IntroductionOn July 13, 1995, Daiwa

Introduction
On July 13, 1995, Daiwa Bank’s Toshihide Iguchi confessed, in a 30-page letter tothe president of his bank in Japan, that he had lost around $1.1 billion while dealingin US Treasury bonds.The executive vice president of Daiwa’s New York branch had traded away the bank’smoney over 11 years – an extraordinarily long period for such a fraud to run – whileusing his position as head of the branch’s securities custody department to cover upthe loss by selling off securities owned by Daiwa and its customers.The trading loss was one of the largest of its kind in history. But it was the cover-upsby Iguchi over a period of years, and then by senior managers at Daiwa betweenJuly 13 and September 18 1995, when the bank eventually reported the loss to theUS Federal Reserve Board, that did the real damage. These led to criminalindictments against the bank and its officers and, eventually, to one of Japan’slargest commercial banks being kicked out of the US markets.Unlike Barings Bank, which was swallowed up by similar failures in risk managementearlier in the same year, Daiwa’s $200 billion of assets and $8 billion of reservesmeant it was big enough to survive the hit. But punishment by US regulators andpublic humiliation dealt a massive blow to Daiwa’s reputation. The scandal set intrain a long-term change in strategy as Daiwa reigned in its international ambitionsand concentrated on its core businesses in Japan and Southeast Asia.There were also long-term personal repercussions for Daiwa’s senior managers. Fiveyears after the debacle broke, on 20 September 2000, in a decision that wasimmediately challenged, a Japanese court in Osaka told 11 current and former boardmembers and top executives from Daiwa to pay the bank $775 million in damages.The record-breaking award, which followed legal action by shareholders, was toatone for the management failure of oversight, attempted cover-ups, and the breakdown of risk management in the New York branch that led up to the debacle.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำOn July 13, 1995, Daiwa Bank’s Toshihide Iguchi confessed, in a 30-page letter tothe president of his bank in Japan, that he had lost around $1.1 billion while dealingin US Treasury bonds.The executive vice president of Daiwa’s New York branch had traded away the bank’smoney over 11 years – an extraordinarily long period for such a fraud to run – whileusing his position as head of the branch’s securities custody department to cover upthe loss by selling off securities owned by Daiwa and its customers.The trading loss was one of the largest of its kind in history. But it was the cover-upsby Iguchi over a period of years, and then by senior managers at Daiwa betweenJuly 13 and September 18 1995, when the bank eventually reported the loss to theUS Federal Reserve Board, that did the real damage. These led to criminalindictments against the bank and its officers and, eventually, to one of Japan’slargest commercial banks being kicked out of the US markets.Unlike Barings Bank, which was swallowed up by similar failures in risk managementearlier in the same year, Daiwa’s $200 billion of assets and $8 billion of reservesmeant it was big enough to survive the hit. But punishment by US regulators andpublic humiliation dealt a massive blow to Daiwa’s reputation. The scandal set intrain a long-term change in strategy as Daiwa reigned in its international ambitionsand concentrated on its core businesses in Japan and Southeast Asia.There were also long-term personal repercussions for Daiwa’s senior managers. Fiveyears after the debacle broke, on 20 September 2000, in a decision that wasimmediately challenged, a Japanese court in Osaka told 11 current and former boardmembers and top executives from Daiwa to pay the bank $775 million in damages.The record-breaking award, which followed legal action by shareholders, was toatone for the management failure of oversight, attempted cover-ups, and the breakdown of risk management in the New York branch that led up to the debacle.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เบื้องต้น
วันที่ 13 กรกฎาคม 1995 Daiwa ธนาคารโทชิฮิเดะ Iguchi สารภาพในจดหมาย 30 หน้า tothe ประธานของธนาคารของเขาในประเทศญี่ปุ่นที่เขาได้สูญเสียรอบ 1100000000 $ ในขณะที่ dealingin คลังสหรัฐ bonds.The รองประธานบริหารของ Daiwa สาขานิวยอร์กมี ซื้อขายออกไป bank'smoney กว่า 11 ปี - ระยะเวลานานเป็นพิเศษเช่นการทุจริตรัน - whileusing ตำแหน่งของเขาในฐานะหัวหน้าสาขาการดูแลหลักทรัพย์ของแผนกเพื่อให้ครอบคลุม upthe การสูญเสียโดยการขายออกหลักทรัพย์ที่เป็นเจ้าของโดย Daiwa และการสูญเสียซื้อขาย customers.The ของ เป็นหนึ่งในที่ใหญ่ที่สุดของชนิดในประวัติศาสตร์ แต่มันก็เป็นปก upsby Iguchi ในช่วงปีที่ผ่านมาแล้วโดยผู้บริหารระดับสูงของ Daiwa betweenJuly ที่ 13 และ 18 กันยายน 1995 เมื่อธนาคารในที่สุดรายงานการสูญเสียที่จะThéusคณะกรรมการกลางที่ได้ความเสียหายที่แท้จริง เหล่านี้นำไปสู่การ criminalindictments กับธนาคารและเจ้าหน้าที่และในที่สุดที่หนึ่งของธนาคารพาณิชย์ Japan'slargest ถูกเตะออกจากสหรัฐ markets.Unlike Barings ธนาคารซึ่งถูกกลืนหายไปกับความล้มเหลวที่คล้ายกันในความเสี่ยง managementearlier ในปีเดียวกัน Daiwa ของ $ 200,000,000,000 ของสินทรัพย์และ $ 8000000000 ของ reservesmeant มันก็ใหญ่พอที่จะอยู่รอดได้ตี แต่การลงโทษโดยการกำกับดูแลของสหรัฐมีองค์ความอัปยศอดสูจัดการระเบิดขนาดใหญ่เพื่อชื่อเสียงของ Daiwa เรื่องอื้อฉาวตั้ง Intrain การเปลี่ยนแปลงในระยะยาวในขณะที่กลยุทธ์ Daiwa ครอบครองในต่างประเทศของ ambitionsand จดจ่ออยู่กับธุรกิจหลักในประเทศญี่ปุ่นและตะวันออกเฉียงใต้ Asia.There นั้นยังมีผลกระทบส่วนบุคคลในระยะยาวสำหรับผู้บริหารระดับสูงของ Daiwa Fiveyears หลังจากน้ำท่วมยากจน, วันที่ 20 กันยายน 2000 ในการตัดสินใจที่ท้าทาย wasimmediately ศาลญี่ปุ่นในโอซาก้าบอก 11 boardmembers ในปัจจุบันและอดีตผู้บริหารระดับสูงจาก Daiwa ที่จะจ่ายเงินธนาคาร $ 775,000,000 ใน damages.The รางวัลทำลายสถิติซึ่ง ดำเนินการตามกฎหมายตามที่ผู้ถือหุ้นเป็น toatone สำหรับความล้มเหลวการบริหารจัดการของการกำกับดูแลพยายามอัพปกและรายละเอียดของการบริหารความเสี่ยงในสาขานิวยอร์กที่นำขึ้นไปน้ำท่วม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทนำ
เมื่อวันที่ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2538 Daiwa ธนาคารโตชิ อิกูชิ สารภาพ ใน 30 หน้าจดหมายถึงประธานของธนาคารในญี่ปุ่นว่า เขาได้สูญเสียประมาณ $ 1.1 พันล้าน ขณะที่พันธบัตรตั๋วเงินคลัง dealingin เรารองประธานบริหารของ Daiwa นิวยอร์กสาขามีซื้อขายไป bank'smoney กว่า 11 ปีสำหรับระยะเวลายาวเป็นพิเศษเช่นการฉ้อโกงวิ่ง– whileusing ตำแหน่งของเขาเป็นหัวหน้าภาควิชาดูแลหลักทรัพย์ของสาขา เพื่อให้ครอบคลุมการสูญเสียบนการขายโดยเจ้าของหลักทรัพย์ไดวาและลูกค้า ค้าขายขาดทุน เป็นหนึ่งใน ที่ใหญ่ที่สุดของชนิดในประวัติศาสตร์แต่มันเป็นปก upsby กูชิในช่วงปีที่ผ่านมาแล้ว โดยผู้จัดการอาวุโสที่ Daiwa betweenjuly 13 และ 18 กันยายน 1995 เมื่อธนาคารในที่สุดรายงานขาดทุนคณะกรรมการ Federal Reserve theus ที่ทำเกิดความเสียหายจริง ทำให้ criminalindictments กับธนาคารและเจ้าหน้าที่และ , ในที่สุด , หนึ่งของธนาคารพาณิชย์ japan'slargest ถูกเตะออกจากตลาด เราซึ่งแตกต่างจาก Barings ธนาคารที่ถูกกลืนโดยความล้มเหลวที่คล้ายกันในความเสี่ยง managementearlier ในปีเดียวกัน US $ 200 พันล้านของสินทรัพย์และ $ 8 พันล้าน reservesmeant มันใหญ่พอที่จะอยู่รอดได้ตี แต่การลงโทษโดยเราควบคุมและความอัปยศอดสูแจกพัดขนาดใหญ่ จะมีชื่อเสียงของเรื่องอื้อฉาวชุดนรถไฟในระยะยาวการเปลี่ยนแปลงในกลยุทธ์ที่ Daiwa ปกครองใน ambitionsand นานาชาติ เน้นหลักของธุรกิจในญี่ปุ่นและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ นอกจากนี้ยังมีผลกระทบส่วนบุคคลระยะยาวสำหรับ Daiwa อาวุโสและผู้จัดการ ห้าปีหลังจากท่วมจม ในวันที่ 20 กันยายน 2543 ในการตัดสินใจ wasimmediately ที่ท้าทาย ,ศาลญี่ปุ่นในโอซาก้าบอก 11 อดีตปัจจุบันและ boardmembers และผู้บริหารระดับสูงจาก Daiwa จ่ายธนาคาร $ 775 ล้านในความเสียหาย ทำลายสถิติรางวัลซึ่งตามตามกฎหมาย โดยผู้ถือหุ้น คือ toatone สำหรับความล้มเหลวในการจัดการดูแล พยายามปกปิด และรายละเอียดของความเสี่ยงในสาขาที่นิวยอร์ก ที่นำ ถึงท่วม .