While the two-stage alkaline extrac

While the two-stage alkaline extraction at pH 11 (AEP (v)) was
essentially equivalent to the sequential pH 4.8 and 11 extraction
(AEP (i)) in terms of overall extraction efficiency, it was preferable
due to the desirable distribution of protein between the emulsion
and skim fractions. EAEP (ii) had the highest oil and protein extraction
yields but with 20.3% of the total protein in the emulsion fraction.
Unfortunately, the use of carbohydrases did not improve the distribution
of oil and protein between the emulsion and skim fractions. AEP
(i) and EAEP (ii) resulted in the formation of stable emulsions due to
the adsorption of protein emulsifiers of high molecular weight along
with the mixed phospholipid–oleosin layer to the emulsions interface.
Although the alkaline (pH 11) extraction of the emulsions produced
with AEP (i) and EAEP (ii) as the third stage produced very
unstable emulsions that were easily demulsified by acidification and
enzyme treatments, it increased the dispersion of oil droplets into
the skim fraction to ~26%. Therefore, AEP (v) not only compensated
for the good distribution of protein between skim and emulsion fractions
but also resulted in a simpler and more cost effective process
design. While the stable emulsion produced during this process could
be destabilized using 2.5% Protex 6 L, the use of phospholipases would
be more desirable since they will not affect the recovery of the proteins
from the skim fraction using isoelectric precipitation. Therefore, more
studies should be performed to determine the distribution of phospholipids
between skim, emulsion, and solid residual fractions and to evaluate
the major phospholipid components and their role in stabilizing
the emulsion.
Based on the results of this study, an aqueous process consisting
of two-stage alkaline extraction followed by protease assisted demulsification
is a potentially viable process for the extraction and
recovery of oil and protein from oilseeds, such as mustard

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

While the two-stage alkaline extraction at pH 11 (AEP (v)) wasessentially equivalent to the sequential pH 4.8 and 11 extraction(AEP (i)) in terms of overall extraction efficiency, it was preferabledue to the desirable distribution of protein between the emulsionand skim fractions. EAEP (ii) had the highest oil and protein extractionyields but with 20.3% of the total protein in the emulsion fraction.Unfortunately, the use of carbohydrases did not improve the distributionof oil and protein between the emulsion and skim fractions. AEP(i) and EAEP (ii) resulted in the formation of stable emulsions due tothe adsorption of protein emulsifiers of high molecular weight alongwith the mixed phospholipid–oleosin layer to the emulsions interface.Although the alkaline (pH 11) extraction of the emulsions producedwith AEP (i) and EAEP (ii) as the third stage produced veryunstable emulsions that were easily demulsified by acidification andenzyme treatments, it increased the dispersion of oil droplets intothe skim fraction to ~26%. Therefore, AEP (v) not only compensatedfor the good distribution of protein between skim and emulsion fractionsbut also resulted in a simpler and more cost effective processdesign. While the stable emulsion produced during this process couldbe destabilized using 2.5% Protex 6 L, the use of phospholipases wouldbe more desirable since they will not affect the recovery of the proteinsจากเศษส่วนพร่องมันเนยที่ใช้ฝน isoelectric ดังนั้น เพิ่มเติมควรทำการศึกษาการตรวจสอบการกระจายของ phospholipidsพร่องมันเนย อิมัลชัน และเศษเหลือของแข็ง และ ให้ประเมินส่วนประกอบสำคัญเรียมและบทบาทของตนในการรักษาเสถียรภาพอิมัลชันขึ้นอยู่กับผลของการศึกษานี้ เป็นกระบวนการละลายประกอบด้วยสองขั้นตอนสกัดอัลคาไลน์ตาม ด้วยโปรติเอสช่วย demulsificationเป็นกระบวนการอาจทำการสกัด และการกู้คืนของน้ำมันและโปรตีนจาก oilseeds เช่นมัสตาร์ด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขณะที่ทั้งสองขั้นตอนการสกัดอัลคาไลน์ที่ pH 11 (พี (V)) เป็น
หลักเทียบเท่ากับค่า pH ลำดับ 4.8 และ 11 สกัด
(AEP (i)) ในแง่ของประสิทธิภาพการสกัดโดยรวมก็เป็นที่นิยม
เนื่องจากการกระจายที่พึงประสงค์ของโปรตีน ระหว่างอิมัลชัน
และหางเศษส่วน EAEP (ii) มีน้ำมันและการสกัดโปรตีนสูงสุด
อัตราผลตอบแทน แต่มี 20.3% ของโปรตีนทั้งหมดในส่วนอิมัลชัน.
แต่น่าเสียดายที่การใช้งานของ carbohydrases ไม่ได้ปรับปรุงการกระจาย
ของน้ำมันและโปรตีนระหว่างอิมัลชันและเศษส่วนพร่องมันเนย พี
(i) และ EAEP (ii) ส่งผลให้เกิดการก่อตัวของอิมัลชันที่มีเสถียรภาพเนื่องจากการ
ดูดซับของ emulsifiers โปรตีนของน้ำหนักโมเลกุลสูงพร้อม
กับชั้นเรียม-oleosin ผสมกับอินเตอร์เฟซอิมัลชัน.
แม้ว่าด่าง (pH 11) สกัด อิมัลชันที่ผลิต
ด้วยพี (i) และ EAEP (ii) เป็นขั้นตอนที่สามผลิตมาก
อิมัลชันเสถียรที่ถูก demulsified ได้อย่างง่ายดายโดยกรดและ
เอนไซม์บำบัดจะเพิ่มขึ้นการกระจายตัวของหยดน้ำมันลง
ส่วนหางไป ~ 26% ดังนั้นพี (V) ไม่ได้รับการชดเชยเพียง
สำหรับการจัดจำหน่ายที่ดีของโปรตีนระหว่างพร่องมันเนยและอิมัลชันเศษส่วน
แต่ยังส่งผลให้ค่าใช้จ่ายในกระบวนการที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นง่ายขึ้นและ
การออกแบบ ในขณะที่มีเสถียรภาพอิมัลชันที่ผลิตในระหว่างขั้นตอนนี้อาจ
จะคาดไม่ถึงใช้ 2.5% Protex 6 L การใช้งานของฟอสโฟจะ
เป็นที่น่าพอใจมากขึ้นเนื่องจากพวกเขาจะไม่ส่งผลกระทบต่อการฟื้นตัวของโปรตีน
จากส่วนหางโดยใช้การตกตะกอน Isoelectric ดังนั้นมากขึ้น
การศึกษาควรจะดำเนินการเพื่อตรวจสอบการกระจายตัวของฟอสโฟ
ระหว่างหางอิมัลชันและเศษส่วนที่เหลือที่มั่นคงและเพื่อประเมิน
ส่วนประกอบเรียมสำคัญและบทบาทของพวกเขาในการรักษาเสถียรภาพ
อิมัลชัน.
ขึ้นอยู่กับผลของการศึกษาครั้งนี้เป็นขั้นตอนที่น้ำประกอบด้วย
ของ สองขั้นตอนการสกัดอัลคาไลน์โปรติเอสตามด้วย demulsification ช่วย
เป็นกระบวนการทำงานที่อาจเกิดขึ้นสำหรับการสกัดและ
การฟื้นตัวของน้ำมันและโปรตีนจากเมล็ดพืชน้ำมันเช่นมัสตาร์ด