Chapter 4: Sold My Soul To The Devi

Chapter 4: Sold My Soul To The Devil
Title : Wild Hearts Can't Be Broken

Author : lynlyn

Yahoo ID and email : cloud121383

Warnings : The main pairing here is Kurapika / Kuroro (slash, yaoi, whatever it is you call m/m relationships) and if you don't like, then don't read! But I'll try to focus as much as possible on the plot and character development, and the rating probably won't go any higher than light snogging. Ah, by the way, some knowledge of the HxH world is required, and this fic takes up right after Kuroro's caught by Kurapika in the hotel.

Summary : And next we have Killua's POV as he watches Kurapika throw away his freedom for the sake of theirs. Kuroro sets his plans into motion, while Kurapika uses his last resort to escape from the shadows of his past.

Rating : PG-13 for adult themes and some swearing, and a teeny bit of violence (well, it's been stepped up a bit in this chapter, but no big deal for you guys)

Disclaimer : I do not own Hunter X Hunter, its characters, or anything associated with it. I'm not writing this for profit; I'm only doing so for personal satisfaction, plus the fact that I want to try my hand at writing semi-professionally. Any resemblance of the characters or the story itself to actual people and situations is entirely unintentional and accidental. Please don't sue – I'm only a college student.

A/N : Projects. The bane of an IT student's life. Somebody shoot me.

WILD HEARTS CAN'T BE BROKEN
Chapter 4 – Sold My Soul To The Devil

Killua Zaoldyeck hated feeling helpless – that crawling, frustrating feeling of not being able to do anything as events spiraled out of his control. He always felt like he was being tossed this way and that, the winds of chance and misfortune spinning him around and around, not giving him any opportunity to grab or scrabble for a foothold on anything solid. That was why he used to avoid getting involved in situations where there was a possibility of his control being wrestled from him.

You've been doing a very poor job of it lately, his inner voice remarked.

No shit.

First there was that incident during the Hunter exam where Hanzo broke Gon's arm to try to force him to yield; then right after when he faced the knobby-faced Frankenstein-y guy, actually his brother in disguise, resulting in that resigned, can't-do-anything-about-it feeling when he was forced to go back home with the premise of never seeing his friends again hanging over his head.

Between the hunter exam and the current York Shin fiasco was their encounter with the fox bear hunters. He had been so sure then that Konta's child was going to die. It was just his luck (and the little fox bear's) that Gon was so stubborn, and had an equally stubborn woman for an aunt.

Big failure number four happened just recently, when they were first captured by the Geneiryodan. He and Gon had taken on the bounty-hunting job fully aware that their targets were no mere foes, all several times more powerful than they were. Killua, with his past experiences with pain and mortality, had a fuller grasp of the danger they had been in, as compared to the innocent, lighter-hearted Gon. Of course there was that fear of death – but he'd acted all calm and collected, not showing any sign of weakness or fear to the enemy, until that samurai decided to arm-wrestle with a boy half his size. That time, with Gon pinned to the table by one of the more cruel-looking members, and him unable to move in defense of his friend, paralyzed by Hisoka's overwhelming aura, was one of his most horrifying experiences to date. It resulted in him nearly throwing his life away just so Gon could escape, the willing decoy to draw that persistent samurai's attention while his friend slipped away. Again, Gon's stubbornness was the only thing that had stood between him and death.

It would take someone really stupid not to realize that all his recent shows of actual human emotion was a direct result of having friends to care for and worry about. Irumi was right, from an assassin's point of view. His friends could be considered burdens. They had awakened in him dormant feelings of camaraderie and caring, both hindrances to someone who used to make a living by killing.

Killua knew better, though, else he wouldn't be here in the first place.

But – damn whatever fates had decided to put them in this situation! He couldn't move, couldn't even shout in frustration, and he'd be dead if he so much as twitched. Gon, to his right, shared a similar fate; only it was that perverted Hisoka who restrained the younger boy. And the tension in the room was incredible! He could feel the anger and the menacing waves of nen radiating from every Geneiryodan in the room. It was worse than the times Irumi subjected him to his Ren-enhanced tauntings, and right now the hostile aura wasn't even directed at him or Gon!

Kurapika…

Yes, the mother of all failures, currently staring him in the face. Kurapika had woken up barely a minute ago, and was now being forced to choose between attacking, which would mean the gang leader's death, the probable disbanding of the Geneiryodan, and certain death for all three of them; or surrendering, which would mean being defeated by his mortal enemies, also death – most likely painful – at their hands, and the slight chance that the Geneiryodan would be merciful enough to let Gon and Killua go.

Kurapika you idiot! Why the hell did you stop?

This was the weakness Irumi had told him about. Friends were burdens, and could be used against you in a fight. Kurapika had been doing fine until Hisoka made Gon cry out in pain. The blond's sudden attack had surprised all of them, even the formidable Geneiryodan members. He could have taken the leader out by now if he hadn't stopped.

But… aren't you glad, that he had stopped? Otherwise you'd be dead by now –

Killua ruthlessly quashed that thought before it could turn into something more tangible than just a mutinous idea. Kurapika was his friend! He shouldn't think like that! The Geneiryodan would surely kill him if he turned himself over to them!

... Some Zaoldyeck he was. Even if he didn't die here, his father would kill him if the Zaoldyeck patriarch found out that his son had gotten himself captured and used as a hostage.

His father… escaping would have been a cinch for his father. Heck, Silva Zaoldyeck could probably take on all twelve members with his eyes closed and his hands tied behind his back! Or Irumi, for that matter – Killua loathed to admit it, but his elder brother wouldn't have had difficulty escaping, either, if the blank-faced assassin were in his place.

…

Who was he kidding?! Both elder Zaoldyecks wouldn't have allowed themselves to be placed in such a humiliating situation in the first place!

Enough! Now is not the time for self-pity… Kurapika… Kurapika's… he's not going to give up… is he?

The next few seconds found Killua staring in growing horror as Kurapika's nen – which moments before had been blazing at par with the frightening auras enveloping the room – slowly dwindled and tapered off, like a gushing faucet being cut off; and finally, the flow completely stopping, making the nen wielder vulnerable to any kind of attack.

"Good," The Geneiryodan head said quietly. He then called the woman who had the ability to read memories.

Zetsu… why… he's really… surrendering? No… Kurapika… Don't!

Of course, the other boy couldn't hear him, unless Killua suddenly developed telepathic powers on the spot, so he could only watch helplessly, railing mentally in vain as Kurapika stood stock-still, the very picture of submission, not even making an effort to stop Pakunoda from obtaining his memories.

This was so unlike the Kurapika Killua had come to know. Kurapika's hatred for the Geneiryodan ran so deep, his anger at his clan's murderers so unfathomable, that he'd go berserk when seeing or hearing anything related to the group, be it a real spider or even the name itself. The old Kurapika wouldn't have given up as easily as this… and as far as goals in life went, Killua knew that the blond lived solely for the purpose of bringing his clan's killers to justice.

The only thing that would make him choose something over that goal… is his friends. Gon and Killua's safety over his own.

Damn it.

The woman stepped away after a couple of minutes, and she and the leader went into the small room the latter had pointed out before Kurapika interrupted them. If he weren't so distracted Killua would have tried to find out what they were going to do, what the gun Pakunoda was fingering earlier was for, but as it was, he had more weighing matters to think about. Nor did he notice that Hisoka had removed the card from Gon's neck, and that the other boy was free to do anything except brash and threatening actions, so he could only jump in surprise when Gon suddenly yelled.

"Kurapika!"

He wasn't the only one who was startled, though. Killua saw Kurapika stiffen visibly, his previously slumped posture tensing into a coiled spring.

"Kurapika, you're bleeding!"

Trust his innocent, single-minded companion to point out the obvious. The wound was nothing compared to what the Geneiryodan were really capable of doing. Still, it couldn't be left unattended to. The cut was deep, the coppery smell of blood unmistakable from where Killua stood. The red fluid had all but dyed Kurapikas's left sleeve crimson – not even a patch of pink was left. He could also tell by the way his friend's arm hung limply, the fingers unmoving and stiff, that Kurapika had no control over his left arm anymore. The muscles have been severed – the samurai's blade had actually penetrated through the bone. A few more centimeters and the whole limb would have come off.

"Hmm… This small scratch?"

Uh oh. It was the sadistic little creep who had restrained Gon, the one who kept on expressing his desire to kill them on the spot. He had cruel eyes, and a slow drawl, which made Killu

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 4: ขายจิตวิญญาณของปีศาจชื่อเรื่อง: หัวใจป่าไม่แตกผู้เขียน: lynlynYahoo ID และอีเมล์: cloud121383คำเตือน: ในหลักการจับคู่นี่คือ Kurapika / Kuroro (ทับ ยะโอะอิ สิ่งทีจะเรียกความสัมพันธ์/เมตร) และถ้า คุณไม่ชอบ ไม่อ่านแล้ว แต่จะพยายามให้มากที่สุดในการพัฒนาแผนและอักขระ และอันดับคงจะไปได้มากกว่า snogging แสง อา โดยวิธี ความรู้บางอย่างของโลก HxH จำเป็น และ fic นี้ใช้ขวาหลังของ Kuroro จับ โดย Kurapika ที่สรุป: และต่อไป เรามีของ Killua POV ขณะที่เขานาฬิกา Kurapika ทิ้งเสรีภาพของเขาเพื่อกิน Kuroro กำหนดแผนของเขาในการเคลื่อนไหว ในขณะที่ Kurapika ใช้ของเขาสุดท้ายหนีเงาของอดีตคะแนน: PG-13 สำหรับชุดรูปแบบสำหรับผู้ใหญ่ และบางด่าทอการสบถ และบิตทีนี่ความรุนแรง (ดี มันได้ถูกก้าวขึ้นเล็กน้อยในบทนี้ แต่ไม่มีเรื่องใหญ่สำหรับคุณผู้ชาย)หมายเหตุ: ผมได้เป็นเจ้าของฮันเตอร์ X ฮันเตอร์ ตัวอักขระ หรืออะไรที่เกี่ยวข้อง ผมไม่เขียนนี้สำหรับกำไร ฉันเท่านั้นทำให้ความพึงพอใจส่วนบุคคล รวมทั้งความจริงที่อยากจะลองมือเขียนกึ่งมืออาชีพ มีความคล้ายคลึงของตัวละครหรือเรื่องราวตัวเองจริงและสถานการณ์มีทั้งตั้งใจ และไม่ตั้งใจ กรุณาอย่าฟ้อง – ฉันเฉพาะนักศึกษาวิทยาลัยA/N: โครงการ ใบของแสงของชีวิตของนักศึกษาได้มีการ ใครยิงผมป่าหัวใจไม่แตกบทที่ 4 – ขายจิตวิญญาณของปีศาจKillua Zaoldyeck เกลียดชังความรู้สึกกำพร้า – ที่ตระเวน น่าอึดอัดรู้สึกไม่สามารถทำอะไรเป็นเหตุการณ์ spiraled ออกจากการควบคุมของเขา เขามักจะรู้สึกเหมือนเขาไม่ถูกเพราะวิธีนี้และที่ ลมโอกาสและปั่นเขารอบ ๆ และ รอบ ๆ ไม่ให้เขามีโอกาสคว้า หรือสแคร็บเบิลสำหรับ foothold การใดแข็งไปหมด ว่า ทำไมเขาใช้เพื่อหลีกเลี่ยงการเกี่ยวข้องกับสถานการณ์มีความเป็นไปได้ของการควบคุมของเขาถูก wrestled จากเขาคุณได้รับการทำงานยากของมันเมื่อเร็ว ๆ นี้ เสียงภายในของเขากล่าวคนไม่แรก มีที่แก้ไขปัญหาในระหว่างการสอบฮันเตอร์ที่ Hanzo ยากจนแขนของกรพยายามบังคับเขาให้ผล แล้ว ขวาหลังจากที่เมื่อเขาเผชิญเผชิญ knobby แฟรงเกนสไตน์-y คน จริง ๆ แล้วน้องในปลอม เกิดที่ลาออกจากตำแหน่ง can't-ทำอะไรเกี่ยวกับมันรู้สึกเมื่อเขาถูกบังคับให้กลับบ้านไป ด้วยเดินไม่เคยเห็นเพื่อนของเขาอีก ลอยเหนือหัวระหว่างสอบฮันเตอร์และ fiasco ยอร์คชินปัจจุบันมีการเผชิญหน้ากับสุนัขจิ้งจอกนักล่าหมี ได้ดังแน่ แล้วลูกของ Konta ที่กำลังจะตาย มันเป็นเพียงโชคของเขา (และของหมีสุนัขจิ้งจอกน้อย) ว่า กรปากแข็งมาก และได้มีผู้หญิงปากแข็งเท่า ๆ กันสำหรับป้าความล้มเหลวใหญ่หมายเลข 4 เกิดขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ เมื่อพวกเขาถูกจับภาพ โดย Geneiryodan เขาและกรได้นำงานล่าสัตว์โปรดปรานตระหนักที่เป้าหมายของพวกเขาถูกศัตรูไม่เพียง ประสิทธิภาพทั้งหมดหลายครั้งมากขึ้นกว่าการ Killua เขาผ่านประสบการณ์ความเจ็บปวดและการตาย ได้ตระหนักถึงอันตรายที่พวกเขาได้ใน เมื่อเทียบกับกรบริสุทธิ์ ไฟแช็กต้อนรับของคนฟูลเลอร์ แน่นอนมีการกลัวความตาย – แต่เขาก็ได้ปฏิบัติทั้งสงบ และรวบ รวม ไม่แสดงเครื่องหมายใดอ่อนแอหรือกลัวข้าศึก จนกระทั่งว่า ซามูไรตัดสินใจที่จะ arm-wrestle กับเด็กผู้ชายขนาดครึ่งของเขา เวลา กรที่ตรึงไว้กับตารางหนึ่งของสมาชิกมากโหดร้ายมอง และเขาไม่สามารถย้ายในทหารของเพื่อนของเขา อัมพาต โดย Hisoka ของ aura ครอบงำ มีประสบการณ์น่าสะพรึงกลัวที่สุดวันหนึ่ง มันส่งผลให้เขาเกือบทิ้งชีวิตเพียงเพื่อกรสามารถหนี ลวงยินดีเพื่อดึงความสนใจของซามูไรที่แบบถาวรในขณะที่เพื่อนของเขาเล็ดรอดไป อีกครั้ง เป็นกร stubbornness มีสิ่งเดียวที่มีอยู่ระหว่างเขาและความตายมันจะใช้คนโง่จริง ๆ ไม่ซาบว่า เขาแสดงล่าสุดของอารมณ์มนุษย์ที่แท้จริงคือ ผลโดยตรงของการมีเพื่อนดูแล และกังวลเกี่ยวกับ Irumi ขวา จากมุมมองของนักฆ่า เพื่อนของเขาอาจจะพิจารณาภาระ พวกเขาได้ตื่นตัวในเขารู้สึกเฉย ๆ ล่าและการดูแล อุปสรรคทั้งกับคนที่ใช้ในการดำเนินชีวิต โดยการฆ่าKillua รู้ดี แม้ว่า อื่น เขาจะไม่อยู่ที่นี่ในสถานที่แรก-แต่ไอ้ fates สิ่งได้ตัดสินใจที่จะทำให้พวกเขาในสถานการณ์นี้ เขาไม่ย้าย ไม่สามารถแม้กระทั่งตะโกนในแห้ว และเขาจะตายถ้าดังมากที่ twitched กร ทางขวาของเขา ร่วมชะตากรรมที่คล้ายกัน เท่านั้น ก็ที่ Hisoka perverted ที่ทรงเด็กอายุน้อยกว่า และความตึงเครียดในห้องถูกเหลือเชื่อ เขารู้สึกถึงความโกรธและคลื่น menacing ของฆราวาสที่แผ่จาก Geneiryodan ทุกห้อง มันเลวร้ายยิ่งกว่าเวลา Irumi กักกันเขา tauntings ของเขาเรนเพิ่ม และขณะนี้อูราศัตรูไม่แม้ผู้กำกับที่เขาหรือกรKurapika ...ใช่ แม่ของความล้มเหลวทั้งหมด จ้องมองเขาอยู่ในหน้า Kurapika ได้ตื่นขึ้นแทบนาทีผ่านมา และตอนนี้ได้ถูกบังคับให้เลือกระหว่างโจมตี ซึ่งจะหมายถึง แก๊งผู้นำตาย ดำรง disbanding Geneiryodan และทั้งสามของพวกเขา ตายแน่นอน หรือ surrendering ซึ่งจะหมายถึง การพ่ายแพ้ โดยมนุษย์ศัตรู ยังตายเจ็บคล้าย – ที่มือของพวกเขา และมีโอกาสเล็กน้อยที่ Geneiryodan จะเมตตาพอให้กรและ Killua ไปKurapika คุณคนบ้า ทำไมนรกได้คุณหยุดหรือไม่นี่คือจุดอ่อน Irumi ได้บอกเขาเกี่ยวกับ เพื่อนได้ภาระ และสามารถใช้กับคุณในการต่อสู้ Kurapika มีการทำดีจน Hisoka ทำกรร้องออกอาการเจ็บปวด โจมตีฉับพลันของสีทองได้ประหลาดใจทั้งหมดของพวกเขา แม้กระทั่งสมาชิกที่ Geneiryodan น่ากลัว เขาอาจได้เป็นผู้นำออก โดยขณะนี้ถ้าเขาไม่ได้หยุดแต่...คุณไม่ดีใจ ว่า เขาหยุดหรือไม่ มิฉะนั้น คุณจะตาย โดยขณะนี้ –Killua ruthlessly quashed ที่คิดว่า ก่อนที่จะสามารถเปิดเป็นสิ่งที่จับต้องได้มากกว่าเพียงแค่ความคิด mutinous Kurapika คือ เพื่อนของเขา เขาไม่ควรคิดเช่นนั้น Geneiryodan จะย่อมฆ่าถ้าเขาเปิดตัวผ่านไป... Zaoldyeck บางเขา แม้ว่าเขาไม่ได้ตายที่นี่ พ่อจะฆ่าถ้าพระ Zaoldyeck พบว่า บุตรมีอากาศจับ และใช้เป็นตัวประกันตัวเองพ่อ...หลบหนีจะได้รับไม่ใช่เรื่องยากสำหรับพ่อของเขา Heck, Silva Zaoldyeck ได้คงใช้เวลาในสมาชิกทั้งหมด 12 ปิดตาและมือของเขาผูกหลังเขา หรือ Irumi สำหรับเรื่องที่ – Killua loathed จะยอมรับมัน แต่พี่เขาจะไม่มีปัญหาหนี ทั้ง ถ้าฆาตกรหน้าว่างอยู่ในเขา…คนเขาตาย Zaoldyecks ทั้งพี่จะไม่ได้รับอนุญาตให้ตัวเองถูกวางในสถานการณ์ humiliating แรกพอ ตอนนี้ ไม่ใช่เวลาสำหรับ self-pity ... Kurapika ... Kurapika ของ...เขาจะไม่ไปให้ up. ... คือไม่กี่วินาทีถัดไปพบ Killua จ้องมองในเติบโตสยองขวัญเป็นฆราวาสของ Kurapika –ช่วงเวลาใดก่อนมีแล้วโชนที่พาร์ มี auras น่ากลัวห่อหุ้มห้อง – ช้า dwindled และเรียวปิด เช่นก๊อก gushing ที่ถูกตัดออกไป และสุดท้าย การไหลทั้งหมดหยุด ทำแหล่งฆราวาสมีความเสี่ยงต่อการโจมตีใด ๆ"ดี หัว Geneiryodan ที่กล่าวอย่างเงียบ ๆ เขาเรียกว่าผู้หญิงที่มีความสามารถในการอ่านความทรงจำแล้วZetsu...ทำไม...เขาเป็นจริง ๆ... surrendering ไม่ใช่ Kurapika ... ไม่!แน่นอน เด็กอื่น ๆ ไม่ฟังเขา ยกเว้น Killua ก็พัฒนาอำนาจ telepathic ใน จุด เพื่อให้เขาสามารถเพียงดูซม ความคับแค้นใจจิตใจเปล่า ๆ เป็น Kurapika ยืน stock-still ส่ง ภาพมากไม่ได้ทำให้ความพยายามที่จะหยุด Pakunoda ได้รับความทรงจำของเขานี่คือเพื่อให้แตกต่างจาก Kurapika Killua มารู้ ความเกลียดชังของ Kurapika สำหรับ Geneiryodan วิ่งลึกมาก ความโกรธของเขาที่ตระกูลของเขา murderers หยั่งให้ ว่า เขาจะไป berserk เมื่อเห็น หรือได้ยินอะไรเกี่ยวข้องกับกลุ่ม ไม่ว่าจะเป็นแมงมุมจริงหรือแม้แต่ชื่อตัวเอง Kurapika เก่าจะไม่ได้ให้ค่าเป็นได้อย่างง่ายดาย เช่นนี้... และเท่าที่ ทำเป้าหมายในชีวิตไป Killua รู้ว่า สีทองที่อาศัยอยู่แต่เพียงผู้เดียวเพื่อนำยาของตระกูลของเขาเพื่อความยุติธรรมสิ่งเดียวที่จะทำให้เขาเลือกสิ่งที่มากกว่าเป้าหมายที่...เป็นเพื่อนของเขา กรและของ Killua ปลอดภัยกว่าของเขาเองให้ตายสิผู้หญิงก้าวไปหลังจากไม่กี่นาที และเธอและผู้นำเดินเข้าไปในห้องหลังได้ชี้ให้เห็นก่อน Kurapika ขัดจังหวะพวกเขา ถ้าเขาไม่ต้องคอยกังวลดังนั้น Killua พยายามจะค้นหาสิ่งที่พวกเขากำลังทำ ปืน Pakunoda ถูกโยนก่อนหน้านี้ถูกสำหรับสิ่ง แต่ก็ เขามีเรื่องน้ำหนักมากกว่าคิด ไม่ได้เขาสังเกตว่า Hisoka มีเอาบัตรจากคอของกร และว่า เด็กอื่น ๆ ไม่ต้องทำอะไรยกเว้น brash และคุกคามการดำเนินการ ดังนั้นเขาสามารถเพียงกระโดดในความประหลาดใจเมื่อจู่ ๆ yelled กร"Kurapika"เขาไม่ได้ผู้ที่มี startled แม้ว่า Killua เห็น Kurapika stiffen มองเห็น tensing ท่า slumped ก่อนหน้านี้เขาเป็นคอยล์สปริง"Kurapika คุณกำลังเลือด"เชื่อเพื่อนของเขาบริสุทธิ์ ใจที่ชี้ให้เห็นชัดเจน แผลเป็นไม่มีอะไรเปรียบเทียบกับ Geneiryodan ดีจริง ๆ สามารถทำ ยัง ไม่มีซ้ายอัตโนมัติให้ ตัดได้ลึก กลิ่น coppery เลือดแน่แท้จากที่ Killua ยืน มีของเหลวสีแดงทั้งหมด แต่ย้อมของ Kurapikas แขนซ้ายพิการ – แพทช์สีชมพูไม่ได้ถูกทอดทิ้ง เขาอาจยังบอกโดยวิธี limply แขวนแขนเพื่อนของเขามือ unmoving และ แข็ง ที่ Kurapika ก็ไม่สามารถควบคุมแขนซ้ายของเขาอีกต่อไป กล้ามเนื้อมีการ severed – อวัยวะใบมีดของซามูไรผ่านกระดูกจริง กี่เซนติเมตรขึ้นไปและขาทั้งหมดจะได้มาปิด"อืมม... นี้ขนาดเล็กตั้งแต่ต้น"บริการโอ้ ก็คืบน้อยชนะที่มีทรงกร เป็นผู้หนึ่งที่เก็บไว้ในการแสดงความปรารถนาของเขาจะฆ่าพวกเขาในจุด เขาโหดร้ายตา และการ drawl ช้า ที่ Killu