Inouye and colleagues and Rubin and

Inouye and colleagues and Rubin and colleagues
reviewed the effectiveness of the HELP
program by looking at how HELP influenced risk
factors and delirium. In these studies, the HELP
program met its main goal of maintaining physical
and cognitive function in geriatric patients. HELP
resulted in a lower incidence of delirium, a lower
number of total days with delirium, and a lower
number of episodes of delirium. HELP also had
a positive effect on the presence of risk factors in
patients. When HELP patients were reassessed after
5 days of hospitalization or at discharge , they were found to have less
cognitive impairment, less sleep deprivation and
less use of sedative drugs, less immobility,more vision
and hearing corrected patients, and less dehydration.
These findings showed positive trends;
however, only the findings for cognitive impairment
and sleep deprivation and use of sedative
drugs were statistically significant.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อินูเอะและเพื่อนร่วมงานและเพื่อนร่วมงานของรูบินและ
การตรวจสอบประสิทธิภาพของการช่วยเหลือ
โปรแกรมโดยดูที่วิธีการช่วยเหลือที่ได้รับอิทธิพลความเสี่ยง
และปัจจัยเพ้อ ในการศึกษาเหล่านี้ช่วยเหลือ
โปรแกรมพบกับเป้าหมายหลักของการรักษาทางกายภาพ
การทำงานและความรู้ความเข้าใจในผู้ป่วยสูงอายุ ช่วยเหลือ
ส่งผลให้อัตราการเกิดที่ลดลงของเพ้อต่ำ
จำนวนวันรวมกับเพ้อและต่ำกว่า
ตัวเลขของเอพเพ้อ ช่วยเหลือยังมี
ผลบวกต่อการปรากฏตัวของปัจจัยเสี่ยงใน
ผู้ป่วย เมื่อผู้ป่วยได้รับการช่วยเหลือคล้อยหลังจาก
5 วันของการรักษาในโรงพยาบาลหรือที่ปล่อยพวกเขาถูกพบว่ามีน้อยกว่า
ความบกพร่องทางสติปัญญาอดนอนน้อยลงและ
ใช้น้อยของยาเสพติดยากล่อมประสาทเคลื่อนน้อยวิสัยทัศน์มากขึ้น
และผู้ป่วยที่ได้รับการแก้ไขการได้ยินและการคายน้ำน้อย.
การค้นพบนี้แสดงให้เห็นว่า แนวโน้มในเชิงบวก;
แต่เพียงการค้นพบองค์ความรู้การด้อยค่า
และกีดกันการนอนหลับและการใช้ยากล่อมประสาท
ยาเสพติดอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อินูเอ้และเพื่อนร่วมงานและรูบินและเพื่อนร่วมงาน
ตรวจสอบประสิทธิผลของโปรแกรมช่วย
มองดูวิธีการช่วยมีอิทธิพลต่อความเสี่ยง
ปัจจัยและสับสน ในการศึกษานี้ , โปรแกรมช่วย

เจอของเป้าหมายหลักของการรักษา และฟังก์ชั่นการรับรู้ทางกายในผู้ป่วยสูงอายุ . ช่วยส่งผลในการลดอุบัติการณ์ของ

เพ้อ หมายเลขล่างของวันรวมกับการเพ้อและลด
จำนวนครั้งของการคุ้มคลั่ง ช่วยได้
บวกต่อสถานะของปัจจัยเสี่ยง
ผู้ป่วย เมื่อผู้ป่วยช่วยได้ reassessed หลังจาก
5 วันของการเข้ารับการรักษาตัวในโรงพยาบาล หรือ พบว่า มีความบกพร่องทางการรู้น้อย

ใช้น้อยลงและน้อยของการกีดกันการนอนหลับยา sedative , ไม่สามารถเคลื่อนน้อยกว่า
วิสัยทัศน์มากขึ้นและได้ยินการแก้ไขผู้ป่วย และการคายน้ำน้อยลง
การค้นพบเหล่านี้แสดงแนวโน้มเป็นบวก ;
แต่เพียงผลสำหรับ
สมองเสื่อมและการกีดกันการนอนหลับและการใช้ยาระงับประสาท
ยาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ