Family business is the oldest and m

Family business is the oldest and most common model of economic organization. The vast majority of businesses throughout the world—from corner shops to multinational publicly listed organizations with hundreds of thousands of employees—can be considered family businesses.[1]

The economic prevalence and importance of this kind of business are often underestimated. Throughout most of the 20th century, academics and economists were intrigued by a newer, “improved” model: large publicly traded companies run in an apparently rational, bureaucratic manner by well trained “organization men.” Entrepreneurial and family firms, with their specific management models and complicated psychological processes, often fell short by comparison.[1]

Privately owned or family controlled enterprises are not always easy to study. In many cases, they are not subject to financial reporting requirements, and little information is made public about financial performance. Ownership may be distributed through trusts or holding companies, and family members themselves may not be fully informed about the ownership structure of their enterprise. However, as the 21st-century global economic model replaces the old industrial model, government policy makers, economists, and academics turn to entrepreneurial and family enterprises as a prime source of wealth creation and employment.[1]

In some countries, many of the largest publicly listed firms are family-owned. A firm is said to be family-owned if a person is the controlling shareholder; that is, a person (rather than a state, corporation, management trust, or mutual fund) can garner enough shares to assure at least 20% of the voting rights and the highest percentage of voting rights in comparison to other shareholders.[3]
Some of the world's largest family-run businesses are Walmart (United States), Samsung Group (Korea), Tata Group (India) and Foxconn (Taiwan).

Family owned businesses account for over 30% of companies with sales over $1 billion.[4]

In a family business, two or more members within the management team are drawn from the owning family. Family businesses can have owners who are not family members. Family businesses may also be managed by individuals who are not members of the family. However, family members are often involved in the operations of their family business in some capacity and, in smaller companies, usually one or more family members are the senior officers and managers. In India, many businesses that are now public companies were once family businesses.

Family participation as managers and/or owners of a business can strengthen the company because family members are often loyal and dedicated to the family enterprise. However, family participation as managers and/or owners of a business can present unique problems because the dynamics of the family system and the dynamics of the business systems are often not in balance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ธุรกิจครอบครัวเป็นรูปแบบมากที่สุด และเก่าแก่ที่สุดขององค์กรเศรษฐกิจ ส่วนใหญ่ของธุรกิจทั่วโลก — จากร้านมุมกับองค์กรข้ามชาติอยู่ทั่วไปมีหลายร้อยหลายพันของพนักงานซึ่งถือได้ว่าธุรกิจครอบครัวได้[1]ชุกทางเศรษฐกิจและความสำคัญของธุรกิจประเภทนี้เป็น underestimated มัก ตลอดทั้งศตวรรษ นักวิชาการและนักเศรษฐศาสตร์ได้ประหลาดใจ โดยแบบใหม่ "ปรับปรุง": ซื้อขายทั่วไปบริษัทขนาดใหญ่ทำงานในลักษณะเห็นได้ชัดว่าเชือด ราชการ โดยดีฝึกฝน "คนงาน" ผู้ประกอบการ และครอบครัวบริษัท มีรูปแบบการจัดการและกระบวนการทางจิตวิทยาที่ซับซ้อน มักล้มระยะสั้นโดยการเปรียบเทียบ[1]เอกชนเป็นเจ้าของ หรือครอบครัวองค์กรควบคุมเสมอไม่ง่ายต่อการศึกษา ในหลายกรณี พวกเขาจะไม่ มีความต้องการรายงานทางการเงิน และข้อมูลน้อยทำสาธารณะเกี่ยวกับผล เจ้าของอาจสามารถกระจายผ่านกองทุนหรือบริษัทโฮลดิ้ง และสมาชิกในครอบครัวตัวเองอาจไม่ครบทราบเกี่ยวกับความเป็นเจ้าของโครงสร้างขององค์กรของพวกเขา อย่างไรก็ตาม เป็นแบบจำลองเศรษฐกิจโลกศตวรรษที่ 21 แทนแบบอุตสาหกรรมเก่า ผู้กำหนดนโยบายของรัฐบาล นักเศรษฐศาสตร์ และนักวิชาการเปิดวิสาหกิจผู้ประกอบการ และครอบครัวเป็นแหล่งสำคัญอีกมากมายให้สร้างและจ้างงาน[1]ในบางประเทศ หลายบริษัทที่ใหญ่ที่สุดอยู่ทั่วไปมีครอบครัว บริษัทที่กล่าวได้ว่า เป็นครอบครัวถ้าผู้ ถือหุ้นควบคุม นั่นคือ คน (มากกว่ารัฐ บริษัท จัดการแทน หรือกอง) สามารถ garner หุ้นเพียงพออย่างน้อย 20% ของสิทธิออกเสียงและเปอร์เซ็นต์สูงสุดของสิทธิออกเสียงโดยผู้ถือหุ้นอื่น ๆ[3]ของธุรกิจครอบครัวที่ใหญ่ที่สุดในโลกคือวอล-มาร์ต (สหรัฐอเมริกา), กลุ่มซัมซุง (เกาหลี), กลุ่มทาทา (อินเดีย) และ Foxconn (ไต้หวัน)ครอบครัวเจ้าของธุรกิจบัญชีกว่า 30% ของบริษัทมียอดขายมากกว่า $1 พันล้าน[4]ในธุรกิจครอบครัว น้อยสองสมาชิกภายในทีมบริหารจะออกจากครอบครัวเป็นเจ้าของ ธุรกิจครอบครัวสามารถมีเจ้าของที่ไม่ใช่สมาชิกในครอบครัว ยังสามารถจัดการธุรกิจครอบครัว โดยบุคคลที่ไม่ได้เป็นสมาชิกของครอบครัว อย่างไรก็ตาม สมาชิกในครอบครัวมักเกี่ยวข้องในการดำเนินงานของธุรกิจครอบครัว ในบางจุ และ ใน บริษัทขนาดเล็ก ปกติหนึ่ง หรือสมาชิกในครอบครัวมากขึ้นมีเจ้าหน้าที่อาวุโสและผู้จัดการ ในอินเดีย ธุรกิจที่เป็นบริษัทได้เมื่อธุรกิจครอบครัวครอบครัวมีส่วนร่วมเป็นผู้จัดการหรือเจ้าของธุรกิจสามารถเพิ่มบริษัทเนื่องจากสมาชิกในครอบครัวมักซื่อสัตย์ และอุทิศตนเพื่อองค์กรครอบครัว อย่างไรก็ตาม ครอบครัวมีส่วนร่วมเป็นผู้จัดการหรือเจ้าของธุรกิจสามารถเสนอปัญหาเฉพาะ เพราะของระบบครอบครัวและการเปลี่ยนแปลงของระบบธุรกิจมักจะไม่สมดุล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ธุรกิจของครอบครัวที่เป็นรูปแบบที่เก่าแก่ที่สุดและบ่อยที่สุดขององค์กรทางเศรษฐกิจ ส่วนใหญ่ของธุรกิจทั่วร้านค้าโลกจากมุมให้กับองค์กรข้ามชาติที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ที่มีหลายร้อยหลายพันคนสามารถได้รับการพิจารณาธุรกิจของครอบครัว. [1] ชุกทางเศรษฐกิจและความสำคัญของธุรกิจประเภทนี้มักจะได้รับการประเมิน ตลอดเวลาส่วนใหญ่ของศตวรรษที่ 20 นักวิชาการและนักเศรษฐศาสตร์ถูกทึ่งใหม่ "ดีขึ้น" รูปแบบ: บริษัท ขนาดใหญ่ที่มีหุ้นซื้อขายทำงานในเหตุผลที่เห็นได้ชัดอย่างราชการโดยได้รับการฝึกฝนเป็นอย่างดีของผู้ประกอบการและ บริษัท ครอบครัวที่มีการจัดการที่เฉพาะเจาะจงของพวกเขา "ผู้ชายองค์กร." รูปแบบและกระบวนการทางจิตวิทยาที่ซับซ้อนมักจะสั้นลงโดยเปรียบเทียบ. [1] เอกชนหรือรัฐวิสาหกิจที่ควบคุมครอบครัวไม่ได้ง่ายเสมอไปที่จะศึกษา ในหลายกรณีที่พวกเขาจะไม่อยู่ภายใต้ข้อกำหนดในการรายงานทางการเงินและข้อมูลเล็ก ๆ น้อย ๆ จะทำให้ประชาชนเกี่ยวกับการดำเนินงานทางการเงิน เจ้าของอาจจะกระจายผ่านการลงทุนหรือ บริษัท โฮลดิ้งและสมาชิกในครอบครัวตัวเองอาจจะไม่ได้แจ้งข้อมูลอย่างเต็มที่เกี่ยวกับโครงสร้างความเป็นเจ้าของขององค์กรของพวกเขา แต่เป็นในศตวรรษที่ 21 รูปแบบของเศรษฐกิจโลกแทนที่แบบอุตสาหกรรมเก่าผู้กำหนดนโยบายของรัฐบาลที่นักเศรษฐศาสตร์และนักวิชาการผู้ประกอบการหันไปผู้ประกอบการและครอบครัวเป็นแหล่งสำคัญของการสร้างความมั่งคั่งและการจ้างงาน. [1] ในบางประเทศหลายแห่ง ที่ใหญ่ที่สุด บริษัท ที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์มีครอบครัวที่เป็นเจ้าของ บริษัท ที่กล่าวกันว่าเป็นครอบครัวที่เป็นเจ้าของถ้าเป็นคนที่เป็นผู้ถือหุ้นในการควบคุม; นั่นคือคน (มากกว่ารัฐ บริษัท ไว้วางใจการจัดการหรือกองทุนรวม) สามารถรวบรวมหุ้นมากพอที่จะมั่นใจได้อย่างน้อย 20% ของสิทธิออกเสียงและเปอร์เซ็นต์สูงสุดของสิทธิออกเสียงในการเปรียบเทียบกับผู้ถือหุ้นอื่น ๆ . [3] บางส่วนของธุรกิจครอบครัวที่ใหญ่ที่สุดในโลกที่มีวอลมาร์ (สหรัฐอเมริกา), ซัมซุงกรุ๊ป (เกาหลี), ทาทากรุ๊ป (อินเดีย) และ Foxconn (ไต้หวัน). เป็นเจ้าของธุรกิจครอบครัวบัญชีกว่า 30% ของ บริษัท ที่มียอดขายกว่า $ 1000000000. [ 4] ในธุรกิจของครอบครัวสองหรือมากกว่าสมาชิกภายในทีมผู้บริหารที่มาจากครอบครัวที่เป็นเจ้าของ ธุรกิจครอบครัวสามารถมีเจ้าของที่ไม่ได้เป็นสมาชิกในครอบครัว ธุรกิจครอบครัวนอกจากนี้ยังอาจมีการจัดการโดยบุคคลที่ไม่ได้เป็นสมาชิกของครอบครัว แต่สมาชิกในครอบครัวมีส่วนร่วมในการดำเนินงานมักจะของธุรกิจครอบครัวของพวกเขาในบางพื้นที่และใน บริษัท ขนาดเล็กมักจะหนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งสมาชิกในครอบครัวเป็นเจ้าหน้าที่อาวุโสและผู้จัดการ ในประเทศอินเดีย, ธุรกิจจำนวนมากที่เป็น บริษัท มหาชนในขณะนี้ครั้งหนึ่งเคยเป็นธุรกิจของครอบครัว. มีส่วนร่วมของครอบครัวเป็นผู้จัดการและ / หรือเจ้าของธุรกิจที่สามารถเสริมสร้าง บริษัท เพราะสมาชิกในครอบครัวมักจะซื่อสัตย์และทุ่มเทให้กับองค์กรในครอบครัว อย่างไรก็ตามการมีส่วนร่วมของครอบครัวเป็นผู้จัดการและ / หรือเจ้าของธุรกิจที่สามารถนำเสนอปัญหาที่ไม่ซ้ำกันเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงของระบบครอบครัวและการเปลี่ยนแปลงของระบบธุรกิจที่มักจะไม่ได้อยู่ในความสมดุล