The Rescue of the Tin WoodmanWhen D

The Rescue of the Tin Woodman
When Dorothy awoke the sun was shining through the trees and Toto had long been out chasing birds around him and squirrels. She sat up and looked around her. There was the Scarecrow, still standing patiently in his corner, waiting for her.
"We must go and search for water," she said to him.
"Why do you want water?" he asked.
"To wash my face clean after the dust of the road, and to drink, so the dry bread will not stick in my throat."
"It must be inconvenient to be made of flesh," said the Scarecrow thoughtfully, "for you must sleep, and eat and drink. However, you have brains, and it is worth a lot of bother to be able to think properly."
They left the cottage and walked through the trees until they found a little spring of clear water, where Dorothy drank and bathed and ate her breakfast. She saw there was not much bread left in the basket, and the girl was thankful the Scarecrow did not have to eat anything, for there was scarcely enough for herself and Toto for the day.
When she had finished her meal, and was about to go back to the road of yellow brick, she was startled to hear a deep groan near by.
"What was that?" she asked timidly.
"I cannot imagine," replied the Scarecrow; "but we can go and see."
Just then another groan reached their ears, and the sound seemed to come from behind them. They turned and walked through the forest a few steps, when Dorothy discovered something shining in a ray of sunshine that fell between the trees. She ran to the place and then stopped short, with a little cry of surprise.
One of the big trees had been partly chopped through, and standing beside it, with an uplifted axe in his hands, was a man made entirely of tin. His head and arms and legs were jointed upon his body, but he stood perfectly motionless, as if he could not stir at all.
Dorothy looked at him in amazement, and so did the Scarecrow, while Toto barked sharply and made a snap at the tin legs, which hurt his teeth.
"Did you groan?" asked Dorothy.
"Yes," answered the tin man, "I did. I've been groaning for more than a year, and no one has ever heard me before or come to help me."
"What can I do for you?" she inquired softly, for she was moved by the sad voice in which the man spoke.
"Get an oil-can and oil my joints," he answered. "They are rusted so badly that I cannot move them at all; if I am well oiled I shall soon be all right again. You will find an oil-can on a shelf in my cottage."
Dorothy at once ran back to the cottage and found the oil-can, and then she returned and asked anxiously, "Where are your joints?"
"Oil my neck, first," replied the Tin Woodman. So she oiled it, and as it was quite badly rusted the Scarecrow took hold of the tin head and moved it gently from side to side until it worked freely, and then the man could turn it himself.
"Now oil the joints in my arms," he said. And Dorothy oiled them and the Scarecrow bent them carefully until they were quite free from rust and as good as new.
The Tin Woodman gave a sigh of satisfaction and lowered his axe, which he leaned against the tree.
"This is a great comfort," he said. "I have been holding that axe in the air ever since I rusted, and I'm glad to be able to put it down at last. Now, if you will oil the joints of my legs, I shall be all right once more."
So they oiled his legs until he could move them freely; and he thanked them again and again for his release, for he seemed a very polite creature, and very grateful.
"I might have stood there always if you had not come along," he said; "so you have certainly saved my life. How did you happen to be here?"
"We are on our way to the Emerald City to see the Great Oz," she answered, "and we stopped at your cottage to pass the night."
"Why do you wish to see Oz?" he asked.
"I want him to send me back to Kansas, and the Scarecrow wants him to put a few brains into his head," she replied.
The Tin Woodman appeared to think deeply for a moment. Then he said:
"Do you suppose Oz could give me a heart?"
"Why, I guess so," Dorothy answered. "It would be as easy as to give the Scarecrow brains."
"True," the Tin Woodman returned. "So, if you will allow me to join your party, I will also go to the Emerald City and ask Oz to help me."
"Come along," said the Scarecrow heartily, and Dorothy added that she would be pleased to have his company. So the Tin Woodman shouldered his axe and they all passed through the forest until they came to the road that was paved with yellow brick.
The Tin Woodman had asked Dorothy to put the oil-can in her basket. "For," he said, "if I should get caught in the rain, and rust again, I would need the oil-can badly."
It was a bit of good luck to have their new comrade join the party, for soon after they had begun their journey again they came to a place where the trees and branches grew so thick over the road that the travelers could not pass. But the Tin Woodman set to work with his axe and chopped so well that soon he cleared a passage for the entire party.
Dorothy was thinking so earnestly as they walked along that she did not notice when the Scarecrow stumbled into a hole and rolled over to the side of the road. Indeed he was obliged to call to her to help him up again.
"Why didn't you walk around the hole?" asked the Tin Woodman.
"I don't know enough," replied the Scarecrow cheerfully. "My head is stuffed with straw, you know, and that is why I am going to Oz to ask him for some brains."
"Oh, I see," said the Tin Woodman. "But, after all, brains are not the best things in the world."
"Have you any?" inquired the Scarecrow.
"No, my head is quite empty," answered the Woodman. "But once I had brains, and a heart also; so, having tried them both, I should much rather have a heart."
"And why is that?" asked the Scarecrow.
"I will tell you my story, and then you will know."
So, while they were walking through the forest, the Tin Woodman told the following story:
"I was born the son of a woodman who chopped down trees in the forest and sold the wood for a living. When I grew up, I too became a woodchopper, and after my father died I took care of my old mother as long as she lived. Then I made up my mind that instead of living alone I would marry, so that I might not become lonely.
"There was one of the Munchkin girls who was so beautiful that I soon grew to love her with all my heart. She, on her part, promised to marry me as soon as I could earn enough money to build a better house for her; so I set to work harder than ever. But the girl lived with an old woman who did not want her to marry anyone, for she was so lazy she wished the girl to remain with her and do the cooking and the housework. So the old woman went to the Wicked Witch of the East, and promised her two sheep and a cow if she would prevent the marriage. Thereupon the Wicked Witch enchanted my axe, and when I was chopping away at my best one day, for I was anxious to get the new house and my wife as soon as possible, the axe slipped all at once and cut off my left leg.
"This at first seemed a great misfortune, for I knew a one-legged man could not do very well as a wood-chopper. So I went to a tinsmith and had him make me a new leg out of tin. The leg worked very well, once I was used to it. But my action angered the Wicked Witch of the East, for she had promised the old woman I should not marry the pretty Munchkin girl. When I began chopping again, my axe slipped and cut off my right leg. Again I went to the tinsmith, and again he made me a leg out of tin. After this the enchanted axe cut off my arms, one after the other; but, nothing daunted, I had them replaced with tin ones. The Wicked Witch then made the axe slip and cut off my head, and at first I thought that was the end of me. But the tinsmith happened to come along, and he made me a new head out of tin.
"I thought I had beaten the Wicked Witch then, and I worked harder than ever; but I little knew how cruel my enemy could be. She thought of a new way to kill my love for the beautiful Munchkin maiden, and made my axe slip again, so that it cut right through my body, splitting me into two halves. Once more the tinsmith came to my help and made me a body of tin, fastening my tin arms and legs and head to it, by means of joints, so that I could move around as well as ever. But, alas! I had now no heart, so that I lost all my love for the Munchkin girl, and did not care whether I married her or not. I suppose she is still living with the old woman, waiting for me to come after her.
"My body shone so brightly in the sun that I felt very proud of it and it did not matter now if my axe slipped, for it could not cut me. There was only one danger--that my joints would rust; but I kept an oil-can in my cottage and took care to oil myself whenever I needed it. However, there came a day when I forgot to do this, and, being caught in a rainstorm, before I thought of the danger my joints had rusted, and I was left to stand in the woods until you came to help me. It was a terrible thing to undergo, but during the year I stood there I had time to think that the greatest loss I had known was the loss of my heart. While I was in love I was the happiest man on earth; but no one can love who has not a heart, and so I am resolved to ask Oz to give me one. If he does, I will go back to the Munchkin maiden and marry her."
Both Dorothy and the Scarecrow had been greatly interested in the story of the Tin Woodman, and now they knew why he was so anxious to get a new heart.
"All the same," said the Scarecrow, "I shall ask for brains instead of a heart; for a fool would not know what to do with a heart if he had one."
"I shall take the heart," returned the Tin Woodman; "for brains do not make one happy, and happiness is the best thing in the world."
Dorothy did not say anything, for she was puzzled to know which of her two friends was right, and she decided if she could only get back to Kansas and Aunt Em, it did not matter so much whether the Woodman had

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ของวู้ดแมนกระป๋อง
เมื่อโดโรธีปลุก ดวงอาทิตย์ส่องผ่านต้นไม้ และ Toto ได้นานออกไล่นกเขาและกระรอก เธอนั่งขึ้น และมองรอบ ๆ เธอ มีหุ่นไล่กา ยังคง ยืนในมุมของเขา ทนรอ her.
"เราต้องไป และค้นหาน้ำ เธอกล่าวว่า เขา
"ทำไมคุณต้องน้ำ "เขาถาม
"ล้าง หน้าของฉันสะอาดอยู่เสมอหลังจากฝุ่นถนน และเครื่อง ดื่ม เพื่อให้ขนมปังแห้งจะไม่ติดคอ"
"ต้องถูกละเลยทำเนื้อ กล่าวว่า หุ่นไล่กาดี "สำหรับคุณต้อง นอน กิน และดื่ม อย่างไรก็ตาม คุณมีสมอง และคุ้มค่ามากรำคาญสามารถคิดได้อย่างถูกต้อง"
พวกเขาซ้ายคอทเทจ และเดินผ่านต้นไม้จนกว่าจะพบสปริงเล็กน้อยน้ำใส ที่โดโรธีได้ดื่ม และอาบน้ำ และกินอาหารเช้าของเธอ เธอเห็นไม่มีขนมปังมากทิ้งในตะกร้า และหญิงสาวมีหุ่นไล่กาไม่มีกินอะไร แทบพอสำหรับตัวเองและ Toto สำหรับวันขอบคุณ
เมื่อเธอได้รับประทานอาหารของเธอ และกำลังจะกลับไปอยู่ด้วยอิฐสีเหลือง เธอฟังความลึกพันธุ์ร็อกหน้าย่นใกล้โดย startled.
"อะไรนะ" เธอถาม timidly.
"ฉันไม่สามารถนึก ตอบกลับหุ่นไล่กา "แต่เราสามารถไปดู"
เพียงแล้ว พันธุ์ร็อกหน้าย่นอีกถึงหูของพวกเขา และเสียงดูเหมือนมาพอได้ พวกเขาเปิด และเดินผ่านป่าขั้นตอน เมื่อโดโรธีค้นพบสิ่งที่ส่องแสงในแสงแดดที่ตกระหว่างต้นไม้ เธอวิ่งไปแล้ว หยุดสั้น กับร้องน้อยของแปลกใจ
หนึ่งของต้นไม้ใหญ่ได้รับบางส่วนสับผ่าน และยืนอยู่ข้าง ๆ ขวานผ่าซากเชิญในมือ มีคนทำดีบุก เขาหัว และแขน และขาถูก jointed ตามร่างกายของเขา แต่เขายืนนิ่งอย่างสมบูรณ์ ถ้าเขาไม่ได้คนที่ทั้งหมด
โดโรธีมองเขาในความประหลาดใจ และก็หุ่นไล่กา Toto เห่าอย่างรวดเร็ว และกลายเป็นที่ขาดีบุก ที่เจ็บฟันของเขา.
"ได้คุณโหยหวนต่อ" ถามโดโรธี.
"Yes คนดีบุก ตอบ"ค่ะ ผมได้ groaning กว่า ปี และไม่มีใครเคยได้ยินผมก่อน หรือมาช่วยฉัน"
"ฉันสามารถทำอะไรให้คุณ" เธอทูลถามเบา ๆ สำหรับเธอถูกย้าย ด้วยเสียงเศร้าที่พูดคน.
"ได้น้ำมันสามารถ และน้ำมันรอยต่อของฉัน เขาตอบ "พวกเขามี rusted ไม่ดีว่า ไม่สามารถย้ายได้เลย ถ้าฉันดี oiled ฉันเร็ว ๆ นี้จะต้องทั้งหมดอีกครั้ง คุณจะพบน้ำมันสามารถบนชั้นวางในกระท่อมของฉัน"
โดโรธีวิ่งกลับไปกระท่อม และพบน้ำมันสามารถ ครั้ง แล้วเธอกลับถามกังวลใจ "ซึ่งเป็นรอยต่อของคุณ"
"น้ำมันคอ ครั้งแรก ตอบกลับวู้ดแมนดีบุก เพื่อเธอ oiled และเป็นค่อนข้างเลว rusted หุ่นไล่กาเอาค้างหัวทิน และย้ายมันเบา ๆ จากทางด้านข้างจนกว่าจะทำงานได้อย่างอิสระ แล้ว คนไม่สามารถเปิดเอง
"ขณะนี้น้ำมันรอยต่อในแผ่นดินของฉัน เขากล่าวว่า โดโรธี oiled พวกเขา และหุ่นไล่กาที่งอนั้นอย่างระมัดระวังจนกว่าพวกเขาค่อนข้างปลอดจากสนิม และใหม่เหมือน
วู้ดแมนกระป๋องให้แยกกันความพึงพอใจ และลดลงขวานของเขา ซึ่งเขาพิงกับต้นไม้
"นี้เป็นพัก เขากล่าวว่า "ฉันได้รับถือขวานที่ในอากาศนับตั้งแต่ฉัน rusted และฉันยินดีที่จะใส่มันลงในที่สุด ตอนนี้ ถ้าคุณจะน้ำมันข้อต่อของขาของฉัน ฉันจะต้องทั้งหมดอีกครั้ง"
เพื่อพวกเขา oiled ขาของเขาจนกระทั่งเขาสามารถย้ายได้อย่างอิสระ และเขาขอบคุณพวกเขาอีกครั้งและอีกครั้งสำหรับเขา สำหรับดูสิ่งมีชีวิตสวยมาก และอ่อนแอ.
"อาจมียืนมีเสมอถ้าคุณไม่ได้มาตาม เขากล่าวว่า "ให้คุณได้บันทึกชีวิตของฉันอย่างแน่นอน วิธีคุณเกิดอยู่ที่นี่"
"เราอยู่ทางเมืองแก้วดู Oz ดี เธอตอบ "และเราหยุดที่กระท่อมของคุณส่งคืน"
"ทำไมคุณต้องการดูออนซ์" เขาถาม
"ฉันต้องการให้เขาส่งกลับไปยังแคนซัส และต้องการหุ่นไล่กาเขาใส่กี่สมองศีรษะ เธอตอบ
วู้ดแมนดีบุกที่ปรากฏลึกคิดครู่ แล้วเขากล่าวว่า:
"ทำคุณสมมติว่า ออนซ์สามารถทำให้ฉันหัวใจ"
"ทำไม ผมคิดว่า นั้น โดโรธีตอบ "มันจะกลายเป็นสมองหุ่นไล่กาให้"
"True วู้ดแมนดีบุกส่งคืน "ดังนั้น ถ้าคุณจะให้ผมเข้าร่วมพรรคของคุณ ฉันจะยังไปเมืองแก้ว และถาม Oz จะช่วยให้ฉัน"
"มาพร้อม กล่าวว่า หุ่นไล่กาพ่อ และโดโรธีเพิ่มว่า เธอจะยินดีที่มีบริษัทของเขา วู้ดแมนดีบุกไหล่ขวานของเขา และพวกเขาผ่านป่าจนกว่าพวกเขามาถึงถนนที่ถูกปู ด้วยอิฐสีเหลือง.
วู้ดแมนดีบุกที่ถามโดโรธีใส่น้ำมันสามารถในตะกร้าของเธอ "สำหรับ เขากล่าวว่า "ถ้าฉันควรได้รับการติดในสายฝน และสนิมอีกครั้ง ฉันจะได้น้ำมันสามารถเลว"
มันเป็นความโชคดีให้ comrade ใหม่ของพวกเขาเข้าร่วมพรรค ในเร็ว ๆ นี้ หลังจากเริ่มเดินทาง อีกพวกเขามาถึงสถานที่ต้นไม้และสาขาเติบโตดังนั้นหนากว่าถนนที่นักท่องเที่ยวไม่สามารถผ่าน แต่วู้ดแมนดีบุกตั้งการทำงานกับขวานของเขา และสับได้ดีว่า เร็ว ๆ นี้เขาเลือกข้อพระคัมภีร์สำหรับทั้งพรรค
โดโรธีถูกคิดมากจริงจังเดินตามว่า เธอไม่ได้สังเกตเมื่อหุ่นไล่กาที่ stumbled ลงในรู และสะสมข้างถนน แน่นอนเขามีหน้าที่ต้องเรียกเธอช่วยให้เขาขึ้นอีกครั้ง
"ทำไมไม่เดินรอบ ๆ หลุม" ถามดีบุกวู้ดแมน.
"อย่าเพียงพอ ตอบกลับหุ่นไล่กา cheerfully "หัวของฉันถูกยัด ด้วยฟาง คุณทราบ และนั่นคือเหตุผลที่ฉันจะไป Oz ขอเขาสมองบาง"
"โอ้ เห็น กล่าวว่า วู้ดแมนดีบุก "แต่ หลังจาก สมองจะไม่สิ่งดีที่สุดในโลก"
"มีไหม" ทูลหุ่นไล่กา.
"ไม่ หัวของฉันว่างเปล่าค่อนข้าง ตอบวู้ดแมน "แต่ เมื่อฉันมีสมอง และหัวใจยัง ดังนั้น มีพยายามพวกเขาทั้งสอง ฉันควรมากแต่ มีหัวใจ "
"และทำไมว่า" ถามหุ่นไล่กา
"ฉันจะบอกคุณเรื่องของฉัน และจากนั้น คุณจะรู้"
ดังนั้น ในขณะที่พวกเขาเดินผ่านป่า วู้ดแมนกระป๋องบอกว่า เรื่องต่อไปนี้:
"ผมเกิดบุตรวู้ดแมนที่สับลงต้นไม้ในป่า และขายไม้เพื่อการครองชีพ เมื่อฉันโตขึ้น เกินไปเป็นการ woodchopper และหลังจากที่พ่อตาย ฉันค่ะแม่เก่าตราบใดที่เธออาศัยอยู่ แล้วผมทำที่แทนของที่อยู่อาศัยคนเดียวฉันจะแต่งงานกับ ให้ฉันไม่อาจเหงา
"มีเป็นหนึ่งในสาว Munchkin สวยมากที่ฉันเร็ว ๆ นี้โตรักเธอ ด้วยหัวใจทั้งหมด นาง นาง สัญญาว่า จะแต่งงานกับผมทันทีที่สามารถมีรายได้เพียงพอสร้างบ้านดีสำหรับเธอ ดังนั้น ฉันได้ทำงานหนักกว่าที่เคย แต่หญิงสาวอาศัยอยู่กับหญิงที่ไม่ไม่อยากแต่งงานกับใคร สำหรับเธอขี้เกียจดังนั้นเธอปรารถนาสาวยังคงอยู่กับเธอ และทำการปรุงอาหารและงานบ้าน ดังนั้นหญิงชราไปแม่มดคนชั่วของฝั่งตะวันออก และสัญญาของเธอสองแกะและวัวถ้าเธอจะป้องกันการสมรส Thereupon แม่มดคนชั่วทำขวานของฉัน และ เมื่อฉันถูกสับไปที่วันหนึ่งฉันดีที่สุด สำหรับผมกระตือรือร้นเพื่อให้ได้บ้านใหม่และภรรยาโดยเร็วที่สุด ขวานเล็ดรอดทุกครั้ง และตัด leg. ซ้ายของฉัน
"นี้ในตอนแรกดูเหมือนเรื่องมาก สำหรับฉันรู้ one-legged คนไม่ดีเป็นไม้สับ ดังนั้นฉันไป tinsmith และมีเขาทำให้ฉันขาใหม่จากกระป๋อง ขาทำงานดี เมื่อฉันได้ใช้มัน แต่การกระทำของฉันสำหรับเธอได้สัญญาว่า หญิงผมไม่ควรแต่งงานกับหญิง Munchkin แม่มดคนชั่วของตะวันออก angered เมื่อเริ่มสับอีก ขวานฉันเล็ดรอด และตัดขาข้างขวาของฉัน อีกครั้ง ผมไป tinsmith และอีกครั้ง เขาทำฉันขาจากดีบุก หลังจากนี้ ขวานหลังตัดแขน หนึ่งหลังอื่น ๆ แต่ อะไร daunted ผมได้ถูกแทนที่ ด้วยดีบุกคน แม่มดคนชั่วแล้วทำใบขวาน และตัดหัวของฉัน และในตอนแรก ฉันคิดว่า เป็นจุดสิ้นสุดของฉัน แต่ tinsmith เกิดขึ้นตามมา และเขาทำให้ฉันหัวใหม่จากกระป๋อง
"ฉันคิดว่า ฉันได้ตีแม่มดคนชั่วแล้ว และฉันทำงานหนักกว่าเดิม แต่ผมน้อยรู้วิธีโหดร้ายศัตรูของฉันอาจจะ เธอคิดวิธีใหม่เพื่อฆ่าหญิงสาว Munchkin สวยงาม ความรักของฉัน และทำใบขวานของฉันอีกครั้ง เพื่อที่ตัดผ่านร่างกายของฉัน ฉันแบ่งเป็นสองซีกขวา อีกครั้ง tinsmith มาช่วยฉัน และทำให้ฉันเนื้อดีบุก โซของฉันทินแขน และขา และหัวได้ โดย ข้อต่อเพื่อให้ฉันสามารถย้ายไปรอบ ๆ และเคย แต่ อนิจจา ผมตอนนี้ไม่มีหัวใจ เพื่อให้หายความรักของฉันทั้งหมดสำหรับผู้หญิง Munchkin และไม่แคร์ว่า ฉันแต่งงานของเธอ หรือไม่ ฉันคิดว่า เธอยังคงอาศัยอยู่กับหญิงชรา รอฉันมาหลังจาก her.
"ร่างกายของฉัน shone สดใสเพื่อให้แสงแดดว่า ผมรู้สึกภาคภูมิใจของมัน และมันได้ไม่ว่าตอนนี้ขวานฉันเล็ดรอด สำหรับจะสามารถตัดผม มีอันตรายเพียงหนึ่ง - ที่รอยต่อของฉันจะขึ้นสนิม แต่ฉันยังคงเป็นน้ำมันสามารถในกระท่อมของฉัน และเอาดูแลให้น้ำมันตัวเองเมื่อใดก็ ตามที่ฉันต้องการมัน อย่างไรก็ตาม มาวันเมื่อฉันลืมที่จะทำเช่นนี้ และ rainstorm จะติดก่อนผมคิดว่า อันตรายที่เกิดรอยต่อของฉันมี rusted และที่ข้าพเจ้ายืนอยู่ในป่าจนกว่าคุณมาช่วยฉัน มันเป็นสิ่งน่ากลัวที่จะรับ แต่ปีที่ยืนมี มีเวลาคิดว่า ขาดทุนมากที่สุดที่ฉันรู้จักคือ สูญเสียหัวใจของฉัน ในขณะที่ผมรัก ผมคนสุขบนโลก แต่ไม่สามารถรักใครไม่หัวใจ และเพื่อให้ ผมแก้ไขขอ Oz ให้ฉันหนึ่ง ถ้าเขาไม่ ฉันจะกลับไปยังหญิงสาว Munchkin และแต่งงานกับเธอ"
โดโรธีและหุ่นไล่กาที่ได้รับความสนใจมากในเรื่องของวู้ดแมนดีบุก และตอนนี้ พวกเขารู้ว่าทำไมเขาไม่กังวลเพื่อที่จะได้แบบใหม่ใจกลาง
"เดียวกัน กล่าวว่า หุ่นไล่กา "ฉันจะขอสมองแทนหัวใจ สำหรับคนโง่จะไม่รู้ว่าจะทำ ด้วยหัวใจถ้าเขาหนึ่ง"
"ฉันจะใช้หัวใจ คืนวู้ดแมนดีบุก "สำหรับสมองอย่าหนึ่งความสุข และความสุขเป็นสิ่งดีที่สุดในโลก"
โดโรธีก็ไม่ว่า อะไรสำหรับเธอพิศวงรู้ซึ่งเธอสองเพื่อนถูก และเธอตัดสินใจหากเธอไม่ได้กลับแคนซัสและป้าเอ็ม มันได้ไม่เรื่องมากว่าวู้ดแมนที่มี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ช่วยชายตัดไม้ดีบุก
โดโรธีตื่น แสงแดดส่องผ่านต้นไม้ โตโต้ออกไปไล่นกรอบ ๆตัวเขา และกระรอก เธอลุกขึ้นนั่งและมองไปรอบๆ มียังคงยืนอยู่ที่มุมห้อง อย่างอดทนเฝ้ารอเธอ .
" เราต้องไปหาน้ำ " เธอกล่าวกับเขา .
" ทำไมเธอต้องการน้ำ ? เขาถาม
" ไปล้างหน้าให้สะอาดจากฝุ่นของถนน และจะเอามาดื่ม ขนมปังแห้งจะได้ไม่ติดคอ "
" มันต้องถูกสร้างด้วยเนื้อหนัง”หุ่น ไล่กาพูดอย่างครุ่นคิด " เธอต้องนอน ต้องกิน ต้องดื่ม อย่างไรก็ตาม เธอมีมันสมอง และมันมีค่ามากต้องสามารถคิดให้ดีๆ "
.พวกเขาออกจากกระท่อม และเดินผ่านต้นไม้จนกว่าพวกเขาจะพบน้ำพุเล็กๆ น้ำใสแจ๋ว โดโรธีก็ดื่มและอาบ และกินข้าวเช้าของเธอ เธอพบว่าไม่มีขนมปังทิ้งในตะกร้าและหญิงสาวรู้สึกขอบคุณหุ่น ไล่กา ไม่ต้องกินอะไรเลย เพราะว่ามีไม่เพียงพอสำหรับตนเองและโตโต้สำหรับวัน .
เมื่อเธอกินอาหารเสร็จและกำลังจะเดินกลับไปที่ถนนอิฐสีเหลือง เธอประหลาดใจที่ได้ยินเสียงครางลึกใกล้ .
" นั่นอะไร ? " เธอถามขึ้นอย่างขลาดๆ .
" ผมไม่สามารถจินตนาการ”หุ่นไล่กาตอบ แต่เราสามารถไปดู "
แล้วครางอีก ถึงหู เสียงดูจะมาจากทางด้านหลัง พวกเขาเปิด และเดินผ่านไปไม่กี่ก้าวโดโรธีเห็นอะไรบางอย่างส่องแสงในแสงแดดที่ตก ระหว่างต้นไม้ เธอวิ่งไปที่นั่นและหยุดสั้นๆ พร้อมกับร้องเซอร์ไพรส์
ไม้ใหญ่ต้นหนึ่งโค่นได้บางส่วน และที่ยืนอยู่ข้างๆมัน ด้วยนั้น ขวานในมือของเขา เป็นคนที่ทำทั้งหมดของกระป๋อง หัวและแขน และ ขาปล้องบนร่างกายของเขาแต่เขายืนกริบนิ่งราวกับว่าเขาจะไม่กวนเลย
โดโรธีมองเขาด้วยความประหลาดใจ และพวกหุ่น ไล่กา ในขณะที่โตโต้เห่าอย่างรวดเร็วและได้ถ่ายที่ขาดีบุกจนเจ็บฟัน .
" เธอคราง " ? โดโรธีถาม .
" ใช่ " ตอบชายดีบุก " ฉันทำ ฉันร้องครางมากว่าหนึ่งปี และไม่มีใครเคยได้ยินหรือมาช่วยฉันก่อนหน้านี้ "
." สิ่งที่ฉันสามารถทำเพื่อคุณ ? เธอถามอย่างอ่อนโยน เพราะหวั่นไหวไปกับเสียงเศร้าที่ผู้ชายพูด .
" ได้รับน้ำมันและน้ำมันข้อต่อของฉัน " เขาตอบ " . มันขึ้นสนิมเสียจนฉันขยับไม่ได้ ถ้าผมหยอดผมจะเป็นอะไรอีก คุณจะพบน้ำมันสามารถอยู่บนชั้นในกระท่อมฉัน ' '
โดโรธีวิ่งกลับไปที่กระท่อมทันทีและพบว่าน้ำมันสามารถแล้วเธอก็กลับมาและถามอย่างใจจดใจจ่อ " ข้อต่อของเธอตรงไหน "
" น้ำมันคอก่อน " ตอบ ชายตัด ไม้ดีบุก . เธอทา มัน ค่อนข้างเลว ขึ้นสนิม หุ่นไล่กาจับดีบุกหัวและขยับมันเบาๆจากด้านข้างจนมันทำงานได้อย่างอิสระแล้ว เขาจะสามารถเปิดตัวเอง .
" ทีนี้หยอดน้ำมันตรงแขนฉัน " เขากล่าวหุ่นไล่กาบิดแขนให้อย่างระมัดระวังจนกระทั่งปลอดจากสนิม และดีเหมือนใหม่
ชายตัด ไม้ดีบุก ถอนหายใจของความพึงพอใจและลด ขวาน ซึ่งเขายืนพิงต้นไม้
" นี่คือความสะดวกสบายที่ดี " เขากล่าว ฉันถือขวานนี้ในอากาศตั้งแต่ผมขึ้นสนิม ดีใจที่วางมันลงได้ในที่สุด ตอนนี้ถ้าคุณจะหยอดน้ำมันที่ขาฉันฉันก็จะตกลงอีกครั้ง "
พวกน้ำมันที่ขาจนกระทั่งเขาสามารถย้ายได้อย่างอิสระ และเขาขอบคุณพวกเขาอีกครั้งและอีกครั้ง ปล่อยเขา เขาดูเป็นสิ่งมีชีวิตที่สุภาพมากและขอบคุณมาก .
" ฉันอาจต้องยืนอยู่ตรงนั้นเสมอ ถ้า คุณไม่ได้มาด้วย " เขากล่าวว่า " ดังนั้นคุณจะช่วยชีวิตฉัน ทำไมคุณมาที่นี่ ?
" เราอยู่ในทางของเราไปยังเมืองมรกตเพื่อพบออซผู้ยิ่งใหญ่ ' ' เธอตอบ " และเราหยุดที่กระท่อมของคุณผ่านคืน "
" ทำไมคุณถึงอยากพบออซ” เขาถาม .
" ฉันอยากให้เขาส่งฉันกลับแคนซัสและหุ่นไล่กาก็อยากให้เขาใส่มันสมองในหัว " เธอตอบ
ชายตัด ไม้ดีบุก ที่ดูเหมือนจะคิดหนักอยู่ชั่วขณะ หลังจากนั้นเขากล่าวว่า :
" เธอคิดว่าออซจะให้หัวใจฉัน ? "
" ทำไมผมก็ว่างั้น " โดโรธีตอบ " . มันคงจะง่ายเหมือนให้หุ่นไล่กาสมอง "
" จริง " ชายตัด ไม้ดีบุก ก็กลับมา " ดังนั้น ถ้าคุณจะอนุญาตให้ผมเข้าร่วมงานเลี้ยงของคุณ ฉันก็จะ ไปเมือง มรกต ได้ขอร้องออซ ให้ ช่วยฉัน . "
" ตามมาด้วย " หุ่นไล่กาพูดกับ โดโรธีก็เสริมว่าเธอจะยินดีที่จะมี บริษัท ของเขาดังนั้นชายตัดไม้ดีบุกแบกขวาน และพวกเขาทั้งหมดผ่านป่าจนมาถึงถนนที่ปูด้วยอิฐสีเหลือง
ชายตัดไม้ดีบุกขอให้โดโรธีใส่น้ำมันในตะกร้าของเธอ . " สำหรับ " เขากล่าวว่า " ถ้าฉันเจอฝน และขึ้นสนิมอีกฉันคงต้องการน้ำมันได้ไม่ดี "
โชคดีไม่น้อยที่ได้ใหม่ สหายร่วมคณะเพราะในไม่ช้าหลังจากที่พวกเขาได้เริ่มการเดินทางของพวกเขาอีกครั้ง พวกเขามาในที่ที่ต้นไม้และกิ่งก้านหนาทึบกว่าถนนที่คนเดินผ่านไปไม่ได้ แต่ชายตัดไม้ดีบุกลงมือทำงานด้วยขวาน และสับได้ดี เร็ว ๆนี้เขาเคลียร์ทางให้คณะทั้งหมด
โดโรธีครุ่นคิดหนัก ขณะที่พวกเขาเดินตาม จนเธอไม่ได้สังเกตว่าหุ่นไล่กาสะดุดลงหลุม แล้วกลิ้งไปอีกด้านของถนน แน่นอน เขาต้องเรียกให้เธอช่วยเขาขึ้นมาอีกครั้ง .
" ทำไมคุณไม่เดินอ้อมหลุม ? ถามชายตัด ไม้ดีบุก .
" ไม่รู้จักพอ " หุ่นไล่กาตอบอย่างร่าเริง " หัวฉันยัด ด้วยฟางเธอรู้และนั่นคือเหตุผลที่ฉันไป ไปหาออซเพื่อขอมันสมองจากเขา "
" อ๋อ " กล่าวว่า ชายตัด ไม้ดีบุก " แต่ ถึงอย่างไรก็ตาม มันสมองไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุดในโลก "
" มีอะไร ? " หุ่นไล่กาถาม .
" ไม่หัวฉันว่างเปล่าทีเดียว ' ' ชายตัดไม้ตอบ " . ครั้งหนึ่งฉันเคยมีมันสมอง และมีหัวใจด้วย ดังนั้นหลังจากลองทั้งสองอย่าง ฉันก็อยากมีหัวใจมากกว่า "
" ทำไม ? "
หุ่น ไล่กาถาม" ผมจะบอกคุณเรื่องราวของฉัน แล้วคุณจะรู้ว่า "
ดังนั้นในขณะที่เดินผ่านป่าไป ชายตัด ไม้ดีบุก ก็เล่าเรื่องดังต่อไปนี้ :
" ฉันเกิดมาเป็นลูกของคนตัดไม้ที่ตัดไม้ป่าขายไม้สำหรับนั่งเล่น เมื่อฉันโตขึ้นฉันก็เป็นคนตัดต้นไม้ และเมื่อพ่อฉันตายฉันดูแลแม่ของฉันตราบเท่าที่เธอยังมีชีวิตอยู่งั้นฉันตัดสินใจแทนที่จะอยู่คนเดียว อยากแต่งงานด้วย เพื่อที่ผมจะได้ไม่เหงาอีกต่อไป . . .
" มีหนึ่งของเจ้าตัว สาวผู้สวยงามที่ฉันแล้วเกิดหลงรักเธออย่างสุดหัวใจ เธอเองก็สัญญาจะแต่งงานกับฉันทันทีที่ฉันหาเงินได้พอสร้างบ้านดีกว่า ดังนั้นฉันจึงเริ่มทำงานหนักขึ้นกว่าเดิมแต่สาวนั้น อยู่กับ หญิงแก่ ที่ไม่ต้องการให้เธอแต่งงานกับใครเพราะนางขี้เกียจมากอยากให้สาวยังคงอยู่กับเธอและทำอาหารและงานบ้าน ดังนั้น หญิงชราไปหาแม่มดแห่งทิศตะวันออก และสัญญากับเธอสองคน แกะ และ วัว ถ้านางขัดขวางการแต่งงาน ดังนั้น แม่มดที่ ชั่วร้าย หลงใหลได้ปลื้ม ขวานฉัน และเมื่อฉันตัดไปที่ที่สุดวันนึงสำหรับผม อยาก ได้บ้านใหม่ กับ ภรรยา โดยเร็วที่สุด ทันใดนั้นขวานก็พลาดและตัดขาซ้ายของฉัน .
" ทีแรกดูโชคร้ายมาก เพราะผมรู้จักคนหนึ่งขา ไม่สามารถทำได้ ดีมาก เป็น ไม้ สับ ดังนั้นฉันจึงไปหาช่างดีบุก และเขาทำให้ผมขาใหม่จากดีบุก ขา ทำงานได้ดีมาก เมื่อฉันใช้มันแต่การกระทำของฉันโกรธแม่มดแห่งทิศตะวันออก เพราะนางได้สัญญากับหญิงแก่ว่าฉันจะไม่ได้แต่งงานกับสาวสวยมันชกินส์ เมื่อฉันเริ่มตัดไม้อีก ขวานฉันก็พลาดและตัดขาขวาขาด อีกครั้งฉันไปหาช่างดีบุก และอีกครั้งที่เขาทำให้ฉันขาดีบุก หลังจากนั้นขวานที่ถูกสิงก็ตัดแขนหนึ่งหลังจากที่อื่น ๆ แต่ไม่รอด ฉันมีพวกเขาถูกแทนที่ด้วยดีบุกแม่มดที่ชั่วร้ายจึงทำให้ขวานพลาดตัดหัวฉัน ตอนแรกฉันคิดว่านั่นเป็นจุดจบของฉัน แต่ช่างดีบุก เกิดขึ้นมา และเขาให้ฉันใหม่มุ่งหน้าออกจากดีบุก .
" ฉันคิดว่าฉันตีแม่มดที่ชั่วร้ายแล้วและฉันก็ทำงานหนัก กว่าเดิม แต่ผมรู้วิธีโหดร้ายน้อยศัตรูของฉันอาจจะ เธอก็คิดวิธีใหม่ในการฆ่าความรัก สำหรับสาวที่สวยงามและทำให้ขวานของฉันพลาดอีก มันตัดผ่านร่างแยกฉันออกเป็นสองส่วน อีกครั้งช่างดีบุก ก็มาช่วยทำให้ร่างกายแขนดีบุก ของฉัน ขา และศีรษะได้ โดยข้อต่อ , เพื่อที่ฉันสามารถย้ายไปรอบ ๆได้เป็นอย่างดีเลยทีเดียว แต่อนิจจา ! ตอนนี้ฉันขาดหัวใจ ดังนั้นฉันจึงสูญเสียความรักสำหรับสาวมันชกินส์และไม่ได้สนใจว่าฉันจะแต่งงานกับเธอหรือไม่ ฉันคิดว่าเธอยังคงอยู่กับผู้หญิงแก่ รอให้ฉันกลับไปรับเธอ .
" ร่างกายของฉันส่องประกายแวววาวในดวงอาทิตย์ ทำให้ผมรู้สึกภูมิใจกับมัน และมันก็ไม่สำคัญแล้วถ้าขวานจะพลาดเพราะมันไม่ตัดผม มีเพียงหนึ่งอันตรายคือข้อต่อของฉันขึ้นสนิมแต่ผมเก็บถังน้ำมันไว้ที่กระท่อม และดูแลจัดการน้ำมันตัวเองเมื่อใดก็ตามที่ฉันต้องการ อย่างไรก็ตาม มีวันหนึ่งผมลืมทำ และเจอพายุฝนเข้า ก่อนที่ฉันจะตระหนักถึงอันตรายข้อต่อ ก็ขึ้นสนิม และก็ถูกทิ้งให้ยืนอยู่ในป่า จนกว่าคุณจะมาช่วยผม มันเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่จะโดนเช่นนี้แต่ระหว่างปีที่ฉันยืนอยู่ที่นั่น ผมมีเวลาที่จะคิดถึงความสูญเสียอันใหญ่หลวงที่ฉันได้รู้จัก คือการสูญเสียหัวใจของฉัน เมื่อฉันมีความรักฉันเป็นผู้ชายที่มีความสุขที่สุดในโลกแต่ไม่มีใครมีความรักได้ถ้าขาดหัวใจ ดังนั้นฉันจึงดีใจที่จะได้ขอร้องออซ ให้ฉัน ถ้าเขาทำ ฉัน จะ กลับ ไป สาวมันชกินส์และแต่งงานกับเธอ "
.ทั้งโดโรธีกับ หุ่น ไล่กา ได้รับความสนใจเป็นอย่างมากในเรื่องของชายตัด ไม้ดีบุก และตอนนี้พวกเขารู้ว่าทำไมเขาถึงกังวลที่จะได้รับหัวใจใหม่ .
" เหมือนเดิม " หุ่นไล่กาพูด " ผมจะถามสมองแทนหัวใจ คนโง่จะไม่รุ้จะทำยังไง หัวใจ ถ้าเขามี "
" ผมจะดูแลหัวใจ " กลับมา ชายตัด ไม้ดีบุก ; " เพราะมันสมองไม่ทำให้ใครมีความสุขความสุขคือสิ่งที่ดีที่สุดในโลก "
โดโรธีไม่ได้พูดอะไรเพราะเธองง ไม่รู้ ว่า เพื่อนของเธอพูดถูก เธอตัดสินใจเพียงถ้าเธอกลับไปแคนซัสหาป้าเอ็ม มันไม่สำคัญนักว่าชายตัด ไม้ มี