“I’m sorry.” Loki whispered as you

“I’m sorry.” Loki whispered as you felt tears begin to form. “I’m sorry, I’m sorry.” He repeated as you 'shh’d him.

“Come on, I’m taking you back to the ship.” You tried to grab him but he stopped you, shaking his head.

“No.” He told you. “You need to go.”

“Not without you.”

He sighed as he looked up at you, still completely baffled by your kindness towards him, even now.

“Why… Why are you so kind to me?” He asked, breathing out. You furrowed your brows. “Since the first day… You have always given me kindness… Why?”

“I- I don’t know.” You shrugged, unsure of what to say. “I suppose I just wanted to understand. I wanted to understand, why you did the things you did…” You admitted. “And I- I knew you weren’t the monster everyone thought you were.” You whispered, as his eyes softened. Your words had shocked him. He hadn’t expected that response from you. He expected you to think the same as the others, expected you to use kindness as a way of getting information, but even then, it wasn’t for them. You wanted to know him. You genuinely did, and he finally saw it. He slowly lifted his hand, placing it on your cheek as you gave him a small smile. “You’ll be ok.” You told him, trying to convince yourself. However, when his hand fell from your face, and his eyes turned still, and his skin turned blue, you knew. You knew it wasn’t ok. You let a few tears fall as you looked at him, before feeling a hand on your shoulder. You turned to see an equally devastated Thor

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ขอโทษ" Loki กระซิบกับคุณรู้สึกเริ่มที่จะฟอร์มน้ำตา "ขอโทษ ขอโทษ" เขาซ้ำเป็นคุณ ' shh ได้ให้เขา"มา ฉันสละคุณกลับไปเรือ" คุณพยายามที่จะคว้าเขา แต่เขาหยุดคุณ สั่นศีรษะของเขา"หมายเลข" เขาบอกว่า คุณ "คุณต้องไป""ไม่ได้โดยที่คุณไม่"เขาถอนหายใจเป็นเขามองขึ้นที่คุณ ยังคงงงงันอย่างสมบูรณ์ โดยคุณเมตตาเขา แม้ตอนนี้"ทำไม... ทำไมท่านดีกับผม" เขาถาม หายใจออก คุณรอยย่นคิ้วของคุณ "ตั้งแต่วันแรก... เสมอพระองค์เมตตา... ทำไม""ผม-ไม่" คุณแน่ใจว่าจะพูด ยักไหล่ "ฉันคิดว่า ฉันแค่อยากจะเข้าใจ อยากจะเข้าใจ เหตุผลที่คุณทำในสิ่งที่คุณไม่... " คุณยอมรับ " และฉัน-ฉันรู้ว่า คุณไม่มอนสเตอร์ที่ทุกคนคิดว่า คุณ" คุณกระซิบ เป็นดวงตาของเขาอ่อนโยนลง คำพูดของคุณมีตกใจเขา เขาไม่ได้คาดหวังว่าการตอบสนองจากคุณ เขาคาดว่าคุณคิดเหมือนคนอื่น ๆ คาดว่าต้องใช้ความเมตตาเป็นวิธีการรับข้อมูล แต่แม้แล้ว มันไม่ได้สำหรับพวกเขา คุณต้องการรู้เขา คุณได้อย่างแท้จริง แล้วเขาก็เห็น เขาค่อย ๆ ยกมือของเขา วางบนแก้มของคุณเป็นคุณให้เขายิ้มเล็ก "คุณจะตกลง" คุณบอกเขา พยายามที่จะโน้มน้าวใจตัวเอง อย่างไรก็ตาม เมื่อมือของเขาตกจากใบหน้าของคุณ และเปิดตาของเขายังคง และผิวของเขาเปิดสีฟ้า คุณรู้ว่า คุณรู้ว่า มันไม่ได้ตกลง คุณให้กี่น้ำตาตกอยู่คุณมองไปที่เขา ก่อนรู้สึกมือบนไหล่ของคุณ คุณหันไปดู Thor การทำลายอย่างเท่าเทียมกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ฉันขอโทษ." โลกิกระซิบที่คุณรู้สึกว่าน้ำตาจะเริ่มก่อตัว "ฉันขอโทษฉันขอโทษ." เขาซ้ำแล้วซ้ำอีกในขณะที่คุณ 'shh'd เขา.

"Come on, ฉันจะพาคุณกลับไปที่เรือ." คุณพยายามที่จะคว้าเขา แต่เขาหยุดคุณสั่นศีรษะของเขา .

"ไม่" เขาบอกคุณ "คุณต้องไป."

"ไม่ได้โดยไม่มีคุณ."

เขาถอนหายใจในขณะที่เขามองมาที่คุณยังคงงงงันอย่างสมบูรณ์โดยความเมตตาของคุณต่อเขาแม้ในขณะนี้.

"ทำไม ... ทำไมคุณใจดีกับผมหรือเปล่า" เขาถามหายใจ ออก. คุณขมวดคิ้วของคุณ "ตั้งแต่วันแรก ... คุณได้ให้ความเมตตาเสมอฉัน ... ทำไม?"

"I- ผมไม่ทราบว่า." คุณยักไหล่ไม่แน่ใจว่าจะพูดอะไร "ฉันคิดว่าฉันแค่อยากจะเข้าใจ ผมอยากที่จะเข้าใจว่าทำไมคุณทำสิ่งที่คุณคิดว่า ... "คุณเข้ารับการรักษา "และ I- ผมรู้ว่าคุณไม่ได้ทุกคนมอนสเตอร์ที่คิดว่าคุณเป็น." คุณกระซิบขณะที่สายตาของเขาปรับตัวลดลง คำพูดของคุณได้เขาตกใจ เขาไม่ได้คาดหวังว่าการตอบสนองจากคุณ เขาคาดหวังให้คุณคิดเช่นเดียวกับคนอื่น ๆ ที่คาดว่าจะให้คุณใช้ความเมตตาเป็นวิธีการรับข้อมูล แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่ได้สำหรับพวกเขา คุณต้องการที่จะรู้ว่าเขา คุณอย่างแท้จริงได้และในที่สุดเขาก็เห็นมัน เขาค่อย ๆ ยกขึ้นมือของเขาวางไว้บนแก้มของคุณเมื่อคุณทำให้เขามีรอยยิ้มเล็ก ๆ "คุณจะ OK." คุณบอกเขาพยายามที่จะโน้มน้าวตัวเอง แต่เมื่อมือของเขาลดลงจากใบหน้าของคุณและดวงตาของเขาหันยังคงและผิวของเขาหันสีฟ้าคุณรู้ว่า คุณรู้ว่ามันไม่ได้ตกลง คุณปล่อยให้น้ำตาตกไม่กี่ที่คุณมองไปที่เขาก่อนที่จะรู้สึกมือบนไหล่ของคุณ คุณหันไปดูความเสียหายอย่างเท่าเทียมกันของ ธ อร์