Radiocarbon dating of the remains has put the date of the site 500 years earlier than previously estimated, to around 3,000 BCE.[3][4]

Analysis of animal teeth found at nearby Durrington Walls, thought to be the 'builders camp', suggests that as many as 4,000 people gathered at the site for the mid-winter and mid-summer festivals; the evidence showed that the animals had been slaughtered around 9 months or 15 months after their spring birth. Strontium isotope analysis of the animal teeth showed that some had travelled from as far afield as the Scottish Highlands for the celebrations.[4][5]

Stonehenge 2 (ca. 3000 BC)
Evidence of the second phase is no longer visible. The number of postholes dating to the early 3rd millennium BC suggest that some form of timber structure was built within the enclosure during this period. Further standing timbers were placed at the northeast entrance, and a parallel alignment of posts ran inwards from the southern entrance. The postholes are smaller than the Aubrey Holes, being only around 0.4 metres (16 in) in diameter, and are much less regularly spaced. The bank was purposely reduced in height and the ditch continued to silt up. At least twenty-five of the Aubrey Holes are known to have contained later, intrusive, cremation burials dating to the two centuries after the monument's inception. It seems that whatever the holes' initial function, it changed to become a funerary one during Phase 2. Thirty further cremations were placed in the enclosure's ditch and at other points within the monument, mostly in the eastern half. Stonehenge is therefore interpreted as functioning as an enclosed cremation cemetery at this time, the earliest known cremation cemetery in the British Isles. Fragments of unburnt human bone have also been found in the ditch-fill. Dating evidence is provided by the late Neolithic grooved ware pottery that has been found in connection with the features from this phase.

Stonehenge 3 I (ca. 2600 BC)


Graffiti on the sarsen stones. Below are ancient carvings of a dagger and an axe
Archaeological excavation has indicated that around 2600 BC, the builders abandoned timber in favour of stone and dug two concentric arrays of holes (the Q and R Holes) in the centre of the site. These stone sockets are only partly known (hence on present evidence are sometimes described as forming ‘crescents’); however, they could be the remains of a double ring. Again, there is little firm dating evidence for this phase. The holes held up to 80 standing stones (shown blue on the plan), only 43 of which can be traced today. The bluestones (some of which are made of dolerite, an igneous rock), were thought for much of the 20th century to have been transported by humans from the Preseli Hills, 150 miles (240 km) away in modern-day Pembrokeshire in Wales. Another theory that has recently gained support is that they were brought much nearer to the site as glacial erratics by the Irish Sea Glacier.[17] Other standing stones may well have been small sarsens (limestones), used later as lintels. The stones, which weighed about four tons, consisted mostly of spotted Ordovician dolerite but included examples of rhyolite, tuff and volcanic and calcareous ash; in total around 20 different rock types are represented. Each monolith measures around 2 metres (6.6 ft) in height, between 1 m and 1.5 m (3.3–4.9 ft) wide and around 0.8 metres (2.6 ft) thick. What was to become known as the Altar Stone (1), is almost certainly derived from either Carmarthenshire or the Brecon Beacons and may have stood as a single large monolith.

The north-eastern entrance was widened at this time, with the result that it precisely matched the direction of the midsummer sunrise and midwinter sunset of the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศัพทมูลวิทยา
พจนานุกรมอังกฤษออกซ์ฟอร์ดสแตนดาร์ดชาร์เตอร์ด Ælfric ของศตวรรษที่ 10 อภิธานศัพท์ ที่หน้าผา henge ให้ความหมาย "ล่อ" หรือหิน ทำ stanenges หรือ Stanheng "มากซอลส์บรี" บันทึก โดย 11 "สนับสนุนหิน" เป็นนักเขียน William Stukeley ในบันทึกย่อ 1740 "หิน Pendulous ตอนนี้เรียกว่า henges ในยอร์คเชียร์...ฉันสงสัยไม่ สโตนเฮนจ์ในแซกหมายถึงหินแขวน"[10] คริสโตเฟอร์ Chippindale สโตนเฮนจ์สมบูรณ์ให้มาของสโตนเฮนจ์ชื่อมาจากเก่าคำภาษาอังกฤษ stān ความหมาย "หิน" และการ hencg ความหมาย "บานพับ" (เนื่องจากทับหลังบรรจงหินบานพับตรงหิน) หรือไก่ (c) พร้อมความหมาย "หาง" หรือ "แขวนคอนักโทษ" หรือ "วัดทรมาน" เช่น trilithons ของสโตนเฮนจ์ ยุคกลางแขวนคอนักโทษประกอบด้วย uprights สองกับทับหลังการเข้าร่วมพวกเขา มากกว่ากลับ L รูปคุ้นวันนี้

ส่วน "henge" ได้ให้ชื่อคลาสของอนุสาวรีย์เรียกว่า henges[10] นักโบราณคดีกำหนด henges เป็นชั้นดินที่ประกอบด้วยเอกสารแนบผ่านระบบธนาคารเป็นวงกลมกับการคูภายใน[11] ที่มักเกิดขึ้นในคำศัพท์ทางโบราณคดี เป็น holdover จากใช้ antiquarian และสโตนเฮนจ์ไม่จริงไซต์ henge เป็นของธนาคารภายในของคู อยู่ร่วมสมัยกับยุคหินใหม่ henges จริงและวงกลมหิน สโตนเฮนจ์ได้ในหลาย ๆ ที่อักเสบ – ตัว ที่กว่า 7.3 เมตร (24 ฟุต) สูง trilithons มันยังสนับสนุนทับหลังบรรจงจัดเก็บในแบบหัวบอล และ tenon รอยต่อ ทำให้ไม่ซ้ำ[12][13]

ประวัติต้น


วางแผนของสโตนเฮนจ์ในปี 2004 หลังจาก Cleal et al. และ Pitts หมายเลข italicised ในข้อความหมายถึงป้ายในแผนนี้ ทับหลัง trilithon บรรจงละสำหรับ หลุมที่ไม่ หรือ ไม่ ประกอบด้วยหินจะแสดงเป็นวงเปิด หินที่เห็นวันนี้แสดงสี
ไมค์พาร์กเกอร์เพียร์ หัวหน้าโครงการริมแม่น้ำสโตนเฮนจ์ตามที่ผนัง Durrington ตั้งข้อสังเกตว่า สโตนเฮนจ์ปรากฏมีการเชื่อมโยงกับการฝังศพจากระยะเริ่มแรกของการดำรงอยู่ของ:

สโตนเฮนจ์เป็นสถานที่ฝังศพจากจุดเริ่มต้นของการเป็นสุดยอดในมิลเลนเนียมสามกลางบี เผาศพฝังศพเดทของสโตนเฮนจ์ sarsen หินระยะหนึ่งเพียงแนวโน้มของจากนี้ระยะหลังใช้ของอนุสาวรีย์ และแสดงให้เห็นว่า มันยังคงมากโดเมนของคนตาย[9]

— ไมค์พาร์กเกอร์เพียร์
สโตนเฮนจ์ที่พัฒนาในระยะก่อสร้างต่าง ๆ ที่รัฐอย่างน้อย 1500 ปี มีหลักฐานการก่อสร้างขนาดใหญ่ และ รอบ ๆ อนุสาวรีย์ที่อาจขยายกรอบเวลาของภูมิทัศน์ปี 6500 เดท และเข้าใจขั้นตอนต่าง ๆ ของกิจกรรมจะมีความซับซ้อน โดยรบกวนของชอล์กธรรมชาติจากผล periglacial และสัตว์ burrowing คุณภาพไม่ดีต้นขุดระเบียน และไม่ถูกต้อง วิทยาศาสตร์ตรวจสอบวัน ทันสมัยที่สุดโดยทั่วไปตกลงไป โดยนักโบราณคดีเพื่อเป็นรายละเอียดด้านล่าง คุณลักษณะที่กล่าวถึงในข้อความที่มีตัวเลข และแสดงแผน ขวา

ก่อนอนุสาวรีย์ (หน้า BC 8000)
นักโบราณคดีได้พบสี่ หรืออาจเป็น 5 ใหญ่ Mesolithic postholes (หนึ่งอาจมีโยนต้นไม้ธรรมชาติ), วันไปประมาณ 8000 BC ภายใต้ความทันสมัยใกล้เคียงที่ จอดรถนักท่องเที่ยว เหล่านี้จัดสนลงรอบ 0.75 เมตร (2 ฟุต 6 ใน) เส้นผ่านศูนย์กลางที่เกร็ง และในที่สุด rotted ใน situ 3 โพสต์ (และอาจรวมถึงสี่) อยู่ในการจัดตำแหน่งตะวันออกตะวันตกซึ่งอาจมีพิธีสำคัญ parallels ไม่เป็นที่รู้จักจากสหราชอาณาจักรในเวลา ได้พบเว็บไซต์ที่คล้ายกันในสแกนดิเนเวีย ซอลส์บรีล้วนถูกแล้วยังเป็นป่าแต่ 4000 ปีต่อมา ในลำดับแรก ๆ ของ ยุคหินใหม่ คนสร้างตู้ causewayed ที่ลูกโรบินฮูดและสุสานบาร์โรยาวในภูมิทัศน์โดยรอบ ในประมาณ 3500 BC, Cursus สโตนเฮนจ์สร้าง 700 เมตร (2300 ฟุต) จากเว็บไซต์เป็นเกษตรกรแรกเริ่มล้างต้นไม้ และพัฒนาพื้นที่

สโตนเฮนจ์ 1 (ca. 3100 BC)


สโตนเฮนจ์ 1 หลังจาก Cleal et al.
สมรภูมิแรกประกอบด้วยธนาคารแบบวงกลม และตู้คูทำชอล์กซีฟอร์ดสาย Cretaceous (อายุ Santonian), (7 และ 8), วัดประมาณ 110 เมตร (360 ฟุต) เส้นผ่านศูนย์กลาง ทางเข้าใหญ่ฝั่งตะวันออกเหนือและหนึ่งเล็กใต้ (14) มันยืนในกราสแลนด์เปิดบนจุดลาดเล็กน้อย[14] ผู้สร้างวางอัฐิของกวางและวัวก้นคู เช่นเดียว กับบางทำเครื่องมือหินเหล็กไฟ กระดูกได้มากมากกว่ารับ antler ใช้ขุดคู และแนะคนที่ฝังพวกเขาพวกเขาบางครั้งก่อนที่จะฝังศพ คูมีอย่างต่อเนื่อง แต่มีการขุดในส่วน เช่นคูของดีก่อนหน้านี้ causewayed เปลือกในพื้นที่ ชอล์กที่ขุดจากคูถูกคั่งไปธนาคาร ระยะแรกนี้จะลงไปประมาณ 3100 BC หลังจากคูเริ่ม silt ขึ้นตามธรรมชาติ ภายในขอบด้านนอกของบริเวณที่ล้อมรอบ วงกลมห่วง 56 (13), แต่ละเกี่ยวกับเมตร (3 ฟุต 3 ใน) เส้นผ่านศูนย์กลาง เรียกว่าหลุม Aubrey หลังจากจอห์น Aubrey, antiquarian ศตวรรษที่ 17 ที่มีความคิดที่ต้องระบุให้ หลุมอาจประกอบด้วยการสร้างวงกลมไม้ ไม้ยืนแต่ไม่ปรากฏหลักฐานที่ขุดพบนั้น ขุดล่าสุดได้แนะนำว่า หลุม Aubrey อาจเดิมใช้ประกอบวงกลมบลูสโตน[15] ถ้ากรณี มันจะล่วงหน้าเร็วที่สุดรู้จักหินโครงสร้างที่อนุสาวรีย์ โดยปี 500 ธนาคารภายนอกขนาดเล็กนอกเหนือจากคูสามารถยังวันรอบระยะเวลานี้ได้

ในปี 2013 ทีมนักโบราณคดี นำ โดยศาสตราจารย์ไมค์พาร์กเกอร์เพียร์ ขุดกระดูกมากกว่า 50000 cremated ฝังที่สโตนเฮนจ์บุคคล 63[3][4] เหล่านี้ยังคงมีเดิมถูกฝังในหลุม Aubrey, exhumed ในระหว่างการขุดค้นก่อนหน้านี้ดำเนินการ โดย William ฮอว์เลย์ในปี 1920 แต่ละ ถือสำคัญ ด้วยมือของเขา และ interred ใหม่ต่อกันในหนึ่งหลุม Aubrey หลุม 7 ในปี 1935[16] วิเคราะห์ทางกายภาพ และทางเคมีจะยังคงมีแสดงว่า ที่ cremated ได้เกือบเท่าเทียมกันชายและหญิง และรวมบางเด็ก[3][4] ตามที่มีหลักฐานของชอล์กแบบใต้หลุมฝังศพถูกบด โดยน้ำหนักพบ ทีมงานสรุปว่า bluestones แรกที่มาจากเวลส์คงใช้เป็นเครื่องหมายของภัย[3][4] กัมมันตรังสีของเหลือได้นำวันที่ของเว็บไซต์ 500 ปีก่อนหน้าก่อนหน้านี้ ประมาณ คริสตศักราชประมาณ 3000[3][4]

วิเคราะห์ฟันสัตว์ที่พบที่ผนัง Durrington ใกล้เคียง ความคิดที่จะ 'สร้างค่าย' แนะนำที่เป็น 4000 คนรวบรวมเว็บไซต์สำหรับเทศกาลกลางฤดูหนาว และฤดูร้อนกลาง หลักฐานแสดงให้เห็นว่า สัตว์มีถูกฆ่าประมาณ 9 เดือนหรือ 15 เดือนหลังจากเกิดฤดูใบไม้ผลิ วิเคราะห์ไอโซโทปสทรอนเทียมฟันสัตว์พบว่า บางส่วนได้เดินทางจากเท่ารวมเป็นไฮแลนด์อตภาษาสำหรับการเฉลิมฉลอง[4][5]

สโตนเฮนจ์ 2 (ca. 3000 BC)
หลักฐานของการมองเห็นไม่ได้ จำนวนอายุมิลเลนเนียม 3 ช่วง BC postholes แนะนำว่า รูปแบบของโครงสร้างไม้ถูกสร้างขึ้นภายในตู้โดยในช่วงเวลานี้ เพิ่มเติมยืนไม้ถูกวางไว้ที่ทางตะวันออกเฉียงเหนือ และการจัดตำแหน่งข้อความขนานวิ่งเข้าใต้ inwards Postholes ที่มีขนาดเล็กกว่าหลุม Aubrey การเฉพาะ (ใน 16) ประมาณ 0.4 เมตรเส้นผ่านศูนย์กลาง และมีระยะห่างมากน้อยเป็นประจำ ธนาคารถูกจงใจลดความสูง และคูที่ยังคง silt ค่า น้อยยี่สิบห้าของหลุม Aubrey จะทราบว่าประกอบด้วย burials หลัง รำคาญ เผาศพอายุสองศตวรรษหลังจากที่มาของอนุสาวรีย์ เหมือนที่ว่าหลุมของฟังก์ชันเริ่มต้น มันเปลี่ยนเป็น หนึ่งเกี่ยวกับความตายในช่วงระยะ 2 เพิ่มเติม cremations สามสิบถูกวางลง ในคูของตู้ และจุดอื่น ๆ ภายในอนุสาวรีย์ ส่วนใหญ่ในตะวันออก สโตนเฮนจ์จะถูกแปลงเป็นทำงานจึงเป็นสุสานเผาศพล้อมรอบในขณะนี้ สุสานเผาศพทราบเร็วที่สุดในประเทศอังกฤษ ชิ้นส่วนของกระดูกมนุษย์ unburnt ยังพบในคูเติม นัดหลักฐานไว้ ด้วยดินเผายุคหินใหม่ร่องเครื่องสายที่พบกับลักษณะการทำงานจากขั้นตอนนี้

สโตนเฮนจ์ 3 (ca. 2600 BC) ฉัน


กราฟฟิตีในหิน sarsen มีแกะสลักโบราณของกริชและขวานผ่าซาก
ขุดค้นทางโบราณคดีได้ระบุที่รอบ 2600 BC ผู้สร้างยกเลิกไม้ลงหิน และขุดอาร์เรย์ concentric สองหลุม (Q และ R หลุม) ของเว็บไซต์ ซ็อกเก็ตเพียงบางส่วนทราบว่าหินเหล่านี้ (ดังนั้นในปัจจุบันหลักฐานบางครั้งไว้เป็นเป็น 'crescents'); อย่างไรก็ตาม พวกเขาสามารถของแหวนคู่ อีกครั้ง มีน้อยบริษัทเดทหลักฐานในระยะนี้ หลุมจัด 80 ยืนหิน (แสดงสีฟ้าบนแผนที่), 43 เท่านั้นที่สามารถติดตามวันนี้ Bluestones (ซึ่งจะทำ dolerite มีหินอัคนี), ได้คิดสำหรับมากของศตวรรษ 20 ที่ได้ขนส่งมนุษย์จากเนินเขา Preseli, 150 ไมล์ (240 กิโลเมตร) ไปในสมัย Pembrokeshire ในเวลส์ ทฤษฎีอื่นที่เพิ่งได้รับการสนับสนุนได้ว่า พวกเขาถูกนำมากใกล้กับเว็บไซต์เป็น erratics น้ำแข็งจากธารน้ำแข็งทะเลไอริช[17] อื่น ๆ หินยืนอาจดีแล้วเล็ก sarsens (พึง), ใช้ในภายหลังเป็นทับหลังบรรจง หิน ที่ชั่งน้ำหนัก ประมาณ 4 ตัน ประกอบด้วยส่วนใหญ่ dolerite Ordovician ด่าง แต่รวมตัวอย่างของ rhyolite tuff และเถ้าภูเขาไฟ และปุ๋ย ในหินต่าง ๆ รวมประมาณ 20 ชนิดจะแสดง แต่ละโมโนลิธรีวัดประมาณ 2 เมตร (6.6 ฟุต) สูง ระหว่าง 1 เมตรและ 1.5 เมตร (3.3-4.9 ฟุตกว้าง) และ รอบ ๆ 0.8 เมตร (2.6 ฟุต) หนา สิ่งที่จะรู้จักกันในนามหินบูชา (1), เกือบจะแน่นอนได้จาก Carmarthenshire หรือบีคอนส์ และอาจมียืนเป็นการเดี่ยวใหญ่โมโนลิธรี

ทางตะวันออกเฉียงเหนือที่ widened ขณะนี้ กับผล แม่นยำตรงกับทิศทางของมิดซัมเมอร์อาทิตย์ขึ้นและช่วงกลางฤดูหนาวพระอาทิตย์ตกของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นิรุกติศาสตร์
พจนานุกรมภาษาอังกฤษ Oxford cites ก็กู้ lfric ศตวรรษที่ 10 อภิธานศัพท์ซึ่งในเฮนจ์หน้าผาให้ความหมาย " หน้าผา " หรือหิน จึง stanenges หรือ stanheng " ไม่ไกลจาก Salisbury " บันทึกโดยนักเขียนศตวรรษที่ 11 เป็น " สนับสนุนหิน " วิลเลียม stukeley ใน 1740 บันทึก " ระย้าหินเรียกว่าตอนนี้ henges ในยอร์คเชียร์ . . . . . . . ไม่แน่ใจสโตนเฮนจ์ในภาษาอังกฤษโบราณหมายถึงแขวนหิน . " [ 10 ] คริสโตเฟอร์ chippindale ของสโตนเฮนจ์ที่สมบูรณ์ให้สโตนเฮนจ์เป็นรากศัพท์ของชื่อมาจากคำภาษาอังกฤษเซนต์เก่าสยาม N ) ความหมาย " หิน " และให้ hencg ความหมาย " บานพับ " ( เพราะบานพับทับหลังบนก้อนหินตรง ) หรือไก่ ( C ) และความหมาย " แขวน " หรือ " กว้าง " หรือ " เครื่องมือของการทรมาน " ชอบของ trilithons สโตนเฮนจ์ ,ตะแลงแกงในยุคกลางแบ่งออกเป็น 2 uprights กับทับหลังเข้ามากกว่าแบบ L-shape วันนี้คุ้นเคยมากขึ้น

" เฮนจ์ " ส่วนได้รับชื่อเป็น คลาสของอนุสาวรีย์ที่รู้จักกันเป็น henges [ 10 ] นักโบราณคดีกำหนด henges เป็นมูลดินที่ประกอบด้วยวงกลม banked เล้าด้วยคูน้ำภายใน [ 11 ] มักจะเกิดขึ้นในศัพท์ทางโบราณคดีนี้เป็น holdover จากการใช้งานโบราณวัตถุ และสโตนเฮนจ์ไม่ได้อย่างแท้จริงเฮนจ์เว็บไซต์เป็นธนาคารของภายในบ่อ แม้จะเป็นร่วมสมัยกับยุค henges จริงและหินวงกลม สโตนเฮนจ์เป็นในหลายวิธีพิเศษ–ตัวอย่างที่ 7.3 เมตร ( 25 ฟุต ) สูง มันยัง trilithons สนับสนุนซึ่งจัดขึ้นในสถานที่ที่มีร่อง และข้อต่อเดือยให้มันพิเศษ . [ 12 ] [ 13 ]

ประวัติความเป็นมาของต้น


แผนของสโตนเฮนจ์ใน 2004 หลังจาก cleal et al . และ พิตส์ . italicised ตัวเลขในข้อความที่อ้างถึงป้ายในแผนนี้ trilithon ทับหลังไว้เพื่อความชัดเจน หลุมที่ไม่มีหรือไม่ มีหินแสดงเปิดเป็นวงกลม หินที่มองเห็นได้ในวันนี้จะแสดงสี
ไมค์ปาร์กเกอร์เพียร์สัน หัวหน้าของสโตนเฮนจ์ ริเวอร์ไซด์ โครงงานที่ durrington ผนังสังเกตว่าอังกฤษดูเหมือนจะได้รับที่เกี่ยวข้องกับการฝังศพจากช่วงเวลาแรกของการดำรงอยู่ของมัน

สโตนเฮนจ์เป็นสถานที่ฝังศพจากจุดเริ่มต้นถึงความสุดยอดในกลางสหัสวรรษที่สามก่อนคริสต์ศักราชเผาศพงานศพกับสโตนเฮนจ์เป็น sarsen หินระยะโอกาสเพียงหนึ่งมากจากช่วงเวลานี้ในภายหลังของอนุสาวรีย์ของใช้ และสะท้อนให้เห็นว่า มันยังคงมากโดเมนของคนตาย [ 9 ]

- ไมค์ปาร์กเกอร์เพียร์สัน
สโตนเฮนจ์วิวัฒนาการหลายขั้นตอนการก่อสร้างครอบคลุมอย่างน้อย 1 , 500 ปีมีหลักฐานของการก่อสร้างขนาดใหญ่บน และ รอบ ๆอนุสาวรีย์ที่อาจขยายแนวนอนของกรอบเวลา 5 ปี การนัดหมายและเข้าใจขั้นตอนต่างๆของกิจกรรมมีความซับซ้อนโดยการรบกวนของชอล์กธรรมชาติและสัตว์ผล periglacial โพรงระเบียนแรกขุดคุณภาพไม่ดี และขาดการตรวจสอบอย่างถูกต้อง วันที่ที่ทันสมัยที่สุดโดยทั่วไปมีปัญหาตกลงโดยนักโบราณคดีมีรายละเอียดด้านล่าง คุณสมบัติที่กล่าวถึงในข้อความเป็นเลขและแสดงบนแผน ใช่

ก่อนอนุสาวรีย์ ( 8000 BC ไปข้างหน้า )
นักโบราณคดีได้พบสี่ หรืออาจจะห้า postholes ยุคหินกลางขนาดใหญ่ ( หนึ่งอาจมีต้นไม้ธรรมชาติโยน ) ซึ่งอาจจะประมาณ 8 , 000 ปีก่อนคริสตกาล ใต้ สถานที่ท่องเที่ยวใกล้เคียงที่ทันสมัย ที่จอดรถนี้ จัดขึ้นประมาณ 0.75 เมตร เสาไม้สน ( 2 ฟุต 6 ใน ) ในเส้นผ่าศูนย์กลางซึ่งถูกสร้างขึ้น และในที่สุด เน่าในแหล่งกำเนิด สามของการโพสต์ ( และอาจจะสี่ ) อยู่ในแนวตะวันออก - ตะวันตก ซึ่งอาจจะมีความสำคัญพิธีกรรม ไม่มีแนวเป็นที่รู้จักจากอังกฤษในเวลานั้น แต่เว็บไซต์ที่คล้ายกันจะถูกพบในสแกนดิเนเวีย โรงแรมธรรมดาก็ยังเป็นป่า แต่ 4 ปีต่อมาในช่วงก่อนยุค คนที่สร้างกรง causewayed ที่บอลโรบินฮู้ดและสุสานอีกยาวในพื้นที่โดยรอบ ประมาณ 3 , 500 ปีก่อนคริสตกาล มีการ cursus สร้าง 700 เมตร ( 2 , 300 ฟุต ) เหนือของเว็บไซต์เป็นรายแรกที่เริ่มชัดเจน ต้นไม้ และพัฒนาพื้นที่

สโตนเฮนจ์ 1 ( ประมาณ 3100 BC )


สโตนเฮนจ์ 1 หลังจาก cleal et al .
อนุสาวรีย์แรกประกอบด้วยวงกลมธนาคารและทิ้งตู้ทำจากปลายยุคครีเทเชียส ( santonian อายุ ) Seaford ชอล์ก ( 7 และ 8 ) , วัดประมาณ 110 เมตร ( 360 ฟุต ) ในเส้นผ่าศูนย์กลางที่มีขนาดใหญ่ ทางเข้าอยู่ทางด้านทิศตะวันออก ทิศเหนือและทิศใต้เป็นหนึ่งที่มีขนาดเล็ก ( 14 ) มันยืนอยู่ในทุ่งหญ้าเปิดเล็กน้อยลาดจุด [ 14 ] ผู้สร้างวางกระดูกกวางวัวในด้านล่างของบ่อรวมทั้งบางทำงานเครื่องมือหินเหล็กไฟ กระดูกถูกมาก อายุมากกว่าเขา เลือก ใช้ ขุดคู และ คน ที่ ฝัง พวกเขาดูแลพวกเขาสำหรับบางเวลาก่อนที่จะฝังศพ คูมีอย่างต่อเนื่อง แต่ได้รับการขุดในส่วนที่เป็นคูของก่อนหน้านี้ causewayed เปลือกในพื้นที่ ชอล์กขุดจากหลุมถูกซ้อนขึ้นในรูปแบบธนาคารขั้นตอนแรกนี้ลงวันที่ พ.ศ. ประมาณ 3100 หลังจากที่คูเริ่มอุดตันด้วยโคลนธรรมชาติ ภายในขอบนอกของพื้นที่ล้อมรอบเป็นวงกลม 56 หลุม ( 13 ) แต่ละประมาณ 1 เมตร ( 3 ฟุต 3 ) ในเส้นผ่าศูนย์กลาง , ที่รู้จักกันเป็นหลุมออบรีย์ หลังจากที่ จอห์น ออเบรย์ ศตวรรษที่ 17 โบราณวัตถุที่คิดที่จะมีการระบุก่อนพวกเขาหลุมอาจจะมีมีการยืนไม้ไม้วงกลม ถึงแม้ว่าจะไม่มีการขุดค้นพบหลักฐานของพวกเขา มีการขุดค้นล่าสุดได้ชี้ให้เห็นว่าหลุมออบรีย์อาจจะเดิมถูกใช้เพื่อสร้าง Bluestone วงกลม [ 15 ] ถ้าเป็นกรณี , มันจะเลื่อนแรกรู้จักหิน โครงสร้างที่อนุสาวรีย์ โดยบาง 500 ปีขนาดเล็กด้านนอกธนาคารนอกเหนือทิ้งก็อาจจะช่วงเวลานี้

ใน 2013 ทีมนักโบราณคดีนำโดยศาสตราจารย์ไมค์ปาร์กเกอร์เพียร์สัน ขุดพบมากกว่า 50 , 000 เผากระดูกของ 63 บุคคลฝังที่สโตนเฮนจ์ . [ 3 ] [ 4 ] ซากพวกนี้เคยถูกฝังไว้ในหลุมที่ขุดขึ้นมาจาก Aubrey , ระหว่าง ก่อนหน้าการขุดค้นโดยวิลเลี่ยมฮอว์ลีย์ในปี 1920ถูกถือว่าไม่สำคัญ โดยเขา และต่อมาจะฝังรวมกันในหลุมหนึ่งหลุมออบรีย์ใน 1935 , 7 . [ 16 ] การวิเคราะห์ทางกายภาพและเคมีของซากศพได้แสดงให้เห็นว่า เผาได้พอๆ กัน ชายและหญิง รวมถึงเด็กบาง . [ 3 ] [ 4 ] โดยมีหลักฐานอ้างอิง ชอล์ก ใต้ หลุมฝังศพถูกทำลายโดยมากน้ำหนักทีม พบว่า ก่อน bluestones นำมาจากเวลส์อาจจะถูกใช้เป็นป้ายหลุมศพ [ 3 ] [ 4 ] พินิศซากศพได้ใส่วันที่ของเว็บไซต์ 500 ปีก่อนหน้านี้กว่าที่เคยประเมินไว้ ที่ประมาณ 3 , 000 ปี [ 3 ] [ 4 ]

การวิเคราะห์ของสัตว์ที่พบในบริเวณใกล้เคียง durrington กำแพงฟัน คิดว่าเป็นค่าย ' ผู้สร้าง ' แสดงให้เห็นว่าเท่าที่ 4000 คน ได้รวมตัวกันในเว็บไซต์สำหรับกลางฤดูหนาวและเทศกาลกลางฤดูร้อน ; หลักฐาน พบว่า สัตว์ที่เคยฆ่า รอบ 9 เดือน หรือ 15 เดือนหลังจากฤดูใบไม้ผลิของพวกเขาเกิด การวิเคราะห์ไอโซโทป Strontium ของสัตว์ฟัน พบว่า บางส่วนได้เดินทางจากที่ไกลไกลเป็นที่ราบสูงสก็อตสำหรับการเฉลิมฉลอง [ 4 ] [ 5 ]

สโตนเฮนจ์ ( ประมาณ 3000 ปีก่อนคริสตกาล )
2หลักฐานที่สองไม่สามารถมองเห็นได้ จำนวน postholes ย้อนไปช่วงต้นสหัสวรรษบีซีชี้ให้เห็นว่าบางรูปแบบของโครงสร้างไม้ที่สร้างขึ้นภายในคอกในช่วงเวลานี้ ไม้ยืนต่อไปอยู่ที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือทางเข้าและแนวขนานของโพสต์ที่วิ่งเข้ามาจากประตูภาคใต้ การ postholes มีขนาดเล็กกว่า ออเบรย์ หลุมเป็นเพียงประมาณ 0.4 เมตร ( 16 ) ในเส้นผ่าศูนย์กลางและมีมากน้อยอย่างสม่ำเสมอเว้นระยะ ธนาคารตั้งใจลดความสูงและร่องน้ำยังคงตะกอนขึ้น อย่างน้อย 25 ของหลุมออบรีย์ รู้จักมีบรรจุทีหลัง รบกวนฌาปนกิจการฝังศพเดทไปสองศตวรรษหลังของอนุสาวรีย์ที่มา มันดูเหมือนว่าไม่ว่าหลุม ' เริ่มต้นที่ฟังก์ชันก็เปลี่ยนไปกลายเป็นศพหนึ่งในเฟส 2 สามสิบฌาปนกิจต่อไป อยู่ในกรงของบ่อและในจุดอื่นๆ ภายในอนุสาวรีย์ ส่วนใหญ่ในครึ่งตะวันออก สโตนเฮนจ์ จึงตีความว่าเป็นหน้าที่เช่นแนบฌาปนกิจสุสานในเวลานี้ แรกรู้จักฌาปนกิจที่สุสานในเกาะอังกฤษเศษกระดูกของมนุษย์ unburnt ยังพบในบ่อเติม หลักฐานการนัดหมายไว้ โดยปลายยุคร่องสินค้าเครื่องปั้นดินเผาที่พบในการเชื่อมต่อกับคุณสมบัติจากขั้นตอนนี้

3 ชั้น ( ประมาณ 2 , 600 ปีก่อนคริสตกาลสโตนเฮนจ์ )


sarsen กราฟฟิตี้บนหิน ด้านล่างเป็นภาพแกะสลักโบราณของมีดและขวาน
โบราณคดีขุดค้นพบว่าประมาณ 2600 ปีก่อนคริสตกาล ,ผู้สร้างทิ้งไม้ในความโปรดปรานของหินและขุดสองอาร์เรย์แบบของหลุม ( Q และ R หลุม ) ในศูนย์บริการของเว็บไซต์ ฐานหินเหล่านี้เป็นเพียงส่วนหนึ่งที่รู้จักกัน ( เพราะหลักฐานปัจจุบันบางครั้งอธิบายรูปลักษณะเป็นพระจันทร์ครึ่งซีก ' ' ) ; อย่างไรก็ตาม , พวกเขาอาจจะยังคงเป็นแหวนคู่ อีกครั้ง มีเพียงเล็กน้อย บริษัท เดทหลักฐานสำหรับขั้นตอนนี้หลุมขึ้นถึง 80 ยืนหิน ( แสดงสีฟ้าบนแผนที่ ) เพียง 43 ซึ่งสามารถติดตามได้ในวันนี้ การ bluestones ( บางที่ทำจากโดเลไรท์ เป็นหินอัคนี ) ยังคิดว่ามากของศตวรรษที่ 20 ได้มีการขนส่งโดยมนุษย์จาก preseli Hills , 150 ไมล์ ( 240 กิโลเมตร ) ห่างในยุคปัจจุบันเพมโบรกเชอร์ในเวลส์อีกทฤษฎีหนึ่งที่ได้รับเมื่อเร็ว ๆนี้ได้รับการสนับสนุนที่พวกเขาได้มากใกล้กับเว็บไซต์เป็นธารน้ำแข็ง erratics โดยทะเลไอร์แลนด์ธารน้ำแข็ง [ 17 ] หินอื่น ๆยืนอาจดีได้รับ sarsens ขนาดเล็ก ( หินปูน ) ที่ใช้ในภายหลังเป็นทับหลัง . ก้อนหินที่หนัก 4 ตัน ประกอบด้วย ส่วนใหญ่เห็นแต่ตัวอย่างไรโอไลต์ dolerite ออร์โดวิเชียนรวม ,และหินทัฟฟ์และเถ้าภูเขาไฟเนื้อปูน ; ทั้งหมดประมาณ 20 ชนิด หินต่าง ๆ จะแสดง เสาหินแต่ละมาตรการประมาณ 2 เมตร ( 6.6 ฟุต ) ความสูงระหว่าง 1 เมตร 1.5 เมตร ( 3.3 – 4.9 ฟุต ) และกว้างประมาณ 0.8 เมตร ( 6 ฟุต ) หนา สิ่งที่เป็นที่รู้จักกันเป็นแท่นหิน ( 1 )เกือบจะแน่นอนได้จากทั้ง เชียร์ หรือ อุทยานแห่งชาติในสหราชอาณาจักรและอาจต้องยืนอย่างเดี่ยวขนาดใหญ่ก้อนเดียว

ภาคตะวันออกเฉียงเหนือทางเข้ามันกว้างขึ้นในเวลานี้ กับผลที่แม่นยำตรงกับทิศทางของพระอาทิตย์ขึ้นและพระอาทิตย์ตกในช่วงฤดูร้อนฤดูหนาว