Awareness of Personal Language Use

Awareness of Personal Language Use
Explanation: In the final two stages of awareness, students zero in on real language in use. First, they need to begin to listen to and edit their own speaking and writing. Simply put, many students need to pay more attention to the language that they produce.
Many of the students with whom I have worked had erroneously believed that fluency and communication were much more important than accuracy. They were not in the habit of self-correcting speech, and many did not edit their writing very carefully–some not at all! Such students have been very surprised when I explain that I re-read and edit nearly everything I write–even emails to friends. While it is true that many people do not write quite so carefully, good writers do edit. Highlighting the need for accuracy in this way has proved helpful for the students with whom I have worked. If even native speakers need to edit their writing, how much more so for foreign or second language users.
By this point in the stages of awareness, English learners need to realize that they are not dependent upon “teachers” or more proficient English users to help them develop better accuracy. They have now become aware of some of their error tendencies and can learn to monitor their own language use. However, an English teacher can still help by guiding learners to identify tips and rules that can bolster their ability to self-correct. For example, I teach my students the grammar rule that “singular nouns always need determiners.” Surprisingly few teachers or grammar texts teach this even though it is an easily applied self-editing rule through which a great number of article omissions can be identified and corrected.
Learner Perspective:
I was worried that I would only blame and complain about my past language learning experience instead of realizing that I need to listen more and improve my own poor speaking habits. I know that I can’t always have native speakers who will correct me, so I know I have to rely on myself to change and improve.
My professor reminded me to be aware of my own errors and bad habits, to learn to do self-correcting, and to pay more attention to what I say. It took me awhile to grasp her advice before I tried to do it. Over time of being consistent with self-reminders, I have noticed that I have an alarm in me to pay more attention when I speak or write. I understand that I am still learning to develop awareness, so it will take time. I now slow down when I speak and hear myself. I self-correct when I am wrong in my English usage. I am more aware of my need to own the learning process so I decided to practice English for my personal usage, such as writing my personal journal, emailing people in English, speaking in English with native speakers, and listening to English stories, songs or movies. That has been helping me to be more careful of what I say or write.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตระหนักในการใช้ภาษาส่วนตัว คำอธิบาย: ในการสองขั้นตอนสุดท้ายของการรับรู้ นักเรียนเป็นศูนย์ภาษาจริงใช้ ครั้งแรก พวกเขาต้องเริ่มรับฟัง และแก้ไขตนเองพูด และเขียน เพียงแค่ใส่ นักเรียนจำนวนมากได้ให้ความสำคัญกับภาษาที่พวกเขาผลิต ตั้งใจของนักเรียนที่ฉันได้ทำงานได้เชื่อว่า แคล่วและสื่อสารได้มากขึ้นสำคัญกว่าความถูกต้อง พวกเขาไม่ได้เป็นนิสัยคำพูดตนเองแก้ไข และจำนวนมากไม่ได้แก้ไขเขียนความระมัด-บางไม่เลย นักเรียนดังกล่าวได้ประหลาดใจมากเมื่ออธิบายว่า ฉันอ่านใหม่ และแก้ไขเกือบทุกอย่างที่ฉันเขียน – แม้อีเมล์ให้เพื่อน จริงอยู่ว่า หลายคนไม่เขียนค่อนข้างละเอียดดังนั้น แก้ไขผู้เขียนดี เน้นความถูกต้องวิธีนี้จำเป็นต้องมีเครื่องพิสูจน์ประโยชน์สำหรับนักเรียนที่ฉันได้ทำงาน ถ้าภาษายังต้องแก้ไขการเขียน จำนวนมากดังนั้นสำหรับผู้ใช้ ภาษาต่างประเทศที่สอง โดยจุดนี้ในขั้นตอนของการรับรู้ เรียนภาษาอังกฤษต้องตระหนักว่า พวกเขาไม่ขึ้น "อาจารย์" หรือผู้มีความเชี่ยวชาญภาษาอังกฤษเพื่อช่วยในการพัฒนาความดี พวกเขามีตอนนี้กลายเป็นตระหนักถึงแนวโน้มของข้อผิดพลาดบางอย่าง และสามารถเรียนรู้เพื่อตรวจสอบการใช้ภาษาของตนเอง อย่างไรก็ตาม เป็นครูภาษาอังกฤษสามารถยังคงได้ โดยแนะนำให้ผู้เรียนระบุคำแนะนำและกฎที่สามารถส่งเสริมความสามารถในการแก้ไขตนเอง ตัวอย่าง ได้สอนนักเรียนของผมว่า "คำนามเอกพจน์เสมอได้นาม" กฎไวยากรณ์ ครูน้อยน่าแปลกใจหรือข้อไวยากรณ์สอนนี้แม้จะใช้ได้ด้วยตนเองแก้ไขกฎการที่ละเลยบทความจำนวนมากสามารถระบุ และแก้ไข มุมมองผู้เรียน: ผมกังวลว่า ผมจะเฉพาะตำหนิ และบ่นเกี่ยวกับภาษาของฉันผ่านมาเรียนรู้ประสบการณ์แทนที่จะตระหนักถึงต้องฟังมากขึ้น และปรับปรุงนิสัยของตัวเองพูดไม่ดี ฉันรู้ว่า ฉันไม่มีภาษาที่จะแก้ไข ฉันเพื่อให้ฉันรู้ว่า ต้องพึ่งตัวเองเพื่อเปลี่ยนแปลง และปรับปรุง My professor reminded me to be aware of my own errors and bad habits, to learn to do self-correcting, and to pay more attention to what I say. It took me awhile to grasp her advice before I tried to do it. Over time of being consistent with self-reminders, I have noticed that I have an alarm in me to pay more attention when I speak or write. I understand that I am still learning to develop awareness, so it will take time. I now slow down when I speak and hear myself. I self-correct when I am wrong in my English usage. I am more aware of my need to own the learning process so I decided to practice English for my personal usage, such as writing my personal journal, emailing people in English, speaking in English with native speakers, and listening to English stories, songs or movies. That has been helping me to be more careful of what I say or write.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความตระหนักในการใช้ภาษาส่วนบุคคลคำอธิบาย: ในขั้นสุดท้ายสองขั้นตอนของการรับรู้ของนักเรียนเป็นศูนย์ในภาษาที่แท้จริงในการใช้งาน
ครั้งแรกพวกเขาต้องเริ่มต้นที่จะรับฟังและแก้ไขการพูดของตัวเองและการเขียน ใส่เพียงแค่นักเรียนหลายคนต้องให้ความสำคัญกับภาษาที่พวกเขาผลิต.
หลายของนักเรียนกับผู้ที่ฉันได้ทำงานมีความเชื่อที่ไม่ถูกต้องคล่องแคล่วและการสื่อสารที่มีความสำคัญมากขึ้นกว่าความถูกต้อง พวกเขาไม่ได้อยู่ในนิสัยของการพูดตัวแก้ไขและหลายคนไม่แก้ไขเขียนของพวกเขาอย่างระมัดระวังบางไม่ได้เลย! นักเรียนดังกล่าวได้รับประหลาดใจมากเมื่อฉันอธิบายว่าผมอีกครั้งอ่านและแก้ไขเกือบทุกอย่างที่ผมเขียนแม้อีเมลไปยังเพื่อน ในขณะที่มันเป็นความจริงที่คนจำนวนมากไม่ได้เขียนอย่างระมัดระวังค่อนข้างนักเขียนที่ดีทำแก้ไข เน้นความจำเป็นเพื่อความถูกต้องในลักษณะนี้ได้พิสูจน์แล้วว่าเป็นประโยชน์สำหรับนักเรียนกับผู้ที่ฉันได้ทำงาน หากเจ้าของภาษาจำเป็นต้องแก้ไขการเขียนของพวกเขาวิธีอื่น ๆ อีกมากมายเพื่อให้ผู้ใช้ภาษาต่างประเทศหรือครั้งที่สอง.
โดยจุดในขั้นตอนของการรับรู้นี้เรียนภาษาอังกฤษต้องตระหนักว่าพวกเขาจะไม่ขึ้นอยู่กับ "ครู" หรือมากกว่าผู้ใช้ภาษาอังกฤษที่มีความเชี่ยวชาญในการ ช่วยให้พวกเขาพัฒนาถูกต้องดีกว่า พวกเขาได้กลายเป็นตอนนี้รู้บางส่วนของแนวโน้มข้อผิดพลาดของพวกเขาและสามารถเรียนรู้ที่จะตรวจสอบการใช้ภาษาของตนเอง แต่ครูสอนภาษาอังกฤษยังสามารถช่วยให้ผู้เรียนโดยแนะนำเคล็ดลับในการระบุและกฎระเบียบที่สามารถหนุนความสามารถในตัวเองที่ถูกต้อง ตัวอย่างเช่นผมสอนนักเรียนของฉันกฎไวยากรณ์ที่ว่า "คำนามเอกพจน์มักจะต้อง determiners." ครูน่าแปลกที่น้อยหรือตำราไวยากรณ์สอนนี้แม้ว่ามันจะเป็นใช้ง่ายกฎการแก้ไขด้วยตนเองผ่านที่จำนวนมากของการละเว้นบทความสามารถระบุและ การแก้ไข.
เรียนมุมมอง:
ผมเป็นห่วงว่าผมจะตำหนิและบ่นเกี่ยวกับประสบการณ์การเรียนรู้ภาษาที่ผ่านมาของฉันแทนตระหนักว่าฉันต้องการที่จะฟังมากขึ้นและปรับปรุงนิสัยการพูดที่ไม่ดีของตัวเอง ฉันรู้ว่าฉันไม่เคยมีเจ้าของภาษาที่จะแก้ไขฉันดังนั้นฉันรู้ว่าฉันจะต้องพึ่งพาตัวเองที่จะเปลี่ยนแปลงและปรับปรุง.
อาจารย์ของฉันเตือนฉันที่จะตระหนักถึงความผิดพลาดของตัวเองและนิสัยที่ไม่ดีที่จะเรียนรู้ที่จะทำด้วยตัวเอง -correcting และให้ความสำคัญกับสิ่งที่ผมพูด ผมใช้เวลาสักครู่ที่จะเข้าใจคำแนะนำของเธอก่อนที่ผมจะพยายามที่จะทำมัน เมื่อเวลาผ่านไปของการที่สอดคล้องกับการแจ้งเตือนตัวเองผมได้สังเกตเห็นว่าผมมีการเตือนภัยในตัวผมให้ความสนใจมากขึ้นเมื่อฉันพูดหรือเขียน ผมเข้าใจว่าผมยังคงเรียนรู้ที่จะพัฒนาความตระหนักดังนั้นมันจะต้องใช้เวลา ตอนนี้ผมทำงานช้าลงเมื่อฉันพูดและได้ยินเสียงตัวเอง ผมตัวเองที่ถูกต้องเมื่อฉันผิดในการใช้ภาษาอังกฤษของฉัน ผมตระหนักถึงความต้องการของฉันที่จะเป็นเจ้าของกระบวนการเรียนรู้ดังนั้นผมจึงตัดสินใจที่จะฝึกภาษาอังกฤษสำหรับการใช้งานส่วนบุคคลของฉันเช่นการเขียนบันทึกส่วนตัวของฉันส่งอีเมลคนในภาษาอังกฤษพูดภาษาอังกฤษกับเจ้าของภาษาและฟังเรื่องราวภาษาอังกฤษเพลงหรือ ภาพยนตร์ ที่ได้รับการช่วยให้ผมที่จะต้องระมัดระวังมากขึ้นในสิ่งที่ฉันพูดหรือเขียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การใช้ภาษาอธิบาย

ส่วนตัว : ในรอบสุดท้ายสองขั้นตอนของการรับรู้ , นักเรียน , ภาษาที่แท้จริงในการใช้ อย่างแรกพวกเขาต้องเริ่มฟังและแก้ไขตนเอง การพูด และการเขียน เพียงแค่ใส่ , นักเรียนหลายคนต้องให้ความสนใจกับภาษาที่พวกเขาผลิต
หลายของนักเรียนกับผู้ที่ฉันได้ทำงานได้ผล เชื่อว่าความสามารถและการสื่อสารมีความสำคัญมากกว่าความถูกต้อง พวกเขาไม่ได้อยู่ในนิสัยของตนเอง การแก้ไขการพูด และหลายคนไม่แก้ไขการเขียนของพวกเขาอย่างระมัดระวังและบางส่วนไม่ใช่ทั้งหมด ! นักเรียนทุกคนได้ประหลาดใจเมื่อฉันอธิบายว่าผมจะอ่านและแก้ไขเกือบทุกอย่างที่ผมเขียน และอีเมล์ให้เพื่อนในขณะที่มันเป็นความจริงที่หลายคนไม่เขียนจึงค่อนข้างรอบคอบ นักเขียนที่ดีทำแก้ไข เน้นต้องการความถูกต้องในลักษณะนี้ได้พิสูจน์แล้วว่าเป็นประโยชน์สำหรับนักเรียนที่ฉันทำงาน ถ้าเจ้าของภาษาต้องแก้ไขการเขียนมากขึ้นเท่าไหร่ ดังนั้น ต่างชาติหรือผู้ใช้สองภาษา
โดยจุดนี้ในขั้นตอนของการรับรู้ผู้เรียนภาษาอังกฤษต้องตระหนักว่าพวกเขาไม่ได้ขึ้นอยู่กับ " ครู " หรือความเชี่ยวชาญภาษาอังกฤษมากขึ้นผู้ใช้จะช่วยให้พวกเขาพัฒนาความถูกต้องดีกว่า ตอนนี้ พวกเขากลายเป็นตระหนักถึงบางส่วนของแนวโน้มความผิดพลาดของพวกเขาและสามารถเรียนรู้การใช้ภาษาของตนเอง อย่างไรก็ตาม ครูภาษาอังกฤษก็ช่วยชี้แนะให้ผู้เรียนระบุเคล็ดลับและกฎที่สามารถเพิ่มความสามารถให้กับตัวเองได้ถูกต้อง