As indicated above, tobacco product

As indicated above, tobacco production was a massive source of employment,without doubt the most important in the Valley for three decades. Given the labor demands estimated for production of Virginia tobacco (52,500–105,000 person days per growing season), tobacco provided anywhere from about $100,000 to $200,000 per year in direct wages to local workers (assuming a wage of about $2.00 per day, in line with recent agricultural wage rates in the country). If we assume that about 200 households shared in these wages, this represents earnings of $500–$1,000 per household per season. In addition, at least some workers received access to land,rent-free, for the cultivation of maize in the off-season. While $2.00 per day is not a handsome wage and the work performed was arduous and dangerous (due to exposure to toxic chemicals), on a household and aggregate basis, the economic contribution of tobacco was considerable.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามที่ระบุไว้ข้างต้น การผลิตยาสูบเป็นแหล่งใหญ่ของการจ้างงาน ไม่ต้องสงสัยที่สำคัญสุดในสามทศวรรษที่ผ่านมา รับความต้องการแรงงานโดยประมาณสำหรับการผลิตยาสูบเวอร์จิเนีย (52,500 – 105,000 คนวันต่อฤดูปลูก), ยาสูบไว้ทุกจากประมาณ $100,000 ถึง $200,000 ต่อปีโดยตรงค่าจ้างคนงานท้องถิ่น (สมมติว่าค่าจ้างของประมาณ $2.00 ต่อวัน สอดคล้องกับอัตราค่าจ้างเกษตรล่าในประเทศ) ถ้าเราสมมติว่า ประมาณ 200 ครัวเรือนแชร์ค่าจ้างเหล่านี้ นี้หมายถึงกำไรของ $500-$1,000 ต่อครัวเรือนต่อฤดูกาล นอกจากนี้ คนงานอย่างน้อยได้รับการเข้าถึงที่ดิน เช่าฟรี การปลูกข้าวโพดในฤดู ในขณะที่ $2.00 ต่อวันไม่ใช่ค่าแรงหล่อ และงานที่ทำได้ยากลำบาก และอันตราย (เนื่องจากสัมผัสกับสารพิษ), บนพื้นฐานครัวเรือน และรวม สัดส่วนเศรษฐกิจของยาสูบถูกมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตามที่ระบุไว้ข้างต้นการผลิตยาสูบเป็นแหล่งใหญ่ของการจ้างงานโดยไม่ต้องสงสัยที่สำคัญที่สุดในหุบเขาสามทศวรรษที่ผ่านมา ได้รับความต้องการแรงงานประมาณสำหรับการผลิตยาสูบเวอร์จิเนีย (52,500-105,000 วันคนต่อฤดูปลูก) ยาสูบให้ไว้ที่ใดก็ได้จากประมาณ $ 100,000 ถึง $ 200,000 ต่อปีในค่าจ้างโดยตรงให้กับแรงงานในท้องถิ่น (สมมติว่าค่าจ้างประมาณ $ 2.00 ต่อวันซึ่งสอดคล้องกับ อัตราค่าจ้างแรงงานการเกษตรที่ผ่านมาในประเทศ) ถ้าเราคิดว่าประมาณ 200 ครัวเรือนที่ใช้ร่วมกันในค่าจ้างเหล่านี้แสดงให้เห็นถึงผลประกอบการของ $ 500 $ 1,000 ต่อครัวเรือนต่อฤดูกาล นอกจากนี้คนงานอย่างน้อยบางส่วนได้รับการเข้าถึงที่ดินให้เช่าฟรีสำหรับการเพาะปลูกข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ในนอกฤดูกาล ในขณะที่ $ 2.00 ต่อวันไม่ได้เป็นค่าจ้างหล่อและการดำเนินงานเป็นที่ยากลำบากและอันตราย (เนื่องจากการสัมผัสกับสารเคมีที่เป็นพิษ) ในครัวเรือนและพื้นฐานรวมผลงานทางเศรษฐกิจของยาสูบเป็นจำนวนมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตามที่ระบุไว้ข้างต้น , การผลิตยาสูบเป็นแหล่งใหญ่ของการจ้างงาน , โดยไม่ต้องสงสัยสำคัญในหุบเขาสามทศวรรษ ให้ความต้องการแรงงานประมาณการการผลิตยาสูบเวอร์จิเนีย ( 52500 –จากคนวันต่อฤดูปลูก ) , ยาสูบไว้ที่ใดก็ได้จากประมาณ $ 100000 $ 200000 ต่อปีในทางตรง ค่าจ้างแรงงานท้องถิ่น ( สมมติว่าค่าจ้างของเกี่ยวกับ $ 2.00 ต่อวัน สอดคล้องกับล่าสุดอัตราค่าจ้างทางการเกษตรในประเทศ ) ถ้าเราคิดว่าประมาณ 200 ครัวเรือนที่ใช้ร่วมกันในค่าจ้างเหล่านี้ นี้เป็นกำไรของ $ 500 - $ 1 , 000 ต่อครัวเรือนต่อฤดูกาล นอกจากนี้ อย่างน้อยบางคนได้รับการเข้าถึงที่ดินให้เช่าฟรี สำหรับการปลูกข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ในช่วงนอกฤดูกาล ในขณะที่ $ 2.00 ต่อวันไม่ได้ค่าจ้างหล่อและงานก็ลำบากและอันตราย ( เนื่องจากการสัมผัสกับสารเคมีที่เป็นพิษ ในครัวเรือน และรวมพื้นฐาน ส่วนเศรษฐกิจของยาสูบเป็นจํานวนมาก