End of the Qing Empire (1796–1913)A

End of the Qing Empire (1796–1913)
After the death of Emperor Qianlong in 1799, the Qing empire began to topple. Like the Tang, Yuan and Ming Empires, the Qing Empire ended in rebellions, wars, natural disasters, economic problems, famines, and invasions.

During the 1800s, the dynasty seemed somewhat successful because the population kept growing, the territory stayed intact, and the empire slowly modernized. On the other hand, the ruling court involved in their own intrigues and seeking a luxurious life was inept to deal with a rapidly changing world and numerous uprisings and natural disasters.

Foreign Advancement and Attacks

The isolationist policy towards Europeans set by Emperor Qianlong proved to be a big mistake. During the 19th century and early 20th century, the Qing court was not prepared for conflicts with Europeans and Japanese.

Wars with Europeans

European technology rapidly improved after the First Industrial Revolution at the end of the 1700s. But the Qing empire modernized little. Their repressive policies made their dynasty ill-equipped to survive. In the 1800s, Europeans easily defeated the Qing army and navy, and they forced the Qing to give them trading ports.

The First Opium War between Britain and the empire started in 1838. The British wanted to have greater access to the Qing Empire for trade, and the Qing court wanted to keep out British opium and maybe to keep out British influence.

Britain gained Hong Kong in 1842 under the Treaty of Nanking. This war showed that the Qing army and navy were obsolete.

The British then wanted greater access to the empire and the right to send ships on the rivers for trade and military purposes. They also wanted an embassy in Beijing.

In 1854, Great Britain tried to renegotiate the Treaty of Nanking. When the court refused, there was the Second Opium War that the British easily won.

There was another war between the French and the Qing Empire called the Sino-French War (1883–1885).

War with the Japanese

There was also a war with the Japanese called the Sino-Japanese War (1894–1895). They lost this war also.

The Japanese modernized remarkably quickly in the latter part of the 19th century, and they also started to attack the empire and take territories for colonies. Unlike the Europeans who wanted open trading ports, the Japanese wanted to conquer and colonize the whole region.

In 1894, a Japanese naval victory surprised the Qing navy that had bought large European battleships and cruisers. The Qing court thought that their fleet was more powerful than the Japanese fleet. However, a lack of training and funds to support the fleet contributed to their loss.

The Japanese quickly destroyed a large Qing fleet and made Formosa a part of their empire. They turned it into an industrial colony. The Qing dynasty also ceded a part of Liaoning.

Internal Rebellions Against the Qing

From 1796 until the end of the dynastic era, the Qing court faced rebellion after rebellion, but they defeated or thwarted all of them until the Qing rulers gave up power to Sun Yatsen in 1912.

The White Lotus Rebellion (1796–1804)

In 1796, a rebellion against the Qing court was led by the White Lotus Society. This rebellion lasted eight years until 1804.

The Taiping Rebellion (1851–1864)

The Taiping Rebellion lasted for 13 years from 1851–1864. The leader of the Taiping was Hong Xiuquan who had been influenced by a missionary, but didn't become a Christian.

Instead he led a quasi-Christian movement that had some Christian beliefs and ideals. Many of his ideas seem right. He banned slavery, men using concubines, arranged marriages, opium use, foot binding, torture, and the worship of idols. He wanted women to have more equality in society.

He made Nanjing his capital, and his army seemed to be ready to attack Beijing. However, there were internal feuds and corruption. Britain and France sent troops to aid the Qing army.

It is thought that during the long war, about 25 million people died. It is thought to be the second bloodiest war in history after WWII.

Dungan Revolt (1864–1877)


Several other large rebellions and wars happened about the same time. The Dungan Revolt involved a large region around Gansu and Shaanxi in the central and north-western part of the empire. It was partly sectarian war between three Muslim religious sects called the Gedimu, Khafiya, and Jahariyya.

One aim of the Muslims was to establish a Muslim kingdom in the region. However, many Muslims sided with the Qing and fought on the Qing side. It is thought that several million people were killed in this war and by the army's extermination of people to clear the Gansu Corridor of Muslims.

The Qing army's goal in clearing the Gansu Corridor of Muslims was to prevent the Muslims in Xinjiang and those in the central part of the empire from uniting.

Other Rebellions and Wars

The Panthay Rebellion was another Muslim rebellion in Yunnan that lasted from 1855 to 1873. It is thought that perhaps a million people died in that war.

The Miao people also rebelled in Guizhou. It is thought that millions of people were killed in two wars around 1800 and from 1854 to 1873.

In addition to these rebellions, the Hakka people and the Punti people in the southeast fought a long ethnic war. Neighboring villages and clans fought each other viciously between the years 1855 and 1867.

Then there was another Dungan revolt in the northwest in 1895. In this revolt also, Muslim groups aided the Qing army to quell the rebellion. There were also other rebellions.

Natural Disasters

There were some great natural disasters in the last 50 years of the dynasty that contributed to weakening it. This pattern of natural disasters was seen as a sign that the dynasty lost the Mandate of Heaven.

River Floods

Two of the biggest floods in the world's history helped to end the Qing dynasty. There was one of the world's biggest natural disasters in history when the Yellow River flooded in 1887. It is thought that between 1 to 2 million people died.

The Yellow River flooded again in 1898. The Yangtze River flooded in 1911, and about 100,000 died.

Earthquakes

The Gansu Earthquake killed about 22,000 people in 1879. The earthquake measured about magnitude 8.

Famines

The Northern Chinese Famine of 1876–1879 killed about 10 percent (about 10 million people) of the population of several northern provinces.

The great disaster and little aid provided by the Qing government made the people even more discontented with the Qing Dynasty.

There was another famine from 1896–1897 which led in part to the Boxer Rebellion. At first, the Boxer Rebellion was an anti-Qing rebellion.

Plagues

About 60,000 people died from bubonic plague in northeastern China alone during the years 1910–1912. The plague spread inland also.

Economic Problems

After all the major rebellions, genocide and mass exterminations in the middle 1800s, there were many natural disasters in the late 1800s as described above. All these disasters impoverished the survivors who faced foreign economic competition and modernization with little knowledge of the outside world or scientific knowledge.

Due to modernization and imports, a lot of people lost their work. So the poor died and faced starvation, and the population became poorer overall.

However, better health care and Western medicines provided by missionary doctors saved tens of thousands of lives. So the population didn't drop as much as it would have due to the disasters.

Railroads and some early factories made traditional work obsolete. For example, railroads put a lot of people who worked along the canal system out of work.

Foreign imported industrial products such as cotton clothes were much cheaper than many locally produced products. This put a lot of people out of work also.

It is said that by 1900, the value of imports was four times more than the value of exports. This was much unlike the height of the Qing Empire in the 1700s when their products were considered very valuable around the world.

Their economy didn't advance along with the West and Japan. Common people faced a lot of suffering, and many didn't survive. Many people blamed their problems on the Qing Dynasty, foreigners, and Christians.

Poor Education

Compounding the problem in the empire was the lack of modern education. The empire's literati concentrated on training for the Imperial Examinations.

Literate people wanted their children to concentrate on training for the government examinations. They studied ancient philosophical and religious texts. People had little knowledge or appreciation for modern Western education.

The Qing rulers did little to promote knowledge of the world and modern education. Instead, they were isolationist. They feared that the people would understand the outside world.

It is said that Empress Cixi who ruled the empire from behind the scenes didn't well appreciate the need for modernization of industry. She probably didn't understand how to set up a modern school system.

She wasn't educated herself. She came into power over hundreds of millions of people because she was a favorite concubine of one of the last emperors.

At the end of the empire, most of the modern education in the empire was provided by missionaries. They set up numerous universities, medical schools, and schools for youngsters to learn to read and get an elementary education. By 1911, they operated about 3,000 schools.

The Final Emperors and Cixi (1861–1912)

The Qing court was inept in the last decades. The Empress Dowager Cixi (1835–1908) who was a concubine of an emperor came to power in 1861 and ruled behind the scenes until her death.

Her son reigned from 1862 to 1874, and her nephew ruled from 1875 to 1908. But it is said that she was the real ruler during this long and crucial period of time from 1861 until 1908 at the end of the empire.

The Empowerment of Empress Cixi

Modern historians see her rule as a myster

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จุดสิ้นสุดของจักรวรรดิชิง (1796 – ค.ศ. 1913)หลังจากการเสียชีวิตของจักรพรรดิเฉียนหลงใน 1799 จักรวรรดิชิงเริ่มโค่น เช่นถัง หยวน และหมิอาณาจักร จักรวรรดิชิงสิ้นสุดในฝ่าย สงคราม ภัยธรรมชาติ ปัญหาเศรษฐกิจ กันดาร และรุกรานเพราะ ไดนาสตี้ดูเหมือนค่อนข้างประสบความสำเร็จเนื่องจากประชากรเก็บโต อาณาเขตอยู่เหมือนเดิม และเอ็มไพร์ทันสมัยอย่างช้า ๆ บนมืออื่น ๆ ศาลปกครองที่เกี่ยวข้องกับ intrigues ของตนเอง และแสวงหาชีวิตหรูหราถูก inept แจกเป็นโลกที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วมากมายลุก และภัยธรรมชาติต่างประเทศก้าวหน้าและการโจมตีนโยบาย isolationist ไปทางยุโรปตั้ง โดยจักรพรรดิเฉียนหลงพิสูจน์แล้วว่าเป็นความผิดพลาดใหญ่ ในระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 ศาลชิงถูกเตรียมไว้สำหรับขัดแย้งกับชาวยุโรปและญี่ปุ่นไม่สงครามกับชาวยุโรปเทคโนโลยียุโรปปรับปรุงหลังจากครั้งแรกการปฏิวัติอุตสาหกรรมที่ปลาย 1700s รวดเร็ว แต่จักรวรรดิชิงคำน้อย นโยบายกดขี่ทำราชวงศ์ผู้ป่วยพร้อมเพื่อความอยู่รอด เพราะ ชาวยุโรปได้พ่ายแพ้กองทัพชิงและกองทัพเรือ และพวกเขาบังคับชิงให้พอร์ตเขาค้าสงครามฝิ่นครั้งแรกระหว่างสหราชอาณาจักรและอาณาจักรเริ่มใน 1838 อังกฤษต้องการมากถึงจักรวรรดิชิงการค้า และศาลชิงอยากให้ฝิ่นอังกฤษ และบางทีให้ อังกฤษมีอิทธิพลต่อสหราชอาณาจักรได้รับ Hong Kong ใน 1842 ภายใต้สนธิสัญญานานกิง สงครามนี้แสดงให้เห็นว่า กองทัพเรือและกองทัพชิงที่ไม่ล้าสมัยอังกฤษแล้วต้องถึงอาณาจักรและด้านขวาจะส่งเรือในแม่น้ำเพื่อการค้าและวัตถุประสงค์ในการทหารมากกว่า นอกจากนี้พวกเขายังต้องมีสถานทูตในกรุงปักกิ่งใน 1854 สหราชอาณาจักรพยายามเจรจาต่อรองใหม่สนธิสัญญานานกิง เมื่อศาลปฏิเสธ มีสองสงครามฝิ่นที่อังกฤษชนะง่าย ๆมีอีกสงครามระหว่างฝรั่งเศส และจักรวรรดิชิงเรียกสงครามจีนฝรั่งเศส (1883-1885)สงครามกับญี่ปุ่นนอกจากนี้ยังมีสงครามกับญี่ปุ่นที่เรียกว่าสงครามจีน-ญี่ปุ่น (1894 – ปีค.ศ. 1895 เพื่อ) พวกเขาแพ้สงครามนี้ยังญี่ปุ่นที่ทันสมัยต่าง ๆ มากมายอย่างรวดเร็วในส่วนหลังของศตวรรษที่ 19 และพวกเขายังเริ่มต้น การโจมตีจักรวรรดิมีดินแดนในอาณานิคม ซึ่งแตกต่างจากชาวยุโรปที่ต้องการเปิดพอร์ตเทรดดิ้ง ญี่ปุ่นต้องการพิชิต และ colonize ภูมิภาคทั้งหมดใน 1894 เป็นชัยชนะกองทัพญี่ปุ่นประหลาดใจกองทัพเรือชิงที่มีซื้อ battleships ยุโรปขนาดใหญ่และเรือล่องแม่น้ำ ศาลชิงคิดว่า เรือของพวกเขามีพลังมากกว่ากองเรือญี่ปุ่น อย่างไรก็ตาม การขาดการฝึกอบรมและกองสนับสนุนกองเรือรบส่วนการสูญเสียของพวกเขาญี่ปุ่นทำลายกองเรือรบชิงขนาดใหญ่อย่างรวดเร็ว และกลายเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิของไต้หวัน พวกเขาเปิดมันเป็นอาณานิคมการอุตสาหกรรม ราชวงศ์ชิงยังรับประกันภัยเป็นส่วนหนึ่งของกิ่งเลียวหนิงฝ่ายภายในกับการชิงจาก 1796 จนถึงสิ้นยุค dynastic ศาลชิงกับกบฏหลังจากกบฏ แต่จะพ่ายแพ้ หรือ thwarted ทั้งหมดจนกว่าไม้ชิงให้ค่าพลังงาน Sun Yatsen ในซาวน่ากบฏบัวขาว (1796-1804)ใน 1796 ต้านศาลชิงถูกนำ โดยสังคมบัวขาว กบฏนี้กินเวลาแปดปีจน 1804กบฏ (1851-1864)กบฏกินเวลา 13 ปีจาก 1851-1864 ผู้นำของปิงซิ่วฉวน Hong ที่ได้รับอิทธิพลจากมิชชันนารี แต่ไม่ได้เป็น คริสเตียน ได้แต่ เขานำขบวนการกึ่งคริสเตียนที่มีบางความเชื่อคริสเตียนและอุดมคติ หลายความคิดของเขาดูเหมือนขวา เขาห้ามทาส คนที่เริ่มใช้ จัดสมรส ใช้ฝิ่น ผูกเท้า ทรมาน และการบูชากราบไหว้รูปเคารพ เขาต้องการผู้หญิงที่ มีความเท่าเทียมกันมากขึ้นในสังคมเขาทำจิงเขาทุน และกองทัพของเขาที่ดูเหมือน จะพร้อมที่จะโจมตีปักกิ่ง อย่างไรก็ตาม มีภายใน feuds และเสียหาย สหราชอาณาจักรและฝรั่งเศสส่งทหารไปช่วยกองทัพชิงมันเป็นความคิดว่า ในช่วงสงครามที่ยาวนาน ประมาณ 25 ล้านคนเสียชีวิต คิดว่า จะเป็น สงคราม bloodiest ที่สองในประวัติศาสตร์หลังสงครามโลกครั้งนั้นดันกันกบฏ (1864-1877)หลายฝ่ายใหญ่และสงครามอื่น ๆ ที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับเวลาเดียวกัน กบฏดันกันเกี่ยวข้องกับภูมิภาคขนาดใหญ่รอบ ๆ กานซูและมณฑลส่านซีในส่วนกลาง และเหนือตะวันตกของจักรวรรดิ บางส่วนยุยงสงครามระหว่างสามมุสลิมศาสนา sects เรียกว่า Gedimu, Khafiya และ Jahariyya ได้จุดมุ่งหมายหนึ่งของมุสลิมที่ถูกสร้างเป็นอาณาจักรมุสลิมในภูมิภาค อย่างไรก็ตาม มุสลิมหลายหน้า ด้วยการชิง และสู้ในด้านชิง มันเป็นความคิดที่ หลายล้านคนถูกฆ่าตาย ในสงครามนี้ และกำจัดผู้คนเพื่อล้างภายในกานซูของชาวมุสลิมเป้าหมายของกองทัพชิงล้างภายในกานซูของมุสลิมให้ชาวมุสลิมใน Xinjiang และในส่วนของอาณาจักรรวบได้ฝ่ายและสงครามอื่น ๆกบฏ Panthay ถูกกบฏมุสลิมอื่นในมณฑลยูนนานที่ lasted จาก 1855 กับ 1873 มันเป็นความคิดที่ อาจจะล้านคนเสียชีวิตในสงครามที่คนเมียโอยังเป็นกบฏในมณฑลกุ้ยโจว มันเป็นความคิดที่ ล้านคนถูกฆ่าตายในสงครามสอง 1800 และ จาก 1854 เพื่อ 1873นอกจากนี้ฝ่าย แคะและคน Punti ในตะวันออกเฉียงใต้ที่เคยทำสงครามเชื้อชาติยาวนาน เพื่อนบ้านหมู่บ้านและสมัครพรรคพวกสู้กัน viciously ระหว่างปี 1855 และ 1867แล้ว มีอีกดันกันกบฏในตะวันตกเฉียงเหนือในปีค.ศ. 1895 เพื่อ ในกบฏนี้ กลุ่มมุสลิมแก่กองทัพชิงไป quell เดียวกับการ นอกจากนี้ยังมีฝ่ายอื่น ๆภัยธรรมชาติยังมีภัยธรรมชาติบางมากใน 50 ปีที่ผ่านมาราชวงศ์ที่ส่วนลดลงได้ นี้รูปแบบของภัยธรรมชาติถูกมองว่าเป็นเครื่องที่ที่ราชวงศ์สูญเสียอาณัติสวรรค์แม่น้ำน้ำท่วมสองน้ำท่วมใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของโลกที่ช่วยให้สิ้นสุดราชวงศ์ มีเป็นหนึ่งในภัยธรรมชาติที่ใหญ่ที่สุดในโลกในประวัติศาสตร์เมื่อน้ำท่วมแม่น้ำเหลืองใน 1887 มันเป็นความคิดที่ 1 2 ล้านคนเสียชีวิตอาบน้ำน้ำท่วมอีกครั้งใน 1898 แม่น้ำแยงซีน้ำท่วม พ.ศ. 2454 และเสียชีวิต 100000 เกิดแผ่นดินไหวแผ่นดินไหวกานซูฆ่าประมาณ 22000 คนใน 1879 แผ่นดินไหววัดเกี่ยวกับขนาด 8กันดารภาวะที่จีนภาคเหนือของ 1876 – 1879 ตายประมาณร้อยละ 10 (ประมาณ 10 ล้านคน) ของประชากรของจังหวัดต่าง ๆ ทางภาคเหนือภัยมากและน้อยช่วยเหลือ โดยรัฐบาลชิงได้คนยิ่งไม่พอใจกับราชวงศ์มีภาวะอื่นจาก 1896-1897 ซึ่งบางส่วนได้นำไปสู่การกบฏนักมวย ครั้งแรก กบฏนักมวยมีการกบฏต่อต้านชิงโรคระประมาณ 60000 คนเสียชีวิตจากกาฬโรคในจีนเพียงอย่างเดียวในช่วงปี 1910 – ซาวน่าอีสาน กาฬโรคแพร่เข้ายังปัญหาทางเศรษฐกิจหลังจากทุกฝ่ายที่สำคัญ พันธุฆาต และ exterminations โดยรวมตรงกลางเพราะ มีภัยธรรมชาติมากมายในเพราะปลายที่อธิบายข้างต้น ภัยพิบัติเหล่านี้ impoverished ผู้รอดชีวิตที่ต้องเผชิญกับการแข่งขันทางเศรษฐกิจกับต่างประเทศและความทันสมัย มีความรู้น้อยของโลกภายนอกหรือความรู้ทางวิทยาศาสตร์ทันสมัยและนำเข้า ผู้คนจำนวนมากหายไปทำงาน ดังนั้นคนจนเสียชีวิต และประสบความอดอยาก และประชากรก็ย่อมคำอย่างไรก็ตาม ดีสุขภาพ และตะวันตกยาโดยแพทย์มิชชันนารีบันทึกหมื่นชีวิต ดังนั้น ประชากรไม่ลดลงมากเท่าที่มันจะมีเนื่องจากภัยรถรางและบางโรงงานแรกที่ทำแบบดั้งเดิมทำงานล้าสมัย ตัวอย่าง รถรางใส่มากของคนที่ทำงานตามระบบคลองออกจากงานสินค้าอุตสาหกรรมนำเข้าต่างประเทศเช่นผ้าฝ้ายถูกมากถูกกว่ามากในเครื่องผลิตผลิตภัณฑ์ ยังนี้ย้ายผู้คนออกจากงานจำนวนมากมันจะบอกว่า โดย 1900 ค่านำเข้าสี่เท่ามากกว่ามูลค่าของการส่งออก นี้เป็นส่วนมากซึ่งแตกต่างจากความสูงของอาณาจักรชิงใน 1700s เมื่อผลิตภัณฑ์ของตนได้ถือดีมากทั่วโลกเศรษฐกิจของพวกเขาไม่ได้ล่วงหน้ารวมทั้งตะวันตกและญี่ปุ่น คนทั่วไปประสบทุกข์มาก และหลายคนไม่รอด หลายคนตำหนิปัญหาเกี่ยวกับราชวงศ์ ชาวต่างชาติ และคริสเตียนการศึกษาดีปัญหาในอาณาจักรการทบต้นคือการ ขาดการศึกษาที่ทันสมัย Literati ของจักรวรรดิที่เข้มข้นในการฝึกอบรมสำหรับสอบอิมพีเรียลคน literate ต้องให้มีสมาธิในการฝึกอบรมการตรวจสอบรัฐบาล พวกเขาเรียนปรัชญา และศาสนาตำราโบราณ คนมีความรู้น้อยหรือขึ้นราคาการศึกษาตะวันตกสมัยใหม่ไม้ชิงไม่น้อยเพื่อส่งเสริมความรู้และการศึกษาที่ทันสมัยระดับโลก แทน พวก isolationist พวกเขากลัวว่า ประชาชนจะเข้าใจโลกภายนอกมีกล่าวว่า Cixi จักรพรรดินีผู้ปกครองจักรวรรดิพอฉากไม่ดีขอบคุณสำหรับนวัตกรรมของอุตสาหกรรม เธอคงไม่เข้าใจวิธีการตั้งค่าระบบโรงเรียนสมัยใหม่เธอไม่ได้ศึกษาตัวเอง เธอมาเป็นพลังงานกว่าหลายร้อยล้านคน เพราะเธอเป็นนางสนมโปรดของจักรพรรดิล่าสุดเมื่อสิ้นสุดของจักรวรรดิ ที่สุดของการศึกษาสมัยใหม่ในอาณาจักรได้รับจากนั้น พวกเขาตั้งมหาวิทยาลัยมากมาย โรงเรียนแพทย์ และโรงเรียนสำหรับเยาวชนเรียนรู้การอ่าน และได้รับการศึกษาระดับประถมศึกษา โดย 1911 พวกเขาดำเนินการประมาณ 3000 โรงเรียนจักรพรรดิหขั้นสุดท้ายและ Cixi (1861-ซาวน่า)ศาลชิง inept ในทศวรรษนั้น ไทเฮา (ปีค.ศ. 1835 – ค.ศ. 1908) ที่เป็นนางสนมของจักรพรรดิมาอำนาจใน 1861 และปกครองเบื้องหลังจนกระทั่งการตายของเธอลูกชายของเธอ reigned 1862 1874 และหลานเธอปกครอง 1875 1908 แต่ว่ากันว่า เธอเป็นไม้จริงช่วงนี้ยาว และที่สำคัญเวลาจาก 1861 จนถึงค.ศ. 1908 ที่สิ้นสุดของจักรวรรดิอำนาจของจักรพรรดินี Cixiนักประวัติศาสตร์สมัยใหม่เห็นกฎของเธอเป็นแบบ myster

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จุดจบของจักรวรรดิชิง (1796-1913)
หลังจากการตายของจักรพรรดิเฉียนหลงใน 1799 ที่จักรวรรดิชิงเริ่มที่จะโค่นล้ม เช่นเดียวกับถังหยวนและจักรวรรดิหมิงจักรวรรดิชิงสิ้นสุดลงในการก่อกบฏสงครามภัยธรรมชาติ, ปัญหาเศรษฐกิจ, กิริยาและการรุกราน. ในช่วงปี 1800 ราชวงศ์ดูเหมือนประสบความสำเร็จบ้างเพราะประชากรที่เก็บไว้เจริญเติบโตในดินแดนอยู่เหมือนเดิมและ จักรวรรดิทันสมัยอย่างช้าๆ ในทางตรงกันข้ามศาลพิจารณาคดีที่เกี่ยวข้องกับแผนการของตัวเองและมองหาชีวิตที่หรูหราก็ไม่สมควรที่จะจัดการกับโลกที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วและการลุกฮือจำนวนมากและภัยพิบัติทางธรรมชาติ. ก้าวหน้าต่างประเทศและการโจมตีนโยบายเป็นกลางต่อยุโรปตั้งโดยจักรพรรดิเฉียนหลงพิสูจน์ให้เห็นว่าความผิดพลาดใหญ่ ในช่วงศตวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 ศาลชิงไม่ได้เตรียมไว้สำหรับความขัดแย้งกับชาวยุโรปและญี่ปุ่น. สงครามกับชาวยุโรปเทคโนโลยียุโรปปรับตัวดีขึ้นอย่างรวดเร็วหลังจากการปฏิวัติอุตสาหกรรมครั้งแรกในช่วงปลายยุค 1700 ที่ แต่จักรวรรดิชิงเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ทันสมัย นโยบายการปราบปรามของพวกเขาทำให้ราชวงศ์ไม่พร้อมที่จะอยู่รอด ในปี 1800 ชาวยุโรปพ่ายแพ้อย่างง่ายดายกองทัพชิงและกองทัพเรือและพวกเขาบังคับชิงเพื่อให้พวกเขาซื้อขายพอร์ต. สงครามฝิ่นครั้งแรกระหว่างอังกฤษและจักรวรรดิเริ่มต้นในปี 1838 อังกฤษต้องการที่จะมีมากขึ้นในการเข้าถึงจักรวรรดิชิงเพื่อการค้า และศาลชิงอยากจะให้ออกฝิ่นอังกฤษและอาจจะเพื่อให้ออกจากอิทธิพลของอังกฤษ. สหราชอาณาจักรได้รับฮ่องกงในปี 1842 ภายใต้สนธิสัญญานานกิง สงครามครั้งนี้แสดงให้เห็นว่ากองทัพชิงและกองทัพเรือเป็นล้าสมัย. อังกฤษแล้วต้องการเข้าถึงมากขึ้นเพื่ออาณาจักรและสิทธิในการส่งเรือในแม่น้ำเพื่อการค้าและวัตถุประสงค์ทางทหาร พวกเขายังต้องการที่สถานทูตในกรุงปักกิ่ง. ในปี 1854 สหราชอาณาจักรพยายามที่จะเจรจาสนธิสัญญานานกิง เมื่อศาลปฏิเสธที่จะมีครั้งที่สองสงครามฝิ่นครั้งที่ชนะอังกฤษได้อย่างง่ายดาย. มีสงครามระหว่างฝรั่งเศสและจักรวรรดิชิงที่เรียกว่าสงครามจีนฝรั่งเศส (1883-1885). ทำสงครามกับญี่ปุ่นนอกจากนี้ยังมีสงครามกับญี่ปุ่นเรียกว่าสงคราม Sino- ญี่ปุ่น (1894-1895) พวกเขาแพ้สงครามนี้. ญี่ปุ่นที่ทันสมัยได้อย่างรวดเร็วอย่างน่าทึ่งในส่วนหลังของศตวรรษที่ 19 และพวกเขาก็เริ่มที่จะถูกโจมตีจักรวรรดิและใช้ดินแดนอาณานิคม ซึ่งแตกต่างจากชาวยุโรปที่ต้องการพอร์ตซื้อขายเปิดญี่ปุ่นต้องการที่จะเอาชนะและตั้งรกรากทั้งภูมิภาค. ในปี 1894 ชัยชนะของกองทัพเรือญี่ปุ่นประหลาดใจกองทัพเรือชิงที่ได้ซื้อเรือรบยุโรปขนาดใหญ่และคัน ศาลชิงคิดว่ากองทัพเรือของพวกเขามีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่ากองทัพเรือญี่ปุ่น แต่ขาดการฝึกอบรมและเงินทุนเพื่อสนับสนุนกองทัพเรือส่วนร่วมในการสูญเสียของพวกเขา. ญี่ปุ่นได้อย่างรวดเร็วทำลายเรือเดินสมุทรขนาดใหญ่ชิงและโปรตุเกสเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรของพวกเขา พวกเขากลายเป็นอาณานิคมอุตสาหกรรม ราชวงศ์ชิงยังยกให้เป็นส่วนหนึ่งของมณฑลเหลียวหนิง. ภายในกบฏต่อต้านชิงจาก 1796 จนถึงปลายยุคราชวงศ์ที่ศาลชิงที่ต้องเผชิญกับการก่อจลาจลหลังการปฏิวัติ แต่พวกเขาพ่ายแพ้หรือขัดขวางทั้งหมดของพวกเขาจนกว่าผู้ปกครองชิงให้ขึ้นอำนาจอาทิตย์ ยัตเซ็นในปี 1912 สีขาวโลตัสจลาจล (1796-1804) ใน 1796 เป็นกบฏต่อศาลชิงนำโดยสมาคมโลตัสสีขาว การปฏิวัตินี้กินเวลาแปดปีจนกระทั่ง 1804 กบฏไทปิง (1851-1864) กบฏไทปิงกินเวลานาน 13 ปี 1851-1864 ผู้นำของไทปิงเป็นฮซิ่วที่ได้รับอิทธิพลมาจากศาสนา แต่ไม่ได้เป็นคริสเตียน. แต่เขานำการเคลื่อนไหวเสมือนคริสเตียนที่มีความเชื่อของคริสเตียนบางและอุดมคติ หลายความคิดของเขาดูเหมือนขวา เขาห้ามเป็นทาสคนใช้นางสนมคลุมถุงชนใช้ฝิ่นผูกพันเท้าทรมานและเคารพบูชาของไอดอล เขาต้องการผู้หญิงที่มีความเท่าเทียมกันมากขึ้นในสังคม. เขาทำหนานจิงเมืองหลวงของเขาและกองทัพของเขาดูเหมือนจะพร้อมที่จะโจมตีกรุงปักกิ่ง แต่มีเรื่องระหองระแหงภายในและการทุจริต อังกฤษและฝรั่งเศสส่งกองกำลังทหารไปช่วยกองทัพชิง. มันคิดว่าในช่วงสงครามยาวประมาณ 25 ล้านคนเสียชีวิต มันเป็นความคิดที่จะเป็นสงครามนองเลือดที่สองในประวัติศาสตร์หลังสงครามโลกครั้งที่สอง. งกันส์จลาจล (1864-1877) หลายกบฏขนาดใหญ่อื่น ๆ และสงครามที่เกิดขึ้นในเวลาเดียวกัน งกันส์จลาจลที่เกี่ยวข้องกับภูมิภาคขนาดใหญ่ทั่วมณฑลกานซูและมณฑลส่านซีในภาคกลางและตะวันตกเฉียงเหนือของจักรวรรดิ มันเป็นสงครามพรรคบางส่วนระหว่างสามนิกายทางศาสนาของชาวมุสลิมที่เรียกว่า Gedimu ที่ Khafiya และ Jahariyya. หนึ่งในจุดมุ่งหมายของชาวมุสลิมคือการสร้างอาณาจักรของชาวมุสลิมในภูมิภาค แต่อย่างไรก็ตามหลายคนมุสลิมเข้าข้างชิงและต่อสู้ทางด้านชิง มันเป็นความคิดที่หลายล้านคนถูกฆ่าตายในสงครามครั้งนี้และโดยการขุดรากถอนโคนของกองทัพของคนที่จะล้างมณฑลกานซูทางเดินของชาวมุสลิม. เป้าหมายกองทัพชิงในการล้างมณฑลกานซูทางเดินของชาวมุสลิมเพื่อป้องกันไม่ให้ชาวมุสลิมในซินเจียงและผู้ที่อยู่ในภาคกลาง เป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิจากการรวมกัน. อื่น ๆ กบฏและสงครามPanthay กบฏอีกกบฏมุสลิมในยูนนานที่กินเวลาจาก 1855 ไป 1873 มันคิดว่าบางทีอาจจะเป็นล้านคนที่เสียชีวิตในสงคราม. คนแม้วกบฏในกุ้ยโจว มันคิดว่าผู้คนนับล้านถูกฆ่าตายในสงครามรอบสอง 1800 และ 1854 จากการ 1873 นอกจากการก่อกบฏเหล่านี้คนจีนแคะและคน punti ในตะวันออกเฉียงใต้ต่อสู้สงครามเชื้อชาติยาว หมู่บ้านใกล้เคียงและสมัครพรรคพวกต่อสู้ของแต่ละคนเลวทรามต่ำช้าระหว่างปี 1855 และ 1867 จากนั้นก็มีการประท้วงอีกงกันส์ทางตะวันตกเฉียงเหนือในปี 1895 ในการประท้วงนี้ยังกลุ่มมุสลิมได้รับความช่วยเหลือกองทัพชิงปราบจลาจล นอกจากนั้นยังมีการก่อกบฏอื่น ๆ . ภัยพิบัติทางธรรมชาติมีบางภัยพิบัติทางธรรมชาติที่ดีอยู่ในช่วง 50 ปีของราชวงศ์ที่สนับสนุนการลดลงมัน รูปแบบของภัยพิบัติทางธรรมชาตินี้ถูกมองว่าเป็นสัญญาณว่าราชวงศ์หายไปอาณัติแห่งสวรรค์. น้ำท่วมแม่น้ำสองของน้ำท่วมใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของโลกที่ช่วยยุติราชวงศ์ชิง มีเป็นหนึ่งในภัยพิบัติทางธรรมชาติที่ใหญ่ที่สุดของโลกในประวัติศาสตร์เมื่อแม่น้ำเหลืองที่ถูกน้ำท่วมในปี 1887 มันเป็นความคิดที่ 1 ถึง 2 ล้านคนเสียชีวิต. แม่น้ำเหลืองที่ถูกน้ำท่วมอีกครั้งใน 1898 แม่น้ำแยงซีที่ถูกน้ำท่วมในปี 1911 และเสียชีวิตประมาณ 100,000 . แผ่นดินไหวกานซูแผ่นดินไหวถูกฆ่าตายราว 22,000 คนในปี ค.ศ. 1879 เกิดแผ่นดินไหววัดขนาดประมาณ 8 กิริยาอดอยากภาคเหนือของจีน 1876-1879 เสียชีวิตประมาณร้อยละ 10 (ประมาณ 10 ล้านคน) ของประชากรของจังหวัดทางภาคเหนือหลาย. ภัยพิบัติที่ดีและ ความช่วยเหลือเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้โดยรัฐบาลชิงทำให้คนยิ่งไม่พอใจมากขึ้นกับราชวงศ์ชิง. มีความอดอยากอื่นจาก 1896-1897 ซึ่งนำเป็นในส่วนของการกบฏนักมวย ตอนแรกกบฏนักมวยเป็นกบฏต่อต้านชิง. ภัยพิบัติเกี่ยวกับ 60,000 คนเสียชีวิตจากกาฬโรคในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศจีนเพียงอย่างเดียวในช่วงปี 1910-1912 โรคระบาดแพร่กระจายในประเทศยัง. ปัญหาทางเศรษฐกิจหลังจากที่ทุกการก่อกบฏที่สำคัญการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์และ exterminations มวลในช่วงกลางปี ​​1800 มีภัยพิบัติทางธรรมชาติจำนวนมากในช่วงปลายปี 1800 ตามที่อธิบายไว้ข้างต้น ภัยพิบัติทั้งหมดเหล่านี้ยากจนผู้รอดชีวิตที่ต้องเผชิญกับการแข่งขันทางเศรษฐกิจต่างประเทศและความทันสมัยที่มีความรู้เล็ก ๆ น้อย ๆ ของโลกภายนอกหรือความรู้ทางวิทยาศาสตร์. เนื่องจากความทันสมัยและการนำเข้า, ผู้คนจำนวนมากสูญเสียงานของพวกเขา ดังนั้นคนจนเสียชีวิตต้องเผชิญกับความอดอยากและและประชากรกลายเป็นคนยากจนโดยรวม. อย่างไรก็ตามการดูแลสุขภาพที่ดีขึ้นและยาเวสเทิร์ให้บริการโดยแพทย์มิชชันนารีที่บันทึกไว้นับหมื่นของชีวิต ดังนั้นประชากรที่ไม่ได้วางมากที่สุดเท่าที่มันจะต้องเกิดจากการภัยพิบัติ. รถไฟและโรงงานบางต้นทำให้การทำงานแบบเดิมที่ล้าสมัย ยกตัวอย่างเช่นทางรถไฟใส่มากของคนที่ทำงานตามระบบคลองออกจากงาน. ต่างประเทศนำเข้าสินค้าอุตสาหกรรมเช่นเสื้อผ้าผ้าฝ้ายมีมากราคาถูกกว่าสินค้าที่ผลิตในประเทศจำนวนมาก นี้ทำให้ผู้คนจำนวนมากออกจากงานยัง. ว่ากันว่าโดยปี 1900 มูลค่าการนำเข้าเป็นครั้งที่สี่มากกว่ามูลค่าการส่งออก นี่คือความแตกต่างมากความสูงของจักรวรรดิชิงในยุค 1700 เมื่อผลิตภัณฑ์ของตนได้รับการพิจารณาที่มีคุณค่ามากทั่วโลก. เศรษฐกิจของพวกเขาไม่ได้ก้าวไปพร้อมกับตะวันตกและญี่ปุ่น คนทั่วไปที่ต้องเผชิญกับความทุกข์จำนวนมากและหลายคนก็ไม่รอด หลายคนกล่าวหาว่าปัญหาของพวกเขาในสมัยราชวงศ์ชิงชาวต่างชาติและชาวคริสต์. แย่ศึกษาผสมปัญหาในจักรวรรดิคือการขาดการศึกษาที่ทันสมัย​​ ปัญญาอาณาจักรของความเข้มข้นในการฝึกอบรมสำหรับอิมพีเรียลสอบ. คนต้องการความรู้ด้านเด็กของพวกเขาที่จะมีสมาธิในการฝึกอบรมสำหรับการตรวจสอบรัฐบาล พวกเขาศึกษาตำราปรัชญาและศาสนาโบราณ คนที่มีความรู้น้อยหรือความชื่นชมสำหรับการศึกษาตะวันตกสมัยใหม่. โมหะชิงไม่น้อยที่จะส่งเสริมความรู้ของโลกและการศึกษาที่ทันสมัย แต่พวกเขามีความเป็นกลาง พวกเขากลัวว่าคนจะเข้าใจโลกภายนอก. มันบอกว่าคุณหญิง Cixi ผู้ปกครองอาณาจักรจากเบื้องหลังไม่ดีขอขอบคุณความจำเป็นในการสร้างสรรค์สิ่งใหม่ ๆ ของอุตสาหกรรม เธออาจจะไม่เข้าใจวิธีการตั้งค่าระบบโรงเรียนที่ทันสมัย. เธอเป็นคนที่ไม่ได้ศึกษาตัวเอง เธอเข้ามามีอำนาจเหนือหลายร้อยล้านคนเพราะเธอเป็นเมียน้อยที่ชื่นชอบของหนึ่งในจักรพรรดิสุดท้าย. ในตอนท้ายของจักรวรรดิส่วนใหญ่ของการศึกษาที่ทันสมัยในจักรวรรดิถูกจัดให้โดยมิชชันนารี พวกเขาตั้งมหาวิทยาลัยหลายโรงเรียนแพทย์และโรงเรียนสำหรับเยาวชนที่จะเรียนรู้การอ่านและการได้รับการศึกษาระดับประถมศึกษา โดยปี 1911 ที่พวกเขาดำเนินการประมาณ 3,000 โรงเรียน. จักรพรรดิและรอบชิงชนะเลิศ Cixi (1861-1912) ศาลชิงก็ไม่สมควรในทศวรรษที่ผ่านมา อัครมเหสี (1835-1908) ที่เป็นนางสนมของจักรพรรดิมามีอำนาจใน 1861 และปกครองอยู่เบื้องหลังจนตาย. ลูกชายของเธอครองราชย์ 1862-1874 และหลานชายของเธอปกครองจาก 1875 ไป 1908 แต่มันก็เป็น บอกว่าเธอเป็นผู้ปกครองที่แท้จริงในช่วงระยะเวลาที่ยาวนานและที่สำคัญของเวลาจากปี 1861 จนถึงปี 1908 ในตอนท้ายของจักรวรรดิ. เพิ่มขีดความสามารถของคุณหญิง Cixi ประวัติศาสตร์สมัยใหม่เห็นกฎของเธอในฐานะ myster

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การสิ้นสุดของอาณาจักรชิง ( 2339 – 1913 )
หลังจากการตายของจักรพรรดิ qianlong ใน 1799 , อาณาจักรชิงเริ่มที่จะล้ม ชอบถังหยวนและหมิง , จักรวรรดิ , อาณาจักรชิงยุติการก่อกบฏ สงคราม ภัยธรรมชาติ ปัญหาทุพภิกขภัยและการรุกรานทางเศรษฐกิจ

ในช่วง 1800s , ราชวงศ์ดูจะค่อนข้างประสบความสําเร็จ เพราะประชากรยังคงเติบโต ดินแดนอยู่เหมือนเดิมและจักรวรรดิช้าๆให้ทันสมัย บนมืออื่น ๆที่เกี่ยวข้องกับ intrigues ศาลของตนเอง และแสวงหาชีวิตที่หรูหราก็ไม่เหมาะที่จะจัดการกับการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วของโลกและ uprisings หลายและภัยธรรมชาติ

ต่างประเทศก้าวหน้าและโจมตี

isolationist นโยบายต่อชาวยุโรปตั้งโดยจักรพรรดิ qianlong พิสูจน์ว่าเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ในช่วงศตวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 ที่ศาลตั้งได้เตรียมตัวสำหรับความขัดแย้งกับชาวยุโรปและญี่ปุ่นทำสงครามกับชาวยุโรป .



ยุโรปเทคโนโลยีอย่างรวดเร็วปรับปรุงแรกหลังการปฏิวัติอุตสาหกรรมในปลาย 1700s แต่อาณาจักรชิงที่ทันสมัยหน่อย นโยบายของพวกเขาซึ่งทำให้พวกเขาราชวงศ์ป่วยพร้อมที่จะอยู่รอด เมื่อปี 1800ชาวยุโรปสามารถเอาชนะกองทัพจีน และกองทัพเรือ และพวกเขาถูกบังคับให้ชิงเพื่อให้พอร์ตการซื้อขาย .

สงครามฝิ่นระหว่างอังกฤษและจักรวรรดิเริ่มต้นใน 1838 . อังกฤษต้องการที่จะมีการเข้าถึงมากขึ้นเพื่อชิงอาณาจักรการค้า และศาลตั้งอยากให้ออกอังกฤษฝิ่นและอาจจะเก็บออก

อิทธิพลของอังกฤษสหราชอาณาจักรได้รับฮ่องกงในปี 1842 ภายใต้สนธิสัญญานานกิง สงครามครั้งนี้ พบว่า กองทัพจีนและกองทัพเรือล้าสมัย

อังกฤษก็ต้องการมากกว่าการเข้าถึงอาณาจักรและสิทธิที่จะส่งเรือในแม่น้ำเพื่อการค้าและเพื่อวัตถุประสงค์ทางทหาร พวกเขายังต้องการให้สถานทูตในกรุงปักกิ่ง

ในปี 1854 อังกฤษพยายามต่อรองสนธิสัญญานานกิง เมื่อศาลปฏิเสธมีสงครามฝิ่นที่อังกฤษสามารถชนะ

มีสงครามระหว่างฝรั่งเศสและอาณาจักรชิงเรียก Sino ฝรั่งเศสสงคราม ( 1881 – 1885 ) .

สงครามกับญี่ปุ่น

มีสงครามกับญี่ปุ่นที่เรียกว่า ชิโนญี่ปุ่นสงคราม ( 1894 – 1895 ) พวกเขาแพ้สงครามนี้ยัง

ญี่ปุ่นที่ทันสมัยอย่างน่าทึ่งได้อย่างรวดเร็วในส่วนหลังของศตวรรษที่ 19 ,และพวกเขาก็เริ่มที่จะโจมตีจักรวรรดิและใช้ดินแดนในอาณานิคม ซึ่งแตกต่างจากชาวยุโรปผู้ต้องการเปิดพอร์ตซื้อขาย ญี่ปุ่นต้องการจะเอาชนะและตั้งรกรากบนพื้นที่ทั้งหมด

ใน 1894 ญี่ปุ่นกองทัพเรือชัยชนะประหลาดชิงกองทัพเรือที่ได้ซื้อเรือรบยุโรปขนาดใหญ่และลาดตระเวน ศาลตั้งคิดว่าเครื่องบินของตนมีอำนาจมากกว่าเรือญี่ปุ่นอย่างไรก็ตาม การขาดทุนการฝึกอบรมและการสนับสนุนกองทัพเรือสนับสนุนการสูญเสียของพวกเขา .

ภาษาญี่ปุ่นได้อย่างรวดเร็วทำลายกองเรือขนาดใหญ่ชิงทำให้ไต้หวันเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรของพวกเขา พวกเขาเปลี่ยนมันให้เป็นอาณานิคมอุตสาหกรรม ราชวงศ์ชิงยังยกให้เป็นส่วนหนึ่งของมณฑลเหลียวหนิง .

ภายในการก่อกบฏต่อต้านชิง

จาก 2339 จนถึงปลายยุคราชวงศ์ ,ศาลตั้งเผชิญการจลาจลหลังการจลาจล แต่พวกเขาแพ้ หรือขัดขวาง ทั้งหมดของพวกเขา จนผู้ปกครองเลิกชิงอำนาจ ซุนยัดเซน ในปี 1912

กบฏไวท์โลตัส ( 1 ) 1804 )

ใน 1796 , ต่อต้านราชวงศ์ชิงถูกศาลนำโดยสังคมดอกบัวสีขาว กบฏนี้กินเวลา 8 ปีจน 1804 .

กลุ่มกบฏไทปิง ( 1851 – 1864 )

โดยกลุ่มกบฏไทปิง เป็นเวลา 13 ปี 1851 – 1864 . ผู้นำของ Taiping คือหงซิ่วฉวนผู้ที่ได้รับอิทธิพลจากศาสนา แต่ไม่ได้เป็นคริสเตียน

แทน เขานำความ การเคลื่อนไหวของคริสเตียนซึ่งมี คริสเตียน ความเชื่อและอุดมคติ หลายความคิดของเขาดูเหมือนจะถูก เขาห้ามการเป็นทาสผู้ชายใช้นางสนม , การแต่งงาน , ฝิ่น ใช้ มัดเท้า ทรมาน