Water HyacinthWater hyacinth (Eichh

Water Hyacinth
Water hyacinth (Eichhornia crassipes [.Mart.] Solms-Laubach) is the
largest of the known floating aquatic macrophytes, reaching a height of as much as
one hundred twenty centimeters. It is a native of South America that was
discovered growing in the Amazon River Basin by Karl Von Martius in 1824. At
the time botanists believed the plant's range to be restricted to South America with
possible excursions into Central America and the larger islands in the Caribbean
(Dinges, 1982). The plant moves readily in the water but is intolerant of high
salinity. Thifs is probably the only reason that its range was restricted since the
Amazon River empties into the ocean and undoubtedly some of the plants escaped
the river. Several theories exist about the water hyacinth's introduction into the
United States, but the most widely accepted is that the Japanese delegation to the
1884 Cotton Centennial Exposition in New Orleans, Louisiana, brought some as an
exhibit and as presents to visitors. A visitor supposedly took some of these plants
to Florida and eventually discarded them in a natural waterway. Since that time,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตบชวาตบชวา (ผักตบชวา [. มินิมาร์ท] Solms-Laubach) เป็นการใหญ่ที่สุดของการรู้จักลอยน้ำ macrophytes เข้าถึงมากที่สุดเท่าความสูงหนึ่งร้อยยี่สิบเซนติเมตร เป็นคนพื้นเมืองของอเมริกาใต้ที่พบขึ้นในบริเวณลุ่มแม่น้ำอเมซอนโดยคาร์ลฟอน Martius 1824 ที่botanists เวลาเชื่อว่าช่วงของพืชจะถูกจำกัดไปยังทวีปอเมริกาใต้ด้วยเที่ยวไปในอเมริกากลางและหมู่เกาะขนาดใหญ่ในคาริเบียน(Dinges, 1982) โรงงานย้ายพร้อมน้ำ แต่เป็น intolerant สูงเค็ม Thifs อาจเป็นสาเหตุเดียวที่ช่วงนั้นถูกจำกัดเนื่องจากการแม่น้ำอเมซอนไหลลงสู่ทะเล และไม่ต้องสงสัยของพืชหนีแม่น้ำ มีหลายทฤษฎีเกี่ยวกับของไฮยาซินธ์น้ำแนะนำเข้าสู่การสหรัฐอเมริกา แต่ที่ยอมรับกันอย่างแพร่หลายมากที่สุดคือ การมอบหมายที่ญี่ปุ่นนิทรรศการเซนเทนเนียลฝ้าย 1884 ในนิวออร์ลีนส์ หลุยเซียน่า มาบางส่วนเป็นการแสดง และนำเสนอให้ชมกัน ผู้เข้าชมคาดคะเนเอาบางส่วนของพืชเหล่านี้ไปฟลอริด้า และก็ละทิ้งในน้ำธรรมชาติ ตั้งแต่เวลา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผักตบชวา
ผักตบชวา (Eichhornia crassipes [.Mart.] Solms-Laubach) เป็น
ที่ใหญ่ที่สุดของ macrophytes น้ำที่รู้จักกันลอยถึงความสูงมากที่สุดเท่าที่
120 เซนติเมตร มันเป็นสันดานของทวีปอเมริกาใต้ที่ได้รับการ
ค้นพบเพิ่มขึ้นในลุ่มน้ำอเมซอนโดยคาร์ลฟอน Martius ในปี 1824 ที่
นักพฤกษศาสตร์เชื่อว่าช่วงเวลาที่พืชจะถูก จำกัด ไปอเมริกาใต้กับ
ทัศนศึกษาที่เป็นไปได้ในอเมริกากลางและหมู่เกาะขนาดใหญ่ในทะเลแคริบเบียน
(Dinges, 1982) โรงงานย้ายได้ง่ายในน้ำ แต่ทนสูง
ความเค็ม Thifs น่าจะเป็นเหตุผลเดียวที่ว่าช่วงที่ถูก จำกัด ตั้งแต่
แม่น้ำแอมะซอนเปล่าลงไปในทะเลและไม่ต้องสงสัยบางส่วนของพืชหนี
แม่น้ำ มีหลายทฤษฎีที่มีอยู่เกี่ยวกับการแนะนำผักตบชวาเข้ามาใน
ประเทศสหรัฐอเมริกา แต่เป็นที่ยอมรับอย่างกว้างขวางมากที่สุดที่คณะผู้แทนญี่ปุ่น
1884 ผ้าฝ้ายร้อยปีนิทรรศการใน New Orleans, หลุยเซียนำบางอย่างที่
จัดแสดงและเป็นของขวัญกับผู้เข้าชม ผู้เข้าชมควรจะเอาบางส่วนของพืชเหล่านี้
ไปอยู่ที่ฟลอริดาและในที่สุดก็ทิ้งไว้ในน้ำตามธรรมชาติ ตั้งแต่นั้นมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผักตบชวาผักตบชวา
น้ำ ( ผักตบชวา [ . มาร์ท ] สายเลาบัค ) เป็นที่ใหญ่ที่สุดของพืชหรือสัตว์น้ำ
ลอยถึงความสูงเซนติเมตรเท่าที่
หนึ่งร้อยยี่สิบ มันเป็นอาหารพื้นเมืองของอเมริกาใต้ที่
ค้นพบเพิ่มขึ้นในลุ่มน้ำอเมซอนโดยคาร์ลฟอน Martius ใน 1824 . ที่
เวลานักพฤกษศาสตร์เชื่อว่าช่วงของพืชที่จะถูก จำกัด ไปยังอเมริกาใต้กับ
ที่สุดทัศนศึกษาในอเมริกากลางและหมู่เกาะในทะเลแคริบเบียน
( ขนาดใหญ่ ดิงเจส์ , 1982 ) โรงงานย้ายพร้อมในน้ำ แต่แพ้ความเค็มสูง

thifs น่าจะเป็นเหตุผลเดียวที่ช่วงคือตั้งแต่
จำกัดแม่น้ำแอมะซอนรถเปล่าลงสู่มหาสมุทร และไม่ต้องสงสัยบางส่วนของพืชหนี
แม่น้ำ หลายทฤษฎีที่มีอยู่เกี่ยวกับผักตบชวาคือการแนะนำเข้าสู่
สหรัฐอเมริกา แต่ยอมรับกันมากที่สุดคือ ญี่ปุ่นเพื่อหารือ
1884 ฝ้าย Centennial Exposition ในนิว ออร์ลีนส์ หลุยส์เซียน่า เอาเป็น
จัดแสดงและเป็นของขวัญให้กับผู้เข้าชมผู้เข้าชมจะใช้เวลาบางส่วนของพืชเหล่านี้
ฟลอริดาและในที่สุดทิ้งพวกเขาในทางน้ำธรรมชาติ ตั้งแต่เวลา