เด็กก็คือ ผ้าขาวที่บริสุทธ์ ไร้เดีย

เด็กก็คือ ผ้าขาวที่บริสุทธ์ ไร้เดียงสา คิดอะไรก็พูดไปแบบนั้นจนในบางทีอาจจะไม่ได้คิดหน้าคิดหลังเท่าไร การคิดว่าเด็กคือผ้าขาวมักทำให้ผู้ใหญ่ แต้มสีเด็กตามใจที่ตัวเองชอบ ที่ตัวเองคิดว่าสีนั้นดีที่สุดแล้ว โดยไม่สนใจว่าเด็กจะชอบสีไหน เด็กจะคิดยังไงกับสีที่ผู้ใหญ่จะแต้มให้ ตอนแรกๆเด็กก็คงไม่มีปัญหาเท่าไรหรอก แต่พอโตขึ้นแล้วสีที่ผู้ใหญ่แต้มให้ก็จะไม่ถูกใจเขามากขึ้นไปด้วย ทีนี้ปัญหาต่างๆนานาก็จะตามมา
ฉะนั้นผู้ใหญ่จึงควรคอยสังเกตว่าเด็กนั้นมีสีอะไร แล้วคอยส่งเสริมสีนั้นให้แจ่มชัดมากขึ้น ถ้าเด็กยังไม่มีสีตามเวลาอันควร ก็ต้องให้โอกาสกับเด็ก ต้องให้สีทางเลือกกับเด็ก เพราะนี่เป็นสีของตัวเด็กเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เด็กก็คือผ้าขาวที่บริสุทธ์ไร้เดียงสา แต้มสีเด็กตามใจที่ตัวเองชอบที่ตัวเองคิดว่าสีนั้นดีที่สุดแล้วทีนี้ปัญหาต่างๆนานาก็จะตามมา
ถ้าเด็กยังไม่มีสีตามเวลาอันควรก็ต้องให้โอกาสกับเด็กต้องให้สีทางเลือกกับเด็กเพราะนี่เป็นสีของตัวเด็กเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เด็กก็คือผ้าขาวที่บริสุทธ์ไร้เดียงสาคิดอะไรก็พูดไปแบบนั้นจนในบางทีอาจจะไม่ได้คิดหน้าคิดหลังเท่าไรการคิดว่าเด็กคือผ้าขาวมักทำให้ผู้ใหญ่แต้มสีเด็กตามใจที่ตัวเองชอบที่ตัวเองคิดว่าสีนั้นดีที่สุดแล้ว เด็กจะคิดยังไงกับสีที่ผู้ใหญ่จะแต้มให้ตอนแรกๆเด็กก็คงไม่มีปัญหาเท่าไรหรอกแต่พอโตขึ้นแล้วสีที่ผู้ใหญ่แต้มให้ก็จะไม่ถูกใจเขามากขึ้นไปด้วยทีนี้ปัญหาต่างๆนานาก็จะตามมา
ฉะนั้นผู้ใหญ่จึงควรคอยสังเกตว่าเด็กนั้นมีสีอะไรแล้วคอยส่งเสริมสีนั้นให้แจ่มชัดมากขึ้นถ้าเด็กยังไม่มีสีตามเวลาอันควรก็ต้องให้โอกาสกับเด็กต้องให้สีทางเลือกกับเด็กเพราะนี่เป็นสีของตัวเด็กเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เด็กก็คือผ้าขาวที่บริสุทธ์ไร้เดียงสาคิดอะไรก็พูดไปแบบนั้นจนในบางทีอาจจะไม่ได้คการคิดว่าเด็กคือผ้าขาวมักทำให้ผู้ใหญ่แต้มสีเด็กตามใจที่ตัวเองชอบที่ตัวเองคิดว่าสีนั้นดีที่สุดแล้วเด็กจะคิดยังไงกับสีที่ผู้ใหญ่จะแต้มให้ตอนแรกๆเด็กก็คงไม่มีปัญหาเท่าไรหรอกแต่พอโตขึ้นแล้วสีที่ผู้ใหญ่แต้มให้ก็จะไม่ถทีนี้ปัญหาต่างๆนานาก็จะตามมา
ตามมาตรฐานฉะนั้นผู้ใหญ่จึงควรคอยสังเกตว่าเด็กนั้นมีสแล้วคอยส่งเสริมสีนั้นให้แจ่มชัดมากขึ้นถ้าเด็กยังไม่มีสีตามเวลาอันควรก็ต้องให้โอกาสกับเด็กต้องให้สีทางเลือกกับเด็กเพราะนี่เป็นสีของตัวเด็กเอง