This exhibition presents works by t

This exhibition presents works by the renowned Japanese architect Tadao Ando, photographed and analyzed by Rudolf Klein, Professor of Architectural History. The display is based on Professor Klein's book of the same title (1996), of which the manuscript was a prize-winner in the Japan Foundation's competition (Tokyo, 1994).

Tadao Ando is considered as one of the great architects in Japan and throughout the world. His work is a remarkable synthesis of east and west. Born in 1941 in Osaka, Ando is self-educated. He has no formal qualifications from any school of architecture.

In his youth, Ando travelled to America, Europe and Africa. In 1969 he opened his architect's office in Osaka. He has designed many projects that have gained him international recognition, including Azuma House (1976) in Osaka, and has participated in international competitions such as the Kyoto Station Reconstruction Project (1990-1991). He also taught at the American universities of Yale, Columbia and Harvard, and at famous universities in Japan. As of 1979 his works have been exhibited in museums worldwide, including the Museum of Modern Art in New York and the Pompidou Centre in Paris. He has also received many international awards. In 1987 he was awarded the Mainichi Art Prize for his design of the Rokko Chapel; the Japan Art Grand Prix in 1994 for the Chikatsu Asuka Historical Museum; and the Pritzker Prize in 1995.

His works are influenced by traditional Japanese architecture and gardens, and by the works of illustrious Japanese architects of the 20th century - Kunio Maekawa (1905-86), Kenzo Tange (1913-2005), Kiyonori Kikutake (1928-1992), Fumihiko Maki (b. 1928) and others, as well as by the western tradition and the works of the great modern architects, among them Frank Lloyd Wright, Le Corbusier, Walter Gropius, and Ludwig Mies van der Rohe.

The works of the important Japanese architects of the 20th century combine Japanese concepts with western modernist concepts and culture, the western renaissance and mannerisms, contemporary western modernism and post-modernism. In the designs of such architects as Kisho Kurokawa (b. 1934), Arata Isozaki (b. 1931) and Tadao Ando, there are quotations and allusions to the architectural styles of Michelangelo Buonarroti 1475-1564); Claude Nicolas Ledoux (1736-1806), Etienne-Louis Boullee (1728-1799), the late 18th century French architects who used neo-platonic forms; as well as to western 20th century architecture.

The concept of the space, focal to Ando's work, is a basic premise, both in the western modernistic world view, and in the Japanese concept of space-time. The parallels between east and west are pronounced. The Japanese word for space, ku-kan, embodies both space and time. Ku means "space" or "emptiness", the void between heaven and earth. Kan (or ma) is the interval in space and/or time. The historian of architecture Siegfried Gideon has discussed how conspicuous this concept is in 20th century architects' works.

Ando is influenced by the gardens of the Orient - the promenades along ramps like the pathways in Chinese gardens, the complicated and fascinating pilgrims' routes through Buddhist temples such as the Hasedera Temple in Nara Province, as well as the traditional Japanese strolling gardens. In Ando's projects one can immediately identify a direct reference to gardens such as that of the Katsura Villa and, at the same time, similarities with modern projects such as Le Corbusier's Villa Savoye (1929-1931) and the Barcelona Pavilion (1928-1929) of Mies van der Rohe. Movement along the sacred way to the Christian cross is another example of the complex experience of motion in Ando's work, again linking East and West, Buddhism, Shinto, and Christianity.

The aspiration to simplicity and minimalism, the pure volumes and voids are characteristics of the works of the great modern architects as well as in Ando's work. These also derive from Zen Buddhism's principles of simplicity and the aesthetic of the void and nothingness, the "in-between" (ma). The Zen philosophy has influenced Japanese architecture in temples and gardens alike. Zen gardens, like the 15th century Ryoanji Temple Garden in Kyoto, are closed, internalized, defining the void. Such spaces are common both to eastern philosophy and western modernism, to traditional and contemporary Japanese architecture, and contemporary western architecture. Ando too uses simple geometric forms and straight lines. His compositions are balanced between symmetry and asymmetry, as in modern spaces.

Ando's spaces have much in common with the tea-house of the Tea-Master Sen no Rikyu (1522-1991). Both are modest, simple, closed and concentrated, quietly serene and pure. Both have the same spatial enclosures, subdued lighting, the same chiaroscuro in which this internal world is a microcosm in its own right. Ando's geometric volumes derive simultaneously from the traditional Japanese pure volumes and the platonic "architecture of the box" of contemporary western architecture. Ando selects his materials carefully, according to his intentions, usually preferring rough concrete, in the aesthetic spirit of the "Way of Tea", wabi (the aspiration to simplicity), together with quiet, almost monochromatic colour schemes. The texture of his materials is simple, unrefined, deliberately coarse. Ando distils his aesthetic world in his use of concrete.

The exhibition focuses on five of Tadao Ando's best-known projects:
Church of the Light (1988-1989) at Ibaraki, near Osaka; Chapel on Mount Rokko (1985-1986), near Kobe; Chikatsu Asuka Historical Museum (1991-1994), Osaka Prefecture; Garden of Fine Arts (1993-1994), Kyoto; and Fabrica Benetton Research Centre (1993-1996), Treviso, Italy.

There is, here, a connection with the past that is beyond time. It is a superb expression of Tadao Ando's artistry in its meeting of old and new, completing the circle of east and west, tradition and progress, past and future.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

งานแสดงนิทรรศการนี้ โดยชาวญี่ปุ่นชื่อสถาปนิกผีเสื้อหาง Tadao ถ่ายภาพ และวิเคราะห์ โดยรูดอล์ฟ Klein ศาสตราจารย์ประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรม การแสดงผลจะขึ้นอยู่กับศาสตราจารย์ Klein หนังสือชื่อเดียวกัน (1996), ซึ่งต้นฉบับเป็นผู้ชนะ รางวัลในการแข่งขันของมูลนิธิญี่ปุ่น (โตเกียว 1994)

ผีเสื้อหาง Tadao ถือเป็นหนึ่งในสถาปนิกมาก ในญี่ปุ่น และ ทั่วโลก งานของเขาเป็นการสังเคราะห์ที่โดดเด่นของตะวันออกและตะวันตก เกิดใน 1941 ในโอซาก้า ผีเสื้อหางได้ศึกษาด้วยตนเอง เขามีคุณสมบัติที่ไม่เป็นทางการจากโรงเรียนต่าง ๆ ของสถาปัตยกรรม

ในหนุ่ม ผีเสื้อหางเดินทางไปอเมริกา ยุโรป และแอฟริกา ใน 1969 เขาเปิดสำนักงานสถาปนิกของเขาในโอซาก้า เขาได้ออกแบบโครงการต่าง ๆ ที่ได้รับเขารับรู้ต่างประเทศ รวมทั้งเอซูม่าเฮาส์ (1976) ในโอซาก้า และมีส่วนร่วมในการแข่งขันนานาชาติเช่นโครงการฟื้นฟูสถานีเกียวโต (ปี 1990-1991) เขายังสอน ในมหาวิทยาลัยอเมริกันเยล โคลัมเบีย และฮาร์วาร์ด และมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงในญี่ปุ่น ณ ปีค.ศ. 1979 ผลงานของเขาได้ถูกจัดแสดงในพิพิธภัณฑ์ทั่วโลก รวมถึงพิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่ในนิวยอร์กและศูนย์งในปารีส นอกจากนี้เขายังได้รับรางวัลนานาชาติมากมาย ในปี 1987 เขาได้รับรางวัลรางวัลศิลปะ Mainichi เขาออกแบบโบสถ์กาแฟยูซีซี กรังปรีซ์แกรนด์ศิลปะญี่ปุ่นในปี 1994 สำหรับพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์อาสึกะ Chikatsu และ รางวัล Pritzker 1995

มีอิทธิพลต่องานของเขา โดยสถาปัตยกรรมญี่ปุ่นโบราณและสวน และงานของสถาปนิกญี่ปุ่นนาน ศตวรรษ - Kunio Maekawa (1905-86), Tange เค็นโซ (ค.ศ. 1913-2005) Kiyonori Kikutake (1928-1992), Fumihiko ร็อคเฟลเลอร์ (เกิด 1928) และคนอื่น ๆ เป็นประเพณีตะวันตกและงานของสถาปนิกทันสมัยมาก ในหมู่พวกเขา Frank Lloyd Wright, Le Corbusier โกรเปียส Walter กลุดวิกแห่ง Mies van der Rohe

งานของสถาปนิกญี่ปุ่นสำคัญของศตวรรษ 20 รวมแนวคิดญี่ปุ่น ด้วยแนวคิดบุกเบิกตะวันตก และวัฒนธรรม โรงแรมเวสเทิร์น และบุคลิก นวยุคนิยมตะวันตกร่วมสมัย และสมัยหลัง ในการออกแบบของสถาปนิกเช่น Kisho Kurokawa (b. 1934), Arata Isozaki (b. 1931) และผีเสื้อ หาง Tadao มีใบเสนอราคาและ allusions ลักษณะสถาปัตยกรรมของ Michelangelo นาร์ 1475-1564); โคลด Nicolas Ledoux (ค.ศ. 1736-ค.ศ. 1806), Louis Etienne Boullee (1728-1799), สถาปนิกฝรั่งเศสปลายพุทธศตวรรษที่ใช้รูปแบบนีโอ platonic เช่นกันเป็นการสถาปัตยกรรมตะวันตกศตวรรษ

มและพื้นฐาน เป็นแนวคิดของพื้นที่ โฟกัสการทำงานของผีเสื้อหาง ทั้งในโลกตะวันตกน็อต และแนวคิดของ space-time ญี่ปุ่น อ่านพระตะวันออกและตะวันตกมีการออกเสียง คำญี่ปุ่นพื้นที่ ku-กาญจน์ ผสานทั้งพื้นที่และเวลา กู่หมายถึง "พื้นที่" หรือ "ความว่างเปล่า" โมฆะระหว่างสวรรค์และโลก กาญ (หรือม้า) เป็นช่วงที่ในพื้นที่และ/หรือเวลา นักประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรม Siegfried กิกล่าวถึงเป้าว่าแนวคิดนี้อยู่ในงานสถาปนิกของศตวรรษที่ 20

ผีเสื้อหางได้รับอิทธิพลจากสวนโอเรียนท์ - พิการตามทางลาดเช่นทางเดินในสวนจีน เส้นทางซับซ้อน และน่าสนใจนักแสวงบุญของทางวัดเช่นวัด Hasedera ในจังหวัดนารา และดั้งเดิมญี่ปุ่น strolling สวน ในโครงการของผีเสื้อหาง หนึ่งทันทีสามารถระบุการอ้างอิงโดยตรงไปสวนเช่นที่วิ ลล่าคัตสึระ พร้อม กัน ความคล้ายคลึงกับโครงการที่ทันสมัยเช่น Le Corbusier Villa Savoye (1929-1931) และศาลาบาร์เซโลน่า (1928-1929) ของ Mies van der Rohe เคลื่อนไหวตามไปคริสเตียนกางเขนศักดิ์สิทธิ์เป็นอีกตัวอย่างหนึ่งของประสบการณ์ซับซ้อนของการเคลื่อนไหวในการทำงานของผีเสื้อหาง เชื่อมโยงตะวันออก และตะวันตก ศาสนาพุทธ ชินโต และศาสนาคริสต์อีก

ปณิธานความเรียบง่าย และเรียบง่าย ไดรฟ์ข้อมูลบริสุทธิ์ และ voids มีลักษณะของงานดีทันสมัยสถาปนิกเช่นในงานของผีเสื้อหาง เหล่านี้ยังมาจากหลักการของศาสนาพุทธนิกายเซนของความเรียบง่ายและความงามของโมฆะ nothingness "ระหว่าง" (ม้า) ปรัชญาเซนได้รับอิทธิพลสถาปัตยกรรมญี่ปุ่นในวัดและสวนเหมือนกัน สวนเซน เช่นสวนวัด Ryoanji ศตวรรษที่ 15 ในเกียวโต ถูกปิด internalized กำหนดโมฆะ ช่องว่างดังกล่าวทันสมัย และทั่วไป ทั้งปรัชญาตะวันออกและตะวันตกนี่ การแบบดั้งเดิม และร่วมสมัยญี่ปุ่นสถาปัตยกรรม สถาปัตยกรรมตะวันตก ผีเสื้อหางใช้ฟอร์มเรื่องเรขาคณิตและเส้นตรงเกินไป องค์พระจะมีความสมดุลระหว่างสมมาตร asymmetry ในช่องทันสมัยด้วย

ช่องว่างของผีเสื้อหางมีมาก in common with บ้านชาของเซนชาหลักไม่ Rikyu (1522-1991) ทั้งสองได้เจียมเนื้อเจียมตัว ง่าย ปิด และเข้ม ข้น สงบ และบริสุทธิ์ ทั้งสองมีเปลือกปริภูมิเดียว ทำไฟ chiaroscuro เดียวในโลกนี้ภายในเป็นพิภพในตนเอง ไดรฟ์ข้อมูลเรขาคณิตของผีเสื้อหางมาพร้อมวอลุ่มแท้ญี่ปุ่นแบบดั้งเดิมและ platonic "สถาปัตยกรรมของกล่อง" สถาปัตยกรรมร่วมสมัยตะวันตก ผีเสื้อหางเลือกวัสดุของเขาอย่างระมัดระวัง ตามความตั้งใจของเขา มักจะพลุกพล่านราคาคอนกรีตหยาบ ในวิญญาณความงาม "ทางของชา" wabi (ที่ความใฝ่ฝันความเรียบง่าย), พร้อมกับความเงียบ โครงร่างสียังเกือบ พื้นผิวของวัสดุของเขาเป็นเรื่อง ไดโอด จงใจหยาบ ผีเสื้อหาง distils โลกความงามเขาใช้ของคอนกรีต

นิทรรศการเน้นห้า Tadao ผีเสื้อหางรู้จักโครงการ:
โบสถ์แสง (1988-1989) ที่อิบารากิ ใกล้โอซาก้า โบสถ์บนกาแฟยูเมาท์ (1985-1986), ซีซีคอย อาสึกะ Chikatsu (1991-1994), พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ จังหวัดโอซาก้า สวนศิลปะ (1993-1994), เกียวโต และ Fabrica Benetton ศูนย์วิจัย (1993-1996), Treviso อิตาลี

มี ที่นี่ การเชื่อมต่อกับอดีตที่นอกเหนือจากเวลานั้น นิพจน์ที่มีความยอดเยี่ยมของศิลปะอย่าง Tadao ผีเสื้อหางในการประชุมของเก่า และ ใหม่ จบวงตะวันออก และตะวันตก ประเพณี และการ ดำเนินการ ในอดีตและอนาคตได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นิทรรศการนี้นำเสนอผลงานโดยสถาปนิกที่มีชื่อเสียงของญี่ปุ่นรถสูตรหนึ่ง , ถ่ายภาพและวิเคราะห์ข้อมูลโดย รูดอล์ฟ ไคลน์ ศาสตราจารย์แห่งประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรม การแสดงผลจะขึ้นอยู่กับศาสตราจารย์ Klein หนังสือชื่อเดียวกัน ( 1996 ) ซึ่งต้นฉบับเป็นผู้ชนะรางวัลในการแข่งขันที่ญี่ปุ่น ( โตเกียว , 1994 )

ทาดาโอะ อันโด ถือเป็นหนึ่งในสถาปนิกที่ดีในญี่ปุ่น และทั่วโลก งานของเขาคือการสังเคราะห์โดดเด่นของตะวันออกและตะวันตก เกิดในปี 1941 ในโอซาก้า อันโด ตนเองมีการศึกษา เขาไม่มีคุณสมบัติใด ๆอย่างเป็นทางการจากโรงเรียนสถาปัตยกรรม

ในเยาวชนของเขา อันโดเดินทางไปยังอเมริกา ยุโรป และแอฟริกา ในปี 1969 เขาเปิดสำนักงานสถาปนิกในโอซาก้าเขาได้ออกแบบหลายโครงการที่ได้รับการรับรองระหว่างประเทศเขารวมทั้งอาสึมะ บ้าน ( 1976 ) ในโอซาก้า และได้มีส่วนร่วมในการแข่งขันระดับนานาชาติ เช่น สถานีเกียวโต โครงการฟื้นฟู ( 2533-2534 ) นอกจากนี้เขายังสอนที่มหาวิทยาลัยอเมริกันของเยล โคลัมเบีย และ ฮาร์วาร์ด และมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงในประเทศญี่ปุ่นเมื่อปี 1979 ผลงานของเขาได้รับการจัดแสดงในพิพิธภัณฑ์ทั่วโลกรวมทั้งพิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่ในนิวยอร์กและศูนย์ปอมปิดูในปารีส เขายังได้รับรางวัลนานาชาติมากมาย ในปี 1987 เขาได้รับรางวัลรางวัลศิลปะเพื่อการออกแบบของเขาในโบสถ์รอคโค ; ศิลปะญี่ปุ่น Grand Prix ในปี 1994 สำหรับจิคัตสึกะ ประวัติศาสตร์ พิพิธภัณฑ์ และรางวัลสำคัญ

ใน 1995ผลงานของเขาได้รับอิทธิพลจากสถาปัตยกรรมแบบญี่ปุ่น และสวน และด้วยผลงานของสถาปนิกชาวญี่ปุ่นที่มีชื่อเสียงของศตวรรษที่ 20 - คุนิโอะ มะเ กะวะ ( 1905-86 ) , เคนโซ ทังเงะ ( 1913-2005 ) kiyonori kikutake ( 1928-1992 ) , ฟูมิ มากิ ( B . 1928 ) และคนอื่น ๆ , รวมทั้งจากประเพณีตะวันตกและงานที่ดี สถาปนิกทันสมัยในหมู่พวกเขา Frank Lloyd Wright , Le Corbusier ,วอลเตอร์ โกรเปียสและ Ludwig Mies van der โรห์

ผลงานของสถาปนิกชาวญี่ปุ่นที่สำคัญของศตวรรษที่ 20 รวมแนวคิดของญี่ปุ่น ด้วยแนวคิดสมัยใหม่ตะวันตกและวัฒนธรรมยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการตะวันตกตะวันตกร่วมสมัยและกิริยาท่าทางสมัยใหม่ และหลังสมัยใหม่ ในการออกแบบของสถาปนิก เช่น kisho คุโรคาวะ ( B . 1934 ) ราตะ โซซากิ ( พ. 2474 ) และ ทาดาโอะ อันโดะ ,มีใบเสนอราคาและอธิฐานกับรูปแบบสถาปัตยกรรมของมีเกลันเจโลบูโอนาร์โรตี 1475-1564 ) ; Claude นิโคลัสเลอดูร์ ( 1736-1806 ) - หลุยส์ boullee ( 1728-1799 ) , ปลายศตวรรษที่ 18 ฝรั่งเศสสถาปนิกที่ใช้รูปแบบนีโอเพลโต ; เช่นเดียวกับศตวรรษที่ 19 ตะวันตกสถาปัตยกรรม

แนวคิดของพื้นที่โฟกัสกับอันโด การทํางาน เป็นสถานที่ตั้งขั้นพื้นฐานทั้งในตะวันตกดูโลกสมัยใหม่ และในแนวคิดของญี่ปุ่นเรื่องมิติเวลาและอวกาศ คล้ายคลึงกันระหว่างตะวันออกและตะวันตกชัดเจน ญี่ปุ่นข่าวสำหรับพื้นที่กูคัน , คาดเดาทั้งพื้นที่และเวลา กูหมายถึง " พื้นที่ " หรือ " ความว่างเปล่า " ช่องว่างระหว่างสวรรค์และโลก คัน ( หรือมา ) มีช่วงในพื้นที่และ / หรือเวลานักประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรมซิกฟรีดกีเดียนได้กล่าวว่าแนวคิดนี้จะเด่นในศตวรรษที่ 20 ของสถาปนิก ทำงาน

อันโดเป็นอิทธิพลมาจากสวนของ Orient - promenades ตามทางลาดเหมือนทางเดินในจีนสวน ผู้แสวงบุญ ' ซับซ้อนและน่าสนใจเส้นทางผ่านวัด เช่น วัดนารา hasedera ในจังหวัดเป็นแบบญี่ปุ่น เดินเล่นในสวน ในโครงการอันโดหนึ่งทันทีสามารถระบุการอ้างอิงโดยตรงไปยังสวน เช่น ของวิลล่า คาซึระ และในเวลาเดียวกัน ก็คล้ายคลึงกับโครงการที่ทันสมัย เช่น เลอ กอร์บูซีเยเป็นวิลล่า savoye ( 1929-1931 ) และบาร์เซโลนาศาลา ( 1928-1929 ) ของ Mies แวนเดอร์โรห์ .เคลื่อนไหวตามวิธีที่ศักดิ์สิทธิ์ข้ามคริสเตียนอีกตัวอย่างที่ซับซ้อนของประสบการณ์ของการเคลื่อนไหวในอันโดทำงานอีกครั้งเชื่อมตะวันออกและตะวันตก พุทธศาสนาชินโต และศาสนาคริสต์

ปณิธานในความเรียบง่ายและศิลปะ , ปริมาณที่บริสุทธิ์และช่องว่าง เป็นลักษณะของงานของมหาสถาปนิกทันสมัยเช่นเดียวกับใน อันโด ทำงานเหล่านี้ได้มาจากศาสนาพุทธนิกายเซนหลักการของความเรียบง่ายและความสวยงามของความว่างเปล่าและความว่างเปล่า , " ระหว่าง " ( MA ) ปรัชญาเซน ได้รับอิทธิพลสถาปัตยกรรมญี่ปุ่นในวัดและสวนเหมือนกัน สวนเซน เหมือนศตวรรษที่ 15 เรียว นจิ วัดสวนใน เกียวโต , ปิด , internalized การเป็นโมฆะเช่นเป็นทั่วไปทั้งปรัชญาตะวันออกและตะวันตกสมัยใหม่ในแบบดั้งเดิมและร่วมสมัยสถาปัตยกรรมญี่ปุ่น และสถาปัตยกรรมตะวันตกร่วมสมัย อันโด ด้วยการใช้รูปแบบทางเรขาคณิตที่เรียบง่ายและเส้นตรง เรียงความของเขามีความสมดุลระหว่างความสมมาตรและไม่สมมาตร เช่น เป็นสมัยใหม่ .

อันโด เป็นมีมากเหมือนกันกับบ้านชาของชา อาจารย์เซ็น โนะ ริคิว ( 1522-1991 ) ทั้งสองเป็นเจียมเนื้อเจียมตัว , ง่าย , ปิดและเข้มข้น เงียบๆ สงบ และบริสุทธิ์ ทั้งสองคนมิติ enclosures อ่อนแสง รำพึงเดียวกันที่โลกภายในนี้เป็นพิภพเล็ก ๆในสิทธิของตนเองอันโด เรขาคณิตปริมาณมาพร้อมกันจากญี่ปุ่นดั้งเดิมบริสุทธิ์ปริมาณและสงบ " สถาปัตยกรรมของกล่อง " ของสถาปัตยกรรมตะวันตกร่วมสมัย แอนเลือกวัสดุของเขาอย่างระมัดระวังตามความตั้งใจของเขา มักจะพอใจคอนกรีตหยาบในจิตวิญญาณ ความงามของ " ชา " วาบิ ( ที่มีความเรียบง่าย ) ร่วมกันกับเงียบสีเกือบจะเป็นสีเดียว . พื้นผิวของวัสดุง่าย ๆ ไม่จงใจหยาบ อันโด distils โลกความงามของเขาเขาใช้คอนกรีต

นิทรรศการเน้นห้าของรถสูตรหนึ่งเข้าโครงการ :
โบสถ์แห่งแสงสว่าง ( 2530-2531 ) ที่ อิบารากิ ใกล้โอซาก้า ; โบสถ์บนภูเขารอคโค ( 2527-2528 ) ใกล้โกเบ ; จิคัตสึกะ พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ ( 1991-1994 )จังหวัดโทะชิงิ ; สวนวิจิตรศิลป์ ( 2536-2537 ) , เกียวโต และโรงงาน Benetton ศูนย์วิจัย ( 2536-2539 ) , เตรวิโซ , อิตาลี

มี มาเชื่อมโยงกับอดีตที่เกินเวลา มันคือการแสดงออกที่ยอดเยี่ยมของรถสูตรหนึ่งศิลปะในการประชุมของทั้งเก่าและใหม่ เสร็จวงกลมของตะวันออกและตะวันตก , ประเพณีและความคืบหน้าของอดีตและอนาคต