A Short Story : The Selfish CrowsTh

A Short Story : The Selfish Crows





This Short Story The Selfish Crows is quite interesting to all the people. Enjoy reading this story.

Once upon a time, there was a very big forest. There on a huge banyan tree lived many crows. They were selfish and arrogant. They always quarreled with other birds. This behavior irritated other birds. They had no friends, as no one liked them.

When the rainy season came, dark clouds gathered in the sky. A small mynah was returning to her nest. When she was passing by the banyan tree, it started raining. “I will stay here for a while until it stops raining,” thought the little mynah. And I took rest on the banyan tree for a while.

The selfish crows saw her perching on the tree. One of them shouted, “Get off the tree. This tree belongs to us.” The mynah humbly pleaded, “The weather is bad and my nest is far off from this forest. Please let me take a rest for a while on this tree, brother. As soon as it stops raining, I will return to my nest.”

“Leave this banyan tree at once. Or we will peck you,” said the other crows. The merciless tendency of the selfish crows scared the mynah. The mynah found no other way except to fly off. Then immediately the mynah flew off to a nearby tree, where luckily she found a hollow in a broken branch. She took her shelter there.

Shortly after, the rain became heavy followed by thunderstorm. The wind was in high speed. Even the leaves and branches were not enough to give shelter to the crows. Many of the branches of many tree in which the crows had taken shelter were damaged and hurt by the hailstones. But the mynah was safe inside the hollow place in the tree.

One of the crows said, “Look at the mynah! How comfortable she is. Let us go there.” Another crow said, “I do not think she will let us share the hollow. We did not have sympathy for her when she was in need of this tree.” Then another crow said, “We should not have been so rude. We forgot that we may need help someday.”

Suddenly the mynah called out, “Come! My friends! Come to this hollow. Or you will get hurt. The rain is not going to stop soon. It seems that it may rain for a long time”

The crows flew down to the hollow. They thanked the mynah. “We are sorry for having unkind, dear friend! Now we will never be so selfish.”

Then the crows took shelter in the hollow place of the tree in which the mynah had taken her shelter. After some time, it stopped raining. All the birds flew to their respective nests happily as new friends.

Go to The Short Stories Index


From The Short Story : The Selfish Crows to HOME PAGE

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่อง: การเห็นแก่ตัวตรงนี้เรื่องสั้นเห็นแก่ตัวตรงเป็นที่ค่อนข้างน่าสนใจทุกคน เพลิดเพลินกับการอ่านเรื่องนี้ กาลครั้งหนึ่ง มีป่าใหญ่มาก มีในไทรใหญ่ ต้นไม้อยู่ตรงมาก พวกเห็นแก่ตัว และหยิ่ง พวกเขาเสมอ quarreled กับนกอื่น ๆ พฤติกรรมนี้ระคายเคืองนกอื่น ๆ พวกเขาไม่มีเพื่อน เป็นใครชอบพวกเขาเมื่อฤดูฝนมา เค้ารวบรวมในท้องฟ้า Mynah เล็กถูกพบรังของเธอ เมื่อเธอถูกช่วย โดยบันยันทรี เริ่มต้นฝนตก "ฉันจะพักหนึ่งจนกว่าจะหยุดฝนตก คิด mynah น้อย และฉันจึงเหลือบนต้นไทรในขณะ ตรงเห็นแก่ตัวเห็นเธอ perching บนต้นไม้ หนึ่งในนั้นตะโกน "ได้ออกแผนภูมิ ต้นไม้นี้เป็นของเรา" Mynah น้อม pleaded "อากาศไม่ดี และรังของฉันมาไกลจากฟอเรสต์นี้ กรุณาแจ้งให้เราผ่อนหนึ่งในต้นไม้นี้ พี่ชาย ทันทีที่มันหยุดฝนตก ฉันจะกลับไปรังของฉัน" "ปล่อยให้ต้นไทรนี้ครั้ง หรือเราจะ peck คุณ"กล่าวตรงอื่น แนวโน้มว่าไม่สงสารตรงเห็นแก่ตัวกลัว mynah Mynah ที่พบวิธีอื่น ๆ ยกเว้นการบินปิด แล้ว ทันที mynah บินออกมาต้นไม้ใกล้เคียง ที่โชคดีเธอพบโพรงในสาขาที่ขาด เธอเอาของเธอพักอาศัยมี หลังจาก ฝนก็หนักตามพายุ ลมความเร็วสูงได้ แม้ใบไม้และสาขาได้ไม่เพียงพอที่จะกำบังให้ตรง หลายสาขาของต้นไม้มากตรงที่ได้มาพักอาศัยเสียหาย และบาดเจ็บจากการ hailstones แต่ mynah ถูกปลอดภัยภายในกลวงในต้นไม้ หนึ่งตรงที่ว่า "ดู mynah ความว่าเธอได้ ให้เราไปที่นั่น" ขันอีกว่า "ฉันไม่คิดว่า เธอจะให้เราใช้ร่วมกันกลวง เราไม่ได้เห็นใจเธอเมื่อเธอต้องต้นนี้" แล้ว ขันอื่นกล่าวว่า "เราควรไม่ได้หยาบคายมาก เราลืมว่า เราอาจต้องช่วยวันนั้น" จู่ ๆ mynah เรียกว่า "มา เพื่อน ๆ เอ๋ย! มานี้กลวง หรือคุณจะได้รับบาดเจ็บ ไม่ฝนจะไปหยุดเร็ว ๆ นี้ ดูเหมือนว่า อาจฝนตกเป็นเวลานาน" ตรงบินลงไปขุม เขาขอบคุณ mynah "ขออภัยมี unkind รักเพื่อน ตอนนี้เราจะไม่ได้นั่นเอง" แล้ว ตรงเข้าพักอาศัยในกลวงของต้นไม้ mynah ที่ได้มาพักอาศัยของเธอ บางเวลา จะหยุดฝนตก นกบินไปรังของมันแต่ละอย่างมีความสุขเป็นเพื่อนใหม่ ไปที่ดัชนีเรื่องราวสั้น ๆจากเรื่องสั้น: การเห็นแก่ตัวตรงหน้าบ้าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องสั้น: เห็นแก่ตัวกานี้เรื่องสั้นเห็นแก่ตัวกาค่อนข้างน่าสนใจให้กับทุกคน สนุกกับการอ่านเรื่องนี้. กาลครั้งหนึ่งมีป่าขนาดใหญ่มาก มีบนต้นไทรขนาดใหญ่ที่อาศัยอยู่จำนวนมากกา พวกเขามีความเห็นแก่ตัวและหยิ่ง พวกเขามักจะทะเลาะกับนกชนิดอื่น ๆ ลักษณะการทำงานนี้หงุดหงิดนกชนิดอื่น ๆ พวกเขามีเพื่อนไม่เป็นไม่มีใครชอบพวกเขา. เมื่อฤดูฝนมาเมฆมืดรวมตัวกันในท้องฟ้า พิราบขนาดเล็กกำลังจะกลับไปที่รังของเธอ เมื่อเธอเดินผ่านต้นไทรก็เริ่มมีฝนตก "ผมจะอยู่ที่นี่ในขณะที่จนสุดฝนตก" คิดพิราบน้อย และผมก็เอาส่วนที่เหลือในบันยันทรีในขณะที่. กาเห็นแก่ตัวเห็นเธอเกาะอยู่บนต้นไม้ หนึ่งของพวกเขาตะโกน "รับออกต้นไม้ ต้นไม้ต้นนี้เป็นของเรา. "พิราบเจียมอ้อนวอน" อากาศไม่ดีและรังของฉันคือไกลจากป่าแห่งนี้ กรุณาแจ้งให้เราใช้เวลาที่เหลือในขณะที่อยู่บนต้นไม้นี้พี่ชาย ทันทีที่ฝนหยุดตกแล้วผมจะกลับไปที่รังของฉัน. " "ปล่อยต้นไทรนี้ในครั้งเดียว หรือเราจะจิกคุณ "กาอื่น ๆ กล่าวว่า แนวโน้มความเมตตาของกาเห็นแก่ตัวกลัวพิราบ พิราบพบว่าไม่มีทางอื่นนอกจากจะบินออก แล้วทันทีพิราบบินออกไปยังต้นไม้ที่ใกล้เคียงที่โชคดีที่เธอพบกลวงในสาขาที่แตกสลาย เธอหลบเธอมี. หลังจากนั้นไม่นานฝนก็กลายเป็นที่ตามมาหนักโดยพายุฝนฟ้าคะนอง ลมอยู่ในความเร็วสูง แม้กระทั่งใบและกิ่งไม้ไม่เพียงพอที่จะให้ที่พักพิงแก่กา หลายสาขาของต้นไม้จำนวนมากซึ่งในกาได้รับที่อยู่อาศัยได้รับความเสียหายและผลกระทบจากลูกเห็บ แต่พิราบมีความปลอดภัยภายในสถานที่กลวงในต้นไม้. หนึ่งในกากล่าวว่า "ดูพิราบ! วิธีที่สะดวกสบายเธอเป็น ขอให้เราไปที่นั่น. "อีกาอีกกล่าวว่า" ฉันไม่คิดว่าเธอจะให้เราแบ่งปันกลวง เราไม่ได้มีความเห็นอกเห็นใจสำหรับเธอเมื่อเธออยู่ในความต้องการของต้นไม้นี้. "จากนั้นอีกาอื่นกล่าวว่า" เราไม่ควรได้รับหยาบคายดังนั้น เราลืมไปว่าเราอาจต้องการความช่วยเหลือสักวันหนึ่ง. " ทันใดนั้นพิราบที่เรียกว่าออก "มา! เพื่อนของฉัน! มากลวงนี้ หรือคุณจะได้รับบาดเจ็บ ฝนจะไม่หยุดเร็ว ๆ นี้ ดูเหมือนว่ามันอาจจะมีฝนตกมาเป็นเวลานาน " กาบินลงไปกลวง พวกเขาขอบคุณพิราบ "เรามีความเสียใจสำหรับการมีที่ไร้ความปรานีเพื่อนรัก! ตอนนี้เราจะไม่เห็นแก่ตัวดังนั้น. " จากนั้นกาหลบในสถานที่กลวงของต้นไม้ในที่พิราบได้รับที่พักพิงของเธอ หลังจากที่บางครั้งมันหยุดฝนตก นกบินไปรังของตนอย่างมีความสุขเป็นเพื่อนใหม่. ไปเรื่องสั้นดัชนีจากเรื่องสั้น: กาเห็นแก่ตัวไปยังหน้าบ้าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องสั้น : กาเห็นแก่ตัว





เรื่องสั้นกาเห็นแก่ตัวค่อนข้างน่าสนใจเพื่อคนทั้งหมด มีความสุขกับการอ่านนิยายเรื่องนี้

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีป่าที่ใหญ่มาก มีต้นไทรใหญ่อยู่ในกามาก เขาเห็นแก่ตัวและหยิ่ง พวกเขามักจะทะเลาะกับนกอื่น ๆ พฤติกรรมนี้ระคายเคือง นกอื่น ๆ เขาไม่มีเพื่อน ไม่มีใครชอบ

เมื่อฤดูฝนมาถึง เมฆดำรวมตัวกันในท้องฟ้า เป็นนกขุนทองเล็กกลับรังของเธอ เมื่อเธอเดินผ่านต้นไทร มันเริ่มตก " ผมจะอยู่ที่นี่สักพักจนมันหยุดตก " คิดว่านกขุนทองน้อย และฉันเอาส่วนที่เหลือบนต้นไทร สักพัก

กาเห็นแก่ตัวเห็นเธอเกาะบนต้นไม้ หนึ่งในนั้นตะโกน " ออกไปจากต้นไม้ต้นไม้นี้เป็นของเรา " นกขุนทองมาอ้อนวอน " อากาศไม่ดี และรังของฉันอยู่ไกลจากป่าแห่งนี้ ได้โปรดให้ฉันได้พักซักพักบนต้นไม้นี่ ไอ้น้องชาย ทันทีที่ฝนหยุดตก ผมจะกลับไปรังของฉัน "

" ออกจากต้นไทรในครั้งเดียว หรือเราจะจิกคุณ กล่าวว่า กาอื่นๆ แนวโน้มเลือดเย็นของกาเห็นแก่ตัวกลัวนกขุนทอง .ในเบื้องพบไม่มีวิธีอื่น นอกจากบินได้แล้ว แล้วทันใดนั้นนกขุนทองบินออกจากต้นไม้ใกล้เคียง ซึ่งโชคดีที่เธอพบโพรงในสาขาที่แตก เธอหลบ เธอมี

หลังจากนั้นไม่นาน ฝนก็หนักตามด้วยฟ้าคะนอง ลมอยู่ในความเร็วสูง แม้ ใบ และก้านไม่เพียงพอที่จะให้ที่พักพิงกับอีกาหลายสาขาของต้นไม้มากมายที่กา ได้มาพักพิงได้รับความเสียหายและได้รับบาดเจ็บ โดยลูกเห็บ แต่นกขุนทองปลอดภัยภายในสถานที่โพรงในต้นไม้

ของกากล่าวว่า " ดูที่ 16 ! วิธีการที่สะดวกสบายที่เธอเป็น ไปกันเถอะ " อีกาอีกกล่าวว่า " ผมไม่คิดว่า เธอจะให้เราได้แบ่งปันกลวง เราไม่ได้จะเห็นใจเธอ เมื่อเธอต้องการต้นไม้ต้นนี้" แล้วกาอีก บอกว่า " เราไม่ควรหยาบคาย เราลืมไปว่า เราอาจจะต้องช่วยสักวัน "

ทันใดนั้น นกขุนทองร้อง " มา เพื่อนของฉัน ! เข้ามานี้กลวง หรือคุณจะได้รับบาดเจ็บ ฝนกำลังจะหยุดแล้ว ดูเหมือนว่า ฝนอาจจะตกเป็นเวลานาน "

กา ลงไปยังกลวง พวกเขาขอบคุณนกขุนทอง . " เราขอโทษที่เหี้ยมโหด เพื่อนรักตอนนี้เราจะไม่เคยเห็นแก่ตัว "

แล้วกาเข้ามาพักพิงในที่โพรงของต้นไม้ ซึ่งในเบื้องได้พักพิงของเธอ หลังจากเวลาผ่านไป ฝนหยุดแล้ว พวกนกบินไปแต่ละรังอย่างมีความสุข ในฐานะเพื่อนใหม่

ไปเรื่องสั้นดัชนี


จากเรื่องสั้น : กาเห็นแก่ตัวกับหน้า

บ้าน