When Nightingale noticed that the P

When Nightingale noticed that the Prince had come in, she got up and slowly walked over. Even only after half a day of rest, her face looked better than how most people would ever look. Her pale cheeks were replaced with rosy ones, and her hair didn’t give her a dull appearance. He thought, I have to say, the resilience of a witch is really amazing.

“You worked hard in the past few days.” Roland coughed, breaking the silence and then continued, “Why don’t you rest longer? Lightning has already told me everything.”

Hearing this, Nightingale shook her head, giving a solemn impression. This gave Roland the feeling that something was wrong, and in her eyes he could see an indescribable dedication. Roland realized that she had made her decision and was converging her emotions towards him. This look of determination was difficult to see in many other people, so Roland waited until the other had found the right words.

However, Nightingale didn’t begin to speak immediately. Instead, she took a deep breath, got down on one knee while holding a dagger in her hand, and slightly bowed her head – this was the etiquette for the standard knight ceremony, when someone part of the aristocracy swore allegiance to a superior, they would often do it this way.

“Your Highness Roland Wimbledon, I, Veronica, also known as Nightingale, swear,” she said in a formal tone, “As long as you will be kind to the witches, I will be at your service, whether as a strong shield against the demons, or as your personal sword during the night, without any fear of regret, until the last moment of my life.”

Roland thought, so this is her decision after the Witch Cooperation Association became such a disappointment to her and destroyed her hope of leading the witches into a better future herself. If it went like he wanted, he would refuse her offer, since he was more accustomed to hiring or working together. If there were further ambitions and a common ideal, they could become comrades.

However, he knew that sometimes it was meaningless to emphasize equality and freedom. As long as there was no suitable soil, even the best seeds would decay. As a prince, he wouldn’t be able to depart from his role as a prince until he unified the kingdom..

After a moment of silence, Roland acted accordingly to the court etiquette in the memories of the former prince. He took her dagger and then touched her shoulders three times with his own sword, “I accept your allegiance.”

Nightingale’s shoulders trembled slightly. It seemed she could finally relax.

Then he stretched out his right hand, holding it in front of her.

Nightingale took his fingers and delicately kissed him on the back of his hand. With this the ritual came to an end.

Although the allegiance ceremony exercised by the witches was extremely nondescript, following through the whole set of actions couldn’t be archived with an ordinary background ,. And she also called herself Veronica… “Is Veronica your real name? Don’t you have a last name?” Roland pulled her up and asked.

“Yes, Your Highness. I have no intention to hide anything from you. Five years ago, I had left the house of Gilen. Now the house and I have nothing to do with each other.” Nightingale told him everything, and put down even the last barrier to her heart by telling him of her own past.

She was born in Silver City, the city whose name came naturally from their rewarding silver mines. Her father was a viscount, but her mother was born as a commoner. Such marriages were not common, but the two had hit it off well. In addition, Nightingale also had a brother named Hyde. She had spent her whole childhood in Silver City, and that was the happiest period of her life.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อ Nightingale สังเกตเห็นว่า เจ้าชายมาใน เธอตื่น และเดินช้ากว่า แม้หลังจากครึ่งวันที่เหลือ ใบหน้าของเธอดูดีกว่าคนส่วนใหญ่ว่าจะเคยดู แก้มของเธอซีดถูกแทนที่ ด้วยโรซี่คน และผมของเธอไม่ให้เธอมีลักษณะน่าเบื่อ เขาคิด ไม่ต้อง ความยืดหยุ่นของแม่มดเป็นที่น่าอัศจรรย์จริง ๆ"คุณทำงานหนักในช่วงไม่กี่วัน" ไอ Roland ทำลายความเงียบแล้ว อย่างต่อ เนื่อง "ทำไมไม่คุณเหลืออีกต่อไป ฟ้าผ่าแล้วบอกฉันทุกอย่าง"ได้ยินนี้ Nightingale ส่ายหัวของเธอ ให้ความรู้สึกเคร่งขรึม นี้ให้ความรู้สึกว่า สิ่งที่ไม่ถูกต้อง และในดวงตาของเธอ เขาจะได้เห็นการทุ่มเทถ่ายทอด Roland Roland ตระหนักว่า เธอได้ทำการตัดสินใจของเธอ และถูกบรรจบเธออารมณ์เขา ลักษณะนี้ของความมุ่งมั่นเป็นเรื่องยากที่คนอื่น ๆ เพื่อ Roland รอจนกว่าที่อื่น ๆ ได้พบคำที่ถูกอย่างไรก็ตาม ไนติงเกลไม่เริ่มพูดทันที แทน เธอเอาลมหายใจลึก มีลงบนเข่าข้างหนึ่งในขณะที่ถือกริชเธอมือ และเล็กน้อยโค้งคำนับหัวของเธอ – นี้เป็นมารยาทสำหรับพิธีอัศวินมาตรฐาน เมื่อเป็นส่วนหนึ่งของชนชั้นสูงบางคนสาบานว่า ความจงรักภักดีจะพัก พวกเขาจะมักจะทำเช่นนี้"วิมเบิลดัน Roland สมเด็จของ เวโรนิกา หรือที่เรียกว่า Nightingale ข้าพเจ้า, " เธอกล่าวในโทนสีเป็นทางการ, "ตราบใดที่คุณจะเป็นแม่มดที่สนใจ ฉันจะอยู่ที่บริการของคุณ ว่า เป็นโล่แข็งแกร่งกับปีศาจ หรือดาบของคุณส่วนบุคคลในตอนกลางคืน โดยไม่ต้องกลัวการเสียใจ จนถึงวินาทีสุดท้ายในชีวิตของฉัน. "Roland คิด ดังนั้นนี้เป็นการตัดสินใจของเธอหลังจากที่สมาคมความร่วมมือแม่มดกลายเป็น คนที่ดังกล่าวทำให้เธอ และทำลายความหวังของเธอนำแม่มดเป็นอนาคตดีกว่าตัวเอง ถ้ามันไปเหมือนเขาอยาก เขาจะปฏิเสธข้อเสนอของเธอ ตั้งแต่เขาคุ้นเคยกับการจ้างงาน หรือทำงานร่วมกันมากขึ้น ถ้ามีต่อความทะเยอทะยานและเหมาะทั่วไป พวกเขาอาจกลายเป็นสหายอย่างไรก็ตาม เขารู้ว่า บางครั้งมันเป็นความหมายที่เน้นความเสมอภาคและเสรีภาพ ตราบใดที่มีดินไม่เหมาะสม แม้แต่เมล็ดที่ดีที่สุดจะสลายตัว เป็นเจ้า เขาจะไม่สามารถออกจากบทบาทของเขาเป็นเจ้าจนกว่าพระองค์รวมราชอาณาจักร...หลังจากช่วงเวลาของความเงียบ Roland ดำเนินตามเพื่อมารยาทคอร์ทในความทรงจำของอดีตเจ้าชาย เขาเอาของเธอ และจากนั้น สัมผัสไหล่ของเธอสามครั้ง ด้วยดาบของเขาเอง "ฉันยอมความจงรักภักดี"ไหล่ของ Nightingale trembled เล็กน้อย ดูเหมือนเธอจะได้พักผ่อนในที่สุดแล้ว เขายืดออกมือขวา จับหน้าของเธอไนติงเกลเอานิ้วมือของเขา และจูบเขาอย่างประณีตบนหลังมือของเขา ด้วย พิธีกรรมการมาถึงจุดสิ้นสุดแม้ว่าความจงรักภักดีโดยแม่มดพิธี nondescript มาก ไม่เก็บต่อไปนี้ผ่านทั้งชุดของการดำเนินการกับพื้นหลังเป็นธรรมดา และเธอยังเรียกตัวเองเวโรนิกา... "คือเวโรนิกาชื่อจริง ไม่คุณมีนามสกุล" Roland ดึงเธอ และถาม"ใช่ ฝ่าบาท ผมมีความตั้งใจที่จะซ่อนอะไรจากคุณ ห้าปีที่ผ่านมา ผมได้ไปบ้านของ Gilen ตอนนี้ บ้านและมีอะไรที่ต้องทำกัน" Nightingale บอกเขาทุกอย่าง และวางลงแม้อุปสรรคสุดท้ายที่หัวใจของเธอว่าอดีตของเธอเองเธอเกิดในซิลเวอร์ซิตี้ เมืองที่มีชื่อมาตามธรรมชาติจากเหมืองเงินรางวัลของพวกเขา พ่อของเขาชื่อ แต่แม่ของเธอเกิดผัน แต่งงานดังกล่าวได้ไม่ทั่วไป แต่ทั้งสองได้ตีออกดี นอกจากนี้ ไนติงเกลยังมีพี่ชายที่ชื่อไฮด์ เธอได้ใช้เวลาในวัยเด็กของเธอทั้งในซิลเวอร์ซิตี้ และที่รอบระยะเวลาที่สุขที่สุดในชีวิตของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อไนติงเกลสังเกตเห็นว่าเจ้าชายได้มาในเธอลุกขึ้นและเดินไปอย่างช้าๆ แม้เพียงครึ่งวันหลังของส่วนที่เหลือให้ใบหน้าของเธอดูดีกว่าว่าคนส่วนใหญ่จะเคยดู แก้มซีดของเธอถูกแทนที่ด้วยคนร่าเริงและผมของเธอไม่ให้เธอมีลักษณะที่น่าเบื่อ เขาคิดว่าผมต้องพูดความยืดหยุ่นของแม่มดเป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจจริงๆ

"คุณทำงานอย่างหนักในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา." โรลันด์ไอทำลายความเงียบแล้วต่อไปว่า "ทำไมคุณไม่เหลืออีกต่อไป? สายฟ้าได้แล้วบอกฉันทุกอย่าง. "

ได้ยินอย่างนี้แล้วไนติงเกลส่ายหัวของเธอให้ความประทับใจที่เคร่งขรึม เรื่องนี้ทำให้ Roland ความรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดและในสายตาเธอว่าเขาจะได้เห็นความทุ่มเทสุดจะพรรณนา Roland รู้ว่าเธอได้ตัดสินใจของเธอและได้รับการบรรจบความรู้สึกของเธอที่มีต่อเขา รูปลักษณ์ของความมุ่งมั่นนี้เป็นเรื่องยากที่จะเห็นในสิ่งที่คนอื่น ๆ อีกมากมายเพื่อให้โรลันด์รอจนกว่าคนอื่น ๆ ได้พบคำพูดที่เหมาะสม

อย่างไรก็ตามไนติงเกลไม่ได้เริ่มต้นที่จะพูดทันที แต่เธอเอาลมหายใจลึกได้ลงบนเข่าข้างหนึ่งขณะที่ถือกริชในมือของเธอและเล็กน้อยก้มศีรษะของเธอ - นี่คือมารยาทสำหรับพิธีอัศวินมาตรฐานเมื่อมีคนส่วนหนึ่งของชนชั้นสูงสาบานว่าจะจงรักภักดีต่อดีกว่าพวกเขา มักจะทำมันด้วยวิธีนี้

"ใต้ฝ่าพระบาท Roland วิมเบิลดัน, I, เวโรนิก้ายังเป็นที่รู้จักไนติงเกลสาบาน" เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงอย่างเป็นทางการ "ตราบใดที่คุณจะใจดีกับแม่มดที่ฉันจะเป็นที่บริการของคุณไม่ว่าจะเป็นโล่ที่แข็งแกร่งกับ ปีศาจหรือเป็นดาบส่วนบุคคลของคุณในช่วงเวลากลางคืนโดยไม่ต้องกลัวความเสียใจใด ๆ จนกว่าจะถึงช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตของฉัน. "

โรลันด์คิดดังนั้นนี่คือการตัดสินใจของเธอหลังจากที่ความร่วมมือแม่มดสมาคมกลายเป็นความผิดหวังให้กับเธอและทำลายความหวังของเธอ ชั้นนำของแม่มดเป็นอนาคตที่ดีกว่าตัวเอง ถ้ามันไปเหมือนอย่างที่เขาต้องการเขาจะปฏิเสธข้อเสนอของเธอตั้งแต่เขาคุ้นเคยกับการจ้างงานหรือการทำงานร่วมกัน ถ้ามีความทะเยอทะยานต่อไปและเหมาะทั่วไปพวกเขาอาจจะกลายเป็นสหาย

แต่เขารู้ว่าบางครั้งมันก็ไม่มีความหมายที่จะเน้นความเสมอภาคและเสรีภาพ ตราบใดที่ไม่มีดินที่เหมาะสมแม้เมล็ดพันธุ์ที่ดีที่สุดจะสลายตัว ในฐานะที่เป็นเจ้าชายเขาจะไม่สามารถที่จะออกไปจากบทบาทของเขาเป็นเจ้าชายจนกว่าเขาจะเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันในราชอาณาจักร ..

หลังจากช่วงเวลาของความเงียบโรลันด์ทำหน้าที่ตามมารยาทศาลในความทรงจำของเจ้าชายอดีต เขาเอากริชเธอแล้วแตะไหล่ของเธอสามครั้งด้วยดาบของเขาเอง "ฉันยอมรับความจงรักภักดีของคุณ."

ไหล่ไนติงเกลของตัวสั่นเล็กน้อย มันดูเหมือนในที่สุดเธอก็สามารถผ่อนคลาย

จากนั้นเขาก็ยืดออกทางด้านขวามือของเขาถือมันในด้านหน้าของเธอ

ไนติงเกลเอานิ้วมือของเขาและประณีตจูบเขาบนหลังมือของเขา ด้วยวิธีนี้พิธีกรรมมาถึงจุดสิ้นสุด

แม้ว่าพิธีจงรักภักดีออกกำลังกายด้วยแม่มดก็อึมครึมมากต่อไปนี้ผ่านทั้งชุดของการกระทำที่ไม่สามารถเก็บไว้ที่มีพื้นหลังธรรมดา และเธอยังเรียกตัวเองว่าเวโรนิก้า ... "เวโรนิก้าเป็นชื่อจริงของคุณหรือไม่ คุณไม่ได้มีนามสกุล? "โรลันด์ดึงเธอขึ้นและถาม

"ใช่พะยะค่ะฝ่าบาท. ผมมีความตั้งใจที่จะซ่อนอะไรจากคุณ ห้าปีที่ผ่านมาผมได้ออกจากบ้านของ Gilen ตอนนี้บ้านและฉันไม่มีอะไรจะทำอย่างไรกับแต่ละอื่น ๆ . "ไนติงเกลบอกเขาทุกอย่างและใส่ลงแม้อุปสรรคสุดท้ายที่หัวใจของเธอบอกเขาว่าที่ผ่านมาของเธอเอง

เธอเกิดใน Silver City เมืองที่มีชื่อมาตามธรรมชาติจากการทำเหมืองแร่เงินรางวัลของพวกเขา พ่อของเธอเป็นนายอำเภอ แต่แม่ของเธอเกิดเป็นคนธรรมดาสามัญ การแต่งงานดังกล่าวไม่ได้เหมือนกัน แต่ทั้งสองได้ตีมันออกดี นอกจากนี้ไนติงเกลยังมีน้องชายชื่อไฮด์ เธอได้ใช้ชีวิตวัยเด็กของเธอในซิลเวอร์ซิตีและนั่นก็คือความสุขที่สุดในช่วงเวลาในชีวิตของเธอ