At some point in a person's life th

At some point in a person's life the question "What is the purpose of life?" or "What is my purpose?" crosses a man's mind. When I was fourteen coming into high school, this is the question that stumped me. After pondering this question for months, no significant answer had come to my mind. I was not able to identify myself as someone who had more than superficial goals for my future. Was my only purpose in life to make a living, marry, have kids, and pass away to a new generation who would do the same? Halfway through my freshman year the answer to my question was more than just no, and by the end of my junior year, my life became defined with meaning and significance. In general, the purpose of a man's life is to make a contribution to those around him, and in doing so inspire them to live a life that is greater than them.
Since, I was five I have always wanted to be a doctor and according to my parents, working hard in school was the only way I could become one. With this in mind, I always worked hard to maintain good grades as I strived to reach my lofty goal. When asked what do you want to be when you grow up, the answer was easy; however, as I became older the question formed into not what but why. My childish response at the time had been to make a lot of money and help people, but as I grew up this answer would no longer be sufficient or completely true. This simple answer could explain what I was doing but not define my purpose, since this is what I planned to do with my life. At this point I began to question the plan I had set for my life.
In my questioning from age fourteen to sixteen, some close family members had passed away to a monster named cancer. With these burdensome events, I quickly adopted the idea of curing cancer and held it close. The idea fit in nicely with my goal to become a doctor and was easily adopted, since I would not have to change my original plans. However, at this point my search for a purpose was fueled by solely justified anger; nevertheless, the idea was something that always stuck with me. During the summer of my sophomore year, this plan to cure cancer began to mature into something feasible. In June I attended the HOBY Los Angeles conference, which completely changed the view of my purpose and consequently allowed it to develop into what it is now. Ultimately, HOBY inspired me to make a change, whether locally, nationally, or globally. Volunteering through service was a key concept of HOBY, but the courage to be that difference in society was the emphasis on becoming true leaders. After this experience my purpose began to mature and develop into this idea that what I do should contribute and inspire those around me, whether through volunteering my time at a race for breast cancer or cleaning up trash at the beach. My desire was and is to make a positive impact in lives of others through both word and deed so that they may one day inspire the lives of those they encounter.
My years in high school have caused me to question who I am and my purpose as a part of society. As I move into the next stage of my life, I feel well equipped to pursue my dreams and aspirations whole heartedly. A firm foundation in my life has been laid due to my refusal of superficial ideas. By digging deeper and discovering my purpose, I have found my genuine passion to aid those in need, especially in the medical field. Volunteering has become a fulfilling part of my life, allowing me to step back and see the changes I have made for the better. With this experience under my belt, I will continue to contribute to my community in a positive way, knowing that my efforts to make a difference will impact the lives of others just like me.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่จุดในชีวิตของคนคำถามคืออะไรวัตถุประสงค์ของชีวิต " หรือ"อะไรคือวัตถุประสงค์ของฉันตัดใจเป็นคน เมื่อผมเข้ามาในโรงเรียนมัธยมใน 14 นี่คือคำถามที่ตันปัญญาฉัน หลังจากขบคิดคำถามนี้เดือน คำตอบที่สำคัญไม่ได้มาถึงใจของฉัน ผมไม่สามารถระบุตัวเองเป็นคนที่มีมากกว่าผิวเผินเป้าหมายในอนาคตของฉัน มีวัตถุประสงค์เฉพาะของฉันในชีวิตดำเนินชีวิต แต่งงาน มีลูก และผ่านไปสู่รุ่นใหม่ที่จะทำเหมือนกัน กลางปีวิชาฯ ของฉันตอบคำถามของฉันเป็นมากกว่าเพียงแค่ไม่ และช่วงปลายปีของฉัน ชีวิตกลายเป็นกำหนดความหมายและความสำคัญ ทั่วไป วัตถุประสงค์ของชีวิตของคนคือการ ทำให้เป็นผลงานที่เขา และ ในการทำเพื่อ สร้างแรงบันดาลใจให้ชีวิตที่มากกว่านั้น ตั้งแต่ ผมห้าได้เสมออยากจะเป็นหมอ และตามพ่อ ทำงานหนักในโรงเรียนเป็นวิธีเดียวที่ฉันสามารถเป็นหนึ่ง นี้ในจิตใจ ฉันจะทำงานหนักเพื่อรักษาเกรดดีเป็นฉันพยายามให้ถึงเป้าหมายสูงส่งของฉัน เมื่อถามว่า คุณต้องการเมื่อคุณเติบโตขึ้น คำตอบคือง่าย อย่างไรก็ตาม เป็นรุ่นเก่าเป็น คำถามเกิดขึ้นในไม่ว่าแต่ทำไม ตอบสนองของฉันพูดแบบเด็กเวลาได้จะ ทำให้เงินจำนวนมาก และช่วยให้ผู้คน แต่เป็นฉันโต คำตอบนี้จะไม่เป็นจริงอย่างสมบูรณ์ หรือเพียงพอ คำตอบเรื่องนี้สามารถอธิบายสิ่งที่ฉันได้ทำ แต่ไม่กำหนดวัตถุประสงค์ของฉัน เนื่องจากเป็นสิ่งที่ฉันวางแผนกับชีวิต จุดนี้ เริ่มคำถามแผนที่ฉันได้ตั้งค่าสำหรับชีวิตของฉัน ในการตั้งคำถามของฉันจากอายุสิบสี่-หก บางปิดครอบครัวสมาชิกได้ผ่านไปกับสัตว์ประหลาดชื่อว่าโรคมะเร็ง กับเหตุการณ์เหล่านี้ที่เป็นภาระ ฉันได้อย่างรวดเร็วนำความคิดของการบ่มโรคมะเร็ง และจัดมันปิด ความคิดพอดีกับดีกับเป้าหมายของฉันจะเป็น หมอ และเดิน ถึง เนื่องจากผมจะไม่ต้องเปลี่ยนแผนเดิมของฉัน อย่างไรก็ตาม จุดนี้ฉันค้นหาสำหรับวัตถุประสงค์ที่กลุ่มเพียงชิดขอบความโกรธ อย่างไรก็ตาม ความคิดเป็นสิ่งที่ติดอยู่กับฉันเสมอ ในช่วงฤดูร้อนของปีของฉัน sophomore แผนเพื่อรักษาโรคมะเร็งเริ่มต้นผู้ใหญ่เป็นสิ่งที่เป็นไปได้ ในเดือนมิถุนายน ผมไปร่วมประชุมลอสแองเจลิส HOBY ซึ่งเปลี่ยนแปลงมุมมองของวัตถุประสงค์ของฉันทั้งหมด และจึง ทำให้พัฒนาเป็นอะไรเป็น สุด HOBY บันดาลใจให้ทำการเปลี่ยนแปลง ไม่ว่าในท้องถิ่น ผลงาน หรือทั่วโลก อาสาสมัครผ่านทางบริการแนวคิดสำคัญของ HOBY แต่ความกล้าหาญมี ความแตกต่างในสังคมที่ เน้นการเป็น ผู้นำที่แท้จริง หลังจากประสบการณ์นี้ วัตถุประสงค์ของฉันเริ่มเติบโต และพัฒนาเป็นความคิดนี้ว่า ฉันทำอะไรควรมีส่วนร่วม และแรงบันดาลใจให้คนรอบข้างฉัน ว่า โดยอาสาสมัครของฉันเวลาที่การแข่งขันสำหรับมะเร็งเต้านม หรือล้างถังขยะที่ชายหาด ความปรารถนาของฉันได้ และจะทำให้ผลกระทบในชีวิตของผู้อื่นผ่านคำและหนังสือเพื่อให้พวกเขา 1 พฤษภาคมวันแรงบันดาลใจให้ชีวิตของพวกเขาพบ ปีในโรงเรียนมัธยมของฉันได้เกิดจากฉันคำถามที่ฉันและวัตถุประสงค์ของฉันเป็นส่วนหนึ่งของสังคม ขณะที่ฉันย้ายไปยังระยะถัดไปของชีวิตของฉัน ฉันรู้สึกพร้อมจะไล่ตามความฝันและความปรารถนาของฉันทั้งหมด heartedly มีการวางรากฐานมั่นคงในชีวิตของฉันจากฉันปฏิเสธความคิดผิวเผิน โดยขุดลึก และค้นหาวัตถุประสงค์ของฉัน ฉันได้พบรักแท้ของฉันเพื่อช่วยผู้ที่จำเป็น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการ อาสาสมัครได้กลายเป็น ส่วนหนึ่งที่ตอบสนองชีวิตของฉัน ให้ฉันย้อนกลับ และดูการเปลี่ยนแปลงที่ทำให้ดี นี้ประสบการณ์ภายใต้เข็มขัดของฉัน ฉันจะยังนำไปสู่ชุมชนของฉันในทางบวก รู้ว่า ฉันพยายามที่สร้างความแตกต่างจะส่งผลกระทบต่อชีวิตของผู้อื่นเช่นเดียวกับฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่จุดในชีวิตของคนบางคำถามที่ว่า "อะไรคือสิ่งที่จุดมุ่งหมายของชีวิตหรือไม่" หรือ "วัตถุประสงค์ของฉันคืออะไร?" ข้ามใจของผู้ชายคนหนึ่ง เมื่อฉันถูกสิบสี่เข้ามาในโรงเรียนมัธยมนี้เป็นคำถามที่ฉันนิ่งงัน หลังจากขบคิดคำถามนี้สำหรับเดือนไม่มีคำตอบที่ได้มาอย่างมีนัยสำคัญในใจของฉัน ผมไม่สามารถที่จะระบุตัวเองเป็นคนที่มีมากกว่าเป้าหมายตื้นสำหรับอนาคตของฉัน เป็นจุดประสงค์เดียวของฉันในชีวิตที่จะทำให้ชีวิตแต่งงานมีลูกและผ่านไปยังคนรุ่นใหม่ที่จะทำกันได้หรือไม่ ผ่านไปครึ่งทางปีแรกของฉันคำตอบสำหรับคำถามของฉันเป็นมากกว่าเพียงแค่ไม่และภายในสิ้นปีจูเนียร์ของฉันชีวิตของฉันกลายเป็นที่กำหนดไว้มีความหมายและความสำคัญ โดยทั่วไปแล้วจุดมุ่งหมายของชีวิตของผู้ชายคนหนึ่งที่จะทำให้ผลงานให้กับคนรอบข้างเขาและในการทำเพื่อสร้างแรงบันดาลใจให้พวกเขามีชีวิตที่มากกว่าพวกเขา.
ตั้งแต่ผมอายุได้ห้าฉันได้อยากจะเป็นหมอและเป็นไปตาม กับพ่อแม่ของฉันทำงานอย่างหนักในโรงเรียนเป็นวิธีเดียวที่ฉันจะกลายเป็นหนึ่งใน กับในใจฉันเสมอทำงานอย่างหนักเพื่อรักษาเกรดที่ดีที่สุดเท่าที่ฉันพยายามที่จะบรรลุเป้าหมายอันสูงส่งของฉัน เมื่อถามว่าสิ่งที่คุณต้องการจะเป็นเมื่อคุณโตขึ้นคำตอบคือง่าย; อย่างไรก็ตามในขณะที่ฉันกลายเป็นที่มีอายุมากกว่าคำถามที่เกิดขึ้นเป็นสิ่งที่ไม่ได้ แต่ทำไม การตอบสนองที่หน่อมแน้มของฉันในเวลาที่ได้รับการที่จะทำให้เงินจำนวนมากและช่วยให้ผู้คน แต่ที่ผมเติบโตขึ้นมาคำตอบนี้จะไม่เพียงพอหรือจริงอย่างสมบูรณ์ คำตอบง่ายๆนี้สามารถอธิบายได้ว่าสิ่งที่ผมทำ แต่ไม่ได้กำหนดวัตถุประสงค์ของฉันตั้งแต่นี้เป็นสิ่งที่ฉันวางแผนที่จะทำอย่างไรกับชีวิตของฉัน ณ จุดนี้ผมเริ่มตั้งคำถามกับแผนการที่ฉันได้ตั้งค่าสำหรับชีวิตของฉัน.
ในการตั้งคำถามของฉันตั้งแต่อายุ 14-16, สมาชิกครอบครัวที่ใกล้ชิดได้ผ่านไปมอนสเตอร์ที่มีชื่อโรคมะเร็ง กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นภาระเหล่านี้นำมาใช้ฉันได้อย่างรวดเร็วความคิดในการรักษาโรคมะเร็งและถือมันไว้ใกล้ ความคิดที่พอดีอย่างกับเป้าหมายของฉันจะเป็นหมอและถูกนำมาใช้อย่างง่ายดายเพราะผมจะได้ไม่ต้องเปลี่ยนแผนเดิมของฉัน แต่ ณ จุดนี้การค้นหาของฉันเพื่อวัตถุประสงค์ถูกผลักดันจากความโกรธเป็นธรรม แต่เพียงผู้เดียว; แต่ความคิดเป็นสิ่งที่ติดอยู่กับเราเสมอ ในช่วงฤดูร้อนของปีนักเรียนปีที่สองของฉันแผนนี้ในการรักษาโรคมะเร็งเริ่มที่จะเติบโตเป็นบางสิ่งบางอย่างที่เป็นไปได้ ในเดือนมิถุนายนผมได้เข้าร่วมการประชุม HOBY Los Angeles ที่สมบูรณ์เปลี่ยนมุมมองของวัตถุประสงค์ของฉันและได้รับอนุญาตดังนั้นมันจะพัฒนาไปสู่สิ่งที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน ในท้ายที่สุด HOBY แรงบันดาลใจที่จะทำให้การเปลี่ยนแปลงไม่ว่าจะเป็นในพื้นที่ทั่วประเทศหรือทั่วโลก อาสาสมัครผ่านทางบริการเป็นแนวคิดที่สำคัญของ HOBY แต่ความกล้าที่จะมีความแตกต่างในสังคมที่เน้นในการเป็นผู้นำที่แท้จริง หลังจากประสบการณ์นี้วัตถุประสงค์ของฉันเริ่มที่จะเติบโตและพัฒนาไปสู่ความคิดที่ว่าสิ่งที่ฉันทำควรมีส่วนร่วมและแรงบันดาลใจคนรอบข้างไม่ว่าจะผ่านการเป็นอาสาสมัครเวลาของฉันที่การแข่งขันสำหรับโรคมะเร็งเต้านมหรือการทำความสะอาดถังขยะที่ชายหาด ความปรารถนาของฉันเป็นและจะทำให้ผลกระทบในเชิงบวกในชีวิตของผู้อื่นทั้งคำพูดและการกระทำเพื่อให้พวกเขาวันหนึ่งอาจสร้างแรงบันดาลใจชีวิตของผู้ที่พวกเขาพบ.
ปีที่ผ่านมาของฉันในโรงเรียนมัธยมได้เกิดจากฉันไปถามว่าฉันเป็นใครและวัตถุประสงค์ของฉันเป็น เป็นส่วนหนึ่งของสังคม ขณะที่ผมย้ายเข้าสู่ขั้นตอนต่อไปของชีวิตของฉันที่ฉันรู้สึกว่าพร้อมที่จะไล่ตามความฝันและแรงบันดาลใจของฉันทั้งใจ รากฐานที่มั่นคงในชีวิตของฉันได้รับการวางเนื่องจากการปฏิเสธของฉันของความคิดตื้น ๆ โดยการขุดลึกและการค้นพบวัตถุประสงค์ของฉันฉันได้พบความรักแท้ของฉันที่จะช่วยให้ผู้ที่อยู่ในความต้องการโดยเฉพาะอย่างยิ่งในด้านการแพทย์ อาสาสมัครได้กลายเป็นส่วนเติมเต็มในชีวิตของฉันช่วยให้ผมย้อนกลับไปและเห็นการเปลี่ยนแปลงที่ฉันได้ทำเพื่อให้ดีขึ้น ด้วยประสบการณ์ภายใต้เข็มขัดของฉันฉันจะยังคงมีส่วนร่วมในชุมชนของฉันในทางบวกรู้ว่าความพยายามของฉันที่จะสร้างความแตกต่างจะส่งผลกระทบชีวิตของผู้อื่นเช่นเดียวกับฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่บางจุดในชีวิตของบุคคล คำถาม " อะไรคือเป้าหมายของชีวิต ? หรือ " อะไรคือจุดประสงค์ของฉัน " ข้ามจิตใจของผู้ชาย เมื่อฉันได้สิบสี่เข้าม.ปลาย นี่เป็นคำถามที่ทำให้ฉันงง หลังจากครุ่นคิดคำถามนี้เป็นเดือนไม่พบคำตอบ เข้ามาในใจของฉัน ฉันไม่สามารถที่จะระบุตัวเองเป็นคนที่มีมากกว่าเป้าหมายคร่าวๆ เพื่ออนาคตของผมวัตถุประสงค์ของฉันในชีวิตที่จะทำให้ชีวิต แต่งงาน มีลูก และส่งผ่านไปยังคนรุ่นใหม่ที่ทำเหมือนกัน ครึ่งทางผ่านปีหนึ่ง คำตอบของฉันเป็นมากกว่าเพียงแค่ไม่ และโดยการสิ้นสุดของปีจูเนียร์ของฉัน ชีวิตของฉันกลายเป็นนิยามที่มีความหมายและความสำคัญ . โดยทั่วไปวัตถุประสงค์ของชีวิตคนเพื่อให้มีส่วนร่วมกับคนรอบข้างเขาและในการทำเพื่อสร้างแรงบันดาลใจให้พวกเขามีชีวิตที่มากกว่าพวกเขา
ตั้งแต่ฉันอายุ 5 ขวบ ฉันได้เสมอต้องการที่จะเป็นแพทย์และตามพ่อแม่ ทำงานในโรงเรียน เป็นทางเดียวที่ผมจะกลายเป็นหนึ่ง กับนี้ในใจ ฉันมักจะทำงานอย่างหนักเพื่อรักษาเกรดให้ดีที่ฉันมุ่งมั่นที่จะบรรลุเป้าหมายอันสูงส่งของฉัน เมื่อถามว่าอะไรที่คุณต้องการเมื่อคุณเติบโตขึ้น คำตอบคือง่าย อย่างไรก็ตามฉันเป็นผู้ใหญ่ขึ้น คำถามเกิดขึ้นเป็นอะไร แต่ทำไม การตอบสนองเหมือนเด็กของฉันในเวลาที่ถูกให้มากของเงินและช่วยคน แต่ที่ผมเติบโตขึ้นมา คำตอบนี้คงไม่เพียงพอ หรือสมบูรณ์จริง ตอบง่าย ๆนี้สามารถอธิบายสิ่งที่ผมกำลังทำอยู่ แต่ไม่ได้กำหนดวัตถุประสงค์ของฉันตั้งแต่นี้คือสิ่งที่ฉันวางแผนที่จะทำอะไรกับชีวิตณจุดนี้ผมเริ่มคำถามแผนฉันได้ตั้งค่าสำหรับชีวิต
ในคำถามของข้าอายุสิบสี่ถึงสิบหก บางสมาชิกในครอบครัวใกล้ชิด ได้ผ่านไปกับปีศาจที่ชื่อว่ามะเร็ง กับเหตุการณ์ที่ยุ่งยากเหล่านี้ ผมรีบใช้ความคิดของการรักษาโรคมะเร็งและจัดขึ้นปิด . ความคิดที่เหมาะอย่างมีเป้าหมายของฉันเป็นหมอ และก็สามารถบุญธรรมเพราะผมจะได้ไม่ต้องเปลี่ยนแผนเดิมของฉัน แต่ ณจุดนี้การค้นหาสำหรับวัตถุประสงค์ที่ถูกผลักดันโดยชอบธรรมโกรธแต่เพียงผู้เดียว อย่างไรก็ตาม ความคิดบางอย่างที่มักจะติดมาด้วย ในช่วงฤดูร้อนของปีนักเรียนปีที่สองของฉัน แผนนี้เพื่อรักษาโรคมะเร็งเริ่มที่จะเป็นผู้ใหญ่ เป็นสิ่งที่เป็นไปได้ ในวันที่ผมเข้าร่วมประชุมฮอบี Los Angeles ,ที่สมบูรณ์การเปลี่ยนแปลงมุมมองของวัตถุประสงค์ของฉัน และจากนั้นอนุญาตให้พัฒนาเป็นสิ่งที่เป็นในตอนนี้ ในที่สุด ฮอบีแรงบันดาลใจฉันเพื่อให้เปลี่ยน ไม่ว่าจะในประเทศ หรือทั่วโลก อาสาสมัครผ่านทางบริการเป็นหลักการที่สำคัญของฮอบี แต่ความกล้าที่จะแตกต่างในสังคมก็เน้นกลายเป็นผู้นำที่แท้จริง