Most by-products from fruit process

Most by-products from fruit processing industries are underutilized,
which usually leads to economic and environmental issues.
Some fibres prepared from these by-products may find applications
as functional ingredients since they exhibit functional attributes
including swelling, water-holding, gel forming, and cationexchange
abilities (Lamsal & Faubion, 2009). DeVries et al. (2001)
defined dietary fibre (DF) as “the edible parts of plants or analogous
carbohydrates that are resistant to digestion and absorption in
the human small intestine with complete or partial fermentation in
the large intestine”. Many epidemiological studies have reported a
direct association between consumption of high-fibre diets and a
decreased risk of various chronic diseases (Lim, Ferguson, &
Tannock, 2005). Regardless of the fact that a deficit of fibre in the
dietary plan could also be the reason behind several diet-related
diseases, the average consumption continues to be significantly
lower than the adequate intake (AI) of 38 and 25 g dietary fibre for
men and women respectively, as reported by Institute of Medicine
(IOM), the National Academies of Sciences, Engineering, and
Medicine, Washington, DC, USA, cited in Gajewska, Bawa, Harton,
and Myszkowska-Ryciak (2013). This fact has prompted the
consideration that dietary fibre should be included as an ingredient
into various food formulations. However, consequences of a fibre
addition need to be established since it may induce changes in
water-holding capacity, textural, or structural properties of food
products like yogurts, which ordinarily have a smooth body and
texture (Espírito Santo, Perego, Converti, & Oliveira, 2012;
Vasiljevic, Kealy, & Mishra, 2007).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส่วนใหญ่โดยผลิตภัณฑ์จากอุตสาหกรรมแปรรูปผลไม้ underutilized,
ซึ่งมักจะนำไปสู่ปัญหาทางเศรษฐกิจและสิ่งแวดล้อม.
เส้นใยบางที่เตรียมจากเหล่านี้โดยผลิตภัณฑ์อาจพบการใช้งาน
เป็นส่วนผสมการทำงานตั้งแต่พวกเขาแสดงคุณลักษณะการทำงาน
รวมถึงอาการบวมน้ำโฮลดิ้ง, เจลขึ้นรูปและ cationexchange
ความสามารถ (Lamsal & FAUBION 2009) DeVries et al, (2001)
ที่กำหนดไว้ใยอาหาร (DF) ขณะที่ "ส่วนที่กินได้ของพืชหรือคล้าย
คาร์โบไฮเดรตที่มีความทนทานต่อการย่อยและดูดซึมใน
ลำไส้เล็กของมนุษย์กับการหมักสมบูรณ์หรือบางส่วนใน
ลำไส้ใหญ่" ศึกษาทางระบาดวิทยาหลายคนได้รายงาน
สมาคมโดยตรงระหว่างการบริโภคอาหารที่มีเส้นใยสูงและ
ลดความเสี่ยงของโรคเรื้อรังต่างๆ (Lim, เฟอร์กูสัน &
Tannock 2005) โดยไม่คำนึงถึงความจริงที่ว่าการขาดดุลของเส้นใยใน
แผนอาหารยังอาจเป็นเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังหลายอาหารที่เกี่ยวข้องกับ
โรคการบริโภคเฉลี่ยยังคงเป็นอย่างมีนัยสำคัญ
ต่ำกว่าปริมาณที่เพียงพอ (AI) 38 และ 25 กรัมใยอาหารสำหรับ
ผู้ชายและ ผู้หญิงตามลำดับขณะที่รายงานจากสถาบันการแพทย์
(IOM) ที่สถาบันวิทยาศาสตร์แห่งชาติวิศวกรรมและ
การแพทย์, Washington, DC, USA, อ้างใน Gajewska, Bawa, Harton,
และ Myszkowska-Ryciak (2013) ความจริงเรื่องนี้ได้รับแจ้ง
การพิจารณาว่าใยอาหารควรจะรวมเป็นส่วนผสม
ลงในสูตรอาหารต่างๆ อย่างไรก็ตามผลกระทบของเส้นใย
นอกจากนี้จะต้องมีการจัดตั้งขึ้นตั้งแต่ปีมันอาจจะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงใน
ความจุน้ำโฮลดิ้ง, เนื้อสัมผัสหรือคุณสมบัติโครงสร้างของอาหาร
ผลิตภัณฑ์เช่นโยเกิร์ตซึ่งปกติมีร่างกายที่เรียบและ
พื้นผิว (Espírito Santo, Perego, Converti & Oliveira, 2012;
Vasiljevic, Kealy และ Mishra, 2007)