Imagined histories and the incorpor

Imagined histories and the incorporation of cultural difference within the production of events is now commonplace. The process of appropriating indigenous cultures to brand destinations is a significant feature in postcolonial settler societies. South Africa differs in that the aboriginal peoples are the majority, although South Africa’s global tourism and investment marketing strategies are still largely shaped with a predominantly white Western audience in mind. It will be interesting to see whether alternative visions of South Africa and South Africans can be sold successfully to the international market by the time of the2010 soccer World Cup, when South Africa will receive its largest and most
sustained level of international attention since the anti-apartheid struggles of the1980s.
Dean MacCannell argues that the global system and its dominant ideologies are the products of several centuries of development, particularly of ‘white culture’. He argues further that, within this white culture, ‘ethnicity’ is the only form that indigenous groups can assume in order to be part of the totality of white culture.15 This ‘ethnicity’ has also become a powerful marketing tool in the branding of destinations as exotic through ceremonies surrounding major sporting and other events, advertising and in the promotion of ethno-tourism, as the South African and Canadian cases of major event ceremonies have clearly demonstrated. Just how to interact with this historical reality while selling destinations during events and for investment is a dilemma that South Africa and any other society hosting a major global event faces (see van der Westhuizen, and Dimeo and Kay in this issue).

‘Ethnicity’ has become significant in event marketing and destination branding, with bid and organising committees increasingly seeking to harness previously excluded groups when promoting events. An indication of this trend took place in Sydney during the lead-up to the 2000 Olympics. Organisers of Sydney’s Olympic bid used Aborginal Australians in their campaign for the Games, sending Aborigines to perform at the bid presentation. The then Aboriginal and Torres Straight Islander Deputy Commissioner Sol Bellar argued that the performers were ‘tourist curios—like koalas and kangaroos’.16Sydney’s Olympic bid documents emphasised that Aboriginal peoples and multicultural communities fully supported the bid and would be included through an Olympic cultural programme.17 The Aboriginal human rights campaigner and former government bureaucrat Charles Perkins was appointed to the Sydney bid committee and he and Aboriginal tennis great Evonne Goolagong-Cawley were used in Sydney’s formal presentation to the International Olympic Committee in 1993. Through the incorporation of many leading Aborginal personalities the bid committee sought to pre-empt any protests. At the time of the 2000 Games many groups—ethnic communities in particular—were not given the chance to contribute effectively to the decision making for cultural programming. As Darren Godwell points out, no Aboriginal Australian was included as one of the directors for the bid or on the subsequent Sydney Organising Committee for the Olympic Games (SOCOG). Rather, SOCOG created the National Indigenous Advisory Committee (NIAC) and developed a list of Aboriginal ‘elders’ to liaise with indigenous communities. SOCOG also created a Multicultural Commission but, as with NIAC, its role was merely advisory and poorly adjusted to the changeable agendas of decision makers.18

Once they reach local communities, sporting events are about much more than merely boosting tourism, local investment and employment, however. They can provide opportunities to challenge dominant social structures. For example, from the moment the Games were awarded to Sydney, local resident groups and indigenous people more broadly responded.19 Protests and meetings took place in the lead-up to the Games; yet these voices were quickly silenced within Australian public debate. Indeed, many academics and universities decided to pursue a largely uncritical stance, choosing rather to exploit the presence of the Games as an opportunity for developing event management skills and to promote the Games and Australia. The University of New South Wales, for example, purchased a corporate box at Stadium Australia, the main Olympic venue, in order to entertain officials from leading international universities.20

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประวัติเรื่องสมมติและประสานความแตกต่างทางวัฒนธรรมในการผลิตของเหตุการณ์จะดาด ๆ ธรรมดาตอนนี้ กระบวนการของการยึดครองพื้นเมืองวัฒนธรรมสถานที่ท่องเที่ยวในแบรนด์เป็นคุณลักษณะสำคัญในสังคม settler วาท แอฟริกาใต้แตกต่างที่คนสงวนเป็นส่วนใหญ่ แม้ว่าแอฟริกาใต้ซึ่งนักท่องเที่ยวทั่วโลกและกลยุทธ์การตลาดการลงทุนส่วนใหญ่ยังคงเป็นรูปตัว ด้วยผู้ชมตะวันตกขาวส่วนใหญ่ในจิตใจ มันจะน่าสนใจเห็นว่า วิสัยทัศน์ทางเลือกของแอฟริกาใต้และแอฟริกาใต้สามารถขายสำเร็จการตลาดต่างประเทศ โดยเวลา the2010 ฟุตบอลเวิลด์คัพ เมื่อแอฟริกาใต้จะได้รับของที่ใหญ่ที่สุดและมากที่สุดระดับ sustained สนใจนานาชาติตั้งแต่ต่อสู้ต่อต้านการถือผิวของ the1980sDean MacCannell จนระบบสากลและเพื่อเผยแพร่อุดมการณ์หลักการความผลิตภัณฑ์หลายศตวรรษของการพัฒนา โดยเฉพาะอย่างยิ่งของ' สีขาว' เขาจนเพิ่มเติม ภายในวัฒนธรรมนี้สีขาว 'เชื้อชาติ' ว่าแบบฟอร์มเฉพาะที่กลุ่มสามารถสมมติเพื่อเป็นส่วนหนึ่งของผลของ culture.15 สีขาวนี้ 'เชื้อชาติ' ได้กลายเป็น เครื่องมือทางการตลาดมีประสิทธิภาพ ในการใช้ตราสินค้าของจุดหมายปลายทางเป็นแปลกใหม่ผ่านพิธีรอบกายสำคัญและกิจกรรมอื่น ๆ โฆษณา และโปรโมชั่น ethno-ท่องเที่ยว เป็นแอฟริกาใต้ และกรณีแคนาดาของพิธีใหญ่มีสาธิตอย่างชัดเจน เพียง วิธีการโต้ตอบกับความเป็นจริงทางประวัติศาสตร์นี้ขณะขายสถานที่ท่องเที่ยวใน ระหว่างเหตุการณ์ และ การลงทุนเป็นลำบากใจที่แอฟริกาใต้ และสังคมอื่น ๆ ที่โฮสต์หน้ามีเหตุการณ์สำคัญระดับโลก (ดูที่ van der Westhuizen และ Dimeo และเคย์ในปัญหานี้)‘Ethnicity’ has become significant in event marketing and destination branding, with bid and organising committees increasingly seeking to harness previously excluded groups when promoting events. An indication of this trend took place in Sydney during the lead-up to the 2000 Olympics. Organisers of Sydney’s Olympic bid used Aborginal Australians in their campaign for the Games, sending Aborigines to perform at the bid presentation. The then Aboriginal and Torres Straight Islander Deputy Commissioner Sol Bellar argued that the performers were ‘tourist curios—like koalas and kangaroos’.16Sydney’s Olympic bid documents emphasised that Aboriginal peoples and multicultural communities fully supported the bid and would be included through an Olympic cultural programme.17 The Aboriginal human rights campaigner and former government bureaucrat Charles Perkins was appointed to the Sydney bid committee and he and Aboriginal tennis great Evonne Goolagong-Cawley were used in Sydney’s formal presentation to the International Olympic Committee in 1993. Through the incorporation of many leading Aborginal personalities the bid committee sought to pre-empt any protests. At the time of the 2000 Games many groups—ethnic communities in particular—were not given the chance to contribute effectively to the decision making for cultural programming. As Darren Godwell points out, no Aboriginal Australian was included as one of the directors for the bid or on the subsequent Sydney Organising Committee for the Olympic Games (SOCOG). Rather, SOCOG created the National Indigenous Advisory Committee (NIAC) and developed a list of Aboriginal ‘elders’ to liaise with indigenous communities. SOCOG also created a Multicultural Commission but, as with NIAC, its role was merely advisory and poorly adjusted to the changeable agendas of decision makers.18เมื่อพวกเขามาถึงชุมชนท้องถิ่น กีฬากำลังมากกว่าเพียงส่งเสริมการท่องเที่ยว ท้องถิ่นลงทุน และการจ้าง งาน อย่างไรก็ตาม พวกเขาสามารถให้โอกาสในการท้าทายโครงสร้างทางสังคมที่โดดเด่น ตัวอย่าง จากช่วงเวลาที่ เกมได้รับรางวัลซิดนีย์ กลุ่มประจำท้องถิ่น และคนพื้นเมืองเพิ่มเติมอย่างกว้างขวาง responded.19 ประท้วงและการประชุมเกิดขึ้นหมดเกม แต่ เสียงเหล่านี้ได้อย่างรวดเร็ว silenced ภายในออสเตรเลียอภิปรายสาธารณะ แน่นอน นักวิชาการและมหาวิทยาลัยจำนวนมากตัดสินใจไล่ท่าทางใหญ่ uncritical เลือกแทนที่จะ ไปอยู่ในเกมเป็นโอกาสสำหรับการพัฒนาทักษะการจัดการเหตุการณ์การกดขี่ขูดรีด และ เพื่อส่งเสริมเกมและออสเตรเลีย มหาวิทยาลัยนิวเซาธ์เวลส์ ซื้อกล่ององค์กรที่สนามกีฬาออสเตรเลีย โอลิมปิกสถานหลัก เช่น เพื่อให้ความบันเทิงเจ้าหน้าที่จากนำ universities.20 นานาชาติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คิดเกี่ยวกับการประสานความแตกต่างทางวัฒนธรรมในการผลิตเหตุการณ์ตอนนี้เป็นธรรมดา กระบวนการกับวัฒนธรรมพื้นเมืองไปยังแบรนด์เป็นคุณลักษณะที่สำคัญในสังคมดูวรรณคดี . แอฟริกาใต้ตรงที่ประชาชนซึ่งเป็นคนส่วนใหญ่แม้ว่าแอฟริกาใต้โลกการท่องเที่ยวและการตลาดกลยุทธ์การลงทุนส่วนใหญ่ยังคงอยู่รูปกับผู้ชมตะวันตกส่วนใหญ่สีขาว ในจิตใจ มันจะน่าสนใจเพื่อดูว่าทางเลือกวิสัยทัศน์ของแอฟริกาใต้ และชาวแอฟริกาใต้ สามารถขายได้ในตลาดต่างประเทศ โดยเวลา the2010 ฟุตบอลโลกที่แอฟริกาใต้จะได้รับมากที่สุด และมากที่สุด
ยั่งยืนระดับของความสนใจของต่างประเทศตั้งแต่ต่อต้านการแบ่งแยกการต่อสู้ของหลังจากปี
ดีน maccannell ระบุว่าระบบสากลและอุดมการณ์เด่นของผลิตภัณฑ์หลายศตวรรษของการพัฒนา โดยเฉพาะอย่างยิ่งของ ' วัฒนธรรม ' สีขาว เขาระบุอีกว่า ภายในวัฒนธรรมสีขาว' ชาติ ' เป็นเพียงรูปแบบพื้นเมืองกลุ่มสามารถสมมติเพื่อที่จะเป็นส่วนหนึ่งของความสมบูรณ์แบบของสีขาว culture.15 ชาติพันธุ์นี้ ' ' ยังได้กลายเป็นเครื่องมือทางการตลาดที่มีประสิทธิภาพในการสร้างตราสินค้าของปลายทางที่แปลกใหม่ ผ่านพิธีรอบสาขากีฬาและกิจกรรมอื่น ๆ โฆษณา และการส่งเสริมการท่องเที่ยว ethno ,เป็นกรณีของแอฟริกาใต้และแคนาดาพิธีสำคัญอย่างชัดเจนแสดงให้เห็นถึง เพียงแค่วิธีการโต้ตอบกับความเป็นจริงทางประวัติศาสตร์นี้ในขณะที่การขายสถานที่ในระหว่างเหตุการณ์และเพื่อการลงทุน เป็นภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกที่แอฟริกาใต้ และสังคมอื่น ๆโฮสต์เหตุการณ์สำคัญทั่วโลกหน้า ( ดู ฟาน เดอร์ westhuizen และ dimeo และ เค ในประเด็นนี้

)' ' ได้กลายเป็นชาติสําคัญในการตลาดและสร้างตราสินค้าปลายทาง ด้วยการเสนอราคาและคณะกรรมการจัดงานมากขึ้นมองหาเทียมการยกเว้นก่อนหน้านี้กลุ่มเมื่อมีการส่งเสริมกิจกรรม แสดงแนวโน้มนี้เกิดขึ้นในซิดนีย์ในนำขึ้นไป 2000 โอลิมปิก จัดของซิดนีย์ โอลิมปิก ประมูล ใช้ aborginal ชาวออสเตรเลียในแคมเปญของตนสำหรับเกมส์ส่งที่อยู่มาดั้งเดิมแสดงในการประมูลงาน แล้วชาวเกาะทอร์เรสดั้งเดิมและตรงรองผู้บัญชาการ โซล bellar แย้งว่านักแสดงเป็น curios เหมือนโคอาล่าจิงโจ้และ ' ท่องเที่ยว ' 16sydney เอกสารประมูลงานของโอลิมปิก เน้นว่า ประชาชนและชุมชนวัฒนธรรมดั้งเดิมรองรับการเสนอราคาและจะรวมผ่านโครงการวัฒนธรรมโอลิมปิก17 ดั้งเดิมสิทธิมนุษยชนรณรงค์และอดีตข้าราชการ รัฐบาล ชาร์ล เพอร์กิ้นส์ถูกแต่งตั้งไปซิดนีย์ประมูลคณะกรรมการและเขาและขบวนการเทนนิสดีวอน กูลากองคอลลี่ที่ใช้ในซิดนีย์อย่างเป็นทางการ เพื่อนำเสนอคณะกรรมการโอลิมปิกสากลในปี 1993 ผ่านการเป็นผู้นำ aborginal หลายบุคลิก คณะกรรมการประมูลขอก่อน empt ใดคัดค้านในช่วงเวลาของปี 2000 เกมชุมชนชาติพันธุ์หลายกลุ่มโดยเฉพาะไม่ได้รับโอกาสที่จะมีส่วนร่วมอย่างมีประสิทธิภาพเพื่อการตัดสินใจโปรแกรมวัฒนธรรม ดาร์เรน godwell คะแนนออก ไม่มีชาวออสเตรเลียถูกรวมเป็นหนึ่งในกรรมการสำหรับการเสนอราคาหรือต่อมาที่ซิดนีย์ คณะกรรมการจัดงานสำหรับการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก ( socog ) ค่อนข้างsocog สร้างพื้นเมืองแห่งชาติคณะกรรมการที่ปรึกษา ( niac ) และพัฒนารายการของชนพื้นเมือง ' ผู้ใหญ่ ' เพื่อติดต่อประสานงานกับชุมชน ท้องถิ่น socog ยังสร้างคณะกรรมการวัฒนธรรม แต่เป็นกับ niac บทบาทของมันเป็นเพียงที่ปรึกษา และงานปรับให้วาระการเปลี่ยนแปลงของผู้ตัดสินใจ 18

เมื่อพวกเขาถึงชุมชนท้องถิ่นกีฬาเหตุการณ์เกี่ยวกับมากกว่าเพียงแค่การส่งเสริมการท่องเที่ยวท้องถิ่น , การลงทุนและการจ้างงาน อย่างไรก็ตาม พวกเขาสามารถให้โอกาสที่จะท้าทายโครงสร้างทางสังคมที่โดดเด่น ตัวอย่างเช่น จากขณะนี้เกมส์ที่ได้รับรางวัลระดับโลก กลุ่มถิ่นที่อยู่ในท้องถิ่นและคนพื้นเมืองมากขึ้น และการประท้วง responded.19 การประชุมเกิดขึ้นในตะกั่วได้ถึงเกมแต่เสียงเหล่านี้ได้อย่างรวดเร็วเงียบภายในการอภิปรายสาธารณะในออสเตรเลีย จริงๆแล้ว นักวิชาการหลายมหาวิทยาลัย และตัดสินใจที่จะไล่ตามท่าทาง uncritical ส่วนใหญ่เลือกมากกว่าจะใช้ประโยชน์จากสถานะของเกมเป็นโอกาสสำหรับการพัฒนากิจกรรมการจัดการทักษะและส่งเสริมเกมกับออสเตรเลีย มหาวิทยาลัยเวลส์ใต้ใหม่ตัวอย่างเช่นซื้อกล่องของ บริษัท ที่สนามกีฬาโอลิมปิคออสเตรเลีย สถานที่หลัก เพื่อให้เจ้าหน้าที่จากสถาบันนานาชาติ 20

.