Professor Stinson once had a very u

Professor Stinson once had a very unpleasant experience while staying at a nationally known franchise inn. At the time, the inn had a corporate service guarantee stating that if a guest was not 100 percent satisfied with his or her accommodations, the guest would not have to pay. On a particular night, the inn was bustling and all of the rooms were occupied.
It became apparent that the guests in the room adjoining Dr. Stinson were having a party, and they were being very loud. The volume of the sound, combined with the thin walls, allowed Professor Stinson to distinctly hear everything that was being said. She called the front desk about the noise and asked if she could be moved to a different room. The front desk clerk was very abrupt with her, his only response being, “The hotel is sold out tonight, and there is nothing I can do about your problem.” As Dr. Stinson continued to pursue the problem on the phone, the clerk was decidedly discourteous, repeating, “The front desk is understaffed, the hotel is very busy tonight, and there is nothing I can do about your problem.” After several minutes of somewhat heated discussion, the clerk finally agreed to send someone up to the room next door to request that its occupants bring the noise level down.
Unfortunately, the noise continued unabated. After a considerable amount of time, Professor Stinson called the front desk a second time. The same front desk clerk with whom she had spoken earlier answered the call and pointed out again that the front office was too busy to take care of her problem. Finally, the people next door left their room.
A few hours later, while the professor was sleeping, the people next door came back. This time, not only did their noise disturb her sleep, but their lights did as well, as they shone through from under the connecting door. As it was well after midnight, she decided not to complain to the front desk this time, figuring that her only source of satisfaction would be the hotel’s guarantee that she would not have to pay for her room.
The next morning when Dr. Stinson was checking out, she told the front desk clerk that she was not satisfied with her stay and that she didn’t want to pay for it. This clerk was not particularly courteous and told Dr. Stinson that she had received no information regarding any guest complaints from the previous night, and the professor would indeed have to pay for her night’s stay. Dr. Stinson pointed out to the clerk that the guarantee of the inn stated that if a guest was not satisfied with his or her stay, that guest would not have to pay. At this point the front desk clerk abruptly left her station, saying, “I can’t do anything about this, you will have to speak to the manager.” Several minutes later the manager appeared and before even discussing the matter simply stated, “Because the hotel was sold out last night, I couldn’t have done anything to solve your problem.” He refused to honor her request. Professor Stinson paid for her room but was very upset about the treatment she had received. Following this experience, she wrote a letter of complaint to the company, to which she received no response.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศาสตราจารย์ Stinson มากกมากพักอินน์แฟรนไชส์ชื่อดังผลงานครั้ง เวลา อินน์ที่มีรับประกันการบริการของบริษัทที่ระบุว่า ถ้าแขกไม่พอใจกับสถานที่พักของ เขา 100 เปอร์เซ็นต์ แขกจะไม่ต้องจ่าย ในคืนหนึ่ง ๆ อินน์นี่ และห้องทั้งหมดถูกครอบครอง
มันกลายเป็นชัดว่า พักห้องติดกับดร. Stinson ได้มีงานเลี้ยง และพวกเขาได้ถูกหน่อย ระดับเสียงของเสียง รวมกับผนังบาง อนุญาต Stinson ศาสตราจารย์อย่างเห็นได้ชัดได้ยินทุกอย่างที่จะกล่าว เธอเรียกว่าต้อนเกี่ยวกับเสียง และถามหาก เธออาจถูกย้ายไปห้องอื่น เสมียนหน้าโต๊ะได้มากอย่างทันทีทันใดกับเธอ ตอบเฉพาะ "เดอะขายออกคืนนี้ และไม่มีอะไรทำเกี่ยวกับปัญหาของคุณ" เป็นดร. Stinson ต่อไล่ปัญหาทางโทรศัพท์ ขากลับหลับสุภาพ ซ้ำ "understaffed สวย โรงแรมถูกมากคืนนี้ และไม่มีอะไรทำเกี่ยวกับปัญหาของคุณ" หลังจากหลายนาทีของการสนทนาค่อนข้างอุ่น เสมียนก็ตกลงที่จะส่งคนถึงห้องถัดไปเพื่อร้องขอให้ ครอบครัวของนำที่เสียงระดับลง
อับ เสียงยังคงรุนแรง หลังจากเป็นจำนวนมากเวลา ศาสตราจารย์ Stinson เรียกว่าสวยเป็นครั้งที่สอง เดียวกันหน้าโต๊ะเสมียนซึ่งเธอได้พูดก่อนหน้านี้ตอบสนองการเรียก และชี้ให้เห็นอีกว่า แผนกไม่ดูแลปัญหาของเธอ สุดท้าย คนถัดไปจากห้องของพวกเขา.
กี่ชั่วโมงต่อมา ในขณะที่อาจารย์นอน คนถัดไปกลับมา ขณะนี้ ไม่เพียงแต่ได้เสียงของพวกเขารบกวนการนอนหลับของเธอ แต่ไฟไม่ดี เป็นพวก shone ผ่านอย่างประตูเชื่อม ก็ดีหลังเที่ยงคืน เธอตัดสินใจไม่บ่นเวลา การต้อนรับหาว่า เธอเพียงรายเดียวของความพึงพอใจจะพักรับรองว่าเธอจะไม่ต้องจ่ายค่าห้องพักของเธอ
ตอนเช้าถัดไปเมื่อมีการตรวจสอบ ดร. Stinson เธอบอกเสมียนหน้าโต๊ะที่ เธอไม่พอใจกับห้องพักของเธอ และที่ เธอไม่ต้องการจ่ายสำหรับมัน เจ้าหน้าที่นี้ไม่สุภาพอย่างยิ่ง และบอกดร. Stinson ที่ เธอได้รับข้อมูลเกี่ยวกับข้อร้องเรียนลูกค้าจากคืนก่อนหน้านี้ และอาจารย์จะแน่นอนต้องจ่ายค่าของเธอคืน Dr Stinson ชี้ออกไปพนักงานที่รับประกันน่าจะระบุว่า ถ้าแขกไม่พอใจกับห้องพักของเขา หรือเธอ แขกที่ไม่ต้องจ่าย จุดนี้ เสมียนหน้าโต๊ะทันทีซ้ายเธอสถานี บอกว่า "ฉันไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ คุณจะต้องพูดคุยกับผู้จัดการ"หลายนาทีหลังจากผู้จัดการที่ สำคัญก่อนจะคุยเรื่องเพียง ระบุ "เนื่องจากโรงแรมมีขายออกเมื่อคืน ฉันไม่ได้ทำอะไรเพื่อแก้ปัญหาของคุณ" เขาปฏิเสธที่จะขอเธอ ศาสตราจารย์ Stinson สำหรับห้องของเธอ แต่ไม่พอใจมากเกี่ยวกับการรักษาที่เธอได้รับ ประสบการณ์นี้ ต่อไปนี้ เธอเขียนจดหมายร้องเรียนบริษัท ที่เธอได้รับการตอบสนอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ศาสตราจารย์สตินเคยมีประสบการณ์ที่ไม่เป็นที่พอใจมากในขณะที่การเข้าพักที่โรงแรมแฟรนไชส์ที่รู้จักกันทั่ว ในขณะที่โรงแรมมีการรับประกันการให้บริการขององค์กรที่ระบุว่าผู้เข้าพักหากไม่ 100 เปอร์เซ็นต์พอใจกับที่พักของเขาหรือเธอผู้เข้าพักจะได้ไม่ต้องจ่าย ในคืนที่โดยเฉพาะอย่างยิ่งโรงแรมเป็นที่คึกคักและทุกห้องพักถูกครอบครอง
มันก็เห็นได้ชัดว่าบุคคลที่อยู่ในห้องติดกับ ดร. สตินกำลังมีงานเลี้ยงและพวกเขาก็เป็นดังมาก ปริมาณของเสียงรวมกับผนังบางได้รับอนุญาตศาสตราจารย์สตินที่จะเห็นได้ชัดได้ยินทุกอย่างที่ถูกกล่าวว่า ที่เธอเรียกว่าแผนกต้อนรับเกี่ยวกับเสียงและถามว่าเธอจะถูกย้ายไปยังห้องพักที่แตกต่างกัน เสมียนโต๊ะด้านหน้าเป็นอย่างกระทันหันมากกับเธอการตอบสนองของเขาเท่านั้นที่จะถูก "โรงแรมจะขายออกในคืนนี้และมีอะไรที่ฉันสามารถทำได้เกี่ยวกับปัญหาของคุณ." ในขณะที่ ดร. สตินยังคงติดตามปัญหาบนโทรศัพท์เสมียน เป็นสุภาพเด็ดซ้ำ "โต๊ะด้านหน้าพอโรงแรมไม่ว่างมากในคืนนี้และมีอะไรที่ฉันสามารถทำได้เกี่ยวกับปัญหาของคุณ." หลังจากหลายนาทีของการอภิปรายอุ่นค่อนข้างเสมียนในที่สุดก็ตกลงที่จะส่งคนขึ้นไป ห้องประตูถัดไปขอให้ผู้โดยสารที่นำระดับเสียงลง
แต่น่าเสียดายที่เสียงยังคงที่ หลังจากที่จำนวนมากของเวลาศาสตราจารย์สตินที่เรียกว่าแผนกต้อนรับเป็นครั้งที่สอง เสมียนโต๊ะด้านหน้าเดียวกันกับคนที่เธอเคยพูดก่อนหน้านี้ตอบสายและชี้ให้เห็นอีกครั้งที่สำนักงานด้านหน้ากำลังยุ่งเกินไปที่จะดูแลปัญหาของเธอ ในที่สุดคนที่หน้าประตูออกจากห้องของพวกเขา
ไม่กี่ชั่วโมงต่อมาในขณะที่อาจารย์ได้รับการนอนหลับคนประตูถัดไปกลับมา เวลานี้ไม่เพียง แต่เสียงของพวกเขารบกวนการนอนหลับของเธอ แต่ไฟของพวกเขาได้เป็นอย่างดีเช่นที่พวกเขาส่องผ่านออกมาจากใต้ประตูเชื่อมต่อ ขณะที่มันเป็นไปด้วยดีหลังเที่ยงคืนที่เธอตัดสินใจที่จะไม่บ่นกับแผนกต้อนรับในครั้งนี้หาว่าแหล่งที่มาเดียวของเธอมีความพึงพอใจที่จะรับประกันของโรงแรมที่เธอจะไม่ต้องจ่ายสำหรับห้องของเธอ
ในเช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อ ดร. สตินเป็น การตรวจสอบจากเธอบอกพนักงานโต๊ะด้านหน้าที่เธอไม่พอใจกับการที่เธออยู่และบอกว่าเธอไม่ต้องการที่จะจ่ายสำหรับมัน เสมียนนี้ไม่สุภาพโดยเฉพาะอย่างยิ่งและบอก ดร. สตินว่าเธอได้รับข้อมูลเกี่ยวกับการไม่มีการร้องเรียนใด ๆ แขกจากคืนที่ผ่านมาและอาจารย์แน่นอนจะต้องจ่ายสำหรับการเข้าพักคืนของเธอ ดร. สตินชี้ให้เห็นว่าพนักงานของโรงแรมรับประกันว่าผู้เข้าพักหากไม่พอใจกับการเข้าพักของเขาหรือเธอผู้เข้าพักที่จะไม่ต้องจ่าย ณ จุดนี้พนักงานโต๊ะด้านหน้าทันทีออกจากสถานีของเธอว่า "ฉันไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้คุณจะต้องพูดคุยกับผู้จัดการ." หลายนาทีต่อมาผู้จัดการปรากฏตัวขึ้นและก่อนที่จะพูดถึงเรื่องดังกล่าวเพียง " เพราะโรงแรมถูกขายออกไปเมื่อคืนที่ผ่านมาผมไม่ได้ทำอะไรที่จะแก้ปัญหาของคุณ. "เขาปฏิเสธที่จะให้เกียรติเธอขอ ศาสตราจารย์สตินที่จ่ายสำหรับห้องพักของเธอ แต่รู้สึกไม่สบายใจเกี่ยวกับการรักษาที่เธอเคยได้รับ ตามประสบการณ์นี้เธอเขียนจดหมายร้องเรียนไปยัง บริษัท ที่ซึ่งเธอได้รับการตอบสนอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ศาสตราจารย์สตินเมื่อมีประสบการณ์อย่างมาก ในขณะที่อยู่ที่รู้จักกันทั่วไปแฟรนไชส์ Inn ในเวลาที่โรงแรมมีบริการบริษัทประกันระบุว่า ถ้าแขกไม่ 100 เปอร์เซ็นต์ พอใจกับที่พักของเขา หรือเธอ แขกจะได้ไม่ต้องจ่าย ในคืนที่เฉพาะเจาะจง โรงแรมก็คึกคักและห้องพักทุกห้องถูกยึดครอง
มันเป็นที่ชัดเจนว่าแขกในห้องพักที่อยู่ติดกัน ดร. สตินมีงานเลี้ยงและพวกเขากำลังดังมาก เสียงของเครื่องเสียง รวมกับผนังบาง อนุญาตให้อาจารย์สตินให้ชัดได้ยินทุกอย่างที่ถูกกล่าว เธอโทรหาประชาสัมพันธ์เรื่องเสียงดัง และถามว่าถ้าเธอจะถูกย้ายไปห้องอื่น หน้าโต๊ะเสมียนได้รวดเร็วมากกับเธอการตอบสนองของเขาเท่านั้นที่ " โรงแรมหมดคืนนี้ และไม่มีอะไรที่ฉันสามารถทำได้เกี่ยวกับปัญหาของคุณ . " ดร. สตินยังคงไล่ตามปัญหาทางโทรศัพท์ พนักงานก็เด็ดหยาบคาย , ทำซ้ำ , " โต๊ะด้านหน้าคือภายนอก โรงแรมไม่ว่างมากคืนนี้ และไม่มีอะไรที่ฉันทำเกี่ยวกับปัญหาของคุณ หลังจากหลายนาทีของการสนทนาอุ่นบ้างเสมียนในที่สุดตกลงที่จะส่งใครไปที่ห้องข้างๆ ที่ขออาศัยของมันเอาระดับเสียงลง .
แต่เสียงยังคงคงที่ หลังจากที่จำนวนมากของเวลา , ศาสตราจารย์สติน เรียกว่า หน้าโต๊ะเป็นครั้งที่สองเสมียนแผนกต้อนรับเดียวกันกับผู้ที่เธอได้พูดก่อนหน้านี้ รับโทรศัพท์ และชี้ให้เห็นอีกว่า หน้าสำนักงานยุ่งเกินไปที่จะจัดการกับปัญหาของเธอ ในที่สุด คนซ้ายหน้าประตูห้องของพวกเขา .
อีกไม่กี่ชั่วโมงต่อมา ในขณะที่อาจารย์กำลังหลับ คนห้องข้างๆ กลับมา . . คราวนี้ไม่ใช่แค่เสียงของเขามารบกวนเวลานอนของเธอ แต่ไฟได้เป็นอย่างดีพวกเขาส่องผ่านจากใต้ประตูเชื่อม . มันคือหลังเที่ยงคืน เธอตัดสินใจที่จะไม่บ่นกับโต๊ะด้านหน้านี้ การหาแหล่งของความพึงพอใจของเธอเท่านั้นจะเป็นโรงแรมรับประกันได้ว่าเธอจะไม่ต้องจ่ายค่าห้องของเธอ .
เช้าวันถัดไปเมื่อ ดร. สตินก็เช็คออกหล่อนบอกพนักงานต้อนรับเสมียนว่าเธอไม่พอใจเธออยู่ และเธอไม่ต้องการที่จะจ่ายสำหรับมัน เสมียนนี้ไม่ได้อ่อนโยนโดยเฉพาะ และบอกคุณหมอสตินว่าหล่อนได้รับข้อมูลเกี่ยวกับแขกรับข้อร้องเรียนจากคืนก่อนหน้านี้ และศาสตราจารย์แน่นอนจะจ่ายให้เธอคืนอยู่ ดร.สตินชี้ให้เสมียนที่รับประกันของโรงแรมระบุว่า ถ้าลูกค้าไม่พอใจกับของเขาหรือเธออยู่นั้น แขกจะได้ไม่ต้องจ่าย ณจุดนี้ที่เคาน์เตอร์พนักงานชะงักไปสถานี เธอกล่าวว่า " ผมไม่สามารถทำอะไรได้เกี่ยวกับเรื่องนี้ คุณจะต้องพูดกับผู้จัดการหลายนาทีต่อมา ผู้จัดการที่ปรากฏ และ ก่อนที่จะพูดถึงเรื่องระบุเพียงว่า " เพราะโรงแรมก็ขายออกไปเมื่อคืนฉันไม่ได้ทำอะไรเพื่อแก้ปัญหาของคุณ . " เขาปฏิเสธที่จะให้เกียรติขอเธอ ศาสตราจารย์สตินจ่ายห้องของเธอ แต่อารมณ์เสียมากเกี่ยวกับการรักษาที่เธอได้รับ ตามประสบการณ์นี้เธอเขียนจดหมายร้องเรียนไปยังบริษัท ซึ่งเธอได้รับการตอบสนองไม่