When I started college, I was very

When I started college, I was very happy, It felt amazing that I had the opportunity to continue my education, but I did not know how to make it through my first semester. However, I said to myself that I should grab this great opportunity, or it would go pass me. I looked up for supports from every resource I could get from college, and surprisingly I made it through smoothly for the last three years. I feel so grateful and honored that
Undeniably, I believe there are many people in the world that are in the same situation as me. Having gone through a hard time to survive, I would say it is fortune and hope that bring me to this life stage. At the beginning it was challenging for me to declare my major because the world I grew up is too different to where I am now. However,

My last hope is one day I would like to become a useful resource person in my Karen community as a professional in education. My fellow ethnic Karen has been fleeing war and became refugees for many decades. Many generations missed educational privilege. Many children did not have educational opportunities because of life they had to go through. I was once like these children and was not happy with my life. Therefore, I hope to be able to help make a difference in these children life so that their dream may come true as other children in the world.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อฉันเริ่มต้นวิทยาลัย ฉันมีความสุขมาก รู้สึกตื่นตาตื่นใจที่ฉันมีโอกาสที่การศึกษาของฉัน แต่ฉันไม่ทราบวิธีการทำ โดยภาคเรียนแรกของฉัน อย่างไรก็ตาม ผมพูดกับตัวเองว่า ฉันควรคว้าโอกาสนี้ หรือมันจะไปส่งฉัน ผมหาการสนับสนุนจากทรัพยากรทุกสามารถได้รับจากวิทยาลัย และจู่ ๆ ฉันทำมันผ่านได้อย่างราบรื่นสำหรับสามปี ฉันรู้สึกขอบคุณมาก และจ่ายเงินที่ ดี ๆ ผมเชื่อว่า มีหลายคนในโลกที่อยู่ในสถานการณ์เดียวกันเป็นฉัน มีผ่านไปผ่านเวลาที่ยากเพื่อความอยู่รอด ผมว่า มันเป็นโชคลาภและความหวังที่ฉันชีวิตระยะนี้ ที่ มันเป็นความท้าทายสำหรับฉันประกาศวิชาของฉันได้เนื่องจากโลกที่ฉันเติบโตขึ้นแตกต่างเกินไปที่ฉันตอนนี้ อย่างไรก็ตาม ความหวังล่าสุดของฉันคือ วัน หนึ่งที่อยากจะเป็น คนมีประโยชน์ทรัพยากรในชุมชนกะเหรี่ยงของฉันเป็นมืออาชีพในการศึกษา ชนกลุ่มน้อยของฉันเพื่อนกะเหรี่ยงได้หนีสงคราม และกลายเป็น ผู้ลี้ภัยหลายสิบปี หลายรุ่นพลาดสิทธิ์ศึกษา เด็กจำนวนมากไม่ได้มีโอกาสศึกษา เพราะชีวิตที่พวกเขาต้องผ่านไป เคยเหมือนเด็ก และไม่มีความสุขกับชีวิต ดังนั้น ฉันหวังว่าจะสามารถช่วยให้เด็กเหล่านี้ต่างชีวิตเพื่อให้ฝันของพวกเขาจะมาจริงเป็นเด็กอื่น ๆ ในโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อผมเริ่มวิทยาลัยผมก็มีความสุขมากมันให้ความรู้สึกที่น่าอัศจรรย์ที่ผมได้มีโอกาสศึกษาต่อของฉัน แต่ฉันไม่ทราบวิธีการที่จะทำให้มันผ่านภาคการศึกษาแรกของฉัน แต่ผมพูดกับตัวเองว่าผมควรจะคว้าโอกาสที่ดีนี้หรือมันจะผ่านไปฉัน ผมมองขึ้นสำหรับการสนับสนุนจากทรัพยากรทุกครั้งที่ผมได้รับจากวิทยาลัยและน่าแปลกใจที่ฉันทำมันผ่านได้อย่างราบรื่นสำหรับที่ผ่านมาสามปี ผมรู้สึกขอบคุณและเป็นเกียรติที่
ปฏิเสธไม่ได้ผมเชื่อว่ามีคนจำนวนมากในโลกที่อยู่ในสถานการณ์เดียวกับผม หลังจากผ่านช่วงเวลาที่ยากที่จะอยู่รอดผมจะบอกว่ามันเป็นโชคลาภและความหวังที่จะช่วยให้ฉันไปเวทีชีวิตนี้ ที่จุดเริ่มต้นมันเป็นความท้าทายสำหรับผมที่จะประกาศรายใหญ่ของฉันเพราะโลกผมเติบโตขึ้นมาจะแตกต่างกันเกินไปที่จะที่ฉันตอนนี้ อย่างไรก็ตามความหวังสุดท้ายของฉันคือวันหนึ่งผมอยากจะกลายเป็นคนที่ทรัพยากรที่มีประโยชน์ในชุมชนกะเหรี่ยงของฉันเป็นมืออาชีพในด้านการศึกษา เพื่อนของฉันชาติพันธุ์กะเหรี่ยงที่ได้รับการหลบหนีสงครามและกลายเป็นผู้ลี้ภัยนานหลายสิบปี หลายชั่วอายุคนที่ไม่ได้รับสิทธิพิเศษในการศึกษา เด็กหลายคนไม่ได้มีโอกาสทางการศึกษาเพราะในชีวิตของพวกเขาจะต้องผ่าน ผมเคยเหมือนเด็กเหล่านี้และไม่ได้มีความสุขกับชีวิตของฉัน ดังนั้นผมหวังว่าจะสามารถที่จะช่วยสร้างความแตกต่างในชีวิตของเด็ก ๆ เหล่านี้เพื่อให้ความฝันของพวกเขาอาจเป็นจริงขึ้นมาในขณะที่เด็กคนอื่น ๆ ในโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนที่ผมเริ่มเรียนมหาวิทยาลัย ฉันมีความสุขมาก มันรู้สึกจริงๆที่ผมได้มีโอกาสต่อการศึกษาของฉัน แต่ฉันไม่ทราบวิธีที่จะให้มันผ่านเทอมแรกของฉัน อย่างไรก็ตาม ผมบอกตัวเองว่าผมควรจะคว้าโอกาสนี้ หรือจะให้ผมผ่าน ผมมองขึ้นสำหรับการสนับสนุนจากทุกๆ แหล่งจะได้รับจากวิทยาลัยและจู่ ๆ ฉันทำให้มันราบรื่นตลอดสามปีที่ผ่านมา ผมรู้สึกยินดีและเป็นเกียรติที่
ปฏิเสธไม่ได้ ผมเชื่อว่ามีหลายคนในโลกที่ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกับฉัน หลังผ่านเวลายากที่จะอยู่รอด ผมก็ว่ามันเป็นโชคและความหวังที่พาผมมาที่เวทีชีวิตนี้ในการเริ่มต้นมันเป็นความท้าทายสำหรับผมที่จะประกาศใหญ่ เพราะโลกที่ฉันโตเกินไปที่แตกต่างกันเพื่อที่ฉันตอนนี้ แต่

หวังว่าสุดท้ายของฉันคือวันหนึ่งผมจะเป็นคนทรัพยากรที่มีประโยชน์ในชุมชนกะเหรี่ยงของฉันเป็นมืออาชีพในการศึกษา ชาติพันธุ์กะเหรี่ยงเพื่อนของฉันได้รับการหนีสงครามและกลายเป็นผู้ลี้ภัยมานานหลายทศวรรษ หลายรุ่นพลาดสิทธิ์การศึกษาหลายๆคนไม่มีโอกาสทางการศึกษา เพราะชีวิตของพวกเขาต้องไปผ่าน ผมเองก็เคยเป็นเด็กและไม่ได้มีความสุขกับชีวิตของฉัน ดังนั้น ฉันหวังว่าจะสามารถช่วยสร้างความแตกต่างในชีวิตของเด็กเหล่านี้เพื่อให้ฝันของพวกเขาจะเป็นจริงตามที่เด็กอื่น ๆในโลก