A visit to Blackheath‘Tell me, Holm

A visit to Blackheath
‘Tell me, Holmes,’ said Watson when they were alone again, ‘why is it important that Mr Oldacre wrote his will on the train?’
Holmes lit a cigarette. ‘Because it means he wrote it yesterday on his journey to see Mr McFarlane. I think it’s very strange that he worked on these important papers on the train. Perhaps they weren’t so important for him.’
‘What are you thinking, Holmes?’ asked Watson.
‘I’m not yet sure what has happened here, Watson,’ Holmes replied, ‘but give me time, give me time. Now I must leave you and go to Blackheath. I need, I think, to speak to Mr McFarlane’s mother and father.’
Holmes put on his coat. ‘While I am out, Watson, ask yourself this question. Is Mr McFarlane a stupid man? I think not. But does a clever man immediately kill someone who has just promised to leave him everything in his will?’ Holmes gave Watson a long look. ‘Goodbye, Watson. Until later.’
When Sherlock Holmes needed to think, he liked to walk, and this morning he decided to walk all the way from Baker Street to London Bridge. His long legs moved quickly as he crossed the city. A lot of people stopped to look at the tall detective as he made his way to the station, but Holmes didn’t see them. He was thinking about John McFarlane and Jonas Oldacre, and asking himself if McFarlane was a murderer. He really didn’t think so, but he knew that it would be difficult to convince Inspector Lestrade of Scotland Yard. To Lestrade, McFarlane was the murderer of Jonas Oldacre. He had a good motive and he spent the evening at the builder’s house.
Holmes arrived at London Bridge station and found that he had to wait twenty minutes for the next train to Blackheath. He bought the late morning newspaper and read: Norwood Murder. Man arrested. Holmes didn’t read the story, but looked at the end: Says Inspector Lestrade: ‘I think we have our man.’ Holmes bought a ticket and got on the train. Soon he was leaving London and travelling south to Blackheath.
It was a little before eleven thirty when he knocked on the door of the McFarlanes’ house. It was a large house with a long, green garden at the front, and Holmes was a little surprised when Mrs McFarlane herself answered the door.
‘Mrs McFarlane? Good morning. My name is Sherlock Holmes and I am trying to help your son in his time of trouble.’
‘Oh, Mr Holmes, please come in,’ the woman replied.
Holmes followed her into a small room at the back of the house, where a fire was burning brightly. They sat down.
‘John is not a murderer,’ she began immediately. ‘I know my son, Mr Holmes and…’
Holmes held up his hand.
‘Mrs McFarlane,’ he said. ‘I can see you’re very worried, but there are some questions that I must ask you.’
‘Anything,’ she replied. ‘Please ask me anything.’
‘What can you tell me about Mr Jonas Oldacre?’
At this question Mrs McFarlane was suddenly very excited.
‘He is – or was – a very bad man,’ she said. ‘A long time ago he and I were friends. He wanted to marry me, but I found out that he was a cruel man, a dangerous man. I told him that I didn’t want to see him again and six months later I married my husband, John’s father. He wasn’t rich like Oldacre, but he was a good man – he is a good man, Mr Holmes, and a good father to John. We’ve always been a happy family. And now this!’
‘What did Oldacre do when you sent him away?’ Holmes went on.
‘He was angry, very angry. He sent me this in the post.’
Mrs McFarlane got up and took a photograph from the desk in the corner of the room. It was a photograph of her as a young woman. There were black lines across her face, where many years before Oldacre once slashed the photograph with a knife, but Holmes could see that she was a very beautiful woman.
‘It arrived the day that I married my husband.’
Holmes took the photograph from her and looked at it thoughtfully.
‘A dangerous man,’ he said.
‘Oh yes,’ Mrs McFarlane agreed, ‘a very dangerous man.’
‘It is strange then,’ Holmes went on, ‘that in his will he left everything that he had to your son.’
‘We don’t want anything from that man, Mr Holmes. If he’s dead, then I’m happy, but I know that it wasn’t John who killed him.’
Holmes stood up. ‘Mrs McFarlane, thank you. Is Mr McFarlane not at home?’
Mrs McFarlane shook her head. ‘He’s taken the train to London to see if he can help John,’ she explained.
‘Then I won’t stay any longer,’ said Holmes. ‘Try not to worry too much, my good woman. If your son is really innocent, I’m sure we can convince the police. Inspector Lestrade is sometimes a little slow but he is a good detective.’
‘Thank you, Mr Holmes,’ said Mrs McFarlane. ‘I’m sure that you will do everything that you can to help John.’
‘Mrs McFarlane, you can be sure of that,’ Holmes replied with a warm smile.
Mrs McFarlane said goodbye to the great detective at her front door and watched him walk quickly away to the station.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไปเยือนฮี ธ
'บอกโฮล์มส์' วัตสันกล่าวว่าเมื่อพวกเขาอยู่คนเดียวอีกครั้งว่าทำไมมันเป็นสิ่งสำคัญที่ mr Oldacre เขียนพินัยกรรมของเขาบนรถไฟ '
โฮล์มส์ไฟบุหรี่ 'เพราะมันหมายความว่าเขาเขียนมันเมื่อวานนี้ในการเดินทางของเขาเพื่อดู mr McFarlane ฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องแปลกมากที่เขาทำงานเกี่ยวกับเอกสารสำคัญเหล่านี้บนรถไฟ บางทีพวกเขาไม่ได้ให้ความสำคัญสำหรับเขา. '
'สิ่งที่คุณคิดว่าโฮล์มส์? ถามวัตสัน.
ฉันยังไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่, วัตสัน,' โฮล์มส์ตอบว่า 'แต่ให้ฉันเวลาให้ฉันเวลา ตอนนี้ฉันจะต้องปล่อยให้คุณและไปที่ฮี ธ ฉันต้องการฉันคิดว่าจะพูดคุยกับพ่อและแม่ของ McFarlane mr. '
โฮล์มส์ใส่เสื้อคลุมของเขา 'ในขณะที่ฉันออกวัตสันถามตัวเองคำถามนี้ เป็น mr McFarlane เป็นคนโง่ ฉันคิดว่าไม่แต่ไม่เป็นคนฉลาดได้ทันทีฆ่าคนที่มีสัญญาเพียงแค่ปล่อยให้เขาทุกอย่างในพินัยกรรม? โฮล์มส์วัตสันให้ดูยาว 'ลาวัตสัน จนกระทั่งต่อมา. '
เมื่อ Sherlock Holmes จำเป็นในการคิดว่าเขาชอบที่จะเดินและเช้านี้เขาตัดสินใจที่จะเดินไปตลอดทางจากถนนขนมปังกับสะพานลอนดอน ขายาวของเขาย้ายได้อย่างรวดเร็วในขณะที่เขาเดินข้ามเมืองผู้คนจำนวนมากหยุดที่จะมองนักสืบสูงในขณะที่เขาทำทางของเขาไปยังสถานี แต่โฮล์มส์ไม่ได้เห็นพวกเขา เขาได้รับการคิดเกี่ยวกับจอห์น McFarlane และ jonas Oldacre และขอให้ตัวเองถ้า McFarlane เป็นฆาตกร เขาจริงๆไม่ได้คิดอย่างนั้น แต่เขาก็รู้ว่ามันจะเป็นเรื่องยากที่จะโน้มน้าว Lestrade ตรวจของสกอตแลนด์ยาร์ด การ Lestrade, McFarlane เป็นฆาตกรของ jonas Oldacreเขามีแรงจูงใจที่ดีและเขาใช้เวลาช่วงเย็นที่บ้านของผู้สร้าง.
โฮล์มส์มาถึงที่สถานีสะพานลอนดอนและพบว่าเขาจะต้องรอยี่สิบนาทีสำหรับรถไฟต่อไปที่ฮี ธ เขาซื้อหนังสือพิมพ์ตอนเช้าสายและอ่านฆาตกรรมอร์วูด คนที่ถูกจับกุม โฮล์มส์ไม่ได้อ่านเรื่อง แต่มองที่ปลาย: สารวัตร Lestrade พูดว่า: 'ฉันคิดว่าเรามีคนของเรา'โฮล์มส์ซื้อตั๋วและได้บนรถไฟ ไม่ช้าเขาก็กำลังจะออกจากลอนดอนและการเดินทางลงใต้ไปยังฮี ธ .
มันเป็นเพียงเล็กน้อยก่อนที่จะ 1130 เมื่อเขาเคาะประตูบ้าน mcfarlanes ' มันเป็นบ้านขนาดใหญ่ที่มีความยาวสวนสีเขียวที่ด้านหน้าและโฮล์มส์รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อ mrs McFarlane ตัวเองตอบประตู.
McFarlane mrs? อรุณสวัสดิ์ชื่อของฉันคือ Sherlock Holmes และฉันพยายามที่จะช่วยให้ลูกของคุณในเวลายากลำบากของเขา. '
' โอ้นายโฮล์มส์เข้ามาใน 'ผู้หญิงคนนั้นตอบ.
โฮล์มส์ตามเธอเข้าไปในห้องเล็ก ๆ ที่ด้านหลังของบ้าน ที่มีไฟลุกสดใส พวกเขานั่งลง.
'จอห์นไม่ได้เป็นฆาตกร' เธอก็เริ่มได้ทันที 'ฉันรู้ว่าลูกชายของฉัน, นายโฮล์มส์และ ... '
โฮล์มส์จับมือของเขา.
McFarlane mrs, 'เขากล่าวว่า'ฉันสามารถดูคุณกังวลมาก แต่มีคำถามบางอย่างที่ฉันต้องขอให้คุณ.
' อะไร 'เธอตอบ . โปรดถามฉันอะไร '
'? สิ่งที่คุณสามารถบอกฉันเกี่ยวกับ mr jonas Oldacre '
ที่นี้ McFarlane คำถาม mrs เป็นก็รู้สึกตื่นเต้นมาก
. เขาเป็น - หรือเป็น - เป็นคนดีมาก' เธอบอกว่า 'เป็นเวลานานที่ผ่านมาเขาและฉันเป็นเพื่อน เขาต้องการที่จะแต่งงานกับฉันแต่ผมพบว่าเขาเป็นคนที่โหดร้ายคนอันตราย ฉันบอกเขาว่าฉันไม่ได้ต้องการที่จะเห็นเขาอีกครั้งและหกเดือนต่อมาฉันแต่งงานกับสามีพ่อของจอห์นของฉัน เขาไม่ได้มากมายเช่น Oldacre แต่เขาก็เป็นคนดี - เขาเป็นคนดี, นายโฮล์มส์และเป็นพ่อที่ดีให้กับจอห์น เราได้รับเสมอครอบครัวมีความสุข และตอนนี้ '
' สิ่งที่ไม่ Oldacre ทำเมื่อคุณส่งเขาไปหรือไม่ 'โฮล์มส์ไป
."เขาก็โกรธโกรธมาก เขาส่งมาให้ผมในการโพสต์.
mrs McFarlane ลุกขึ้นและเอารูปถ่ายจากโต๊ะทำงานในมุมของห้อง มันเป็นภาพของเธอเป็นหญิงสาวคนหนึ่ง มีเส้นสีดำบนใบหน้าของเธอที่หลายปีก่อน Oldacre เมื่อถ่ายภาพเฉือนด้วยมีด แต่โฮล์มส์จะได้เห็นว่าเธอเป็นผู้หญิงที่สวยมาก.
'มันมาถึงวันที่ฉันแต่งงานกับสามีของฉัน.'
โฮล์มส์เอารูปถ่ายจากเธอและมองไปที่มันคิด.
'เป็นคนที่อันตราย "เขากล่าว.
' โอ้ใช่ 'mrs McFarlane ตกลง' เป็นคนที่อันตรายมาก . '
' มันแปลกแล้ว 'โฮล์มส์ไปใน' ซึ่งในพินัยกรรมที่เขาทิ้งทุกอย่างที่เขามีให้กับลูกชายของคุณ. '
' เราไม่ได้ต้องการอะไรจากคนที่นายโฮล์มส์ ถ้าเขาตายแล้วฉันมีความสุขแต่ฉันรู้ว่ามันไม่ได้จอห์นที่ฆ่าเขา. '
โฮล์มส์ลุกขึ้นยืน 'mrs McFarlane ขอขอบคุณ เป็น mr McFarlane ไม่ได้อยู่ที่บ้าน '
mrs McFarlane ส่ายหัวของเธอ 'เขาเอารถไฟไปลอนดอนเพื่อดูว่าเขาสามารถช่วย john,' เธออธิบาย.
'แล้วฉันจะไม่อยู่อีกต่อไป' โฮล์มส์กล่าวว่า 'พยายามที่จะไม่ต้องกังวลมากเกินไปผู้หญิงที่ดีของฉัน ถ้าลูกของคุณเป็นผู้บริสุทธิ์จริงๆผมมั่นใจว่าเราจะสามารถโน้มน้าวให้ตำรวจสารวัตร Lestrade บางครั้งก็เป็นเพียงเล็กน้อยช้า แต่เขาเป็นนักสืบที่ดี. '
' ขอบคุณนายโฮล์มส์ 'mrs McFarlane กล่าวว่า 'ฉันแน่ใจว่าคุณจะทำทุกอย่างที่คุณสามารถทำได้เพื่อช่วยให้จอห์น.'
'McFarlane mrs คุณสามารถตรวจสอบว่า' โฮล์มส์ตอบด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น.
mrs McFarlane กล่าวคำอำลากับนักสืบที่ดีที่ด้านหน้าของเธอ ประตูและเฝ้าดูเขาเดินอย่างรวดเร็วไปยังสถานี.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เยี่ยมชมแบล็คเฮลท์
'บอกฉัน โฮลมส์ วัตสันกล่าวว่า เมื่อพวกเขาอยู่คนเดียวอีก 'ทำไมเป็นสำคัญว่า นาย Oldacre เขียนของพระองค์บนรถไฟ '
โฮมส์สว่างจุดบุหรี่ ' เพราะมันหมายถึง เขาเขียนเรื่องเมื่อวานนี้ในการเดินทางของเขาดู McFarlane นาย ผมคิดว่า มันเป็นแปลก ๆ ที่เขาทำงานบนเอกสารสำคัญเหล่านี้บนรถไฟ บางทีพวกเขาไม่สำคัญดังนั้นสำหรับเขา '
'คิดอะไรอยู่ โฮลมส์ ' วัตสันแล้ว
'ฉันไม่ ได้แน่ใจว่าสิ่งที่เกิดที่นี่ Watson โฮลมส์ตอบกลับ, ' แต่ให้ฉันเวลา ให้ฉันเวลา ตอนนี้ ฉันต้องคุณ และไปที่คาทูมบา ต้อง คิด พูดคุยกับแม่และพ่อของนาย McFarlane '
โฮลมส์สวมเสื้อนอกของเขา ' ในขณะที่ผมออก Watson ถามตัวเองคำถามนี้ คือนาย McFarlane คนโง่ ผมคิดว่า ไม่ แต่ไม่เป็นคนฉลาดทันทีฆ่าคนได้เพียงสัญญาว่า จะปล่อยให้เขาทุกอย่างในของพระองค์? " โฮลมส์ให้ Watson ดูยาว ' ลา Watson หลัง "
เมื่อเชอร์ล็อกโฮลมส์ต้องคิด เขาชอบเดินทาง และเช้านี้เขาตัดสินใจเดินทางจากถนนสาธรบริดจ์ลอนดอน ขายาวของเขาย้ายอย่างรวดเร็วเนื่องจากเขาข้ามเมือง ผู้คนจำนวนมากหยุดดูนักสืบสูง เป็นเขาทำทางของเขาไปยังสถานี โฮลมส์ไม่ได้ดู เขาคิดเกี่ยวกับจอห์น McFarlane และโจนัส Oldacre และถามตัวเองถ้า McFarlane ถูกฆาตกร เขาจริง ๆ ไม่ได้คิดอย่างนั้น แต่เขารู้ว่า มันจะยากที่จะโน้มน้าวให้ตรวจสอบ Lestrade ของสกอตแลนด์ยาร์ด ถึง Lestrade, McFarlane ถูกฆาตกรของโจนัส Oldacre เขามีแรงจูงใจที่ดี และเขาใช้เวลาตอนเย็นที่ตัวสร้างบ้าน.
โฮลมส์ถึงสถานีสะพานลอนดอน และพบว่า เขาต้องรอยี่สิบนาทีคาทูมบาเที่ยวถัดไป เขาซื้อหนังสือล่าช้า และอ่าน: ฆาตกรรม Norwood คนที่ถูกจับกุม โฮลมส์ไม่ได้อ่านเรื่องราว แต่ดูจบ: Lestrade ตรวจสอบว่า: "ฉันคิดว่า เรามีคนของเรา' โฮลมส์ซื้อตั๋ว และในรถไฟ เร็ว ๆ นี้ เขาได้ออกจากลอนดอน และเดินทางใต้ไปโวลแกนวัลเลย์.
ก็น้อยก่อนสามสิบเอ็ดเมื่อเขากังวานประตูบ้านของ McFarlanes มันเป็นบ้านหลังใหญ่ มีสวนด้านหน้ายาว สีเขียว และโฮลมส์ได้ประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อนาง McFarlane ตัวเองตอบประตู
' McFarlane นาง สวัสดี ฉันชื่อเชอร์ล็อกโฮลมส์ และฉันพยายามที่จะช่วยลูกชายของคุณในเวลาของปัญหา '
'โอ้ นายโฮลมส์ เชิญ,' หญิงตอบ
โฮมส์ตามเธอเข้าไปในห้องขนาดเล็กด้านหลังบ้าน ที่ไฟกำลังไหม้สดใส พวกเขานั่งลง.
'จอห์นไม่ใช่ฆาตกร เธอเริ่มทันที 'ฉันรู้ว่าฉันสน โฮลมส์นาย and. ...'
โฮลมส์จัดขึ้นมือเขา
'นาง McFarlane ที่เขากล่าวว่า "ฉันเห็นคุณกังวลมาก แต่มีบางคำถามที่ต้องถามคุณ'
'อะไร เธอตอบกลับ 'กรุณาถามอะไรก็'
'อะไรสามารถคุณบอกฉันเกี่ยวกับนายโจนัส Oldacre '
ในคำถามนี้ นาง McFarlane คือตื่นเต้นมากก็
'เขา คือ – หรือ – มีคนดี เธอกล่าวว่า "นานมาแล้วและเขาได้เพื่อน เขาอยากแต่งงานกับฉัน แต่ฉันพบว่า เขาเป็นคนโหดร้าย คนอันตราย ผมบอกที่ผมไม่อยากเห็นเขาอีกครั้ง และ 6 เดือนต่อมาผมแต่งงานสามี พ่อของจอห์น เขาไม่ได้รวยเช่น Oldacre แต่เขาเป็นคนดี – เขาเป็นคนดี นายโฮลมส์ และพ่อดีกับจอห์น เราได้รับการคุ้มครองเสมอ และเดี๋ยวนี้!'
'ไม่ Oldacre ไรเมื่อคุณส่งเขาไป' โฮลมส์ไป
' เขาโกรธมาก โกรธ เขาส่งฉันนี้ในการลงรายการบัญชี '
นาง McFarlane มีค่า และเอารูปถ่ายจากโต๊ะที่มุมของห้อง มันเป็นภาพถ่ายของเธอเป็นหญิงสาว มีเส้นสีดำทั่วทั้งใบหน้า ที่หลายปีก่อน Oldacre เฉือนภาพกับมีดครั้ง แต่เห็นโฮลมส์ที่เธอถูกราคาผู้หญิงสวย
'มันถึงวันที่ฉันแต่งงานสามีของฉัน'
โฮลมส์เอาภาพจากเธอ และมองดูที่ห้าง
'อันตรายชาย เขากล่าว.
'ใช่ Oh ตกลงนาง McFarlane 'อันตรายมากคนนั้น'
' ก็แปลกแล้ว โฮลมส์ไป 'ว่า ในของพระองค์ เขาทิ้งทุกอย่างที่เขากับลูกชายของคุณ '
' เราไม่ต้องการอะไรจากผู้ชายคนนั้น นายโฮลมส์ ถ้าเขาตาย แล้วฉันมีความสุข แต่รู้ว่า มันไม่ได้จอห์นที่ฆ่าเขา '
โฮลมส์ยืนขึ้น ' นาง McFarlane ขอบคุณ ไม่นาย McFarlane ที่บ้าน? "
นาง McFarlane จับศีรษะของเธอ 'เขาได้ขึ้นรถไฟไปลอนดอนเพื่อดูว่าเขาสามารถช่วยจอห์น เธออธิบาย
'แล้วจะไม่อยู่อีกต่อไป กล่าวว่า โฮลมส์ ' พยายามไม่กังวลมากเกินไป ผู้หญิงของฉันดีขึ้น ถ้าลูกของคุณเป็นจริง ฉันแน่ใจว่า เราสามารถมั่นใจตำรวจ Lestrade ตรวจสอบบางครั้งช้าเล็กน้อย แต่เขาเป็นนักสืบดี '
'ขอบคุณ นายโฮลมส์ กล่าวว่า นาง McFarlane 'ฉันแน่ใจว่า คุณจะทำทุกอย่างที่คุณสามารถช่วยจอห์น'
'นาง McFarlane คุณสามารถมั่นใจว่า โฮลมส์ตอบกลับ ด้วยความอบอุ่นยิ้ม
นาง McFarlane กล่าวลานักสืบดีที่ประตูหน้าของเธอ และเห็นเขาเดินอย่างรวดเร็วไปยังสถานี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เที่ยวชม blackheath
ซึ่งจะช่วย"บอกฉันโฮล์มส์วัตสันกล่าวว่าเมื่ออยู่กันตามลำพังสองคนอีกครั้ง"ทำไมจึงมีความสำคัญที่นาย oldacre เขียนจะอยู่บนรถไฟที่?'
โฮล์มส์จุดบุหรี่สูบ "เพราะหมายความว่าเขาเขียนมาเมื่อวานนี้เองในการเดินทางของเขาเพื่อดูนาย mcfarlane . ผมคิดว่ามันเป็นเรื่องแปลกมากที่เขาทำงานในเอกสารสำคัญเหล่านี้บนรถไฟ อาจจะไม่ได้สิ่งสำคัญสำหรับเขา"
"สิ่งที่คุณคิดว่าโฮล์มส์หรือไม่?"ถามวัตสัน.
'ผมยังไม่แน่ใจว่าอะไรเกิดขึ้นที่นี่วัตสัน'โฮล์มส์ตอบ"แต่ให้เวลาให้เวลา ตอนนี้ผมจะต้องทำให้คุณและไปยัง blackheath ฉันต้องการผมคิดว่าจะพูดกับแม่ของนาย mcfarlane และบิดา.'ใส่
โฮล์มส์บนเสื้อของเขา "ในขณะที่ผมออกไปข้างนอกต้องเกี่ยวข้องกับคำถามนี้ให้ถามตัวคุณเอง มีนาย mcfarlane คนโง่เง่า ผมคิดว่าไม่ได้แต่คนที่ฉลาดในทันทีฆ่าใครบางคนที่มีสัญญาว่าจะทำให้เขาทุกอย่างในจะของเขาหรือไม่?"โฮล์มส์วัตสันให้ดูยาวเพียง 'ลาวัตสัน. จนกระทั่งใน ภายหลัง .'
เมื่อโฮล์มส์จำเป็นต้องคิดว่าเขาชอบที่จะเดินและเช้าวันนี้เขาก็ตัดสินใจจะเดินจากถนน Baker Street เพื่อไปยัง London Bridge เรียวขายาวของเขาย้ายไปได้อย่างรวดเร็วอย่างที่เขามีเครื่องหมายกากบาทขีดทับเมืองผู้คนจำนวนมากเพื่อหยุดดูที่นักสืบสูงอย่างที่เขาทำขึ้นในแบบของเขาเพื่อไปยังสถานีแต่โฮล์มส์ไม่เห็นเขา เขาเป็นความคิดเกี่ยวกับจอห์น mcfarlane และโจนา oldacre และถามตัวเองหาก mcfarlane เป็นฆาตกร เขาจริงๆไม่คิดว่าจะเป็นอย่างนั้นแต่เขาก็รู้ว่ามันจะเป็นเรื่องยากที่จะโน้มน้าวลานนักสืบ lestrade ของประเทศสก็อตแลนด์ เพื่อ lestrade mcfarlane เป็นฆาตกรที่ของโจนา oldacreเขาจะมีเหตุจูงใจที่ดีและเขาได้ใช้เวลาในช่วงเย็นที่บ้านของผู้สร้างที่.
โฮล์มส์มาถึงที่สถานี London Bridge และพบว่าเขาจะรอยี่สิบนาทีสำหรับรถไฟถัดไปที่จะ blackheath เขาได้ซื้อหนังสือพิมพ์ยามเช้าและ norwood อ่านการฆาตกรรม คนถูกจับกุม. โฮล์มส์ไม่ได้อ่านเรื่องนี้แต่มองไปที่ปลายที่บอกว่านาย lestrade "ผมคิดว่าเรามีคนของเรา'โฮล์มส์ซื้อบัตรโดยสารและได้รับบนรถไฟ อีกไม่นานเขากำลังจะเดินทางออกจากกรุงลอนดอนและในการเดินทางเพื่อไปยังตอนใต้ blackheath .
ออกจะเป็นสิบเอ็ดสามสิบเมื่อก่อนเขาก็มาเคาะประตูบ้านของ mcfarlanes ได้ เป็นบ้านขนาดใหญ่ที่พร้อมด้วยสวนสีเขียวยาวที่บริเวณด้านหน้าและโฮล์มส์เป็นเพียงเล็กน้อยที่รู้สึกแปลกใจเมื่อนาง mcfarlane ตัวเองก็ตอบว่า"ประตูที่. mcfarlane
'คุณ ช่วงเช้าที่ดี.ชื่อของผมคือโฮล์มส์และผมพยายามจะช่วยให้ลูกของคุณในช่วงเวลาของเขามีปัญหา.'
'โอนายโฮล์มส์โปรดเข้ามาในหญิง"ที่ตอบ.
โฮล์มส์ตามมาในห้องขนาดเล็กที่ด้านหลังของบ้านที่เกิดเพลิงไหม้เป็นการเผาอย่างสว่างสดใส ที่นั่ง.
'จอห์นจะไม่ได้เป็นฆาตกร"เธอก็เริ่มได้ทันที "ฉันรู้ว่าลูกชายของฉันนายโฮล์มส์...'
โฮล์มส์ยกมือขึ้น. mcfarlane
'คุณ"เขากล่าวว่า"ผมจะสามารถมองเห็นคุณกังวลมากแต่มีคำถามบางอย่างที่ผมต้องขอ"
'อะไร"เธอตอบ 'โปรดสอบถามผม.'
'คุณสามารถบอกให้ทราบเกี่ยวกับนายโจนา oldacre หรือไม่?'
คำถามนี้นาง mcfarlane ก็รู้สึกตื่นเต้นมาก.
"เขาเป็น - หรือเป็นคนไม่ดีเป็นอย่างมาก"เธอบอกว่า "เมื่อนานมาแล้วเขาและผมมีเพื่อน เขาอยากจะแต่งงานกับฉันแต่ฉันก็พบว่าเขาเป็นคนเหี้ยมโหดคนอันตราย ผมบอกเขาว่าผมไม่ได้ต้องการจะดูเขาอีกครั้งและหกเดือนต่อมาผมแต่งงานกับสามีและพ่อของจอห์น เขาเป็นคนรวยไม่ได้เช่น oldacre แต่เขาเป็นคนดี - เขาเป็นคนดีนายโฮล์มส์และคุณพ่อที่ดีให้จอห์น เราได้รับการดำเนินการในแบบครอบครัวที่มีความสุขเสมอ และในตอนนี้โรงแรมแห่งนี้!'
" oldacre ทำเมื่อคุณส่งเขาหรือไม่?'โฮล์มส์อยู่ห่างออกไปในไปบน.
'เขาโกรธเกรี้ยวโกรธแค้นเป็นอย่างมาก เขาทำให้ผมนี้ใน mcfarlane หลัง.'
นางที่ลุกขึ้นและได้ถ่ายรูปจากเคาน์เตอร์บริการที่อยู่ในบริเวณมุมของห้อง นั้นเป็นรูปของเธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง มีสายสีดำบนใบหน้าของเธอซึ่งหลายปีก่อน oldacre เมื่อคงจะนำมาถ่ายรูปด้วยมีดแต่โฮล์มส์ยังเห็นว่าเธอเป็นผู้หญิงที่สวยงามเป็นอย่างมาก.
"มันมาถึงวันที่เราแต่งงานกับสามีฉัน.'
โฮล์มส์เอา ภาพถ่าย จากเธอและมองไปที่การออกแบบตลอดทั่วทั้งพื้นที่.
'ที่อันตรายคน,"เขากล่าว.
"ค่ะ,"นาง mcfarlane ได้ตกลงกันไว้,'ที่อันตรายอย่างยิ่งคน.'
'ก็แปลกแล้ว,"โฮล์มส์ไปที่"ที่ในของเขาเขาจะทิ้งทุกอย่างว่าเขาเป็นลูกชาย"
'เราไม่ต้องการอะไรจากที่คน,นายโฮล์มส์. หากเขาตายแล้ว"ผมมีความสุขแต่ผมรู้ว่ามันไม่ใช่จอห์นที่ฆ่าเขา.'
โฮล์มส์ยืนขึ้น 'คุณ mcfarlane ขอขอบคุณคุณ มีนาย mcfarlane ไม่อยู่บ้านหรือไม่?'
นาง mcfarlane ส่ายหน้า "เขาเป็นขึ้นรถไฟมายังลอนดอนเพื่อดูว่าเขาสามารถช่วยจอห์น"เธออธิบาย.
'แล้วผมจะไม่ได้อีกต่อไป""โฮล์มส์ 'ลองไม่ต้องกังวลมากเกินไปคนที่ดีที่สุดของผม หากลูกของคุณเป็นผู้บริสุทธิ์จริงๆผมมั่นใจว่าเราจะสามารถโน้มน้าวให้ตำรวจนาย lestrade เป็นบางครั้งช้าแต่เขาเป็นนักสืบที่ดี.'
'ขอขอบคุณคุณนายโฮล์มส์"นาง mcfarlane "ฉันแน่ใจว่าคุณจะทำทุกสิ่งทุกอย่างที่จะเป็นการช่วยให้จอห์น.'
'คุณ mcfarlane ,คุณสามารถแน่ใจว่า,"โฮล์มส์ตอบด้วยความอบอุ่นรอยยิ้ม.
นาง mcfarlane บอกลาที่นักสืบที่ประตูด้านหน้าของเธอและเฝ้ามองเขาเดินไปได้อย่างรวดเร็วไปยังสถานี.