Chapter 2 Hard TimesNewark, New Jer

Chapter 2 Hard Times
Newark, New Jersey, September 25, 1933
Jim Braddock looked through the drawers below the same mirror
that had shown him the face of a lucky man. Dressing was quick
these days: he just put on what Mae had washed or fixed the night
before. He didn't have to kiss his gold cross for luck. He had sold it
years ago. Everyone's luck had gone now—even Jim Braddock's.
Something moved outside the window, probably a rat. This
was just a part of life when you lived in a single room in a dirty,
crowded apartment building. Behind Jim, his three hungry
children shared a bed in the cold family bedroom. Mae had hung
a blanket across the room to turn one room into two.
He looked again at his and Mae's wedding picture. In the last
few years they had lost their house and most of their furniture, but
they would always have this. In the picture, Mae looked beautiful;
Jim stood next to her, wearing a suit he didn't own now. The
couple in the photo smiled, not knowing the hard future that was
7
ahead. But Jim liked to look at the picture every day. It reminded
him of the good things in his life.
He stepped into the kitchen, where Mae was cooking breakfast.
She looked different now—thinner, with dark circles under her
eyes. But to Jim she was still beautiful.
"I can't find my socks," he said.
"Jim!" whispered Mae, but it was too late.
"Mom, I want to eat, too," said little Rosy, pushing through the
blanket. Mae began to cut another thin piece of meat.
"Sorry," said Jim.
Rosy couldn't remember living in a big house, surrounded by
nice things, with new clothes and plenty of food. The girl climbed
onto her father, and Jim held her close to him. He hated seeing his
children grow up like this; it was harder than any fight.
"We got a final bill," said Mae, "for the gas and electricity."
Jim's shoulders fell. He took down a jar from the shelf, where
they kept their money for a "rainy day." He shook it and listened
to the few coins in the jar.
"It's clearly been raining more than I thought recently," he said.
Mae picked up three dishes and put a thin piece of hot meat on
each one. Jim began to cut up his daughter's food.
"I'm fighting Abe Feldman tonight," he told his wife. He didn't
tell her that Feldman had lost only one fight in nineteen. Instead,
he told her what he would earn—fifty dollars, more than he could
earn in one whole week on the docks.
Mae couldn't hide the old fear in her eyes. Since hard times had
hit their family—and the whole country—she had started to hate
the ring, with its punishments and its empty promises.
"Mommy, I want some more," said Rosy.
Jim looked at Mae and Rosy with their empty plates. "Mae,
I had a dream last night," he said, standing from the table. "I
dreamed that I was having dinner at an expensive hotel, and I had
a big, thick steak." He put on his old coat. "I had so much food,
8

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 2 ยากครั้งนวร์ก นิวเจอร์ซีย์ 25 กันยายน 1933จิมแบรดด็อคที่มองผ่านลิ้นชักด้านล่างกระจกเหมือนกันที่มีแสดงเขาใบหน้าของคนโชคดี แต่งตัวได้อย่างรวดเร็ววันนี้: เขาทำอะไรแม่ก็ล้าง หรือคงคืนก่อนที่จะ เขาไม่ได้จูบเขาขนทองโชคชะตา เขามีขายปีที่ผ่านมา โชคดีของทุกคนหายไปไหนตอนนี้ — แม้แต่จิมแบรดด็อคสิ่งที่ย้ายไปอยู่นอกหน้าต่าง คงหนู นี้เป็นเพียงส่วนหนึ่งของชีวิตเมื่อคุณอาศัยอยู่ในห้องในที่สกปรกอาคารหนาแน่น เบื้องหลังจิม หิวเขาสามเด็กร่วมเตียงในห้องนอนสำหรับครอบครัวเย็น มีแขวนแม่ผ้าห่มข้ามห้องไปเปิดห้องหนึ่งเป็นสองเขาดูอีกครั้งที่เขาและรูปภาพงานแต่งงานของแม่ สุดท้ายไม่กี่ปีที่พวกเขาได้สูญเสียบ้านของพวกเขาและส่วนใหญ่ของพวกเขา แต่พวกเขาจะเสมอได้นี้ ดูสวยงาม รูปภาพ แม่จิมยืนติดกับเธอ สวมใส่ชุดที่เขาไม่ได้เป็นเจ้าของได้ทันที ที่คู่ในภาพยิ้ม ไม่ทราบว่าอนาคตยากที่7 ข้างหน้า แต่จิมชอบดูรูปทุกวัน มันนึกถึงเขาสิ่งดีในชีวิตเขาก้าวเข้าไปในห้องครัว ที่แม่ได้เตรียมอาหารเช้าเธอดูแตกต่างขณะนี้เช่นทินเนอร์ กับคล้ำใต้เธอตา แต่กับจิม เธอยังคงสวยงาม"ฉันไม่สามารถหาถุงเท้าของฉัน เขากล่าวว่า"จิม" กระซิบแม่ แต่ก็สายเกินไป"หม่อม อยากกิน เกินไป กล่าวว่า โรซี่น้อย ผลักดันผ่านการครอบคลุมการ แม่เริ่มตัดอีกบางชิ้นของเนื้อสัตว์"ขอ กล่าวว่า จิมโรซี่ไม่สามารถจดจำชีวิตในบ้านหลังใหญ่ ล้อมรอบด้วยดีสิ่ง เสื้อผ้าใหม่และอาหาร สาวปีนบนพ่อ จิมขึ้นเธอใกล้เขา เขาเกลียดชังเห็นเขาเด็กเติบโตเช่นนี้ มันยากกว่าการต่อสู้ใด ๆ"เรามีสูตรสุดท้าย กล่าวว่า แม่ "สำหรับก๊าซและไฟฟ้า"จิมไหล่ตก เขาเอาลงขวดจากชั้นวาง ที่พวกเขาเก็บเงินของพวกเขา "แล้ง" เขาจับมัน และฟังกับเหรียญน้อยในขวด"ได้อย่างชัดเจนรับฝนมากกว่าที่คิดเมื่อเร็ว ๆ นี้ เขากล่าวว่าแม่เบิกค่าอาหารสาม และใส่ชิ้นส่วนบางเนื้อร้อนแต่ละคน จิมเริ่มตัดค่าอาหารของลูกสาวของเขา"ฉันกำลังต่อสู้ Feldman อะเบะคืนนี้ เขาบอกภรรยาของเขา เขาไม่ได้บอกเธอว่า Feldman ได้หลงต่อสู้เดียว nineteen แทนเขาบอกเธอว่าเขาจะได้รับ — ห้าสิบดอลลาร์ มากกว่าที่เขาสามารถได้รับในหนึ่งสัปดาห์ทั้งหมดในท่าแม่ไม่สามารถซ่อนความกลัวเก่าในสายตาของเธอ เนื่องจากมีเวลายากเข้าชมครอบครัวของพวกเขา — และทั้งประเทศ — เธอก็เริ่มเกลียดแหวน การลงโทษและสัญญาว่างเปล่า"Mommy ฉันต้องการบางอย่าง โรซี่กล่าวว่าดูที่แม่และโรซี่จิมกับจานของว่าง "แม่ผมฝันเมื่อคืน เขากล่าว ยืนจากตาราง "ฉันฝันว่า ฉันมีอาหารค่ำในโรงแรมราคาแพง และผมใหญ่ หนาสเต็ก" เขาสวมเสื้อเก่าของเขา "ฉันมีอาหารมาก8

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 2 ครั้งยาก
นวร์ก, นิวเจอร์ซีย์, 25 กันยายน 1933
จิมแบรดด็อกมองผ่านกระจกด้านล่างลิ้นชักเดียวกัน
ที่เขาได้แสดงให้เห็นใบหน้าของชายคนหนึ่งที่โชคดี การแต่งกายที่ถูกอย่างรวดเร็ว
วันนี้: เพียงแค่ใส่เขาเกี่ยวกับสิ่งที่แม่ได้ล้างหรือคงคืน
ก่อน เขาไม่ได้มีที่จะจูบข้ามทองโชค เขาได้ขาย
ปีที่ผ่านมา โชคดีของทุกคนได้ไปตอนนี้แม้จิมแบรดด็อก.
สิ่งที่เคลื่อนย้ายออกนอกหน้าต่างอาจจะเป็นหนู นี้
เป็นเพียงส่วนหนึ่งของชีวิตเมื่อคุณอาศัยอยู่ในห้องเดียวในสกปรก
อาคารอพาร์ตเมนต์แออัด เบื้องหลังจิมสามหิวของเขา
ที่ใช้ร่วมกันเด็กเตียงในห้องนอนครอบครัวเย็น แม่ได้แขวน
ผ้าห่มในห้องเพื่อเปิดห้องหนึ่งเป็นสอง.
เขามองอีกครั้งที่เขาและภาพงานแต่งงานของแม่ ในช่วง
ไม่กี่ปีที่พวกเขาได้สูญเสียบ้านของพวกเขาและส่วนใหญ่ของเฟอร์นิเจอร์ของพวกเขา แต่
พวกเขามักจะมีนี้ ในภาพแม่มองที่สวยงาม;
จิมยืนอยู่ข้างเธอสวมชุดที่เขาไม่ได้เป็นเจ้าของในขณะนี้
คู่ในภาพยิ้มไม่ทราบว่าในอนาคตที่ยากที่เป็น
7
หน้า แต่จิมชอบที่จะมองภาพทุกวัน มันเตือน
เขาในสิ่งที่ดีในชีวิตของเขา.
เขาก้าวเข้าไปในห้องครัวที่แม่ได้รับการปรุงอาหารเช้า.
เธอมองที่แตกต่างกันในขณะนี้ทินเนอร์ที่มีรอยคล้ำใต้ของเธอ
ตา แต่การที่จิมเธอก็ยังคงความสวยงาม.
"ฉันไม่สามารถหาถุงเท้าของฉัน" เขากล่าว.
"จิม" กระซิบแม่ แต่มันก็สายเกินไป.
"แม่ครับผมต้องการที่จะกินมากเกินไป" กล่าวว่าเล็ก ๆ น้อย ๆ Rosy ผลักดันผ่าน
ผ้าห่ม แม่เริ่มที่จะตัดอีกชิ้นบาง ๆ ของเนื้อ.
"ขอโทษ" จิม. กล่าวว่า
กุหลาบจำไม่ได้อาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่ที่ล้อมรอบด้วย
สิ่งที่ดีกับเสื้อผ้าใหม่และความอุดมสมบูรณ์ของอาหาร สาวปีนขึ้น
ไปยังพ่อของเธอและจิมจัดขึ้นใกล้เธอกับเขา เขาเกลียดเขาเห็น
เด็กเติบโตขึ้นเช่นนี้ มันเป็นสิ่งที่ยากกว่าการต่อสู้ใด ๆ .
"เรามีการเรียกเก็บเงินสุดท้ายกล่าวว่า" แม่ "สำหรับก๊าซและไฟฟ้า."
ไหล่จิมลดลง เขาเอาขวดลงจากชั้นที่
พวกเขาเก็บเงินของพวกเขาสำหรับ "วันที่ฝนตก." เขาส่ายและฟัง
ไปไม่กี่เหรียญในขวด.
"มันถูกฝนตกได้อย่างชัดเจนมากขึ้นกว่าที่ฉันคิดว่าเมื่อเร็ว ๆ นี้" เขากล่าว.
แม่หยิบขึ้นมาสามจานและใส่ชิ้นบาง ๆ ของเนื้อร้อนใน
แต่ละคน จิมเริ่มตัดอาหารของลูกสาวของเขา.
"ฉันต่อสู้ Abe เฟลด์แมนในคืนนี้" เขาบอกกับภรรยาของเขา เขาไม่ได้
บอกเธอว่าเฟลด์แมนได้สูญเสียเพียงหนึ่งการต่อสู้ในปี ค.ศ. แต่
เขาบอกเธอว่าเขาจะได้รับห้าสิบดอลลาร์มากกว่าที่เขาจะ
ได้รับในสัปดาห์หนึ่งทั้งบนท่าเรือ.
แม่ไม่สามารถซ่อนความกลัวเก่าในดวงตาของเธอ ตั้งแต่เวลาที่ยากลำบากได้
ตีครอบครัวของพวกเขาและทั้งประเทศที่เธอได้เริ่มต้นที่จะเกลียด
แหวนที่มีการลงโทษและสัญญาที่ว่างเปล่าของมัน.
"แม่ฉันต้องการบางอย่างมากขึ้น" กุหลาบกล่าวว่า.
จิมมองไปที่แม่และกุหลาบที่มีที่ว่างเปล่าของพวกเขา แผ่น "แม่
ผมมีความฝันคืนที่ผ่านมา "เขากล่าวยืนจากตาราง "ผม
ฝันว่าผมมีอาหารค่ำที่โรงแรมราคาแพงและผมก็มี
ขนาดใหญ่สเต็กหนา. " เขาใส่เสื้อเก่าของเขา "ผมมีอาหารมาก
8

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 2 ครั้งยาก

Newark , New Jersey , 25 กันยายน 2476
Jim Braddock มองผ่านกระจก ลิ้นชักด้านล่างเหมือนกัน
ที่ได้แสดงให้เขา ใบหน้าของชายผู้โชคดี แต่งตัวเร็ว
วันนี้เขาใส่อะไร แม่ล้างหรือซ่อมคืน
มาก่อน เขาไม่ต้องจูบกางเขนทองนำโชค เขามีขาย
ปีก่อน โชคดีทุกคนได้ไปตอนนี้ จิม แบรดด็อค .
เรื่องย้ายไปข้างนอกหน้าต่าง คงหนู นี้
เป็นแค่ส่วนหนึ่งของชีวิตตอนอยู่ในห้องเดี่ยวในที่สกปรก ,
อพาร์ทเมนต์ที่แออัด หลังจิมเด็กหิว
ของเขาที่ใช้ร่วมกันสามเตียงในครอบครัวเย็นห้องนอน แม่ได้แขวน
ผ้าห่มข้ามห้องเปิดห้องหนึ่งเป็นสอง
เขาดูรูปแต่งงานของเขาและแม่ของ ในล่าสุด
ไม่กี่ปีพวกเขาได้สูญเสียบ้านของพวกเขาและมากที่สุดของเฟอร์นิเจอร์ของพวกเขา แต่พวกเขามักจะมี
. ในรูป แม่ดูสวยงาม ;
จิมยืนอยู่ข้างๆ เธอ ใส่เสื้อเขาไม่ได้เอง
คู่ในรูปยิ้ม ไม่รู้จักยากในอนาคตนั่น

7 ล่วงหน้า แต่จิมชอบดูรูปทุกวัน มันเตือน
เขาสิ่งที่ดีในชีวิตของเขา
เขาก้าวเข้าไปในครัวที่แม่กำลังทำอาหารเช้า .
เธอดูแตกต่างบางตอนนี้กับวงกลมสีเข้มภายใต้ตา

แต่จิม เธอยังสวย .
" ฉันไม่สามารถหาถุงเท้าของฉัน " เขากล่าว .
" จิม " กระซิบบอกแม่ แต่มันสายไปแล้ว .
" แม่ หนูอยากกินด้วย กล่าวว่า เล็ก ๆน้อย ๆกุหลาบผลักดันผ่าน
ผ้าห่ม แม่เริ่มตัดอีกชิ้นบางของเนื้อ .
" ขอโทษ " จิม
Rosy จำไม่ได้ว่า อยู่บ้านหลังใหญ่ ,ล้อมรอบไปด้วย
สิ่งดีๆ กับเสื้อผ้าใหม่และความอุดมสมบูรณ์ของอาหาร หญิงสาวปีน
ไปยังพ่อของเธอ และ จิม โอบกอดนางไว้กับเขา เขาเกลียดที่เห็นลูกหลานของเขา
โตอย่างนี้ มันยากกว่าการต่อสู้ใด ๆ .
" เรามีสุดท้ายบิลกล่าวว่า " แม่ " สำหรับก๊าซและไฟฟ้า "
จิมไหล่ตก เขาเอาลงขวดจากการเก็บรักษาที่
พวกเขาเก็บการเงินสําหรับ " วันที่ฝนตก" เขาเขย่ามันและฟัง
กับเหรียญไม่กี่ใน jar .
" มันชัดเจนตกมากกว่าที่ฉันคิดว่าเมื่อเร็ว ๆนี้ , " เขากล่าว .
แม่หยิบขึ้นมาสามจานและใส่ชิ้นบาง เนื้อร้อนบน
แต่ละ จิมเริ่มที่จะตัดอาหารของลูกสาวของเขา .
" ฉันสู้กับอาเบะ เฟลด์แมนคืนนี้ " เขาบอกว่าภรรยาของเขา เขาไม่ได้บอกเธอว่า Feldman
ได้สูญเสียเพียงหนึ่งต่อสู้ใน 19
แทนเขาบอกเธอว่าเขาจะได้รับ 50 ดอลล่าร์ มากกว่าที่เขาจะได้รับใน 1 อาทิตย์

แม่ที่ท่าเรือ ไม่สามารถซ่อนความกลัวเก่าในสายตาของเธอ ตั้งแต่เวลาที่ยากลำบากมี
ตีในครอบครัวของตน และทั้งประเทศก็เริ่มเกลียด
แหวนที่มีการลงโทษและสัญญาที่ว่างเปล่า .
" แม่ฉันต้องการมากกว่านี้ " Rosy
จิมมองแม่กุหลาบด้วยหมดจาน " แม่ฮ่องสอน
เมื่อคืนฉันฝัน " เขากล่าวยืนจากโต๊ะ . ผม
ฝันว่าฉันมีอาหารค่ำที่โรงแรมแพงๆ และผมมี
ใหญ่หนา สเต็ก เขาใส่เสื้อเก่าของเขา . " ได้อาหารมาก

8