2. The debate over the role of the

2. The debate over the role of the government.

The government's role in economic management remains an unresolved issue in the current discussions of economic policy.

The debate began in the early twentieth century, particularly in the context of the argument over socialist economic calculation, and was led by Ludwig von Mises, Oscar Lange, Friedrich von Hayek, and the Austrian School.

Mises argued that rational economic management in a socialist economy is impossible because of the absence of market and price mechanisms. economy Lange disagreed with Mises, offering his Concept of market socialism.

Lange contend that a central planning board can substitute for a market or price mechanism and resolve decentralized resource allocation problems.

Lange's planning board would be able to search for the optimal allocation or discover an equilibrium price vector either through trial and error or a process of successive approximation.

Later, Hayek (1948) joined the debate, contributing to the rising prominence of the Austrian School as we as to the development of the concept of market competition as a dynamic discovery procedure.

Although Hayek recognized the theoretical possibility of economic calculation by the central planning board
in the socialist economic,
he doubted whether such a system would work practically because of the excessive information requirements.

In the Hayekian world, no manmade system can discover optimal outcomes of resource allocation without a process of dynamic competition.

During the 1940s and 1950s, the debate over the government's role in economic management centred on the issue of whether or not a mixed economy and a welfare state are desirable.

The experience of the Great Depression during the 1930s began to cast doubt on the automatic coordination function, and especially the macroeconomic coordination function of the capitalistic free market economy.

As a result, the Keynesian counter - cyclical macroeconomic policy function of the government became a new sub-topic within the debate, overriding the mostly microeconomic issue of resource allocation in the socialist economic calculation debate.

The Keynesian economists advocated government Intervention t remedy the market failures in the macroeconomic level, particularly the unemployment phenomenon.

This increased the popularity for a mixed economy and welfare state, and, as a result, the government's role continued to grow.

Interestingly, the new argument for government Intervention in the macroeconomic level was also strengthened by the development of macroeconomic modeling, which was partly spurred by the socialist planning theory that developed in response to the earlier debate on the possibi'lity of socialist economic calculation.

The government macroeconomic intervention, including the fine - tuning of macroeconomic polices in order to maintain stable output and employment growth, turned out to be ineffective as was proven by various episodes of macroeconomic development during the 1970s and 1980s, such as the oil price shocks and subsequent misalignment of exchange rates.

Perhaps the most notable case was the 'stagflation' experienced by the US economy during the 1970s' when rising Inflation was accompanied by a steadily worsening unemployment rate.

This development completely refuted the trade-off between the two undesirable phenomena which had formerly been taken for granted and thus nullified the Keynesian fine-tuning policy prescription which had been based on balancing the evils of Inflation and unemployment.

These experiences in turn provided an environment for the revival of the liberal tradition: neoliberalism led by Hayek (1984a, 1984b, 1989), the birth of the public choice school led by J.M Buchanan, and the surge of political conservatism led by Margaret Thatcher.

Deregulation or Liberalization of the private sector has become the core of economic reform in most advanced countries in recent years, and the importance of a long-term perspective in macroeconomic policy making, such as maintaining a rule-based policy, has been emphasized time and time again.

It has also been stressed that government failures are due not only to excessive informational requirements, as stipulated by the Hayekan framework, but also to the inherent nature of self-seeking government officials, as seen in the public choice framework.

A new and interesting debate on the role of the government in economic development has also emerged following the rapid growth of the East Asian economies.

This debate focuses on somewhat different concerns from the earlier calculation debate, assessing whether or not the government in an underdeveloped capitalistic market economy can improve upon the market outcome of resource mobilization and resource allocation.

This is why the debate is ultimately reduced to measuring the importance of market failure (or apparent market Institutions) versus government failure (or the government's inability to assume the role of markets or to introduce market Institutions).

In observing the remarkable success of economic development in East Asian countries such as Japan, Korea, and Taiwan over the past thirty years or so adherents of the neoclassical theory emphasize one important lesson that can be learned from the East Asian experiences.

This is the importance of getting the basics right.

They argue that the government should provide a stable macroeconomic environment and reliable legal framework In order to create an environment favorable to the free play of market forces.

According to this critique, minimum Intervention with the lowest degree of relative price distortion is a virtue.

They see that Asian economies benefited the most from a government strategy that followed the lead of the market, rather than trying to actively direct it.

On the other hand, a group of economists known as revisionists attribute greater significance to other aspects of the East Asian success story that have gone relatively unnoticed in the neoclassical analysis.

They observe that the East Asian governments have taken a much more active role in the economic development process than the one envisaged by neoclassicists and thus argue that, despite efforts to do and quite the opposite, the government has actually been leading the market.

Revisionists even go on to argue that during the late industrialization stage, the state should deliberately set prices at market distorting levels In order to create profitable Investment opportunities.

Also emphasized is the existence of market failures in developing economies due to market imperfections such as a lack of relevant markets.

It is thus contended that an active role on the part of the government is necessary to guide resource allocation for the highest growth of the overall economy.

Amsden, one of the staunchest revisionists, even suggests that the central bank may support the priority industries at the cost of macroeconomic stability.

The World Bank (1993) answered the revisionists' argument with the reassertion of an obvious truth : ' For interventions that attempt to guide resource allocation to succeed, they must address failures in the working of markets.

Otherwise, the market would perform the allocation function more efficiently.

Again, macroeconomic stability is emphasized as the most important precondition for extensive economic development.

In sum, the debate on the role of the government in economic development centered around the issue of market failure versus government failure.

Of course,market failure generally reflects the failure of institutions, another form of governmental failure - this time the failure lies In the government's inability to set up the right institutions or, In other words, the rules of the game in the economy.

Therefore, market failure on its own cannot be considered as an automatic justification for direct govenrment intervention.

Rather, the government should try to introduce 'right' Institutions to provide an optimal environment for better economic performance.

Furthermore, In most cases of apparent market failures, it should not go unnoticed that government regulation or its practices of preferential treatment usually turn out to be the major causes of those failures.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2. การอภิปรายผ่านบทบาทของรัฐบาล บทบาทของรัฐบาลในการบริหารเศรษฐกิจจะ ยังไม่ได้แก้ไขปัญหาในการสนทนาปัจจุบันของนโยบายเศรษฐกิจ การอภิปรายเริ่มต้นในศตวรรษที่ยี่สิบต้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริบทของอาร์กิวเมนต์มากกว่าการคำนวณเศรษฐกิจสังคมนิยม และโดยลุดวิกแห่งฟอน Mises แลนจ์ Oscar ฟรีดริชฟอน Hayek และ โรงเรียนออสเตรีย Mises โต้เถียงจัดการเชือดเศรษฐกิจในระบบเศรษฐกิจสังคมนิยมว่า เป็นไปไม่ได้เนื่องจากการขาดงานของกลไกตลาดและราคา เศรษฐกิจแลนจ์ disagreed กับ Mises เสนอแนวคิดสังคมนิยมการตลาดของเขา แลนจ์แข่งว่า กระดานวางแผนส่วนกลางสามารถแทนกลไกตลาดหรือราคา และแก้ไขปัญหาการจัดสรรทรัพยากรแบบกระจายศูนย์คณะกรรมการวางแผนของแลนจ์จะสามารถค้นหาการปันส่วนที่เหมาะสมที่สุด หรือค้นพบเวกเตอร์การราคาสมดุล ได้ลองผิดลองถูกหรือกระบวนการการประมาณ successive ภายหลัง Hayek (1948) ร่วมอภิปราย สนับสนุนความโดดเด่นเพิ่มขึ้นของโรงเรียนออสเตรียเป็นเราเป็นการพัฒนาแนวความคิดของการแข่งขันในตลาดเป็นกระบวนการค้นหาแบบไดนามิก แม้ว่า Hayek รู้จักความทฤษฎีการคำนวณเศรษฐกิจคณะกรรมการวางแผนส่วนกลางในสังคมนิยมเศรษฐกิจ เขา doubted ว่า ระบบดังกล่าวจะทำงานในทางปฏิบัติเนื่องจากความต้องการข้อมูลมากเกินไป โลก Hayekian ระบบไม่หวั่นสามารถสัมผัสผลลัพธ์ที่ดีที่สุดของการปันส่วนทรัพยากรโดยไม่มีกระบวนการของการแข่งขันแบบไดนามิก ในช่วงทศวรรษ 1940 โดยมินิ การอภิปรายผ่านบทบาทของรัฐบาลในการจัดการเศรษฐกิจศูนย์กลางเกี่ยวกับเรื่องหรือไม่เป็นเศรษฐกิจแบบผสมและรัฐสวัสดิการได้ต้อง ประสบการณ์ของการซึมเศร้ามากในระหว่างช่วงทศวรรษ 1930 เริ่มโยนข้อสงสัยในการทำงานประสานงานอัตโนมัติ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งฟังก์ชันประสานงานเศรษฐกิจมหภาคเศรษฐกิจตลาดเสรี capitalistic ดัง เคาน์เตอร์สำนักเคนส์ - นโยบายเศรษฐกิจมหภาควัฏจักรการทำงานของรัฐบาลกลายเป็น หัวข้อย่อยใหม่ในการอภิปราย แทนการปันส่วนทรัพยากรในการคำนวณเศรษฐกิจสังคมนิยมอภิปรายเรื่อง microeconomic ส่วนใหญ่ นักเศรษฐศาสตร์สำนักเคนส์ advocated รัฐบาลไม่แทรกแซงแก้ไขความล้มเหลวของตลาดในระดับเศรษฐกิจมหภาค โดยเฉพาะอย่างยิ่งปรากฏการณ์ว่างงาน เพิ่มความนิยมในเศรษฐกิจแบบผสมและรัฐสวัสดิการ และ ดัง บทบาทของรัฐบาลต่อการเจริญเติบโต เป็นเรื่องน่าสนใจ อาร์กิวเมนต์ใหม่สำหรับรัฐบาลแทรกแซงในระดับเศรษฐกิจมหภาคถูกยังความเข้มแข็ง โดยการพัฒนาเศรษฐกิจมหภาคโมเดล ซึ่งบางส่วนถูกดันออกจากสังคมนิยมแบบวางแผนทฤษฎีที่พัฒนาในการอภิปรายก่อนหน้าบน possibi'lity การคำนวณเศรษฐกิจสังคมนิยม สู่เศรษฐกิจมหภาครัฐบาล รวมถึงการปรับ - ปรับแต่งของเศรษฐกิจมหภาคด้านนโยบายรักษาเจริญเติบโตผลผลิตและการจ้างงานที่มั่นคง เปิดออกมา จะไม่เป็นที่พิสูจน์ตอนต่าง ๆ ของการพัฒนาเศรษฐกิจมหภาคในช่วงทศวรรษ 1970 และทศวรรษ 1980 แรงกระแทกราคาน้ำมันและนาน ๆ ต่อมาอัตราแลกเปลี่ยน บางทีคดีมรกถูก 'stagflation' ประสบการณ์ โดยเศรษฐกิจสหรัฐฯ ในช่วงทศวรรษ 1970 เมื่อพร้อมกับเงินเฟ้อที่เพิ่มขึ้น โดยอัตราการว่างงาน worsening อย่างต่อเนื่อง นี้พัฒนาโดยสิ้นเชิงโต้แย้งการ trade-off ระหว่างปรากฏการณ์ระวังสองซึ่งมีชื่อเดิมถูกใช้สำหรับให้ และทำ nullified ที่สำนักเคนส์ยานโยบายซึ่งได้ถูกขึ้นอยู่กับความชั่วร้ายของอัตราเงินเฟ้อและการว่างงานดุล เพื่อให้เกิด ประสบการณ์เหล่านี้จะมีสภาพแวดล้อมสำหรับการฟื้นฟูประเพณีเสรี: neoliberalism นำ โดย Hayek (1984a, 1984b, 1989), เกิดโรงเรียนทางเลือกสาธารณะนำ โดย J.M buchanan ทำยอด และไฟกระชากของอนุรักษนิยมทางการเมืองนำ โดยมาร์กาเร็ต Thatcher เสรีหรือการเปิดเสรีของภาคเอกชนเป็น หลักของการปฏิรูปเศรษฐกิจในประเทศสูงสุดในปีที่ผ่านมา และความสำคัญของมุมมองระยะยาวในการทำนโยบายเศรษฐกิจมหภาค เช่นรักษานโยบายตามกฎ มีการเน้นย้ำอีกครั้ง มันมียังได้เน้นว่า ความล้มเหลวของรัฐบาลครบกำหนดไม่เพียงแต่มากเกินไปให้ข้อมูลความต้องการ ตำแหน่งตามกรอบ Hayekan แต่ยังรวมถึงลักษณะโดยธรรมชาติของเจ้าหน้าที่ของรัฐแสวงหาตนเอง เท่าที่เห็นในกรอบทางเลือกสาธารณะ การอภิปรายที่ใหม่ และน่าสนใจในบทบาทของรัฐบาลในการพัฒนาเศรษฐกิจมียังชุมนุมต่อการเติบโตอย่างรวดเร็วของเศรษฐกิจเอเชียตะวันออก อภิปรายนี้เน้นความกังวลต่างจากอภิปรายคำนวณก่อนหน้า ประเมินว่ารัฐบาลในระบบเศรษฐกิจการตลาด capitalistic ธรรมชาติสามารถปรับปรุงผลลัพธ์ของตลาดเปลี่ยนแปลงทรัพยากรและปันส่วนทรัพยากรหรือไม่ นี่คือเหตุผลที่การอภิปรายจะสุดลดลงเป็นวัดสำคัญของความล้มเหลวของตลาด (หรือสถาบันตลาดชัดเจน) เมื่อเทียบกับความล้มเหลวของรัฐบาล (หรือของรัฐบาลไม่สามารถสมมติบทบาทของตลาดตลาดสถาบันแนะนำ)ในการสังเกตความสำเร็จโดดเด่นการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศเอเชียตะวันออกเช่นญี่ปุ่น เกาหลี และไต้หวันมากกว่าสามสิบปีที่ผ่านมาหรือ เพื่อยังฟื้นฟูคลาสสิกทฤษฎีเน้นบทเรียนที่สำคัญหนึ่งที่สามารถเรียนรู้จากประสบการณ์เอเชียตะวันออก นี่คือความสำคัญของการได้รับพื้นฐานเหมาะสม พวกเขาโต้แย้งว่า รัฐบาลควรให้ระบบเศรษฐกิจมหภาคที่มีเสถียรภาพและกรอบทางกฎหมายที่เชื่อถือได้เพื่อสร้างสภาพแวดล้อมดีเล่นฟรีของกลไกตลาด ตามนี้วิจารณ์ แทรกแซงน้อยที่สุดกับระดับต่ำสุดของราคาสัมพัทธ์เพี้ยนเป็นคุณธรรม พวกเขาเห็นว่า เศรษฐกิจเอเชียได้รับประโยชน์สูงสุดจากกลยุทธ์ของรัฐบาลที่ตามเป้าหมายของตลาด แทนที่พยายามอย่างแข็งขันโดยตรง บนมืออื่น ๆ กลุ่มของนักเศรษฐศาสตร์ที่เรียกว่า revisionists แอตทริบิวต์ความสำคัญมากกว่าด้านอื่น ๆ ของเรื่องราวความสำเร็จที่เอเชียตะวันออกที่มีหายไปค่อนข้างส่วนใหญ่ในการวิเคราะห์ฟื้นฟูคลาสสิกพวกเขาสังเกตว่า รัฐบาลเอเชียตะวันออกได้มีบทบาทน้อยมากในการพัฒนาเศรษฐกิจมากกว่าหนึ่ง envisaged โดย neoclassicists และจึง โต้เถียงว่า แม้ มีความพยายามที่จะทำและค่อนข้างตรงกันข้าม รัฐบาลได้จริงนำตลาด Revisionists จะไปเถียงว่า ในช่วงระยะปลายของทวีความรุนแรงมาก รัฐควรตั้งใจตั้งราคาที่ตลาด distorting ระดับเพื่อสร้างโอกาสการลงทุนมีกำไร ยัง เน้นเป็นการดำรงอยู่ของความล้มเหลวของตลาดในการพัฒนาเศรษฐกิจเนื่องจากความไม่สมบูรณ์ของตลาดเช่นขาดการตลาดที่เกี่ยวข้อง ดังนั้นมันจะ contended ที่ มีบทบาทในส่วนของรัฐบาลมีความจำเป็นเพื่อเป็นแนวทางการจัดสรรทรัพยากรสำหรับการเติบโตสูงสุดของเศรษฐกิจโดยรวม Amsden, staunchest revisionists หนึ่งแม้แต่แนะนำว่า ธนาคารกลางอาจสนับสนุนอุตสาหกรรมสำคัญค่าเสถียรภาพเศรษฐกิจมหภาค ธนาคารโลก (1993) ตอบอาร์กิวเมนต์ของ revisionists กับ reassertion ของความจริงชัดเจน: ' สำหรับงานวิจัยที่พยายามนำการปันส่วนทรัพยากรจะประสบความสำเร็จ พวกเขาต้องล้มเหลวในการทำงานของตลาด มิฉะนั้น ตลาดจะดำเนินการฟังก์ชันการปันส่วนได้อย่างมีประสิทธิภาพ อีก เสถียรภาพเน้นเป็นเงื่อนไขสำคัญสำหรับการพัฒนาเศรษฐกิจมากมาย ในผลรวม การอภิปรายบทบาทของรัฐบาลในการพัฒนาเศรษฐกิจศูนย์กลางปัญหาของความล้มเหลวในตลาดเมื่อเทียบกับความล้มเหลวของรัฐบาล แน่นอน ความล้มเหลวของตลาดโดยทั่วไปสะท้อนให้เห็นถึงความล้มเหลวของสถาบัน ตัวของรัฐบาลล้มเหลว - เวลานี้ความล้มเหลวอยู่ไม่สามารถตั้งสถาบันขวา กล่าว กฎของเกมในเศรษฐกิจของรัฐบาล ดังนั้น ความล้มเหลวของตลาดนั้นไม่ถือเป็นเหตุผลการอัตโนมัติการแทรกแซงโดยตรง govenrment ค่อนข้าง รัฐบาลควรพยายามแนะนำสถาบัน 'ขวา' เพื่อให้สภาพแวดล้อมที่เหมาะสมที่สุดสำหรับประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจดีขึ้น นอกจากนี้ ส่วนใหญ่ของความล้มเหลวของตลาดที่ชัดเจน มันไม่ควรไปส่วนใหญ่ที่ รัฐบาลควบคุมหรือการปฏิบัติของบริการระดับมักจะเปิดออกเป็น สาเหตุหลักของความล้มเหลวเหล่านั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2. การอภิปรายเรื่องบทบาทของรัฐบาล. บทบาทของรัฐบาลในการจัดการทางเศรษฐกิจยังคงไม่ได้แก้ไขปัญหาในการอภิปรายในปัจจุบันของนโยบายเศรษฐกิจ. การอภิปรายเริ่มขึ้นในต้นศตวรรษที่ยี่สิบโดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริบทของการโต้แย้งมากกว่าการคำนวณทางเศรษฐกิจสังคมนิยม, และถูกนำโดยลุดวิกฟอนคะเน, ออสการ์มีเหตุมีผลฟรีดริชฟอนเยคและออสเตรียโรงเรียน. คะเนที่ถกเถียงกันอยู่ว่าการจัดการทางเศรษฐกิจเหตุผลในระบบเศรษฐกิจสังคมนิยมเป็นไปไม่ได้เพราะขาดของตลาดและกลไกราคา เศรษฐกิจมีเหตุมีผลไม่เห็นด้วยกับคะเนนำเสนอแนวคิดของการตลาดสังคมนิยมของเขา. มีเหตุมีผลยืนยันว่าคณะกรรมการการวางแผนจากส่วนกลางสามารถทดแทนกลไกตลาดหรือราคาและแก้ไขปัญหาการจัดสรรทรัพยากรการกระจายอำนาจ. คณะกรรมการการวางแผนมีเหตุมีผลที่จะสามารถที่จะค้นหาสำหรับการจัดสรรที่ดีที่สุดหรือค้นพบ สมดุลราคาเวกเตอร์ทั้งผ่านการทดลองและข้อผิดพลาดหรือกระบวนการของการประมาณต่อเนื่อง. ต่อมาฮาเย็ค (1948) เข้าร่วมอภิปรายที่เอื้อต่อการมีชื่อเสียงที่เพิ่มขึ้นของออสเตรียโรงเรียนในขณะที่เราเป็นในการพัฒนาแนวคิดของการแข่งขันในตลาดเช่นการค้นพบแบบไดนามิก ขั้นตอน. แม้ว่าเยคได้รับการยอมรับความเป็นไปได้ในทางทฤษฎีของการคำนวณทางเศรษฐกิจโดยคณะกรรมการการวางแผนจากส่วนกลางในทางเศรษฐกิจสังคมนิยมเขาสงสัยว่าระบบดังกล่าวจะทำงานในทางปฏิบัติเนื่องจากความต้องการข้อมูลที่มากเกินไป. ในโลก Hayekian ไม่มีระบบที่มนุษย์สร้างขึ้นสามารถค้นพบผลลัพธ์ที่ดีที่สุดของ การจัดสรรทรัพยากรโดยไม่ต้องเป็นกระบวนการของการแข่งขันแบบไดนามิก. ในช่วงปี 1940 และปี 1950 การอภิปรายบทบาทของรัฐบาลในการบริหารจัดการเศรษฐกิจศูนย์กลางในประเด็นที่ว่าหรือไม่ผสมเศรษฐกิจและรัฐสวัสดิการเป็นที่พึงประสงค์. ประสบการณ์ของตกต่ำในช่วง ช่วงทศวรรษที่ 1930 เริ่มที่จะสงสัยในฟังก์ชั่นการประสานงานอัตโนมัติและโดยเฉพาะอย่างยิ่งฟังก์ชั่นการประสานงานเศรษฐกิจมหภาคของเศรษฐกิจตลาดเสรีทุนนิยม. เป็นผลให้ที่เคาน์เตอร์ของเคนส์ - ฟังก์ชั่นนโยบายเศรษฐกิจมหภาคของวัฏจักรของรัฐบาลกลายเป็นหัวข้อย่อยใหม่ภายในอภิปรายเอาชนะ ปัญหาทางเศรษฐศาสตร์จุลภาคส่วนใหญ่ของการจัดสรรทรัพยากรในการอภิปรายการคำนวณทางเศรษฐกิจสังคมนิยม. นักเศรษฐศาสตร์ของเคนส์สนับสนุนการแทรกแซงของรัฐบาลทีแก้ไขความล้มเหลวของตลาดในระดับเศรษฐกิจมหภาคโดยเฉพาะอย่างยิ่งปรากฏการณ์ว่างงาน. นี้เพิ่มความนิยมสำหรับเศรษฐกิจผสมและรัฐสวัสดิการและเป็น ส่งผลให้บทบาทของรัฐบาลที่ยังคงเติบโต. ที่น่าสนใจข้อโต้แย้งใหม่สำหรับการแทรกแซงของรัฐบาลในระดับเศรษฐกิจมหภาคก็มีมากขึ้นโดยการพัฒนาแบบจำลองเศรษฐกิจมหภาคซึ่งได้รับการกระตุ้นส่วนหนึ่งจากทฤษฎีการวางแผนสังคมนิยมที่พัฒนาขึ้นในการตอบสนองต่อการอภิปรายก่อนหน้านี้ possibi'lity ของการคำนวณทางเศรษฐกิจสังคมนิยม. รัฐบาลแทรกแซงเศรษฐกิจมหภาครวมทั้งปรับ - ปรับนโยบายเศรษฐกิจมหภาคเพื่อรักษาผลผลิตที่มีเสถียรภาพและการเจริญเติบโตของการจ้างงานเปิดออกมาจะไม่ได้ผลตามที่ได้รับการพิสูจน์โดยตอนต่างๆของการพัฒนาทางเศรษฐกิจมหภาคในช่วงปี 1970 และ 1980 เช่นแรงกระแทกราคาน้ำมันและการเยื้องศูนย์ที่ตามมาของอัตราแลกเปลี่ยน. บางทีกรณีที่โดดเด่นมากที่สุดคือ 'stagflation' ประสบการณ์โดยเศรษฐกิจสหรัฐฯในช่วงปี 1970 เมื่ออัตราเงินเฟ้อที่เพิ่มขึ้นมาพร้อมกับอัตราการว่างงานที่เลวร้ายลงเรื่อย ๆ . การพัฒนานี้ข้องแวะสมบูรณ์ ค้าระหว่างสองปรากฏการณ์ที่ไม่พึงประสงค์ซึ่งได้รับการเดิมที่สำหรับรับและทำให้ไร้ผลการกําหนดนโยบายของเคนส์ปรับจูนที่ได้รับขึ้นอยู่กับความสมดุลของความชั่วร้ายของภาวะเงินเฟ้อและการว่างงาน. ประสบการณ์เหล่านี้ในการเปิดให้สภาพแวดล้อมสำหรับการฟื้นตัวของ ประเพณีเสรีนิยม. ลัทธิเสรีนิยมใหม่ที่นำโดยเยค (1984a, 1984b, 1989), การเกิดของโรงเรียนทางเลือกของประชาชนที่นำโดย JM บูคานันและการหลั่งไหลของอนุรักษนิยมทางการเมืองที่นำโดยมาร์กาเร็ตแทตเชอกฎระเบียบหรือการเปิดเสรีของภาคเอกชนได้กลายเป็นแกนหลัก ของการปฏิรูปทางเศรษฐกิจในประเทศที่ทันสมัยที่สุดในปีที่ผ่านมาและความสำคัญของมุมมองในระยะยาวในการกำหนดนโยบายเศรษฐกิจมหภาคเช่นการรักษานโยบายตามกฎได้รับการเน้นย้ำครั้งแล้วครั้งเล่า. จะได้รับยังเน้นว่าความล้มเหลวของรัฐบาล เป็นเพราะไม่เพียง แต่จะต้องการข้อมูลที่มากเกินไปตามที่กรอบ Hayekan แต่ยังรวมถึงลักษณะโดยธรรมชาติของตัวเองที่กำลังมองหาเจ้าหน้าที่ของรัฐตามที่เห็นในกรอบทางเลือกของประชาชน. อภิปรายใหม่และน่าสนใจเกี่ยวกับบทบาทของรัฐบาลในทางเศรษฐกิจ การพัฒนายังได้โผล่ออกมาดังต่อไปนี้การเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วของเศรษฐกิจเอเชียตะวันออก. การอภิปรายครั้งนี้มุ่งเน้นไปที่ความกังวลค่อนข้างแตกต่างจากการอภิปรายการคำนวณก่อนหน้านี้การประเมินหรือไม่ว่ารัฐบาลในระบบเศรษฐกิจตลาดนายทุนด้อยพัฒนาสามารถพัฒนาต่อตลาดผลของการระดมทรัพยากรและทรัพยากร การจัดสรร. นี่คือเหตุผลที่การอภิปรายจะลดลงในท้ายที่สุดที่จะวัดความสำคัญของการล้มเหลวของตลาด (หรือสถาบันการศึกษาที่ตลาดเห็นได้ชัด) เมื่อเทียบกับความล้มเหลวของรัฐบาล (หรือการไร้ความสามารถของรัฐบาลที่จะสมมติบทบาทของตลาดหรือที่จะแนะนำสถาบันตลาด). ในการปฏิบัติที่ประสบความสำเร็จที่โดดเด่นของ การพัฒนาเศรษฐกิจในประเทศในเอเชียตะวันออกเช่นญี่ปุ่นเกาหลีและไต้หวันที่ผ่านมาสามสิบปีหรือดังนั้นสมัครพรรคพวกของทฤษฎีนีโอคลาสสิเน้นบทเรียนที่สำคัญอย่างหนึ่งที่สามารถเรียนรู้จากประสบการณ์ของเอเชียตะวันออก. นี่คือความสำคัญของการได้รับพื้นฐานที่เหมาะสมพวกเขาให้เหตุผลว่ารัฐบาลควรให้มีสภาพแวดล้อมทางเศรษฐกิจมหภาคที่มีเสถียรภาพและกรอบกฎหมายที่เชื่อถือได้เพื่อสร้างสภาพแวดล้อมที่ดีในการเล่นฟรีของกลไกตลาด. ตามที่วิจารณ์นี้การแทรกแซงขั้นต่ำที่มีระดับต่ำที่สุดของการบิดเบือนราคาญาติเป็นคุณธรรม. พวกเขา เห็นว่าประเทศในเอเชียได้รับประโยชน์มากที่สุดจากยุทธศาสตร์ของรัฐบาลที่เกิดขึ้นตามนำของตลาดมากกว่าการพยายามที่จะใช้ตรงนั้น. ในทางตรงกันข้ามกลุ่มของนักเศรษฐศาสตร์ที่รู้จักในฐานะ revisionists แอตทริบิวต์ความสำคัญมากขึ้นในด้านอื่น ๆ ของความสำเร็จในเอเชียตะวันออก เรื่องที่ได้ไปค่อนข้างสังเกตในการวิเคราะห์นีโอคลาสสิ. พวกเขาสังเกตว่ารัฐบาลในเอเชียตะวันออกได้นำบทบาทอื่น ๆ อีกมากมายในกระบวนการพัฒนาเศรษฐกิจมากกว่าหนึ่งภาพโดย neoclassicists จึงยืนยันว่าแม้จะมีความพยายามที่จะทำและค่อนข้างตรงข้าม รัฐบาลได้รับจริงชั้นนำของตลาด. Revisionists ได้ไปเพื่อยืนยันว่าในระหว่างขั้นตอนการพัฒนาอุตสาหกรรมปลายรัฐควรกำหนดราคาที่ตลาดจงใจบิดเบือนระดับเพื่อที่จะสร้างโอกาสในการลงทุนที่มีกำไร. เน้นนอกจากนี้คือการดำรงอยู่ของความล้มเหลวในการพัฒนาตลาด เศรษฐกิจอันเนื่องมาจากความไม่สมบูรณ์ของตลาดเช่นการขาดการตลาดที่เกี่ยวข้อง. มันเป็นเรื่องที่เกี่ยงว่าจึงมีบทบาทที่สำคัญในส่วนของรัฐบาลเป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อเป็นแนวทางในการจัดสรรทรัพยากรสำหรับการเจริญเติบโตที่สูงที่สุดของเศรษฐกิจโดยรวม. Amsden ผู้หนึ่งใน revisionists staunchest, . แม้จะแสดงให้เห็นว่าธนาคารกลางอาจสนับสนุนอุตสาหกรรมการจัดลำดับความสำคัญที่ค่าใช้จ่ายของความมีเสถียรภาพทางเศรษฐกิจมหภาคของธนาคารโลก (1993) ตอบ 'ทะเลาะกับ reassertion ของความจริงที่เห็นได้ชัด:' revisionists สำหรับการแทรกแซงที่พยายามเพื่อเป็นแนวทางในการจัดสรรทรัพยากรที่จะประสบความสำเร็จที่พวกเขา ต้องอยู่กับความล้มเหลวในการทำงานของตลาด. มิฉะนั้นตลาดจะปฏิบัติหน้าที่จัดสรรมีประสิทธิภาพมากขึ้น. อีกครั้งเสถียรภาพทางเศรษฐกิจมหภาคจะเน้นเป็นเงื่อนไขที่สำคัญที่สุดสำหรับการพัฒนาทางเศรษฐกิจอย่างกว้างขวาง. โดยสรุปการอภิปรายเกี่ยวกับบทบาทของรัฐบาลในทางเศรษฐกิจ การพัฒนาเป็นศูนย์กลางการแก้ไขปัญหาความล้มเหลวของตลาดเมื่อเทียบกับความล้มเหลวของรัฐบาล. แน่นอนล้มเหลวของตลาดโดยทั่วไปสะท้อนให้เห็นถึงความล้มเหลวของสถาบันในรูปแบบของความล้มเหลวของรัฐบาลอีก - ครั้งนี้ล้มเหลวอยู่ในการไร้ความสามารถของรัฐบาลที่จะตั้งค่าสถาบันขวาหรือในคำอื่น ๆ กฎของเกมในทางเศรษฐกิจ. ดังนั้นล้มเหลวของตลาดบนของตัวเองไม่สามารถได้รับการพิจารณาเป็นเหตุผลอัตโนมัติสำหรับการแทรกแซงตอนปลายโดยตรง. แต่รัฐบาลควรพยายามที่จะแนะนำสถาบันขวา '' เพื่อให้สภาพแวดล้อมที่เหมาะสมสำหรับการดำเนินงานทางเศรษฐกิจที่ดีขึ้น . นอกจากนี้ในกรณีส่วนใหญ่ของความล้มเหลวของตลาดที่ชัดเจนก็ไม่ควรไปสังเกตว่ากฎระเบียบของรัฐบาลหรือการปฏิบัติของการรักษาสิทธิมักจะเปิดออกมาเป็นสาเหตุหลักของความล้มเหลวเหล่านั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 . การอภิปรายเรื่องบทบาทของรัฐบาล

บทบาทของรัฐบาลในการจัดการทางเศรษฐกิจยังคง เป็นปัญหาที่แก้ไม่ตกในการอภิปรายในปัจจุบันของนโยบายเศรษฐกิจ

การอภิปรายเริ่มขึ้นในศตวรรษที่ยี่สิบต้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริบทของอาร์กิวเมนต์มากกว่าการคำนวณเศรษฐกิจสังคมนิยม และถูกนำโดย ลุดวิก ฟอน ออสการ์ แลงค์ ฟรีดริชฟอน เยก และโรงเรียน

ชาวออสเตรียการบริหารเศรษฐกิจแบบแย้งว่าเหตุผลในระบบเศรษฐกิจสังคมนิยมที่เป็นไปไม่ได้เพราะของขาดตลาดและกลไกราคา เศรษฐกิจ Lange ไม่เห็นด้วยกับแนวคิดของลัทธิสังคมนิยมแบบเสนอตลาด

แลงสู้กลางกระดานวางแผนสามารถทดแทนตลาดหรือกลไกราคาในการจัดสรรทรัพยากรและการกระจายอํานาจแก้ไขปัญหา

Lange วางแผนคณะกรรมการจะสามารถค้นหาการจัดสรรที่เหมาะสมหรือค้นพบสมดุลราคาเวกเตอร์ ผ่านการทดลองและข้อผิดพลาดหรือกระบวนการต่อเนื่องประมาณ

ต่อมาเย็ค ( 1948 ) เข้าร่วมอภิปราย สาเหตุการเพิ่มขึ้นโดดของโรงเรียนออสเตรียในฐานะที่เราเป็นกับการพัฒนาของแนวคิดของการแข่งขันตลาดเป็นกระบวนการแบบไดนามิก

แม้ว่าฮาเยกยอมรับความเป็นไปได้เชิงทฤษฎีของการคำนวณทางเศรษฐกิจ โดยคณะกรรมการวางแผนกลาง

ในสังคมนิยมทางเศรษฐกิจ เขาสงสัยว่า ระบบดังกล่าวจะทำงานในทางปฏิบัติ เพราะความต้องการข้อมูลที่มากเกินไป

ในโลก hayekian ไม่มีมนุษย์ระบบสามารถค้นพบผลลัพธ์ที่ดีที่สุดของการจัดสรรทรัพยากร โดยกระบวนการของการแข่งขันแบบไดนามิก

และในช่วงยุค 1950 , การอภิปรายเรื่องบทบาทของรัฐบาลในการบริหารเศรษฐกิจที่มีปัญหาหรือไม่เศรษฐกิจผสมและรัฐสวัสดิการที่พึงประสงค์

ประสบการณ์ของภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ในช่วงทศวรรษที่ 1930 เริ่มสงสัยเรื่องฟังก์ชั่นการประสานงานโดยอัตโนมัติ , และโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับการประสานงานการทำงานของนายทุนเศรษฐกิจตลาดฟรี

ผล ของเคาน์เตอร์ - ฟังก์ชันนโยบายวัฏจักรทางเศรษฐกิจมหภาคของรัฐบาลกลายเป็นหัวข้อย่อยใหม่ในการอภิปรายที่เอาชนะปัญหาส่วนใหญ่ของการอภิปรายเกี่ยวกับการจัดสรรทรัพยากรในการคำนวณเศรษฐกิจสังคมนิยม

นักเศรษฐศาสตร์สำนักเคนส์สนับสนุนการแทรกแซงของรัฐบาลไม่แก้ไขความล้มเหลวของตลาดในระดับเศรษฐกิจมหภาค ,โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การว่างงาน ปรากฏการณ์

นี้เพิ่มความนิยมสำหรับเศรษฐกิจผสม และรัฐ สวัสดิการ และ ผล บทบาทของรัฐบาลต่อการเติบโต

แต่อาร์กิวเมนต์ใหม่สำหรับการแทรกแซงของรัฐบาลในระดับเศรษฐกิจมหภาคก็มีความเข้มแข็ง โดยการพัฒนาแบบจำลองเศรษฐศาสตร์ระดับมหภาคซึ่งเป็นส่วนหนึ่งที่กระตุ้นโดยวางทฤษฎีสังคมนิยมที่ได้รับการพัฒนาในการตอบสนองต่อก่อนอภิปราย possibi'lity การคำนวณเศรษฐกิจสังคมนิยม

ถึงการแทรกแซงของรัฐบาล รวมถึงการปรับแต่งของเศรษฐกิจมหภาค ข้าราชการตำรวจ เพื่อรักษาเสถียรภาพของผลผลิตและการจ้างงาน ,กลายเป็นไม่ได้ผลตามที่ถูกพิสูจน์ โดยตอนต่างๆของการพัฒนาเศรษฐกิจมหภาคในช่วงปี 1970 และ 1980 เช่นราคาน้ํามันการกระแทกและการตามมาของอัตราแลกเปลี่ยน

บางทีกรณีเด่นมากที่สุดคือ ' ' stagflation ที่มีประสบการณ์ โดยเศรษฐกิจสหรัฐฯ ในช่วงปี 1970 เมื่ออัตราเงินเฟ้อเพิ่มสูงขึ้นอย่างต่อเนื่องพร้อมกับลดอัตราการว่างงาน

การพัฒนานี้อย่างสมบูรณ์ข้องแวะ trade-off ระหว่างสองปรากฏการณ์ที่ไม่พึงประสงค์ ซึ่งเดิมถูกถ่ายเพื่อรับและดังนั้นจึงปรับนโยบายแบบเคนส์ nullified ใบสั่งยาที่ได้รับขึ้นอยู่กับความสมดุลของความชั่วร้ายของอัตราเงินเฟ้อและการว่างงาน

ประสบการณ์เหล่านี้จะให้สภาพแวดล้อมสำหรับการฟื้นฟูประเพณีเสรีนิยมนำโดย : neoliberalism ( 1984a เย็ค ,1984b , 1989 ) , การเกิดของโรงเรียนทางเลือกสาธารณะ นำโดย เจ เอ็ม บูคาแนน และกระแสของอนุรักษนิยมทางการเมือง นำโดย มาร์กาเร็ต แธทเชอร์

เปิดเสรี หรือของเอกชน ได้กลายเป็นแกนหลักของการปฏิรูประบบเศรษฐกิจที่ทันสมัยที่สุดของประเทศในปีที่ผ่านมา และความสำคัญของมุมมองระยะยาวในนโยบายเศรษฐกิจมหภาคที่ทำ เช่น การรักษานโยบายกฎได้รับการเน้นเวลาและเวลาอีกครั้ง

มันก็เครียดว่า ความล้มเหลวของรัฐบาลเนื่องจากไม่เพียง แต่จะเกินความต้องการข้อมูลตามที่กำหนดไว้ โดย hayekan กรอบ แต่ยังธรรมชาติที่แท้จริงของตนเอง แสวงหา รัฐบาล เท่าที่เห็นในทางเลือกสาธารณะกรอบ

การอภิปรายใหม่และน่าสนใจในบทบาทของรัฐบาลในการพัฒนาเศรษฐกิจยังชุมนุมต่อการเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วของเศรษฐกิจเอเชียตะวันออก

การอภิปรายนี้เน้นความกังวลค่อนข้างแตกต่างจากก่อนการอภิปรายประเมินหรือไม่ว่ารัฐบาลในตลาดเศรษฐกิจนายทุนด้อยพัฒนาสามารถปรับปรุงตลาดผลของการระดมทรัพยากรและการจัดสรรทรัพยากร

นี่คือเหตุผลที่การอภิปรายสุดเหลือวัดความสำคัญของความล้มเหลวของตลาด ( หรือสถาบันตลาดชัดเจน ) และความล้มเหลวของรัฐบาล ( หรือการไร้ความสามารถของรัฐบาลที่จะถือว่าบทบาทของตลาด หรือเพื่อแนะนำสถาบันการตลาด )

ในการสังเกตความสำเร็จที่น่าทึ่งของการพัฒนาเศรษฐกิจในประเทศแถบเอเชียตะวันออก เช่น ญี่ปุ่น เกาหลีและไต้หวันกว่าสามสิบปีที่ผ่านมาหรือดังนั้นสมัครพรรคพวกของทฤษฎีนีโอคลาสสิกเน้นสำคัญบทหนึ่งที่สามารถเรียนรู้จากประสบการณ์ของเอเชียตะวันออก

นี่คือความสำคัญของการพื้นฐานที่ถูกต้อง

พวกเขาโต้เถียงว่า รัฐบาลควรให้มีเสถียรภาพและเชื่อถือได้ในสภาพแวดล้อมทางเศรษฐกิจที่กรอบกฎหมายเพื่อที่จะสร้างสภาพแวดล้อมที่เอื้อให้เล่นฟรีของกลไกตลาด

ตามการวิจารณ์นี้ ขั้นต่ำ การแทรกแซงด้วยระดับต่ำสุดของราคาสัมพัทธ์ บิดเบือน คือ คุณธรรม

พวกเขาเห็นว่าเศรษฐกิจเอเชียที่ได้รับประโยชน์มากที่สุดจากรัฐบาลตามกลยุทธ์ที่เป็นผู้นำของตลาด แทนที่จะพยายามอย่างแข็งขันโดยตรงเลย

ในมืออื่น ๆ , กลุ่มของนักเศรษฐศาสตร์ที่รู้จักกันเป็น revisionists มากกว่าด้านอื่น ๆ คุณลักษณะสำคัญของเอเชียตะวันออก เรื่องราวความสำเร็จ ที่ได้ไปค่อนข้างสังเกตในการวิเคราะห์ต่างๆ

พวกเขาสังเกตว่า รัฐบาลในเอเชียตะวันออก มีมากใช้งานมากขึ้นบทบาทในกระบวนการพัฒนาเศรษฐกิจมากกว่าหนึ่งภาพโดย neoclassicists จึงยืนยันว่าแม้จะมีความพยายามที่จะทำ ตรงกันข้าม รัฐบาลได้จริง นำตลาด

revisionists แม้แต่ไปเถียงว่าในเวทีอุตสาหกรรมสายรัฐควรกำหนดราคาที่ตลาดระดับจงใจบิดเบือนเพื่อสร้างโอกาสการลงทุนที่ให้ผลกำไร

ยังเน้นคือการดำรงอยู่ของความล้มเหลวของตลาดในการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศ เนื่องจากตลาดไม่สมบูรณ์ เช่น การขาดของตลาดที่เกี่ยวข้อง

มันจึงเป็นผู้ที่มีบทบาทในส่วนของรัฐบาลเป็นสิ่งจำเป็นที่จะแนะนำการจัดสรรทรัพยากรสำหรับการเจริญเติบโตสูงสุดของเศรษฐกิจโดยรวม

แอมส์เดิ้น หนึ่งใน revisionists staunchest แม้บ่งบอกว่าธนาคารกลางอาจสนับสนุนอุตสาหกรรมสำคัญที่ค่าใช้จ่ายของเสถียรภาพทางเศรษฐกิจมหภาค .

ธนาคารโลก ( 1993 ) ตอบ revisionists ' อาร์กิวเมนต์ที่มี reassertion ของความจริงที่เห็นได้ชัด : ' สำหรับการแทรกแซงที่พยายามที่จะแนะนำการจัดสรรทรัพยากรที่ประสบความสำเร็จ , พวกเขาต้องแก้ไขความล้มเหลวในการทำงานของตลาด

ไม่งั้นตลาดจะแสดงการจัดสรรทรัพยากรได้อย่างมีประสิทธิภาพ

อีกเสถียรภาพเศรษฐกิจมหภาคเป็นหลัก เป็นเงื่อนไขที่สำคัญที่สุดสำหรับการพัฒนาเศรษฐกิจอย่างกว้างขวาง

สรุปการอภิปรายเกี่ยวกับบทบาทของรัฐบาลในการพัฒนาเศรษฐกิจเป็นศูนย์กลางแก้ไขปัญหาความล้มเหลวของตลาดและรัฐบาลล้มเหลว

แน่นอน ความล้มเหลวของตลาดโดยทั่วไปสะท้อนให้เห็นถึงความล้มเหลวของสถาบันการเงินอีกรูปแบบหนึ่งของรัฐบาลล้มเหลว ความล้มเหลวในครั้งนี้ อยู่ในรัฐบาล ก็ไม่สามารถที่จะตั้งสถาบันด้านขวาหรือในคำอื่น ๆ กฎของเกม ในระบบเศรษฐกิจ

เพราะฉะนั้น ความล้มเหลวของตลาด ก็ไม่สามารถของตัวเองถือเป็นความชอบธรรมในการแทรกแซง govenrment อัตโนมัติโดยตรง

ค่อนข้างรัฐบาลควรพยายามที่จะแนะนำ ' ' สถาบันเพื่อให้สภาพแวดล้อมที่เหมาะสมสำหรับการปฏิบัติทางเศรษฐกิจที่ดีขึ้น

นอกจากนี้ในกรณีส่วนใหญ่ของความล้มเหลวของตลาดที่ชัดเจน ก็ไม่ควร สังเกตว่า ระเบียบราชการหรือการปฏิบัติของการรักษาสิทธิพิเศษมักจะกลายเป็นสาเหตุหลักของความล้มเหลวนั้น