- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Lee Hyun visited the dojo early tod
Lee Hyun visited the dojo early today to train.
But without knowing what his brothers were planning, they brought him somewhere else.
“Let’s go!”
Dojo Instructor! In addition they were joined by a massive number of 70 practitioners with hardened faces, eyes, and overflowing courage.
“Brothers where are we going?”
Lee Hyun asked in a low voice.
Roi Lee replied in a grim voice.
“Going to the amusement park.”
“What are we going for? Are you going to fight?”
“We’re going to go on rides and play games. Even we have rest day sometimes, don’t you think? Go along with it.”
“Yes.”
Lee Hyun shook his head.
Even if they were going to the amusement park, the facial expressions of the people going did not fit with it. A heavy atmosphere was made as they passed by.
‘Do not fail.’
‘Happy birthday, birthday.’
It was too heavy of a responsibility to remain calm. They were carefully dressed in black suits, feeling vaguely uncomfortable and awkward.
The group rode on the subway. The dojo owned a vehicle for transportation, but they deliberately decided to use the subway.
‘People going to amusement parks use public transportation.’
None of the practitioners or instructors have been to an amusement park since they were kids. Consulting the internet, there was going to be a lot of traffic and other transportation would be recommended. With that in mind, they decided to board the subway.
“Hey, today are we going to your house to play some games?”
“Last night I was dancing at the club with a guy…and I held hands with him!”
There was a deep silence in the subway as the cars were filled with broad sturdy shouldered men in black suits.
“…”
The students from before and the all the men stopped talking. When there were many passengers on the subway there was bound to be a fierce battle over the seats. The struggle for more comfortable seats!
But some people stood quietly in place. Everyone didn’t know what was happening.
“Keuheum, it feels more comfortable to stand.”
“Yea, it’s better to exercise…”
40 to 50 men stood in place. Even the elderly seated nearby were getting worried.
“Huh? Why are they standing?”
“Yeah.”
Roi Lee and Ma Sang Bom did not sit down in any of the seats. Being accustomed to comfort made the body increasingly weak. It was necessary to work the body out everywhere. Therefore, it was normal for them to stand around in public transportation. The instructors and the practitioners stood alongside the ordinary people.
‘Are these guys mafia? The look in their eyes…’
‘It looks like their muscles are going to tear through their suits.’
‘I think they’re going to do something illegal.’
‘The police. I think it would be a good idea to call the police…’
When they arrived at a station, the subway doors opened.
“Huh, there’s empty seats?”
“That’s not very common. Maybe we’re lucky this time.”
The new passengers were delighted to see the empty seats, but then they saw the practitioners.
“….”
The passengers stood around quietly. They would not dare to sit down looking at the hard faces of the instructors and practitioners.
‘Why does it feel so bad to take a seat?’
‘I would rather sit down. Then I can be comfortable.’
More passengers were forced to be worried. However, the practitioners could not afford to care.
They needed to entertain Lee Hyun somehow!
They did wonder about the people standing for a bit, but they didn’t care so that was overlooked.
‘It must be some kind of fad to stand around in subways huh?’
‘Come to think of it, it’s good for their health.’
Nobody sat down in the subway until the group had reached their destination.
“Lee Hyun, over here!”
“This way!”
In front of the main entrance of the amusement park.
Hayan, Oh Dongman, Shin Hye Min, Lynn, and Choi Ji Hoon were waiting together.
“Hayan, what are you doing here?”
Lee Hyun asked weirdly. He noticed that there was something strange that he wasn’t informed of.
Other than the abnormal behavior of the practitioners, Oh Dongman, and Jae Lynn, he did not expect to see Choi Ji Hoon.
Hayan opened her mouth and smiled.
“Oppa, It’s your birthday today!”
“Birthday?”
Lee Hyun began to calculate the date. It was indeed his birthday. Since he never celebrated his birthday, he had forgotten.
“Isn’t that why we’re here for your birthday?”
“Oppa has never gone to an amusement park before so…”
“I mean, amusement parks are exclusive to the wealthy…”
Jae Lynn, Oh Dongman, and Shin Hye Min were puzzled at Lee Hyun’s words.
‘When did amusement parks become reserved for the upper class?’
The instructors and the practitioners took it quite literally.
“In fact, you don’t go to an amusement park unless you make a modest amount of money. It’s a big decision about whether or not to go.”
“A lone martial artist in an amusement park…”
“Isn’t it more than 5000 won a ride?”
The instructors spend a considerable amount of their money. For room and board in the dojo, they don’t make much money to spend. Therefore it was difficult for them to spend more than 10,000 to 20,000 won for something.
Lee Hyun sat down, since whenever he spent money on something, even going on rides, his heart broke a little.
“Keuheum! I prefer just relaxing at home.”
Hayan grabbed Lee Hyun’s arm and led him inside.
“I already have a free pass. This way you can play games and go on rides for free.”
Hayan already knew what to do with Lee Hyun. Since he disliked wasting time and money, with this he would not have an excuse not to go. The others followed after Lee Hyun in an instant.
Shin Hye Min asked them.
But without knowing what his brothers were planning, they brought him somewhere else.
“Let’s go!”
Dojo Instructor! In addition they were joined by a massive number of 70 practitioners with hardened faces, eyes, and overflowing courage.
“Brothers where are we going?”
Lee Hyun asked in a low voice.
Roi Lee replied in a grim voice.
“Going to the amusement park.”
“What are we going for? Are you going to fight?”
“We’re going to go on rides and play games. Even we have rest day sometimes, don’t you think? Go along with it.”
“Yes.”
Lee Hyun shook his head.
Even if they were going to the amusement park, the facial expressions of the people going did not fit with it. A heavy atmosphere was made as they passed by.
‘Do not fail.’
‘Happy birthday, birthday.’
It was too heavy of a responsibility to remain calm. They were carefully dressed in black suits, feeling vaguely uncomfortable and awkward.
The group rode on the subway. The dojo owned a vehicle for transportation, but they deliberately decided to use the subway.
‘People going to amusement parks use public transportation.’
None of the practitioners or instructors have been to an amusement park since they were kids. Consulting the internet, there was going to be a lot of traffic and other transportation would be recommended. With that in mind, they decided to board the subway.
“Hey, today are we going to your house to play some games?”
“Last night I was dancing at the club with a guy…and I held hands with him!”
There was a deep silence in the subway as the cars were filled with broad sturdy shouldered men in black suits.
“…”
The students from before and the all the men stopped talking. When there were many passengers on the subway there was bound to be a fierce battle over the seats. The struggle for more comfortable seats!
But some people stood quietly in place. Everyone didn’t know what was happening.
“Keuheum, it feels more comfortable to stand.”
“Yea, it’s better to exercise…”
40 to 50 men stood in place. Even the elderly seated nearby were getting worried.
“Huh? Why are they standing?”
“Yeah.”
Roi Lee and Ma Sang Bom did not sit down in any of the seats. Being accustomed to comfort made the body increasingly weak. It was necessary to work the body out everywhere. Therefore, it was normal for them to stand around in public transportation. The instructors and the practitioners stood alongside the ordinary people.
‘Are these guys mafia? The look in their eyes…’
‘It looks like their muscles are going to tear through their suits.’
‘I think they’re going to do something illegal.’
‘The police. I think it would be a good idea to call the police…’
When they arrived at a station, the subway doors opened.
“Huh, there’s empty seats?”
“That’s not very common. Maybe we’re lucky this time.”
The new passengers were delighted to see the empty seats, but then they saw the practitioners.
“….”
The passengers stood around quietly. They would not dare to sit down looking at the hard faces of the instructors and practitioners.
‘Why does it feel so bad to take a seat?’
‘I would rather sit down. Then I can be comfortable.’
More passengers were forced to be worried. However, the practitioners could not afford to care.
They needed to entertain Lee Hyun somehow!
They did wonder about the people standing for a bit, but they didn’t care so that was overlooked.
‘It must be some kind of fad to stand around in subways huh?’
‘Come to think of it, it’s good for their health.’
Nobody sat down in the subway until the group had reached their destination.
“Lee Hyun, over here!”
“This way!”
In front of the main entrance of the amusement park.
Hayan, Oh Dongman, Shin Hye Min, Lynn, and Choi Ji Hoon were waiting together.
“Hayan, what are you doing here?”
Lee Hyun asked weirdly. He noticed that there was something strange that he wasn’t informed of.
Other than the abnormal behavior of the practitioners, Oh Dongman, and Jae Lynn, he did not expect to see Choi Ji Hoon.
Hayan opened her mouth and smiled.
“Oppa, It’s your birthday today!”
“Birthday?”
Lee Hyun began to calculate the date. It was indeed his birthday. Since he never celebrated his birthday, he had forgotten.
“Isn’t that why we’re here for your birthday?”
“Oppa has never gone to an amusement park before so…”
“I mean, amusement parks are exclusive to the wealthy…”
Jae Lynn, Oh Dongman, and Shin Hye Min were puzzled at Lee Hyun’s words.
‘When did amusement parks become reserved for the upper class?’
The instructors and the practitioners took it quite literally.
“In fact, you don’t go to an amusement park unless you make a modest amount of money. It’s a big decision about whether or not to go.”
“A lone martial artist in an amusement park…”
“Isn’t it more than 5000 won a ride?”
The instructors spend a considerable amount of their money. For room and board in the dojo, they don’t make much money to spend. Therefore it was difficult for them to spend more than 10,000 to 20,000 won for something.
Lee Hyun sat down, since whenever he spent money on something, even going on rides, his heart broke a little.
“Keuheum! I prefer just relaxing at home.”
Hayan grabbed Lee Hyun’s arm and led him inside.
“I already have a free pass. This way you can play games and go on rides for free.”
Hayan already knew what to do with Lee Hyun. Since he disliked wasting time and money, with this he would not have an excuse not to go. The others followed after Lee Hyun in an instant.
Shin Hye Min asked them.
0/5000
Lee Hyun เยี่ยมโดโจวันนี้ต้นรถไฟ
แต่ไม่รู้ว่าสิ่งที่น้องชายถูกวาง พวกเขานำเขาแฟนตาซี
"ไปกันเหอะ"
ฝึกสอน นอกจากนี้ พวกเขาได้เข้าร่วมตามจำนวนของผู้ 70 กับเสริมหน้า ตา และเทียบกับความกล้าหาญ
"พี่น้องเราไปไหน"
ถาม Lee Hyun ในต่ำเสียง
Roi Lee ตอบกลับในเสียงน่ากลัว
"จะไปสวนสนุก"
"สิ่งเราไปหรือไม่ คุณกำลังจะต่อสู้หรือไม่"
"เรากำลังจะไปขี่ และเล่นเกม เราได้วันพักผ่อนบางครั้ง คุณไม่คิดหรือไม่ ไปนอก"
"ใช่"
Lee Hyun จับหัวเขา
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะสวน นิพจน์ที่ใบหน้าของคนที่จะไม่พอดีกับ บรรยากาศหนักทำ ตามที่พวกเขาเดินผ่าน
'ไม่'
' สุขสันต์วันเกิด วันเกิด '
ก็หนักเกินไปของความรับผิดชอบจะนิ่งเฉยอยู่ พวกเขาได้อย่างระมัดระวังแต่งชุดดำ รู้สึกอึดอัด และไม่สะดวกคลับ
ได้หนีเที่ยว โดโจเป็นเจ้าของรถสำหรับการขนส่ง แต่พวกเขาตั้งใจตัดสินใจไปเที่ยวด้วย
'คนไปสวนสนุกการขนส่งสาธารณะ'
ไม่มีผู้สอนหรือผู้ได้รับการสวนเนื่องจากพวกเด็ก ที่ปรึกษาด้านอินเตอร์เน็ต มีเป็นไปได้มากของการจราจรและขนส่งอื่น ๆ ที่จะแนะนำ โดยที่ในใจ พวกเขาตัดสินใจที่จะบอร์ดรฟม.
"Hey วันนี้คือเราไปที่บ้านของคุณเพื่อเล่นเกมบางเกม"
"เมื่อคืนฉันได้เต้นในคลับด้วยคน... และฉันจับมือกับเขา"
มีเงียบลึกในดินเป็นรถยนต์เต็มไป ด้วยกว้างแข็งแรงไหล่ชายชุดดำ
"..."
ผู้ชายทั้งหมดและนักเรียนจากก่อนหยุดพูด เมื่อมีผู้โดยสารจำนวนมากบน รถไฟใต้ดินที่ถูกผูกพันให้ การต่อสู้รุนแรงกว่านั่ง การต่อสู้ที่นั่งสะดวกสบายมากขึ้น!
แต่บางคนยืนอยู่เงียบ ๆ ในนั้น ทุกคนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
"Keuheum รู้สึกสะดวกสบายมากขึ้นทน"
"ใช่ มันเป็นการออกกำลังกาย..."
40-50 คนยืนอยู่ในตำแหน่ง แม้แต่ผู้สูงอายุนั่งใกล้เคียงมีการกังวลกัน
"Huh ทำไมพวกเขายืน"
"ใช่"
ลี Roi และ Ma สร้าง Bom ได้ไม่นั่งในนั่งนั้น ได้คุ้นเคยจึงได้ร่างกายอ่อนแอมากขึ้น ก็ต้องทำตัวออกทุก ดังนั้น มันเป็นปกติสำหรับพวกเขาจะยืนใกล้ขนส่งสาธารณะ ผู้สอนและผู้ยืนอยู่ข้างคน
' เป็นพวกมาเฟียเหล่านี้ มองในตา...'
'เหมือนกล้ามเนื้อของพวกเขาจะฉีกผ่านชุดของพวกเขา '
'ผมคิดว่า พวกเขากำลังจะทำอะไรไม่ถูกต้อง '
' ตำรวจ ผมคิดว่า มันจะควรเรียกตำรวจ...'
เมื่อพวกเขามาถึงที่สถานี รถไฟใต้ดินประตูเปิด
"ฮะ มีที่นั่งว่างเปล่า"
"ที่ไม่ธรรมดา บางทีเราโชคนี้"
ผู้โดยสารใหม่ที่ยินดีที่จะเห็นที่นั่งว่างเปล่า แต่แล้ว เห็นผู้
"..."
ผู้โดยสารยืนอยู่รอบ ๆ อย่างเงียบ ๆ พวกเขาจะไม่กล้านั่งลงมองไปที่ใบหน้าของผู้สอนและผู้ยาก
'ทำไมไม่ก็รู้สึกไม่ดีจึงต้องใช้นั่ง '
' ฉันค่อนข้างจะนั่งลง แล้วได้สบาย '
ผู้โดยสารมากกว่าถูกบังคับให้เป็นทุกข์ อย่างไรก็ตาม ผู้อาจไม่สามารถดูแลได้
จะต้องสนุกสนาน Lee Hyun อย่างใด!
ก็ไม่สงสัยว่า คนที่ยืนสำหรับบิต แต่พวกเขาไม่ได้ดูแลให้ถูกมองข้าม
'จะต้องบางชนิดของแฟชั่นเข้าแถวรอบ subways ฮะ '
'มาถึงคิดดูของมัน ได้ดีเพื่อสุขภาพ'
ไม่มีใครนั่งลงในดินจนได้มาถึงปลายทาง
"Lee Hyun โน่น"
"วิธีนี้"
หน้าทางเข้าหลักของสวนสนุก
Hayan โอ้ Dongman, Shin Hye นาที ลินน์ และ Choi Ji Hoon ได้รอกัน
" Hayan มีอะไรที่คุณทำที่นี่? "
ถาม Lee Hyun weirdly เขาสังเกตเห็นว่า มีอะไรแปลก ๆ ที่เขาไม่ทราบ
ไม่ใช่พฤติกรรมปกติของผู้ โอ้ Dongman และแจ Lynn เขาไม่ไม่คาด Choi Ji Hoon
Hayan เปิดปากของเธอ และยิ้ม
"Oppa มันเป็นวันเกิดของคุณวันนี้"
"วันเกิด"
Lee Hyun เริ่มคำนวณวัน แน่นอนมันเป็นวันเกิดของเขา เนื่องจากเขาไม่เฉลิมฉลองวันเกิดของเขา เขาลืม
"ไม่ที่ทำไมเรากำลังสำหรับวันเกิดของคุณ"
"Oppa เคยไปสวนก่อนดังนั้น... "
"ผมหมายถึง สวนสนุกเป็นพิเศษเพื่อมั่งคั่ง..."
แจ Lynn โอ้ Dongman และ Shin Hye นาทีได้พิศวงที่ Lee Hyun คำ
'เมื่อได้สวนสนุกเป็นสงวนไว้สำหรับชั้นสูง'
ผู้สอนและผู้ใช้มันค่อนข้างอักษร
"ในความเป็นจริง คุณอย่าไปสวนจัดจำนวนเงินเจียมเนื้อเจียมตัว ได้ตัดสินใจใหญ่ไปหรือไม่"
"ที่เกาะโหลนต่อสู้ศิลปินในสวน..."
"ไม่มันกว่า 5000 วอนนั่ง"
ผู้สอนใช้จำนวนเงินของพวกเขามาก สำหรับคณะและห้องพักในโดโจ พวกเขาไม่ทำเงินมากเพื่อใช้ ดังนั้น ก็ยากที่จะใช้จ่ายมากกว่า 10000-20000 วอน สิ่ง
Lee Hyun นั่งลง เนื่องจากทุกครั้งที่เขาใช้เงินในบางสิ่งบางอย่าง แม้จะขี่ หัวใจของเขายากจนหน่อย
"Keuheum ผมต้องพักที่บ้าน"
Hayan คว้าแขนของ Lee Hyun และนำเขาภายใน
"เรียบร้อยแล้วผ่านฟรี วิธีนี้คุณสามารถเล่นเกม และไปขี่ฟรีด้วย"
Hayan รู้แล้วว่าจะทำอะไรกับ Lee Hyun ตั้งแต่เขา disliked เสียเวลาและเงิน นี้ เขาจะไม่มีข้อแก้ตัวไม่ไป อื่น ๆ ตามหลัง Lee Hyun ในการโต้ตอบแบบทันที
Shin Hye นาทีถามพวกเขา
แต่ไม่รู้ว่าสิ่งที่น้องชายถูกวาง พวกเขานำเขาแฟนตาซี
"ไปกันเหอะ"
ฝึกสอน นอกจากนี้ พวกเขาได้เข้าร่วมตามจำนวนของผู้ 70 กับเสริมหน้า ตา และเทียบกับความกล้าหาญ
"พี่น้องเราไปไหน"
ถาม Lee Hyun ในต่ำเสียง
Roi Lee ตอบกลับในเสียงน่ากลัว
"จะไปสวนสนุก"
"สิ่งเราไปหรือไม่ คุณกำลังจะต่อสู้หรือไม่"
"เรากำลังจะไปขี่ และเล่นเกม เราได้วันพักผ่อนบางครั้ง คุณไม่คิดหรือไม่ ไปนอก"
"ใช่"
Lee Hyun จับหัวเขา
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะสวน นิพจน์ที่ใบหน้าของคนที่จะไม่พอดีกับ บรรยากาศหนักทำ ตามที่พวกเขาเดินผ่าน
'ไม่'
' สุขสันต์วันเกิด วันเกิด '
ก็หนักเกินไปของความรับผิดชอบจะนิ่งเฉยอยู่ พวกเขาได้อย่างระมัดระวังแต่งชุดดำ รู้สึกอึดอัด และไม่สะดวกคลับ
ได้หนีเที่ยว โดโจเป็นเจ้าของรถสำหรับการขนส่ง แต่พวกเขาตั้งใจตัดสินใจไปเที่ยวด้วย
'คนไปสวนสนุกการขนส่งสาธารณะ'
ไม่มีผู้สอนหรือผู้ได้รับการสวนเนื่องจากพวกเด็ก ที่ปรึกษาด้านอินเตอร์เน็ต มีเป็นไปได้มากของการจราจรและขนส่งอื่น ๆ ที่จะแนะนำ โดยที่ในใจ พวกเขาตัดสินใจที่จะบอร์ดรฟม.
"Hey วันนี้คือเราไปที่บ้านของคุณเพื่อเล่นเกมบางเกม"
"เมื่อคืนฉันได้เต้นในคลับด้วยคน... และฉันจับมือกับเขา"
มีเงียบลึกในดินเป็นรถยนต์เต็มไป ด้วยกว้างแข็งแรงไหล่ชายชุดดำ
"..."
ผู้ชายทั้งหมดและนักเรียนจากก่อนหยุดพูด เมื่อมีผู้โดยสารจำนวนมากบน รถไฟใต้ดินที่ถูกผูกพันให้ การต่อสู้รุนแรงกว่านั่ง การต่อสู้ที่นั่งสะดวกสบายมากขึ้น!
แต่บางคนยืนอยู่เงียบ ๆ ในนั้น ทุกคนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
"Keuheum รู้สึกสะดวกสบายมากขึ้นทน"
"ใช่ มันเป็นการออกกำลังกาย..."
40-50 คนยืนอยู่ในตำแหน่ง แม้แต่ผู้สูงอายุนั่งใกล้เคียงมีการกังวลกัน
"Huh ทำไมพวกเขายืน"
"ใช่"
ลี Roi และ Ma สร้าง Bom ได้ไม่นั่งในนั่งนั้น ได้คุ้นเคยจึงได้ร่างกายอ่อนแอมากขึ้น ก็ต้องทำตัวออกทุก ดังนั้น มันเป็นปกติสำหรับพวกเขาจะยืนใกล้ขนส่งสาธารณะ ผู้สอนและผู้ยืนอยู่ข้างคน
' เป็นพวกมาเฟียเหล่านี้ มองในตา...'
'เหมือนกล้ามเนื้อของพวกเขาจะฉีกผ่านชุดของพวกเขา '
'ผมคิดว่า พวกเขากำลังจะทำอะไรไม่ถูกต้อง '
' ตำรวจ ผมคิดว่า มันจะควรเรียกตำรวจ...'
เมื่อพวกเขามาถึงที่สถานี รถไฟใต้ดินประตูเปิด
"ฮะ มีที่นั่งว่างเปล่า"
"ที่ไม่ธรรมดา บางทีเราโชคนี้"
ผู้โดยสารใหม่ที่ยินดีที่จะเห็นที่นั่งว่างเปล่า แต่แล้ว เห็นผู้
"..."
ผู้โดยสารยืนอยู่รอบ ๆ อย่างเงียบ ๆ พวกเขาจะไม่กล้านั่งลงมองไปที่ใบหน้าของผู้สอนและผู้ยาก
'ทำไมไม่ก็รู้สึกไม่ดีจึงต้องใช้นั่ง '
' ฉันค่อนข้างจะนั่งลง แล้วได้สบาย '
ผู้โดยสารมากกว่าถูกบังคับให้เป็นทุกข์ อย่างไรก็ตาม ผู้อาจไม่สามารถดูแลได้
จะต้องสนุกสนาน Lee Hyun อย่างใด!
ก็ไม่สงสัยว่า คนที่ยืนสำหรับบิต แต่พวกเขาไม่ได้ดูแลให้ถูกมองข้าม
'จะต้องบางชนิดของแฟชั่นเข้าแถวรอบ subways ฮะ '
'มาถึงคิดดูของมัน ได้ดีเพื่อสุขภาพ'
ไม่มีใครนั่งลงในดินจนได้มาถึงปลายทาง
"Lee Hyun โน่น"
"วิธีนี้"
หน้าทางเข้าหลักของสวนสนุก
Hayan โอ้ Dongman, Shin Hye นาที ลินน์ และ Choi Ji Hoon ได้รอกัน
" Hayan มีอะไรที่คุณทำที่นี่? "
ถาม Lee Hyun weirdly เขาสังเกตเห็นว่า มีอะไรแปลก ๆ ที่เขาไม่ทราบ
ไม่ใช่พฤติกรรมปกติของผู้ โอ้ Dongman และแจ Lynn เขาไม่ไม่คาด Choi Ji Hoon
Hayan เปิดปากของเธอ และยิ้ม
"Oppa มันเป็นวันเกิดของคุณวันนี้"
"วันเกิด"
Lee Hyun เริ่มคำนวณวัน แน่นอนมันเป็นวันเกิดของเขา เนื่องจากเขาไม่เฉลิมฉลองวันเกิดของเขา เขาลืม
"ไม่ที่ทำไมเรากำลังสำหรับวันเกิดของคุณ"
"Oppa เคยไปสวนก่อนดังนั้น... "
"ผมหมายถึง สวนสนุกเป็นพิเศษเพื่อมั่งคั่ง..."
แจ Lynn โอ้ Dongman และ Shin Hye นาทีได้พิศวงที่ Lee Hyun คำ
'เมื่อได้สวนสนุกเป็นสงวนไว้สำหรับชั้นสูง'
ผู้สอนและผู้ใช้มันค่อนข้างอักษร
"ในความเป็นจริง คุณอย่าไปสวนจัดจำนวนเงินเจียมเนื้อเจียมตัว ได้ตัดสินใจใหญ่ไปหรือไม่"
"ที่เกาะโหลนต่อสู้ศิลปินในสวน..."
"ไม่มันกว่า 5000 วอนนั่ง"
ผู้สอนใช้จำนวนเงินของพวกเขามาก สำหรับคณะและห้องพักในโดโจ พวกเขาไม่ทำเงินมากเพื่อใช้ ดังนั้น ก็ยากที่จะใช้จ่ายมากกว่า 10000-20000 วอน สิ่ง
Lee Hyun นั่งลง เนื่องจากทุกครั้งที่เขาใช้เงินในบางสิ่งบางอย่าง แม้จะขี่ หัวใจของเขายากจนหน่อย
"Keuheum ผมต้องพักที่บ้าน"
Hayan คว้าแขนของ Lee Hyun และนำเขาภายใน
"เรียบร้อยแล้วผ่านฟรี วิธีนี้คุณสามารถเล่นเกม และไปขี่ฟรีด้วย"
Hayan รู้แล้วว่าจะทำอะไรกับ Lee Hyun ตั้งแต่เขา disliked เสียเวลาและเงิน นี้ เขาจะไม่มีข้อแก้ตัวไม่ไป อื่น ๆ ตามหลัง Lee Hyun ในการโต้ตอบแบบทันที
Shin Hye นาทีถามพวกเขา
การแปล กรุณารอสักครู่..
Lee Hyun visited the dojo early today to train.
But without knowing what his brothers were planning, they brought him somewhere else.
“Let’s go!”
Dojo Instructor! In addition they were joined by a massive number of 70 practitioners with hardened faces, eyes, and overflowing courage.
“Brothers where are we going?”
Lee Hyun asked in a low voice.
Roi Lee replied in a grim voice.
“Going to the amusement park.”
“What are we going for? Are you going to fight?”
“We’re going to go on rides and play games. Even we have rest day sometimes, don’t you think? Go along with it.”
“Yes.”
Lee Hyun shook his head.
Even if they were going to the amusement park, the facial expressions of the people going did not fit with it. A heavy atmosphere was made as they passed by.
‘Do not fail.’
‘Happy birthday, birthday.’
It was too heavy of a responsibility to remain calm. They were carefully dressed in black suits, feeling vaguely uncomfortable and awkward.
The group rode on the subway. The dojo owned a vehicle for transportation, but they deliberately decided to use the subway.
‘People going to amusement parks use public transportation.’
None of the practitioners or instructors have been to an amusement park since they were kids. Consulting the internet, there was going to be a lot of traffic and other transportation would be recommended. With that in mind, they decided to board the subway.
“Hey, today are we going to your house to play some games?”
“Last night I was dancing at the club with a guy…and I held hands with him!”
There was a deep silence in the subway as the cars were filled with broad sturdy shouldered men in black suits.
“…”
The students from before and the all the men stopped talking. When there were many passengers on the subway there was bound to be a fierce battle over the seats. The struggle for more comfortable seats!
But some people stood quietly in place. Everyone didn’t know what was happening.
“Keuheum, it feels more comfortable to stand.”
“Yea, it’s better to exercise…”
40 to 50 men stood in place. Even the elderly seated nearby were getting worried.
“Huh? Why are they standing?”
“Yeah.”
Roi Lee and Ma Sang Bom did not sit down in any of the seats. Being accustomed to comfort made the body increasingly weak. It was necessary to work the body out everywhere. Therefore, it was normal for them to stand around in public transportation. The instructors and the practitioners stood alongside the ordinary people.
‘Are these guys mafia? The look in their eyes…’
‘It looks like their muscles are going to tear through their suits.’
‘I think they’re going to do something illegal.’
‘The police. I think it would be a good idea to call the police…’
When they arrived at a station, the subway doors opened.
“Huh, there’s empty seats?”
“That’s not very common. Maybe we’re lucky this time.”
The new passengers were delighted to see the empty seats, but then they saw the practitioners.
“….”
The passengers stood around quietly. They would not dare to sit down looking at the hard faces of the instructors and practitioners.
‘Why does it feel so bad to take a seat?’
‘I would rather sit down. Then I can be comfortable.’
More passengers were forced to be worried. However, the practitioners could not afford to care.
They needed to entertain Lee Hyun somehow!
They did wonder about the people standing for a bit, but they didn’t care so that was overlooked.
‘It must be some kind of fad to stand around in subways huh?’
‘Come to think of it, it’s good for their health.’
Nobody sat down in the subway until the group had reached their destination.
“Lee Hyun, over here!”
“This way!”
In front of the main entrance of the amusement park.
Hayan, Oh Dongman, Shin Hye Min, Lynn, and Choi Ji Hoon were waiting together.
“Hayan, what are you doing here?”
Lee Hyun asked weirdly. He noticed that there was something strange that he wasn’t informed of.
Other than the abnormal behavior of the practitioners, Oh Dongman, and Jae Lynn, he did not expect to see Choi Ji Hoon.
Hayan opened her mouth and smiled.
“Oppa, It’s your birthday today!”
“Birthday?”
Lee Hyun began to calculate the date. It was indeed his birthday. Since he never celebrated his birthday, he had forgotten.
“Isn’t that why we’re here for your birthday?”
“Oppa has never gone to an amusement park before so…”
“I mean, amusement parks are exclusive to the wealthy…”
Jae Lynn, Oh Dongman, and Shin Hye Min were puzzled at Lee Hyun’s words.
‘When did amusement parks become reserved for the upper class?’
The instructors and the practitioners took it quite literally.
“In fact, you don’t go to an amusement park unless you make a modest amount of money. It’s a big decision about whether or not to go.”
“A lone martial artist in an amusement park…”
“Isn’t it more than 5000 won a ride?”
The instructors spend a considerable amount of their money. For room and board in the dojo, they don’t make much money to spend. Therefore it was difficult for them to spend more than 10,000 to 20,000 won for something.
Lee Hyun sat down, since whenever he spent money on something, even going on rides, his heart broke a little.
“Keuheum! I prefer just relaxing at home.”
Hayan grabbed Lee Hyun’s arm and led him inside.
“I already have a free pass. This way you can play games and go on rides for free.”
Hayan already knew what to do with Lee Hyun. Since he disliked wasting time and money, with this he would not have an excuse not to go. The others followed after Lee Hyun in an instant.
Shin Hye Min asked them.
But without knowing what his brothers were planning, they brought him somewhere else.
“Let’s go!”
Dojo Instructor! In addition they were joined by a massive number of 70 practitioners with hardened faces, eyes, and overflowing courage.
“Brothers where are we going?”
Lee Hyun asked in a low voice.
Roi Lee replied in a grim voice.
“Going to the amusement park.”
“What are we going for? Are you going to fight?”
“We’re going to go on rides and play games. Even we have rest day sometimes, don’t you think? Go along with it.”
“Yes.”
Lee Hyun shook his head.
Even if they were going to the amusement park, the facial expressions of the people going did not fit with it. A heavy atmosphere was made as they passed by.
‘Do not fail.’
‘Happy birthday, birthday.’
It was too heavy of a responsibility to remain calm. They were carefully dressed in black suits, feeling vaguely uncomfortable and awkward.
The group rode on the subway. The dojo owned a vehicle for transportation, but they deliberately decided to use the subway.
‘People going to amusement parks use public transportation.’
None of the practitioners or instructors have been to an amusement park since they were kids. Consulting the internet, there was going to be a lot of traffic and other transportation would be recommended. With that in mind, they decided to board the subway.
“Hey, today are we going to your house to play some games?”
“Last night I was dancing at the club with a guy…and I held hands with him!”
There was a deep silence in the subway as the cars were filled with broad sturdy shouldered men in black suits.
“…”
The students from before and the all the men stopped talking. When there were many passengers on the subway there was bound to be a fierce battle over the seats. The struggle for more comfortable seats!
But some people stood quietly in place. Everyone didn’t know what was happening.
“Keuheum, it feels more comfortable to stand.”
“Yea, it’s better to exercise…”
40 to 50 men stood in place. Even the elderly seated nearby were getting worried.
“Huh? Why are they standing?”
“Yeah.”
Roi Lee and Ma Sang Bom did not sit down in any of the seats. Being accustomed to comfort made the body increasingly weak. It was necessary to work the body out everywhere. Therefore, it was normal for them to stand around in public transportation. The instructors and the practitioners stood alongside the ordinary people.
‘Are these guys mafia? The look in their eyes…’
‘It looks like their muscles are going to tear through their suits.’
‘I think they’re going to do something illegal.’
‘The police. I think it would be a good idea to call the police…’
When they arrived at a station, the subway doors opened.
“Huh, there’s empty seats?”
“That’s not very common. Maybe we’re lucky this time.”
The new passengers were delighted to see the empty seats, but then they saw the practitioners.
“….”
The passengers stood around quietly. They would not dare to sit down looking at the hard faces of the instructors and practitioners.
‘Why does it feel so bad to take a seat?’
‘I would rather sit down. Then I can be comfortable.’
More passengers were forced to be worried. However, the practitioners could not afford to care.
They needed to entertain Lee Hyun somehow!
They did wonder about the people standing for a bit, but they didn’t care so that was overlooked.
‘It must be some kind of fad to stand around in subways huh?’
‘Come to think of it, it’s good for their health.’
Nobody sat down in the subway until the group had reached their destination.
“Lee Hyun, over here!”
“This way!”
In front of the main entrance of the amusement park.
Hayan, Oh Dongman, Shin Hye Min, Lynn, and Choi Ji Hoon were waiting together.
“Hayan, what are you doing here?”
Lee Hyun asked weirdly. He noticed that there was something strange that he wasn’t informed of.
Other than the abnormal behavior of the practitioners, Oh Dongman, and Jae Lynn, he did not expect to see Choi Ji Hoon.
Hayan opened her mouth and smiled.
“Oppa, It’s your birthday today!”
“Birthday?”
Lee Hyun began to calculate the date. It was indeed his birthday. Since he never celebrated his birthday, he had forgotten.
“Isn’t that why we’re here for your birthday?”
“Oppa has never gone to an amusement park before so…”
“I mean, amusement parks are exclusive to the wealthy…”
Jae Lynn, Oh Dongman, and Shin Hye Min were puzzled at Lee Hyun’s words.
‘When did amusement parks become reserved for the upper class?’
The instructors and the practitioners took it quite literally.
“In fact, you don’t go to an amusement park unless you make a modest amount of money. It’s a big decision about whether or not to go.”
“A lone martial artist in an amusement park…”
“Isn’t it more than 5000 won a ride?”
The instructors spend a considerable amount of their money. For room and board in the dojo, they don’t make much money to spend. Therefore it was difficult for them to spend more than 10,000 to 20,000 won for something.
Lee Hyun sat down, since whenever he spent money on something, even going on rides, his heart broke a little.
“Keuheum! I prefer just relaxing at home.”
Hayan grabbed Lee Hyun’s arm and led him inside.
“I already have a free pass. This way you can play games and go on rides for free.”
Hayan already knew what to do with Lee Hyun. Since he disliked wasting time and money, with this he would not have an excuse not to go. The others followed after Lee Hyun in an instant.
Shin Hye Min asked them.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ลี ฮุน มาเยือนวันนี้ซ้อมก่อนเพื่อฝึก
แต่ไม่รู้ว่าพี่ชายของเขากำลังวางแผนจะพาเขาไปที่ไหนสักแห่ง
" ไปกันเถอะ ! "
ฝึกครูฝึก ! นอกจากนี้ เขาได้เข้าร่วมเป็นจำนวนมาก ประกอบกับ 70 แข็งหน้า , ตา , และเอ่อล้นกล้า
" พี่จะไปไหน ? "
ลีฮยอนถามด้วยเสียงเบาๆ
ROI ลีตอบว่าน่ากลัว
ในเสียง" ไปสวนสนุก . . . "
" แล้วเราจะทำยังไง ? คุณจะสู้มั้ย "
" เรากำลังจะไปขี่ และเล่นเกมส์ แม้เราได้พักผ่อนวัน บางครั้ง คุณไม่คิดอย่างนั้นเหรอ ไปพร้อมกับมัน . . . "
" ค่ะ "
ลีฮยอนส่ายหัว
แม้ว่าพวกเขาจะไปสวนสนุก , การแสดงออกทางสีหน้าของผู้คนจะไม่เหมาะกับมัน บรรยากาศที่หนักขึ้นเช่นที่พวกเขาผ่านไป
' ล้มเหลว '
'happy วันเกิด , วันเกิดค่ะ
มันหนักเกินไปของความรับผิดชอบเพื่อสงบสติอารมณ์ พวกเขาอย่างระมัดระวัง ในชุดสูทดำ ความรู้สึกคลับคล้ายคลับคลาอึดอัดและกระอักกระอ่วน
กลุ่มกับรถไฟใต้ดิน โดโจเป็นเจ้าของยานพาหนะสำหรับการขนส่ง แต่พวกเขากำลังตัดสินใจที่จะใช้รถไฟใต้ดิน
'people จะไปสวนสนุกใช้ระบบขนส่งสาธารณะ . . .
ไม่มีครูหรือผู้สอนได้กับสวนสนุก ตั้งแต่พวกเขายังเป็นเด็ก ที่ปรึกษาทางอินเทอร์เน็ตจะมีมากของการจราจรและการขนส่งอื่น ๆ จะแนะนำ กับในใจ , พวกเขาตัดสินใจที่จะขึ้นรถไฟใต้ดิน
" เฮ้ วันนี้เราไปบ้านเพื่อเล่นเกมบ้าง ? "
" เมื่อคืนฉันไปเต้นในคลับด้วยคน . . . และที่ผมจับมือกับเขา"
มีห้วงความเงียบในรถไฟใต้ดินเป็นรถที่เต็มไปด้วยผู้ชายในชุดสูทสีดำไหล่กว้างแข็งแรง
" . . . . . . . "
นักเรียนมาก่อน และทุกคนก็หยุดคุย เมื่อมีผู้โดยสารจำนวนมากบนรถไฟใต้ดิน มันต้องมีการต่อสู้รุนแรงกว่าที่นั่ง การต่อสู้เพื่อที่นั่งที่สะดวกสบายมากขึ้น
แต่บางคนยืนเงียบๆ ในสถานที่ทุกคนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
" keuheum รู้สึกสบายใจกว่าที่จะยืน . "
" เออ มันก็ต้องออกกำลังกาย . . . . . . . "
40 ถึง 50 คนยืนอยู่ในสถานที่ แม้แต่ผู้สูงอายุที่นั่งใกล้กำลังเป็นห่วง
" ห๊ะ ? ทำไมพวกเขาอยู่ ? "
" ใช่ "
ร้อยเอ็ด ลี และ มาซังบอมไม่ได้นั่งในใด ๆของที่นั่ง การคุ้นเคยกับความสะดวกสบายทำให้ร่างกายอ่อนแอมากขึ้นมันเป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อทำงานร่างกายออกไปทั่ว ดังนั้น จึงเป็นเรื่องปกติสำหรับพวกเขาที่จะยืนในการขนส่งสาธารณะ อาจารย์ และผู้ปฏิบัติงาน ยืนเคียงข้างประชาชนธรรมดา
การอัพพวกมาเฟีย ? มองในสายตา . . . . . . . '
มันเหมือน กล้ามเนื้อจะฉีกผ่านชุด "
ฉันคิดว่าพวกเขากำลังจะทำอะไรบางอย่างที่ผิดกฎหมาย . '
" ตำรวจฉันคิดว่ามันจะเป็นความคิดที่ดีที่จะเรียกตำรวจ . . . . . . . '
เมื่อพวกเขามาถึงที่สถานี รถไฟใต้ดิน ประตูเปิด . . .
" ห๊ะ มีที่นั่งว่าง "
" ที่ไม่พบบ่อยมาก บางทีเราอาจจะโชคดีก็ได้นี่ "
ผู้โดยสารใหม่ ก็ยินดีที่จะเห็นที่นั่งว่างอยู่ แต่พวกเขาก็เห็น ปฏิบัติ . . . . . . . .
" "
ผู้โดยสารยืนเงียบๆพวกเขาจะไม่กล้านั่งมองใบหน้าที่ยากของอาจารย์และผู้ปฏิบัติงาน
'why มันรู้สึกไม่ดีที่จะนั่ง ? '
" ยอมนั่งลง งั้นผมจะสบาย '
เพิ่มเติมผู้โดยสารถูกบังคับให้ต้องกังวล อย่างไรก็ตาม แพทย์ไม่สามารถที่จะดูแล
ต้องการให้ ลี ฮุน อย่างใด
ยังสงสัยเรื่องคนที่ยืนนิดหน่อยแต่พวกเขาไม่ได้ดูแลเลยมองข้าม .
มันต้องมีบางชนิดของแฟชั่นที่จะยืนอยู่ในรถไฟใต้ดินหรอ ? '
มาคิดว่ามัน , มัน ดีสำหรับสุขภาพของพวกเขา . '
ไม่มีใครนั่งอยู่ในรถไฟใต้ดิน จนถึงกลุ่มได้ถึงจุดหมายปลายทาง
" ลีฮยอน ทางนี้ ! "
" ทางนี้ ! "
ในด้านหน้าของทางเข้าของสวนสนุก
hayan โอ้ดงมาน ชินฮเยมิน ลินน์และ ชอย จี ฮุน กำลังรอด้วยกัน
" hayan คุณมาทำอะไรที่นี่ ? "
ลีฮยอนถามแปลกๆ เขาสังเกตว่ามีอะไรแปลก ๆที่เขาไม่ได้รับทราบ
นอกจากพฤติกรรมที่ผิดปกติของครูอ้อดงมาน และ เจ ลินน์ เขาไม่ได้คาดหวังที่จะเห็นชเวจีฮุน . . . .
hayan เปิดปากของเธอและยิ้ม พี่
" วันนี้วันเกิดของคุณ ! " วันเกิด
" "
ลีฮยอนเริ่มคำนวณวันที่ มันก็แน่นอนวันเกิดของเขา เพราะเขาไม่เคยได้ฉลองวันเกิดของเขา เขาได้ลืม
" ไม่ได้ว่าทำไมเราอยู่ที่นี่สำหรับวันเกิดของเธอ ? "
" พี่ไม่เคยไปสวนสนุกก่อนแล้ว . . . . . . "
" ฉันหมายถึงสวนสนุกเฉพาะคนรวย . . . . . . . "
แจลินน์ โอ้ดงมาน และ ชินฮเยมินถูกสงสัยคำพูดของลีฮุน
' เมื่อไหร่ที่สวนสนุกจะสงวนไว้สำหรับชนชั้นสูง ? '
อาจารย์และผู้ปฏิบัติงานจึงค่อนข้างอักษร
" ในความเป็นจริงคุณไม่ได้ไปสวนสนุก เว้นแต่คุณจะให้ปริมาณเจียมเนื้อเจียมตัวของเงิน มันเป็นการตัดสินใจครั้งใหญ่เกี่ยวกับหรือไม่ที่จะไป "
" โลนศิลปินในสวนสนุก . . . . . . . "
" มันไม่เกิน 5000 วอนด้วยหรอ "
อาจารย์ใช้จ่ายจำนวนมากของเงิน สำหรับที่พักและอาหารใน Dojo , พวกเขาจะไม่ทำเงินมากที่จะใช้จ่าย ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาที่จะใช้จ่ายมากกว่า 10 , 000 วอนอะไร
ลีฮยอนนั่งลง เพราะเมื่อใดก็ตามที่เขาใช้จ่ายเงินในสิ่งที่แม้ขึ้นขี่ หัวใจเขาแตกนิดหน่อย
" keuheum ! ผมชอบแค่พักผ่อนที่บ้าน
"hayan คว้าแขนของลีฮุน และ พาเขาเข้าไปข้างใน
" ฉันได้เป็นอิสระ วิธีนี้คุณสามารถเล่นเกมและไปขี่ฟรี . "
hayan รู้แล้วจะทำอย่างไร กับ ลี ฮยุน เพราะเขาไม่ชอบเสียเวลาและเงิน นี่เขาจะไม่มีข้ออ้างที่จะไม่ไป คนอื่น ๆตามลีฮยอนทันที
ชินฮเยมินถาม
แต่ไม่รู้ว่าพี่ชายของเขากำลังวางแผนจะพาเขาไปที่ไหนสักแห่ง
" ไปกันเถอะ ! "
ฝึกครูฝึก ! นอกจากนี้ เขาได้เข้าร่วมเป็นจำนวนมาก ประกอบกับ 70 แข็งหน้า , ตา , และเอ่อล้นกล้า
" พี่จะไปไหน ? "
ลีฮยอนถามด้วยเสียงเบาๆ
ROI ลีตอบว่าน่ากลัว
ในเสียง" ไปสวนสนุก . . . "
" แล้วเราจะทำยังไง ? คุณจะสู้มั้ย "
" เรากำลังจะไปขี่ และเล่นเกมส์ แม้เราได้พักผ่อนวัน บางครั้ง คุณไม่คิดอย่างนั้นเหรอ ไปพร้อมกับมัน . . . "
" ค่ะ "
ลีฮยอนส่ายหัว
แม้ว่าพวกเขาจะไปสวนสนุก , การแสดงออกทางสีหน้าของผู้คนจะไม่เหมาะกับมัน บรรยากาศที่หนักขึ้นเช่นที่พวกเขาผ่านไป
' ล้มเหลว '
'happy วันเกิด , วันเกิดค่ะ
มันหนักเกินไปของความรับผิดชอบเพื่อสงบสติอารมณ์ พวกเขาอย่างระมัดระวัง ในชุดสูทดำ ความรู้สึกคลับคล้ายคลับคลาอึดอัดและกระอักกระอ่วน
กลุ่มกับรถไฟใต้ดิน โดโจเป็นเจ้าของยานพาหนะสำหรับการขนส่ง แต่พวกเขากำลังตัดสินใจที่จะใช้รถไฟใต้ดิน
'people จะไปสวนสนุกใช้ระบบขนส่งสาธารณะ . . .
ไม่มีครูหรือผู้สอนได้กับสวนสนุก ตั้งแต่พวกเขายังเป็นเด็ก ที่ปรึกษาทางอินเทอร์เน็ตจะมีมากของการจราจรและการขนส่งอื่น ๆ จะแนะนำ กับในใจ , พวกเขาตัดสินใจที่จะขึ้นรถไฟใต้ดิน
" เฮ้ วันนี้เราไปบ้านเพื่อเล่นเกมบ้าง ? "
" เมื่อคืนฉันไปเต้นในคลับด้วยคน . . . และที่ผมจับมือกับเขา"
มีห้วงความเงียบในรถไฟใต้ดินเป็นรถที่เต็มไปด้วยผู้ชายในชุดสูทสีดำไหล่กว้างแข็งแรง
" . . . . . . . "
นักเรียนมาก่อน และทุกคนก็หยุดคุย เมื่อมีผู้โดยสารจำนวนมากบนรถไฟใต้ดิน มันต้องมีการต่อสู้รุนแรงกว่าที่นั่ง การต่อสู้เพื่อที่นั่งที่สะดวกสบายมากขึ้น
แต่บางคนยืนเงียบๆ ในสถานที่ทุกคนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
" keuheum รู้สึกสบายใจกว่าที่จะยืน . "
" เออ มันก็ต้องออกกำลังกาย . . . . . . . "
40 ถึง 50 คนยืนอยู่ในสถานที่ แม้แต่ผู้สูงอายุที่นั่งใกล้กำลังเป็นห่วง
" ห๊ะ ? ทำไมพวกเขาอยู่ ? "
" ใช่ "
ร้อยเอ็ด ลี และ มาซังบอมไม่ได้นั่งในใด ๆของที่นั่ง การคุ้นเคยกับความสะดวกสบายทำให้ร่างกายอ่อนแอมากขึ้นมันเป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อทำงานร่างกายออกไปทั่ว ดังนั้น จึงเป็นเรื่องปกติสำหรับพวกเขาที่จะยืนในการขนส่งสาธารณะ อาจารย์ และผู้ปฏิบัติงาน ยืนเคียงข้างประชาชนธรรมดา
การอัพพวกมาเฟีย ? มองในสายตา . . . . . . . '
มันเหมือน กล้ามเนื้อจะฉีกผ่านชุด "
ฉันคิดว่าพวกเขากำลังจะทำอะไรบางอย่างที่ผิดกฎหมาย . '
" ตำรวจฉันคิดว่ามันจะเป็นความคิดที่ดีที่จะเรียกตำรวจ . . . . . . . '
เมื่อพวกเขามาถึงที่สถานี รถไฟใต้ดิน ประตูเปิด . . .
" ห๊ะ มีที่นั่งว่าง "
" ที่ไม่พบบ่อยมาก บางทีเราอาจจะโชคดีก็ได้นี่ "
ผู้โดยสารใหม่ ก็ยินดีที่จะเห็นที่นั่งว่างอยู่ แต่พวกเขาก็เห็น ปฏิบัติ . . . . . . . .
" "
ผู้โดยสารยืนเงียบๆพวกเขาจะไม่กล้านั่งมองใบหน้าที่ยากของอาจารย์และผู้ปฏิบัติงาน
'why มันรู้สึกไม่ดีที่จะนั่ง ? '
" ยอมนั่งลง งั้นผมจะสบาย '
เพิ่มเติมผู้โดยสารถูกบังคับให้ต้องกังวล อย่างไรก็ตาม แพทย์ไม่สามารถที่จะดูแล
ต้องการให้ ลี ฮุน อย่างใด
ยังสงสัยเรื่องคนที่ยืนนิดหน่อยแต่พวกเขาไม่ได้ดูแลเลยมองข้าม .
มันต้องมีบางชนิดของแฟชั่นที่จะยืนอยู่ในรถไฟใต้ดินหรอ ? '
มาคิดว่ามัน , มัน ดีสำหรับสุขภาพของพวกเขา . '
ไม่มีใครนั่งอยู่ในรถไฟใต้ดิน จนถึงกลุ่มได้ถึงจุดหมายปลายทาง
" ลีฮยอน ทางนี้ ! "
" ทางนี้ ! "
ในด้านหน้าของทางเข้าของสวนสนุก
hayan โอ้ดงมาน ชินฮเยมิน ลินน์และ ชอย จี ฮุน กำลังรอด้วยกัน
" hayan คุณมาทำอะไรที่นี่ ? "
ลีฮยอนถามแปลกๆ เขาสังเกตว่ามีอะไรแปลก ๆที่เขาไม่ได้รับทราบ
นอกจากพฤติกรรมที่ผิดปกติของครูอ้อดงมาน และ เจ ลินน์ เขาไม่ได้คาดหวังที่จะเห็นชเวจีฮุน . . . .
hayan เปิดปากของเธอและยิ้ม พี่
" วันนี้วันเกิดของคุณ ! " วันเกิด
" "
ลีฮยอนเริ่มคำนวณวันที่ มันก็แน่นอนวันเกิดของเขา เพราะเขาไม่เคยได้ฉลองวันเกิดของเขา เขาได้ลืม
" ไม่ได้ว่าทำไมเราอยู่ที่นี่สำหรับวันเกิดของเธอ ? "
" พี่ไม่เคยไปสวนสนุกก่อนแล้ว . . . . . . "
" ฉันหมายถึงสวนสนุกเฉพาะคนรวย . . . . . . . "
แจลินน์ โอ้ดงมาน และ ชินฮเยมินถูกสงสัยคำพูดของลีฮุน
' เมื่อไหร่ที่สวนสนุกจะสงวนไว้สำหรับชนชั้นสูง ? '
อาจารย์และผู้ปฏิบัติงานจึงค่อนข้างอักษร
" ในความเป็นจริงคุณไม่ได้ไปสวนสนุก เว้นแต่คุณจะให้ปริมาณเจียมเนื้อเจียมตัวของเงิน มันเป็นการตัดสินใจครั้งใหญ่เกี่ยวกับหรือไม่ที่จะไป "
" โลนศิลปินในสวนสนุก . . . . . . . "
" มันไม่เกิน 5000 วอนด้วยหรอ "
อาจารย์ใช้จ่ายจำนวนมากของเงิน สำหรับที่พักและอาหารใน Dojo , พวกเขาจะไม่ทำเงินมากที่จะใช้จ่าย ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาที่จะใช้จ่ายมากกว่า 10 , 000 วอนอะไร
ลีฮยอนนั่งลง เพราะเมื่อใดก็ตามที่เขาใช้จ่ายเงินในสิ่งที่แม้ขึ้นขี่ หัวใจเขาแตกนิดหน่อย
" keuheum ! ผมชอบแค่พักผ่อนที่บ้าน
"hayan คว้าแขนของลีฮุน และ พาเขาเข้าไปข้างใน
" ฉันได้เป็นอิสระ วิธีนี้คุณสามารถเล่นเกมและไปขี่ฟรี . "
hayan รู้แล้วจะทำอย่างไร กับ ลี ฮยุน เพราะเขาไม่ชอบเสียเวลาและเงิน นี่เขาจะไม่มีข้ออ้างที่จะไม่ไป คนอื่น ๆตามลีฮยอนทันที
ชินฮเยมินถาม
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- เรื่อง : การเรียกคืน/ถอนคืนสินค้า
- เกียร์
- Medicine u sick?
- นายสุชัย ณรงคนานุกูล กรรมการผู้จัดการ
- Measurement of features inaccessible by
- เป็นหมอ ว่างหรอ
- Visual design techniques like beveling a
- Position held
- มากินกับฉัน
- แบบรายวัน (ใช้งานได้ 90 ประเทศ)
- The best time in my life
- Are you angry at me ?I'm doing wrong?เมื
- dont be afraid you wont regret
- หลายๆคนต้องการการรักษาที่เร่งด่วน
- The measurement of sucrose losses across
- 制御盤電装部品
- While the original method of reading tar
- Please kindly check our Changan vehicle
- คุณทำอะไรอยู่คะ
- ยอดสะสม
- Hi sming have you heard from Chanjira. I
- Now i'm done believing you You don't kno
- เป็นห่วง หวาดกลัว วิตกกังวล จากการตรวจสอ
- The best time in my life.
