Mon Bridge (Saphan Mon), it's about

Mon Bridge (Saphan Mon), it's about 850 meters , located more than 300 kilometers away from Bangkok, around the border between Myanmar and Thailand. There's a longest wooden bridge in Thailand. Sangkhlaburi wooden bridge can be considered as the route of an international friendship between Thais and Mons because it links together Sangkhlaburi district to the Mon community on the other side of the bank. Therefore, it was given the name Saphan Mon. In the past, this bridge was built under the commission of highly sacred Luang Phor Uttama of Wang Wiwekaram temple, whom Thai, Mon and Karen people share a great respect in. To the villagers to cross the river easily, without cost to create and build process. Do not use any machinery Use only equipment folk Workers and peasants who believed in Luang Phor Uttama voluntary help conveying tie stump wood pillars and wooden bridge was built during the years 2529-2530.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จันทร์สะพาน (สะพานมอญ), เป็นประมาณ 850 เมตร ตั้งอยู่กว่า 300 กิโลเมตรจากกรุงเทพมหานคร สถานระหว่างพม่าและไทย ยังมีสะพานไม้ยาวที่สุดในประเทศไทย Sangkhlaburi สะพานไม้ถือได้ว่าเป็นเส้นทางของมิตรภาพที่นานาชาติระหว่างชาวไทยและมอนส์ได้เนื่องจากเชื่อมโยงเข้าด้วยกัน Sangkhlaburi ย่านชุมชนมอญในด้านอื่น ๆ ของธนาคาร ดังนั้น มันได้รับชื่อสะพานมอญ ในอดีต สะพานแห่งนี้ถูกสร้างขึ้นภายใต้คณะมัยอุตมะพ่อหลวงคำศักดิ์สิทธิ์ของวัด ซึ่งคนไทย มอญและกะเหรี่ยงร่วมกันเคารพใน Wiwekaram วัง ให้ชาวบ้านข้ามแม่น้ำได้ โดยไม่มีต้นทุนในการสร้าง และสร้างกระบวนการ ใช้ใด ๆ เครื่องจักรใช้เฉพาะอุปกรณ์พื้นบ้านคนงาน และชาวนาที่เชื่อว่าในการถ่ายทอดวิธีใช้สมัครใจหลวงพ่อมัยอุตมะผูกเสาไม้ซุง และสะพานไม้ที่สร้างระหว่างปี 2529-2530

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สะพานมอญ (สะพานมอญ) ก็ประมาณ 850 เมตรตั้งอยู่กว่า 300 กิโลเมตรห่างจากกรุงเทพฯประมาณพรมแดนระหว่างพม่าและไทย มีสะพานไม้ที่ยาวที่สุดในประเทศไทยเป็น สะพานไม้สังขละบุรีถือได้ว่าเป็นเส้นทางของมิตรภาพระหว่างชาวไทยและชาวมอนส์เพราะมันเชื่อมโยงเข้าด้วยกันอำเภอสังขละบุรีเพื่อชุมชนมอญในด้านอื่น ๆ ของธนาคาร ดังนั้นจึงได้รับชื่อสะพานมอญ ในอดีตที่ผ่านมาสะพานนี้ถูกสร้างขึ้นภายใต้คณะกรรมการที่ศักดิ์สิทธิ์สูงหลวงพ่อ Uttama ของวัดวังวิเวการามผู้ซึ่งไทยชาวมอญและกะเหรี่ยงแบ่งปันความเคารพอย่างมากใน. ในการที่ชาวบ้านจะข้ามแม่น้ำได้อย่างง่ายดายโดยไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายในการสร้างและสร้าง กระบวนการ. ไม่ได้ใช้เครื่องจักรที่ใช้อุปกรณ์เพียงแรงงานพื้นบ้านและชาวบ้านที่เชื่อในหลวงพ่อ Uttama ความช่วยเหลือโดยสมัครใจนำพาเสาผูกไม้ตอไม้และสะพานไม้ที่ถูกสร้างขึ้นในช่วงปี 2529-2530