You Know Better Than That!"Like com

You Know Better Than That!"

Like comparisons, quick gibes can sting in ways parents never imagine. For one thing, a child actually may not have known better. Learning is a process of trial and error. Did your child really understand that a heavy pitcher would be hard to pour from? Maybe it didn't seem that full, or it was different from the one he's successfully poured from by himself at preschool.

And even if he made the same mistake just yesterday, your comment is neither productive nor supportive. Give your child the benefit of the doubt, and be specific. Say "I like it better if you do it this way, thank you."

Similar jabs include "I can't believe you did that!" and "It's about time!" They may not seem awful, but you don't want to say them too much. They add up, and the underlying message kids hear is: "You're a pain in the neck, and you never do anything right."

"Stop Or I'll Give You Something to Cry About!"

Threats, usually the result of parental frustration, are rarely effective. We sputter warnings like "Do this or else!" or "If you do that one more time, I'll spank you!" The problem is that sooner or later you have to make good on the threat or else it loses its power. Threats of hitting have been found to lead to more spanking—which itself has been proven to be an ineffective way to change behavior.

The younger a child is, the longer it takes for a lesson to sink in. "Studies have shown that the odds of a two-year-old's repeating a misdeed later in the same day are eighty percent no matter what sort of discipline you use," says Murray Straus, Ph.D., a sociologist at the University of New Hampshire's Family Research Lab.

Even with older kids, no discipline strategy yields surefire results right off the bat every time. So it's more effective to develop a repertoire of constructive tactics, such as redirection, removing the child from the situation, or time-outs, than it is to rely on those with proven negative consequences, including verbal threats and spanking.

"Wait Till Daddy Gets Home!"

This familiar parenting cliché is not only another kind of threat, it's also diluted discipline. To be effective, you need to take care of a situation immediately yourself. Discipline that's postponed doesn't connect the consequences with your child's actions. By the time the other parent gets home, it's likely that your child will actually have forgotten what she did wrong. Alternately, the agony of anticipating a punishment may be worse than what the original crime deserved.

Passing the buck to someone else also undermines your authority. "Why should I listen to Mom if she's not going to do anything anyway?" your child may reason. Not least, you're putting your partner in an undeserved bad-cop role.

"Hurry Up!"

Who in this world of back-to-back appointments, overbooked schedules, sleep deficits and traffic snarls hasn't uttered these immortal words?

Certainly every parent whose toddler can't find his shoes or blankie or who's blissfully oblivious of anything but putting on his socks "all by self!" has. Consider, though, your tone of voice when you implore a child to hurry, and how often you say it.

If you're starting to whine, screech or sigh every day, with your hands on your hips and your toes tapping, beware. There's a tendency when we're rushed to make our kids feel guilty for making us rush. The guilt may make them feel bad, but it doesn't motivate them to move faster.

"It got so hectic at my house in the mornings, I hated that the last image my kids had of me was being angry," says family therapist Paul Coleman, author of How to Say It to Your Kids. "So I made a pact with myself. No matter what, I wouldn't yell or roll my eyes even if someone spilled their Cheerios or asked me to find something just as we were heading out." Rather than hectoring ("I told you to turn off that TV five minutes ago!"), he looks for calm ways to speed things along (he turns off the set himself).

"Great Job!" or "Good Girl!"

What could possibly be wrong with praise? Positive reinforcement, after all, is one of the most effective tools a parent has. The trouble comes in when the praise is vague and indiscriminate. Tossing out "Great job!" for every little thing your child does—from finishing his milk to drawing a picture—becomes meaningless. Kids tune it out. They can also tell the difference between praise for doing something rote or simple and praise for a real effort.

To get out of the habit of such effusiveness:

Praise only those accomplishments that require real effort. Finishing a glass of milk doesn't cut it. Neither does drawing a picture, if your child is the kind who makes dozens of them every day.
Be specific. Instead of "Beautiful job," say, "What bright, happy colors you picked for the dog's spots." Or "I see you drew a picture of the story that we read this morning."
Praise the behavior rather than the child: "You were so quiet with your puzzle while I was finishing that paperwork, just like I asked."
How much nicer if I'd said that to my daughters instead of transforming into a spewing volcano. Luckily, I'm sure to get another opportunity tomorrow.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณรู้ดีกว่า! "เช่นเดียวกับการเปรียบเทียบgibes รวดเร็วสามารถต่อยพ่อแม่วิธีที่ไม่เคยจินตนาการ. สำหรับสิ่งหนึ่งที่เป็นเด็กจริงอาจจะไม่ได้เป็นที่รู้จักดี. การเรียนรู้เป็นกระบวนการของการทดลองและข้อผิดพลาด. ไม่เด็กของคุณจริงๆเข้าใจว่าหนัก เหยือกจะยากที่จะเทลงมาจากไหน? บางทีมันอาจจะไม่ได้ดูเหมือนว่าเต็มหรือมันก็แตกต่างจากคนที่เขาเทประสบความสำเร็จจากการด้วยตัวเองที่ก่อนวัยเรียน. และแม้ว่าเขาทำผิดพลาดเหมือนกันเพียงแค่เมื่อวานนี้ความคิดเห็นของคุณจะไม่ผลิตหรือ สนับสนุน. ให้บุตรหลานของคุณได้รับประโยชน์จากข้อสงสัยและจะเฉพาะเจาะจง. พูดว่า "ผมชอบมันดีกว่าถ้าคุณทำมันด้วยวิธีนี้ขอขอบคุณคุณ." ศัตรูที่คล้ายกันรวมถึง "ฉันไม่สามารถเชื่อว่าคุณทำอย่างนั้น!" และ "มันเป็นเรื่องของ ! เวลา ". พวกเขาไม่อาจดูเหมือนน่ากลัว แต่คุณไม่ต้องการที่จะพูดกับพวกเขามากเกินไปพวกเขาเพิ่มขึ้นและเด็ก ๆ ข้อความที่ขีดเส้นใต้ได้ยินคือ" คุณอาการปวดคอและคุณไม่เคยทำอะไรที่ถูกต้อง "" หยุดหรือฉันจะให้บางสิ่งบางอย่างที่จะร้องไห้เกี่ยวกับ "ภัยคุกคามมักจะเกิดจากความไม่พอใจของผู้ปกครองที่มีประสิทธิภาพไม่ค่อย. เราพ่นออกคำเตือนเช่น" ทำเช่นนี้หรืออื่น ๆ ! "หรือ" ถ้าคุณทำอย่างนั้นอีกครั้งหนึ่งผม จะตบให้คุณ! "ปัญหาคือว่าไม่ช้าก็เร็วคุณจะต้องทำตามคำขู่หรืออื่น ๆ ที่จะสูญเสียอำนาจของตน ภัยคุกคามของการชนได้รับพบว่านำไปสู่การตบที่ตัวเองได้รับการพิสูจน์แล้วว่าเป็นวิธีที่ได้ผลในการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม. น้องเด็กเป็นอีกต่อไปจะใช้เวลาสำหรับบทเรียนที่จะจมลงไปใน. "การศึกษาแสดงให้เห็นว่าอัตราต่อรอง ของสองปีที่กระทำผิดซ้ำในภายหลังในวันเดียวกันเป็นร้อยละแปดสิบไม่ว่าสิ่งที่จัดเรียงของวินัยที่คุณใช้ "เมอร์เรเตราสส์, Ph.D. , นักสังคมวิทยาที่มหาวิทยาลัยนิวแฮมเชียร์ครอบครัวของห้องปฏิบัติการวิจัยได้. กล่าวว่าแม้กับเด็กที่มีอายุมากกว่ากลยุทธ์วินัยไม่ให้ผลลัพธ์ที่ surefire ขวาปิดค้างคาวทุกครั้ง ดังนั้นจึงเป็นที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นในการพัฒนาเพลงของกลยุทธ์ที่สร้างสรรค์เช่นการเปลี่ยนเส้นทางเอาเด็กจากสถานการณ์หรือเวลาลึกหนาบางกว่าก็คือการพึ่งพาผู้ที่มีผลกระทบเชิงลบที่พิสูจน์แล้วรวมทั้งภัยคุกคามทางวาจาและบ. "รอจนกระทั่งพ่อ ได้รับการบ้าน! "คิดโบราณเลี้ยงดูคุ้นเคยนี้ไม่ได้เป็นเพียงชนิดของภัยคุกคามอื่นก็ปรับลดยังมีระเบียบวินัย ที่จะมีประสิทธิภาพที่คุณต้องการที่จะดูแลสถานการณ์ได้ทันทีด้วยตัวคุณเอง มีระเบียบวินัยที่เลื่อนออกไปไม่เชื่อมต่อผลที่ตามมากับการกระทำของเด็ก ตามเวลาที่ผู้ปกครองอื่น ๆ ได้รับการบ้านก็เป็นไปได้ว่าบุตรหลานของคุณจริงจะลืมสิ่งที่เธอทำไม่ถูกต้อง อีกวิธีหนึ่งคือความทุกข์ทรมานของการคาดการณ์การลงโทษอาจจะเป็นสิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าเดิมอาชญากรรมสมควรได้รับ. ผ่านเจ้าชู้กับคนอื่นนอกจากนี้ยังทำลายอำนาจของคุณ "ทำไมฉันควรจะฟังแม่ถ้าเธอไม่ได้ไปทำอะไรต่อไปหรือไม่" บุตรหลานของคุณอาจเหตุผล ไม่น้อยคุณกำลังวางคู่ของคุณในบทบาทที่ไม่ถูกตำรวจที่ไม่ดี. "รีบขึ้น!" ใครในโลกของการนัดหมายกลับไปกลับนี้ตารางการจองมากเกินไป, การนอนหลับและการขาดดุลคำรามจราจรยังไม่ได้พูดคำพูดอมตะเหล่านี้หรือไม่แน่นอนว่าผู้ปกครองทุกคนที่มีเด็กวัยหัดเดินไม่สามารถหารองเท้าหรือ blankie หรือผู้ที่เป็นสุขสันต์หลงลืมอะไรของเขา แต่ใส่ถุงเท้าของเขา "โดยตัวเอง!" มี พิจารณาแม้ว่าเสียงของคุณเสียงเมื่อคุณขอเด็กที่จะรีบร้อนและวิธีการที่คุณมักจะบอกว่ามัน. ถ้าคุณเริ่มที่จะบ่นกรีดหรือถอนหายใจทุกวันด้วยมือของคุณที่สะโพกของคุณและเท้าของคุณแตะระวัง มีแนวโน้มเมื่อเรากำลังรีบวิ่งไปที่ทำให้เด็กของเรารู้สึกผิดที่ทำให้เราวิ่งเป็น ความผิดอาจจะทำให้พวกเขารู้สึกไม่ดี แต่ก็ไม่ได้กระตุ้นให้พวกเขาที่จะย้ายได้เร็วขึ้น. "เพื่อให้มันมีที่น่าตื่นเต้นที่บ้านของฉันในตอนเช้าที่ฉันเกลียดว่าภาพที่ผ่านมาเด็ก ๆ ของฉันมีฉันถูกโกรธ" ครอบครัวบำบัดกล่าวว่า พอลสโคลแมน, ผู้เขียนของวิธีการที่จะบอกว่ามันเด็กของคุณ "ดังนั้นผมจึงทำสัญญากับตัวเอง. ไม่ว่าสิ่งที่ฉันจะไม่ตะโกนหรือม้วนตาของฉันแม้ว่าบางคนที่หกรั่วไหลแคลอรีหรือถามผมที่จะหาบางสิ่งบางอย่างเช่นเดียวกับที่เรากำลังมุ่งหน้าออก." แทนที่จะ hectoring ("ฉันบอกให้คุณปิดทีวีห้านาทีที่ผ่านมา!") เขามองหาวิธีที่จะสงบเร็วพร้อม (เขาจะปิดตัวเอง). "งานที่ยอดเยี่ยม!" หรือ "สาวดี!" สิ่งที่อาจจะผิดด้วยการสรรเสริญ? การเสริมแรงบวกหลังจากทั้งหมดเป็นหนึ่งในเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดเป็นผู้ปกครองที่มี ปัญหามาในเมื่อการสรรเสริญเป็นคลุมเครือและตามอำเภอใจ โยนออก "ผลงานยอดเยี่ยม!" ทุกสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเด็กของคุณไม่จบจากนมของเขาที่จะวาดภาพจะกลายเป็นความหมาย เด็กปรับแต่งมันออกมา พวกเขายังสามารถบอกความแตกต่างระหว่างการยกย่องสำหรับการทำบางสิ่งบางอย่างหรือท่องจำง่ายและยกย่องความพยายามจริง. ที่จะได้รับออกมาจากนิสัยของซึ่งไหลออกดังกล่าว: สรรเสริญความสำเร็จเพียงผู้ที่ต้องใช้ความพยายามที่แท้จริง ตกแต่งแก้วนมไม่ตัดมัน ทั้งที่ไม่วาดรูป, ถ้าลูกของคุณเป็นชนิดที่ทำให้หลายสิบของพวกเขาทุกวัน. เฉพาะเจาะจง แทนการ "งานที่สวยงาม" กล่าวว่า "สิ่งที่สีสดใสมีความสุขที่คุณเลือกจุดของสุนัข." หรือ "ผมเห็นคุณวาดภาพของเรื่องที่เราอ่านในเช้าวันนี้ที่." สรรเสริญพฤติกรรมมากกว่าเด็ก ". คุณเงียบให้กับปริศนาของคุณในขณะที่ผมจบเอกสารที่เช่นเดียวกับที่ผมถามว่า" วิธีที่ดีกว่ามาก ถ้าผมจะบอกว่าลูกสาวของฉันแทนเปลี่ยนเป็นภูเขาไฟที่พ่น โชคดีที่ผมมั่นใจว่าจะได้รับในวันพรุ่งนี้โอกาส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณรู้อะไรมากกว่านั้น "

ชอบเปรียบเทียบ เร็ว gibes สามารถต่อยในวิธีที่พ่อแม่ไม่เคยคิด สำหรับสิ่งหนึ่งที่ เด็กจริง ๆ อาจจะไม่รู้จักดีกว่า การเรียนรู้เป็นขั้นตอนของการทดลองและข้อผิดพลาด แล้วลูกของคุณเข้าใจจริงๆว่าเหยือกน้ำหนักจะยากที่จะเท ? บางทีมันไม่ได้ดูที่เต็มหรือมันแตกต่างไปจากที่เขาได้สำเร็จ เทจากด้วยตัวเองที่โรงเรียนอนุบาล

และถ้าเขาทำพลาดเหมือนแค่เมื่อวาน ความคิดเห็นของคุณจะไม่ผลิตหรือสนับสนุน ให้เด็กของคุณได้รับประโยชน์จากข้อสงสัย และเจาะจง กล่าวว่า " ผมชอบมันที่ดีกว่าถ้าคุณทำมันด้วยวิธีนี้ ขอบคุณนะ

ที่คล้ายกัน jabs รวมถึง " ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าคุณจะทำ ! และ " มันเกี่ยวกับเวลา !" พวกเขาอาจดูเหมือนไม่น่ากลัว แต่เธอไม่อยากพูดมันมากเกินไป พวกเขาเพิ่มขึ้น และข้อความต้นแบบเด็กได้ยินคือ " คุณเจ็บในคอ และคุณไม่เคยทำอะไรเลย "

" หยุด หรือผมจะให้อะไรคุณต้องร้องไห้ "

ภัยคุกคาม , มักจะเกิดจากความคับข้องใจของผู้ปกครอง จะไม่ค่อยมีประสิทธิภาพ เราชอบปะทุเตือน " ทำได้หรือเปล่า " หรือ " ถ้าคุณทำแบบนั้นอีกฉันจะตีเธอ ! ปัญหาคือว่าไม่ช้าก็เร็วเธอต้องทำให้ดีในการคุกคามหรืออื่นมันสูญเสียพลังงานของ ภัยคุกคามของการกดปุ่มได้พบเพื่อนำไปสู่ตบมากกว่าที่ตัวเองได้พิสูจน์แล้วว่าเป็นวิธีที่ไม่ได้ผล ให้เปลี่ยนพฤติกรรม

น้องเด็กที่จะใช้เวลานานสำหรับบทเรียนที่จะจมใน" มีการศึกษาแสดงให้เห็นว่าราคาของ การกระทำของคำสองปีต่อมาในวันเดียวกันร้อยละแปดสิบไม่ว่าสิ่งที่จัดเรียงของวินัยที่คุณใช้ , " กล่าวว่า Murray Straus , Ph.D . , นักสังคมวิทยาที่

ครอบครัวแล็บวิจัยมหาวิทยาลัยเนวาดาแม้กระทั่งกับเด็กเก่า ไม่มีวินัย กลยุทธ์ ผลผลิต ผลลัพธ์ แหงเลยปิดค้างคาวทุกครั้งเพื่อให้มันมีประสิทธิภาพมากขึ้นเพื่อพัฒนาเป็นละครของกลยุทธ์ที่สร้างสรรค์ เช่น การเปลี่ยนเส้นทาง , เอาเด็กจากสถานการณ์หรือเวลามือตก มากกว่าที่จะพึ่งพาผู้ที่พิสูจน์แล้วผลเป็นลบ รวมทั้งการคุกคามทางวาจาและตบ

" รอจนกว่าพ่อจะกลับบ้าน ! "

นี่คุ้นๆ parenting สำนักนายกรัฐมนตรีไม่ได้เป็นเพียงชนิดของการคุกคามอื่น ก็ยังเจือจาง วินัย เพื่อให้มีประสิทธิภาพคุณต้องดูแลสถานการณ์ได้ทันทีด้วยตัวคุณเอง วินัยที่เลื่อนออกไปไม่ได้เชื่อมต่อผลการกระทำของเด็ก โดยเวลาที่ผู้ปกครองอื่น ๆกลับมาบ้านก็มีโอกาสที่เด็กจะต้องลืมสิ่งที่เธอทำผิด อีกวิธีหนึ่ง คือ การคาดหมายการลงโทษอาจจะรุนแรงกว่าเดิม

ผิดสมควรได้รับผ่านเจ้าชู้กับคนอื่น ก็เป็นการทำลายอำนาจของคุณ . ทำไมฉันต้องฟังแม่ ถ้าเธอไม่ทำอะไรเลยล่ะ ? ลูกของคุณอาจเหตุผล ไม่ น้อย คุณทำให้คู่ของคุณในบทบาทการเป็นตำรวจเลวไม่สมควร

" เร็วเข้า ! "

ใครในโลกนี้ของการนัดหมายตารางเวลาชนกันตั๋วนอนขาดดุลและการจราจร snarls ไม่ได้พูดคำอมตะเหล่านี้

แน่นอนทุกครอบครัวที่มีเด็กวัยหัดเดินไม่เจอรองเท้าของเขาหรือผ้าห่ม หรือใครที่เป็นบรมสุขลืมอะไร แต่ใส่ถุงเท้าของเขา " ด้วยตนเอง " มี พิจารณา แม้ว่า น้ำเสียงของเธอเมื่อเธออ้อนวอนเด็กให้เร็ว และบ่อยครั้งที่เธอพูดมันออกมา . . .

ถ้าคุณเริ่มที่จะกรีดร้องคร่ำครวญ หรือถอนหายใจทุกๆวัน กับมือของคุณในสะโพกของคุณและเท้าของคุณแตะระวังมี แนวโน้ม เมื่อเราวิ่งให้เด็กรู้สึกผิดที่ทำให้เรารีบ ความผิดที่อาจทำให้พวกเขารู้สึกไม่ดี แต่มันไม่ได้กระตุ้นให้พวกเขาที่จะย้ายได้เร็วขึ้น

" มันก็เลยวุ่นวายที่บ้านในตอนเช้า ฉันเกลียดไอ้ภาพสุดท้ายเด็ก ๆของฉันได้ฉันก็โกรธ กล่าวว่า " นักบำบัดครอบครัวพอล โคลแมน ผู้เขียนวิธีที่จะพูดกับเด็กของคุณ " ฉันให้สัญญากับตัวเอง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผมไม่ได้ตะโกนหรือม้วนตาของฉัน แม้ว่าคนที่หกเชียร์ของพวกเขาหรือขอให้ฉันพบบางสิ่งบางอย่างเช่นเดียวกับที่เรากำลังมุ่งหน้าออกไป " มากกว่า hectoring ( " ฉันบอกให้นายปิดทีวีเมื่อ 5 นาทีก่อน ! " ) เขาดูเหมือนสงบวิธีเร็ว ( เขาปิดตั้งเอง )

" งานที่ดี หรือ " เด็กดี "

สิ่งที่อาจจะผิดกับสรรเสริญ ? การเสริมแรงบวก หลังจากทั้งหมดเป็นหนึ่งในเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดที่พ่อแม่มี ปัญหามาเมื่อสรรเสริญเป็นคลุมเครือและไม่ . โยนออก " งานที่ดี สำหรับทุกสิ่งที่เด็กของคุณจะเสร็จสิ้นจากการดื่มนมของเขาที่จะวาดภาพก็ไม่มีความหมาย เด็กแต่งมันออกมา พวกเขายังสามารถบอกความแตกต่างระหว่างชมทำอะไรการท่องจำหรือง่ายและยกย่องสำหรับความพยายามที่แท้จริง

ออกไปจากนิสัยของ effusiveness :

ชมเฉพาะผู้ที่ประสบความสำเร็จนั้นต้องใช้ความพยายามจริง การตกแต่งของนมไม่แก้วตัด ไม่วาดรูป ถ้าลูกของคุณเป็นชนิดที่ทำให้หลายสิบของพวกเขาทุกวัน .
เจาะจง แทน " งานสวย " พูด " อะไรที่สดใส มีความสุข สีที่คุณเลือกจุดหมา" หรือ " ผมเห็นคุณวาดรูปเรื่องราวที่เราอ่านเมื่อเช้านี้ "
สรรเสริญพฤติกรรมมากกว่าเด็ก : " เธอเงียบกับปริศนาของคุณในขณะที่ผมจบเอกสารนั่น เหมือนที่ผมถาม "
ดีกว่าแค่ไหน ถ้าผมจะบอกว่าลูกสาวของฉันแทนการเปลี่ยน เป็น spewing ภูเขาไฟ โชคดีที่ , ผมแน่ใจว่าได้รับโอกาสอีกครั้งในวันพรุ่งนี้