“Haha, okay then. I’ll be taking th

“Haha, okay then. I’ll be taking this monster core. The next monster core will be yours no matter who kills it then.” Holding the bloodstained monster core high up in the air, Tie Ta was extremely happy. Though that was for sure since this was the first monster core he had gotten after killing a Class 1 Magical Beast.

Afterwards, the two of them continued on their way. Now that he knew that Jian Chen had an acute sense for detecting danger, Tie Ta had simply handed the patrolling duties to Jian Chen. On the other hand, he began to ceaselessly hack at the grass in front of them to clear their path. Although constantly waving the heavy battleaxe around expended a great amount of energy, it was as simple as eating a meal to Tie Ta, who had godly strength. To him, this action wasn’t the slightest bit taxing; after all, his strength was great enough to frighten others, and he seemed to have infinite amounts of energy as well. Thus, it was impossible for him to become exhausted in a situation like this.

Not long after the two had left, Jian Chen’s ears twitched, and his footsteps came to an abrupt halt. He stretched his hand out towards Tie Ta, who was currently slashing at the grass in front of them, and gestured at him to be silent.

Tie Ta intuitively understood the situation, and stopped his attempt at hacking through the weeds. Tightly gripping the battleaxe, he returned to Jian Chen’s side, and stood shoulder to shoulder with him. Tie Ta’s eyes flashed, as he inspected their surroundings with caution.

Their breathing became very faint, as their expressions were filled with caution. The difference between the two was that Tie Ta was constantly looking around, while Jian Chen had gently closed his eyes in attempt to sense everything around them.

It was currently extremely difficult to discern anything among the grass. Even if there really was an unknown danger lurking around, it would unfortunately not be something that one could use the naked eye to see. Thus, Tie Ta could not discover anything despite sweeping his gaze around all four corners for a long period of time.

Jian Chen lightly closed his eyes, his keen ears twitching periodically as they tried to catch all noises coming from his surroundings. At the same time, his consciousness also reached new heights, and he used his powerful “Soul” to reach out and sense the world around him.

At that moment, Jian Chen could not help but recall one of his fights against Dugu Qiubai. Eventually, just as he was about to die, his powers had suddenly broken through and reached the Realm of the Sword God. At that moment, his “soul” had became incomparably strong and could even manifest it outside his body into the surrounding air. Whenever he spread his “soul” out into an area, then there would be no way anyone or anything inside would be able to escape his perception.

However, what made Jian Chen feel regret was that after entering this world, although his soul was extremely powerful, he could no longer extend it outwards. Otherwise, this dense forest would not give Jian Chen any difficulties at all. Searching for a hidden magical beast would be extremely easy.

Jian Chen’s soul densely concentrated together, and he exerted all his efforts to sense his surroundings. Slowly, his spirit entered a unique state; although he had not extended his soul, at that instant, his soul seemed to have established a subtle relationship with the various plants around him, fusing together. This feeling was extremely mysterious.

However, as soon as Jian Chen entered this state, he senses immediately shot up to new levels. Finally, a barely discernable breathing sound entered his sensing range. The breath was so faint that even if one stood next to it, one most likely wouldn’t have been able to hear it.

In an instant, Jian Chen’s opened his eyes, and in a flash, he had already disappeared from his original location, and was flying towards the side at high speeds. While moving, Jian Chen constantly twisted and adjusted his body to evade the branches obstructing his path.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ฮาฮา โอเคแล้ว ผมจะใช้หลักนี้มอนสเตอร์ มอนสเตอร์หลักถัดไปจะเป็นของคุณไม่ว่าใครฆ่ามันแล้วกัน" ถือหลัก bloodstained มอนสเตอร์สูงขึ้นในอากาศ สายตามีความสุขมาก ว่าที่ว่าตั้งแต่นี้เป็นมอนสเตอร์หลักแรก เขามีอากาศหลังจากฆ่าสัตว์วิเศษ 1 ชั้นหลังจากนั้น ทั้งสองได้อย่างต่อเนื่องในการเดินทาง ขณะที่เขารู้ว่า เฉินเจียนมีประสาทการสำหรับตรวจจับอันตราย ผูกตามีเพียงมอบหน้าที่ patrolling ให้เฉินเจียน บนมืออื่น ๆ เขาเริ่มรอกสับที่หญ้าหน้าของพวกเขาเพื่อล้างเส้นทางของพวกเขา แม้ว่าตลอดเวลาโบก battleaxe หนักรอบใช้จ่ายจำนวนมากของพลังงาน มันก็ง่ายเหมือนกินให้อาหารสายตา ที่มีความแรงของเจ้า เขา การกระทำนี้ไม่นิดกลวิธี ความแข็งแรงของเขาเป็นดีขู่ผู้อื่น และเหมือนกับมีจำนวนอนันต์ของพลังงานเช่นกัน ดังนั้น มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาอ่อนเปลี้ยในสถานการณ์เช่นนี้ไม่นานหลังจากที่ทั้งสองได้ทิ้ง twitched เจี้ยนเฉินหู และรอยเท้าของเขามาให้การหยุดอย่างกระทันหัน เขาเหยียดมือออกไปทางสายตา ผู้ถูกอย่างเจ็บแสบในขณะที่หญ้าหน้าของพวกเขา และ gestured ที่เขาจะเงียบผูกตาสังหรณ์ใจเข้าใจสถานการณ์ และหยุดความพยายามของเขาที่เจาะผ่านวัชพืช จับ battleaxe แน่น เขากลับข้างเจี้ยนเฉิน และยืนไหล่กับเขา ประกายตาสายตา เขาตรวจสอบสภาพแวดล้อมของพวกเขา ด้วยความระมัดระวังหายใจของพวกเขาได้กลายเป็นช่วง เป็นนิพจน์ของพวกเขาเต็มไป ด้วยความระมัดระวัง ความแตกต่างระหว่างสองคือ ที่ผูกตาถูกมองอย่างต่อเนื่องรอบ ในขณะที่เฉินเจียนเบา ๆ ปิดตาพยายามรู้สึกทุกอย่างรอบ ๆขณะนี้มันก็ยากมากที่จะแยกแยะอะไรระหว่างหญ้า แม้ว่าจริง ๆ ก็มีอันตรายที่ไม่รู้จักที่ซุ่มซ่อนทั่ว มันจะน่าเสียดายไม่เป็นสิ่งที่หนึ่งอาจใช้ตาเปล่าดู ดังนั้น สายตาไม่สามารถค้นพบอะไรแม้จะกวาดสายตาของเขารอบทั้งสี่มุมเป็นระยะเวลานานของเวลาเฉินเจียนเบา ๆ ปิดตาของเขา หูแหลมของเขากระตุกเป็นระยะ ๆ ตามที่พวกเขาพยายามที่จะจับทั้งหมดมาจากสภาพแวดล้อมของเขา ในเวลาเดียวกัน จิตสำนึกของเขาถึงความสูงใหม่ และเขาใช้ของเขาทรงพลัง "จิตวิญญาณ" เข้าถึง และสัมผัสโลกรอบ ๆ ตัวเขาขณะที่การ เฉินเจียนจะช่วยแต่เรียกคืนหนึ่งของเขาต่อสู้กับ Dugu Qiubai ในที่สุด เพียงแค่กำลังจะตาย อำนาจของเขาได้หลุดผ่านทันที และถึงอาณาจักรของพระเจ้าดาบ ในช่วงเวลานั้น "วิญญาณ" ของเขาได้กลายเป็นแรงเหลือใจ และอาจแม้ประจักษ์จะอยู่นอกร่างกายของเขาไปในอากาศโดยรอบ เมื่อเขากระจาย "วิญญาณ" ของเขาเข้าไปในพื้นที่ แล้วก็จะไม่มีใคร หรืออะไรภายในจะสามารถหลบหนีการรับรู้ของเขาอย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้เฉินเจียนรู้สึกเสียใจ ที่หลังจากป้อนโลกนี้ แต่จิตวิญญาณของเขามีประสิทธิภาพมาก เขาอาจไม่ขยายมันออกข้างนอก มิฉะนั้น ป่าทึบนี้จะไม่ให้เฉินเจียนปัญหาใด ๆ ที่ทั้งหมด ค้นหาสัตว์ขลังซ่อนได้ง่ายมากเฉินเจียนวิญญาณหนาแน่นเข้มข้นเข้ากัน และเขานั่นเองเขาพยายามสัมผัสสภาพแวดล้อมของเขา ช้า จิตวิญญาณของเขาป้อนสถานะไม่ซ้ำกัน แม้ว่าเขาไม่มีขยายจิตวิญญาณของเขา ที่ที่ทันที วิญญาณของเขาดูเหมือนจะ สร้างความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับพืชต่าง ๆ รอบตัวเขา หลอมรวมกัน ความรู้สึกนี้เป็นที่ลึกลับมากอย่างไรก็ตาม เป็นเฉินเจียนป้อนสถานะนี้ เขารู้สึกทันทียิงขึ้นไปยังระดับใหม่ ในที่สุด เสียงหายใจแทบ discernable ป้อนของเขาช่วงที่ตรวจวัด ลมหายใจถูกจางว่า แม้หนึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ หนึ่งมักจะไม่ได้ยินในทันที เฉินเจียนเปิดตาของเขา และในแฟลช เขาแล้วหายไปจากตำแหน่งเดิมของเขา และบินไปทางด้านข้างด้วยความเร็วสูง ขณะย้าย เฉินเจียนตลอดเวลาบิด และปรับร่างกายของเขาเพื่อหลบหลีกกิ่งไม้กีดขวางเส้นทางของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ฮ่า ๆ โอเคแล้ว ฉันจะได้รับการหลักของมอนสเตอร์นี้ แกนมอนสเตอร์ต่อไปจะเป็นของคุณไม่ว่าใครจะฆ่ามันแล้ว. "โฮลดิ้ง core มอนสเตอร์เปื้อนเลือดสูงขึ้นไปในอากาศผูกตามีความสุขมาก แม้ว่านั่นคือการตรวจสอบตั้งแต่นี้เป็น core มอนสเตอร์ครั้งแรกที่เขาได้มาหลังจากที่ฆ่าชั้น 1 Magical สัตว์.

หลังจากนั้นสองของพวกเขาอย่างต่อเนื่องในทางของพวกเขา ตอนนี้เขารู้ว่าเฉินเจี้ยนมีความรุนแรงในการตรวจสอบอันตรายผูกตาได้ส่งเพียงหน้าที่ลาดตระเวนเพื่อเจี้ยนเฉิน ในทางกลับกันเขาเริ่มที่จะไม่หยุดหย่อนสับที่หญ้าด้านหน้าของพวกเขาเพื่อล้างเส้นทางของพวกเขา แม้ว่าตลอดเวลาโบก battleaxe หนักรอบใช้จ่ายจำนวนมากของพลังงานมันก็ง่ายเหมือนการรับประทานอาหารอาหารที่จะผูกตาที่มีความแข็งแรงที่เคร่งศาสนา ให้เขาดำเนินการนี้ไม่ได้เดินทางโดยรถแท็กซี่นิด; หลังจากที่ทุกความแข็งแรงของเขาเป็นที่ดีพอที่จะขู่คนอื่น ๆ และดูเหมือนว่าเขาจะมีจำนวนอนันต์ของพลังงานได้เป็นอย่างดี ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะกลายเป็นหมดในสถานการณ์เช่นนี้.

ไม่นานหลังจากที่ทั้งสองได้ออกจากหูเจี้ยนเฉินกระตุกและเสียงฝีเท้าของเขาก็มาหยุดอย่างกระทันหัน พระองค์ทรงเหยียดมือของเขาออกไปผูกตาที่ถูกเจ็บแสบขณะที่หญ้าในด้านหน้าของพวกเขาและชี้ไปที่เขาจะเงียบ.

ผูกตาสังหรณ์ใจเข้าใจสถานการณ์และหยุดความพยายามของเขาที่ลักลอบผ่านวัชพืช จับแน่น battleaxe เขากลับไปที่ด้านข้างเจี้ยนเฉินและยืนเคียงบ่าเคียงไหล่กับเขา ตาผูกตาของประกายในขณะที่เขาตรวจสอบสภาพแวดล้อมของพวกเขาด้วยความระมัดระวัง.

หายใจของพวกเขากลายเป็นลมมากในขณะที่การแสดงออกของพวกเขาเต็มไปด้วยความระมัดระวัง ความแตกต่างระหว่างทั้งสองคือการที่ผูกตาอยู่ตลอดเวลามองไปรอบ ๆ ในขณะที่เฉินเจี้ยนมีการปิดเบา ๆ ดวงตาของเขาในความพยายามที่จะรู้สึกทุกอย่างรอบตัวพวกเขา.

มันเป็นเรื่องยากมากในขณะนี้ที่จะมองเห็นอะไรในหมู่หญ้า แม้ว่าจะมีจริงๆคืออันตรายที่ไม่รู้จักที่ซุ่มซ่อนอยู่รอบ ๆ มันจะน่าเสียดายที่ไม่ได้เป็นสิ่งที่หนึ่งสามารถใช้ตาเปล่าจะเห็น ดังนั้นผูกตาไม่สามารถค้นพบอะไรแม้จะกวาดสายตาไปรอบทั้งสี่มุมเป็นระยะเวลานานของเวลา.

เจี้ยนเฉินเบา ๆ หลับตาหูของเขากระตือรือร้นกระตุกเป็นระยะ ๆ ขณะที่พวกเขาพยายามที่จะจับเสียงทั้งหมดที่มาจากสภาพแวดล้อมของเขา ในเวลาเดียวกันสติของเขาก็มาถึงความสูงใหม่และเขาใช้ทรงพลังของเขา "วิญญาณ" ที่จะเข้าถึงและรู้สึกโลกรอบตัวเขา.

ในขณะที่เฉินเจี้ยนไม่สามารถช่วย แต่จำหนึ่งของการต่อสู้ของเขากับต๊กโกวคิ้วป้าย ในที่สุดเช่นเดียวกับที่เขากำลังจะตายพลังของเขาเสียอย่างกระทันหันและผ่านไปถึงดินแดนของดาบพระเจ้า ในขณะที่ "วิญญาณ" ของเขาได้กลายเป็นที่แข็งแกร่งเหลือใจและยังสามารถประจักษ์มันนอกร่างกายของเขาไปในอากาศโดยรอบ เมื่อใดก็ตามที่เขาแพร่กระจาย "วิญญาณ" ของเขาออกไปในพื้นที่แล้วก็จะไม่มีทางที่ใครหรืออะไรที่อยู่ภายในจะสามารถที่จะหลบหนีการรับรู้ของเขา.

แต่สิ่งที่ทำให้เจี้ยนเฉินรู้สึกเสียใจก็คือว่าหลังจากที่เข้ามาในโลกนี้แม้จิตวิญญาณของเขาเป็นอย่างมาก ที่มีประสิทธิภาพเขาไม่สามารถที่จะขยายมันออกไปด้านนอก มิฉะนั้นป่าทึบนี้จะไม่ให้เจี้ยนเฉินความยากลำบากใด ๆ เลย กำลังหาสัตว์ที่มีมนต์ขลังที่ซ่อนอยู่จะเป็นเรื่องง่ายมาก.

จิตวิญญาณเจี้ยนเฉินหนาแน่นเข้มข้นด้วยกันและเขาทุ่มเทความพยายามทั้งหมดของเขารู้สึกถึงสภาพแวดล้อมของเขา ช้าจิตวิญญาณของเขาเข้าไปในรัฐที่ไม่ซ้ำกัน; แม้ว่าเขาจะไม่ได้ขยายจิตวิญญาณของเขาในทันทีที่จิตวิญญาณของเขาดูเหมือนจะมีการสร้างความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับพืชต่างๆรอบ ๆ ตัวเขาหลอมรวมเข้าด้วยกัน ความรู้สึกนี้เป็นที่ลึกลับมาก.

อย่างไรก็ตามทันทีที่เจี้ยนเฉินเข้ามาในรัฐนี้เขายิงความรู้สึกขึ้นมาทันทีไปสู่ระดับใหม่ ในที่สุดเสียงหายใจแทบ discernable ป้อนช่วงการตรวจจับของเขา ลมหายใจก็เป็นลมที่แม้ว่าหนึ่งยืนอยู่ถัดไปหนึ่งส่วนใหญ่มีแนวโน้มว่าจะไม่ได้รับสามารถที่จะได้ยินมัน.

ในทันทีเจี้ยนเฉินเปิดตาของเขาและในแฟลชเขาได้หายไปแล้วจากที่ตั้งเดิมของเขา และกำลังบินไปทางด้านข้างด้วยความเร็วสูง ในขณะที่การย้ายเจี้ยนเฉินบิดอย่างต่อเนื่องและปรับเปลี่ยนร่างกายของเขาที่จะหลบเลี่ยงสาขาขัดขวางเส้นทางของเขา