one typically must use a conservati

one typically must use a conservative interval.One way to get around this problem is to interpolate between two nested intervals as in Hettmansperger and Sheather (1986) and Beran and Hall (1993), but this method yields answers that are approximate rather than exact. A second approach, which was used by Di Bucchianico et al. (2001) and Frey (2010) in the context of tolerance intervals and by Frey (2013) in the context of prediction intervals for a single future observation, is to select the shortest of several non-nested intervals

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หนึ่งจะต้องใช้ช่วงหัวเก่า วิธีหนึ่งที่ได้รับปัญหานี้คือ ช่องระหว่างสองช่วงเวลาซ้อนกันใน Hettmansperger และ Sheather (1986) และ Beran และฮอลล์ (1993), แต่วิธีการนี้ทำให้คำตอบที่ประมาณ มากกว่าแน่นอน วิธีที่สองการ ซึ่งถูกใช้ โดย Di Bucchianico et al. (2001) และ Frey (2010) ในบริบท ของช่วงการยอมรับ และ Frey (2013) ในบริบทของช่วงการคาดเดาสำหรับเก็บข้อมูลในอนาคตที่เดียว จะเลือกสั้นที่สุดของช่วงที่ไม่ได้ซ้อนกันหลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนึ่งมักจะต้องใช้วิธี interval.One อนุรักษ์นิยมจะได้รับการแก้ไขปัญหานี้คือการสอดแทรกระหว่างสองช่วงเวลาที่ซ้อนกันในขณะที่ Hettmansperger และ Sheather (1986) และ Beran และฮอลล์ (1993) แต่วิธีนี้มีอัตราผลตอบแทนคำตอบที่เป็นค่าประมาณมากกว่าแน่นอน วิธีที่สองซึ่งถูกใช้โดย Di Bucchianico et al, (2001) และเฟรย์ (2010) ในบริบทของช่วงเวลาความอดทนและเฟรย์ (2013) ในบริบทของการคาดการณ์สำหรับช่วงเวลาที่สังเกตในอนาคตเดียวคือการเลือกที่สั้นที่สุดของหลายช่วงเวลาที่ไม่ซ้อนกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หนึ่งมักจะต้องใช้ช่วงเวลาที่อนุลักษณ์ วิธีหนึ่งที่จะแก้ไขปัญหานี้ได้คือการสอดแทรกระหว่างสองซ้อนกันและช่วงเวลาใน hettmansperger sheather ( 1986 ) และ beran และ Hall ( 1993 ) แต่วิธีนี้ให้ผลตอบที่ประมาณมากกว่าแน่นอน แนวทางที่สอง ซึ่งถูกใช้ โดย ดิ bucchianico et al .( 2001 ) และ เฟรย์ ( 2010 ) ในบริบทของเวลาและความอดทน โดยเฟรย์ ( 2013 ) ในบริบทของช่วงเวลาการพยากรณ์อนาคตแบบเดียวคือเลือกที่สั้นที่สุดของช่วงเวลาไม่ซ้อนกันหลายๆ