Once a professor told our class tha

Once a professor told our class that as a child, he
had to wash his socks every evening so that he’d
have clean ones to wear to school the next
morning. He further revealed that most of the
children in his neighborhood did likewise. The point
is that children in his neighborhood didn’t really
know they were poor. Everyone did the same sorts
of things to make ends meet. Today, however, the
“haves” and the “have nots” are much more
apparent. Children are far more aware of their
family’s economic situation than in the past.
To consider the impact of poverty on students’
achievement without considering its impact on
student behavior is putting the cart before the
horse. Most experienced teachers will tell anyone
who will listen that without some semblance of
order in the classroom there will be no learning! Yet
study after study focuses on poverty and
achievement, without much consideration of
inappropriate student behavior as a manifestation of
living in poverty.
As far back as the Coleman Report (1966) we have
known that that a child’s poverty level has an
adverse effect on academic achievement. However,
in a study conducted by Gallagher (1998), it was
2
reported that to simply focus on developing
standards and raising expectations is not sufficient:
“We need to face the unpleasant reality that
education by itself is a weak treatment.” In support
of this conclusion, a study conducted for the U.S.
Department of Education (1996) indicated several
important factors which adversely impact student
behavior. These factors include:
• Urban schools had larger enrollments, on
average, than suburban schools at both the
elementary and secondary levels;
• Student behavior problems were more common
in urban schools than in other schools,
particularly in absenteeism, classroom discipline,
weapons possession, and student pregnancy;
• Teacher absenteeism, an indicator of morale,
was more of a problem in urban schools than in
rural or suburban schools;
• Students in high poverty schools, regardless of
location, were less likely to feel safe in school
and spent less time on homework than those in
low poverty schools; and
• Young adults who had attended urban and urban
high-poverty schools had much higher poverty
and unemployment rates later in life than those
who had attended other schools.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่ออาจารย์บอกว่า เรียนที่เป็นเด็ก เขาต้องซักถุงเท้าของเขาทุกเย็นเพื่อให้เขามีคนทำความสะอาดสวมใส่ไปโรงเรียนต่อไปตอนเช้า เขาเปิดเผยเพิ่มเติมว่าทั้งนี้เด็กในพื้นที่ใกล้เคียงของเขาได้ในทำนองเดียวกัน จุดคือ ว่า เด็กในพื้นที่ใกล้เคียงของเขาไม่ได้จริง ๆรู้จักพวกเขาดี ทุกคนไม่ได้เรียงลำดับเดียวกันสิ่งที่จะทำให้สิ้นสุดที่ตรงกับ วันนี้ อย่างไรก็ตาม การ"haves" และ "มี nots " อยู่มากชัดเจน เด็กมีมากมายของพวกเขาครอบครัวของสถานการณ์ทางเศรษฐกิจมากกว่าในอดีตการพิจารณาผลกระทบของความยากจนในนักเรียนความสำเร็จโดยไม่ต้องพิจารณาผลกระทบในลักษณะการทำงานของนักเรียนคือการวางสินค้าในรถเข็นก่อนม้า ครูผู้มีประสบการณ์จะบอกใครที่จะฟังที่ไม่บาง semblance ของสั่งในห้องเรียนจะไม่เรียน ยังศึกษาหลังจากศึกษาเน้นความยากจน และความสำเร็จ โดยไม่ต้องพิจารณามากพฤติกรรมนักเรียนที่ไม่เหมาะสมเป็นการอยู่ในความยากจนAs far back as รายงานโคล์ (1966) เราได้เรียกว่าระดับความยากจนของเด็กมีการผลกระทบต่อผลสัมฤทธิ์ทางวิชาการ อย่างไรก็ตามในการศึกษาโดย Gallagher (1998),2รายงานว่า ความสำคัญในการพัฒนามาตรฐานและความคาดหวังที่เลี้ยงไม่เพียงพอ:"เราต้องเผชิญกับความจริงใจที่ศึกษา ด้วยตัวเองคือ การรักษาอ่อน" ในการสนับสนุนของใจ การศึกษาดำเนินการในสหรัฐอเมริกาภาคการศึกษา (1996) ระบุหลายปัจจัยสำคัญที่ส่งผลกระทบนักลักษณะการทำงาน ปัจจัยเหล่านี้รวมถึง:•เมืองโรงเรียนมีขนาดใหญ่ลงเฉลี่ย กว่าโรงเรียนชานเมืองที่ทั้งสองระดับประถมศึกษา และมัธยม•นักเรียนพฤติกรรมปัญหาได้ทั่วไปในโรงเรียนเขตเมืองมากกว่าโรงเรียนอื่น ๆโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการขาดเรียน วินัยห้องเรียนครอบครองอาวุธ และนักศึกษาตั้งครรภ์•ครูขาด ตัวบ่งชี้ของขวัญมีปัญหาในโรงเรียนเขตเมืองมากกว่าในเพิ่มเติมโรงเรียนชนบท หรือชานเมือง•นักเรียนโรงเรียนสูงความยากจน ไม่สถานที่ตั้ง มีโอกาสน้อยที่จะรู้สึกปลอดภัยในโรงเรียนและเวลาใช้จ่ายในบ้านในโรงเรียนยากจนต่ำ และ•ผู้ใหญ่ที่ได้เข้าร่วมเขตเมือง และเขตเมืองโรงเรียนสูงความยากจนได้ยากจนมากขึ้นและอัตราการว่างงานในภายหลังในชีวิตกว่าที่ได้เข้าร่วมโรงเรียนอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่ออาจารย์บอกว่าชั้นเรียนของเราเป็นเด็กเขาต้องล้างถุงเท้าของเขาทุกวันเพื่อที่ว่าเขาจะมีคนทำความสะอาดที่จะสวมใส่ไปโรงเรียนต่อไปในตอนเช้า เขายังเผยให้เห็นว่าส่วนใหญ่ของเด็ก ๆ ในละแวกบ้านของเขาได้เช่นเดียวกัน ประเด็นก็คือว่าเด็ก ๆ ในละแวกบ้านของเขาไม่ได้จริงๆรู้ว่าพวกเขายากจน ทุกคนไม่เหมือนกันทุกประเภทของสิ่งที่จะให้จบตรง อย่างไรก็ตามในวันนี้ที่"ประการที่จำเป็น" และ "มี nots" มีมากขึ้นเห็นได้ชัด เด็กที่อยู่ห่างไกลมากขึ้นของพวกเขาตระหนักถึงสถานการณ์ทางเศรษฐกิจของครอบครัวกว่าในอดีต. พิจารณาผลกระทบของความยากจนในนักเรียนผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนโดยไม่คำนึงถึงผลกระทบต่อพฤติกรรมของนักเรียนมีการวางรถเข็นก่อนม้า ครูที่มีประสบการณ์ส่วนใหญ่จะบอกทุกคนที่จะฟังว่าไม่มีรูปร่างหน้าตาของบางคำสั่งในชั้นเรียนจะมีการเรียนรู้ที่ไม่มี! แต่การศึกษาหลังจากการศึกษามุ่งเน้นไปที่ความยากจนและความสำเร็จโดยไม่ต้องพิจารณามากพฤติกรรมของนักเรียนที่ไม่เหมาะสมเป็นประกาศของที่อาศัยอยู่ในความยากจน. ไกลกลับเป็นรายงานโคลแมน (1966) เราได้รู้จักกันที่ระดับความยากจนของเด็กที่มีผลกระทบต่อทางวิชาการความสำเร็จ อย่างไรก็ตามในการศึกษาที่จัดทำโดยกัลลาเกอร์ (ที่ 1998) มันเป็น 2 รายงานว่าเพียงแค่มุ่งเน้นการพัฒนามาตรฐานและเพิ่มความคาดหวังที่ไม่เพียงพอ: "เราจำเป็นต้องเผชิญกับความจริงที่ไม่พึงประสงค์ที่การศึกษาด้วยตัวเองคือการรักษาที่อ่อนแอ." ในการสนับสนุน ของข้อสรุปนี้จากการศึกษาสำหรับสหรัฐอเมริกากรมสามัญศึกษา (1996) ชี้ให้เห็นหลายปัจจัยสำคัญที่ส่งผลกระทบในทางลบของนักเรียนพฤติกรรม ปัจจัยเหล่านี้รวมถึง: •โรงเรียนเมืองที่มีการลงทะเบียนที่มีขนาดใหญ่บนเฉลี่ยกว่าโรงเรียนชานเมืองทั้งในระดับประถมศึกษาและมัธยมศึกษา•พฤติกรรมนักศึกษาปัญหาเป็นเรื่องปกติมากขึ้นในโรงเรียนในเมืองกว่าในโรงเรียนอื่นๆโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการขาดวินัยในห้องเรียนครอบครองอาวุธและการตั้งครรภ์นักศึกษา•ขาดครูตัวบ่งชี้ของกำลังใจในการทำงานที่มากขึ้นของปัญหาในโรงเรียนในเมืองกว่าในโรงเรียนในชนบทหรือชานเมือง; •นักเรียนในโรงเรียนยากจนสูงโดยไม่คำนึงถึงสถานที่มีโอกาสน้อยที่จะรู้สึกปลอดภัยในโรงเรียนและใช้เวลาน้อยลงเวลาในบ้านมากกว่าผู้ที่อยู่ในโรงเรียนยากจนต่ำ; และผู้ใหญ่•หนุ่มที่ได้เข้าร่วมในเมืองและในเมืองโรงเรียนมัธยมยากจนมีความยากจนมากขึ้นและอัตราการว่างงานต่อไปในชีวิตมากกว่าผู้ที่ได้เข้าเรียนในโรงเรียนอื่นๆ