Buddhism originated in India, where

Buddhism originated in India, where Gautama Buddha was enlightened under the Bodhi
tree and then set forth to spread his message of enlightenment, compassion, and peace.
Buddhist teachings and practices have greatly influenced Chinese culture and religion for
millennia (Mitchell 2002). The fundamental concerns of Buddhism are as follows: To
identify the inner causes of suffering, embrace the possibility of freedom from suffering,
and explore the means by which one can realize such freedom (Wallace and Shapiro 2006).
Through Buddhist practice, people could gradually approach the ultimate goal of life.
Gautama Buddha described the ultimate goal, Nirvana, as the complete cessation of
craving (Mitchell 2002). Another word the Buddha used to describe Nirvana was peacefulness,
which refers to a status of being “unmoved” by life events that would ordinarily
shift one into negative states of mind (Mitchell 2002). It was believed that even though a
nirvanic person is not immune to things such as sickness or death, he or she can experience
a “peaceful and calm” state of mind when facing ills. Therefore, according to Buddhism,
maintaining inner peacefulness is the ideal mental state that one should long for.
As can be seen, all three schools of ancient teaching that have influenced Chinese
culture emphasize the importance of maintaining inner peace and harmony. This accords
with previous findings that Chinese people value LAP affect (Tsai et al. 2006) and a
harmonious state of happiness (Lu and Gilmour 2004). Therefore, we introduce a new
construct, peace of mind, to describe the type of affective well-being valued within Chinese
culture. Peace of mind is characterized by the affective states of internal peace and harmony.
The experience of internal peace captures the states of mind included in the LAP
affect (e.g., peaceful, calm, and serenity), whereas internal harmony captures the states of
mind that include balance and harmony. According to previous research, emotions can be
differentiated into “cognitive-independent” and “cognitive-dependent” emotions (see
reviews of Niedenthal et al. 2006). The former indicates the set of “basic” emotions that
are fundamental elements of emotional life, such as emotions classified in the affect
circumplex (e.g., LAP affect); the latter indicates more complicated emotions that rely on
cognitive evaluation before they emerge. We further regard internal peace as a cognitiveindependent
emotion because it includes emotions that cover LAP affect. On the other
hand, in Taoism, harmony stands for the dynamic balance between opposing elements (Lee
et al. 2009) which we suggest depends on cognitive evaluation, and as such, we regard
internal harmony as reflective of cognitive-dependent emotions. We suggest that the two
aspects of PoM are reciprocally related such that people can either achieve internal peace
through the process of harmony, or achieve inner harmony through maintaining a peaceful
state of mind. We therefore suggest that individuals with peace of mind would experience
both internal peace and harmony as one coherent state.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พุทธศาสนาที่เกิดขึ้นในอินเดียที่พระพุทธเจ้าได้ตรัสรู้ภายใต้โพธิ์ต้นไม้และตั้งค่าไว้แล้วที่จะแพร่กระจายข้อความของเขาของการตรัสรู้, ความเห็นอกเห็นใจและความสงบสุข. คำสอนทางพุทธศาสนาและการปฏิบัติที่มีอิทธิพลอย่างมากในวัฒนธรรมจีนและศาสนาสำหรับพันปี (เซรั่ม 2002) ความกังวลพื้นฐานของพุทธศาสนามีดังนี้: เพื่อระบุสาเหตุภายในของความทุกข์ทรมานโอบกอดความเป็นไปได้ของการเป็นอิสระจากความทุกข์ทรมาน, และสำรวจวิธีการที่หนึ่งสามารถตระหนักถึงเสรีภาพดังกล่าว (วอลเลซและชาปิโรส์ 2006). ผ่านการปฏิบัติทางพุทธศาสนาที่ผู้คนอาจจะค่อยๆ เข้าใกล้เป้าหมายสูงสุดของชีวิต. พระพุทธเจ้าอธิบายเป้าหมายสูงสุดนิพพานเป็นเลิกสมบูรณ์ของความอยาก (เซรั่ม 2002) คำอื่นพระพุทธรูปที่ใช้ในการอธิบายนิพพานคือความสงบสุข, ซึ่งหมายถึงสถานะของการเป็น "ไม่ไหวติง" โดยเหตุการณ์ในชีวิตที่ปกติจะเปลี่ยนเป็นรัฐหนึ่งในเชิงลบของจิตใจ (เซรั่ม 2002) ก็เชื่อว่าแม้ว่าคน nirvanic ไม่ได้เป็นภูมิคุ้มกันให้กับสิ่งต่างๆเช่นการเจ็บป่วยหรือเสียชีวิตเขาหรือเธอจะได้พบกับ "ความสงบสุขและความสงบ" รัฐของจิตใจเมื่อหันหน้าไปทางเจ็บป่วย ดังนั้นตามที่พุทธศาสนาที่ยังคงรักษาความสงบสุขภายในเป็นสภาพจิตใจที่เหมาะว่าควรนาน. ที่สามารถมองเห็นทั้งสามโรงเรียนสอนโบราณที่มีอิทธิพลต่อภาษาจีนวัฒนธรรมเน้นความสำคัญของการรักษาความสงบภายในและความสามัคคี ซึ่งสอดคล้องกับผลการวิจัยก่อนหน้านี้ที่คนจีนส่งผลกระทบต่อค่า LAP (Tsai et al. 2006) และรัฐของความสุขความสามัคคี(Lu และมัวร์ 2004) ดังนั้นเราจึงแนะนำใหม่สร้างความสงบของจิตใจที่จะอธิบายชนิดของอารมณ์ดีเป็นมูลค่าภายในจีนวัฒนธรรม ความสงบของจิตใจเป็นลักษณะรัฐอารมณ์ของความสงบภายในและความสามัคคี. ประสบการณ์ของความสงบสุขภายในจับรัฐของจิตใจรวมอยู่ในตักส่งผลกระทบต่อ (เช่นความสงบสุขความสงบและความสงบสุข) ในขณะที่ความสามัคคีภายในจับรัฐของใจว่ารวมถึงความสมดุลและความสามัคคี ตามการวิจัยก่อนหน้านี้อารมณ์สามารถแตกต่างออกเป็น "องค์ความรู้ที่เป็นอิสระ" และ "องค์ความรู้ขึ้นอยู่กับ" อารมณ์ (ดูความคิดเห็นของNiedenthal et al. 2006) อดีตแสดงให้เห็นชุดของอารมณ์ "พื้นฐาน" ที่เป็นองค์ประกอบพื้นฐานของชีวิตทางอารมณ์เช่นอารมณ์จัดให้อยู่ในผลต่อcircumplex (เช่นส่งผลกระทบต่อ LAP); หลังแสดงให้เห็นอารมณ์ที่ซับซ้อนมากขึ้นที่ต้องพึ่งพาการประเมินความรู้ความเข้าใจก่อนที่พวกเขาโผล่ออกมา เราถือว่าต่อความสงบสุขภายในเป็น cognitiveindependent อารมณ์เพราะมีอารมณ์ที่ครอบคลุม LAP ส่งผลกระทบต่อ ที่อื่น ๆมือในลัทธิเต๋าสามัคคีหมายถึงความสมดุลแบบไดนามิกระหว่างองค์ประกอบของฝ่ายตรงข้าม (Lee et al. 2009) ซึ่งเราขอแนะนำให้ขึ้นอยู่กับการประเมินความรู้ความเข้าใจและเป็นเช่นนี้เราพิจารณาความสามัคคีภายในสะท้อนของอารมณ์ขึ้นอยู่กับความรู้ความเข้าใจ เราขอแนะนำให้ทั้งสองด้านของป้อมมีความสัมพันธ์ซึ่งกันและกันเช่นว่าคนทั้งสามารถบรรลุความสงบสุขภายในผ่านกระบวนการของความสามัคคีหรือเกิดความสามัคคีภายในผ่านการรักษาความสงบสุขสภาวะของจิตใจ ดังนั้นเราจึงชี้ให้เห็นว่าบุคคลที่มีความสงบของจิตใจจะได้สัมผัสกับความสงบทั้งภายในและความสามัคคีเป็นหนึ่งในรัฐที่สอดคล้องกัน