There was a woman who was beautiful

There was a woman who was beautiful, who started with all the advantages, yet she had no luck. She married for love, and the love turned to dust. She had bonny children, yet she felt they had been thrust upon her, and she could not love them. They looked at her coldly, as if they were finding fault with her. And hurriedly she felt she must cover up some fault in herself. Yet what it was that she must cover up she never knew. Nevertheless, when her children were present, she always felt the centre of her heart go hard. This troubled her, and in her manner she was all the more gentle and anxious for her children, as if she loved them very much. Only she herself knew that at the centre of her heart was a hard little place that could not feel love, no, not for anybody. Everybody else said of her: "She is such a good mother. She adores her children." Only she herself, and her children themselves, knew it was not so. They read it in each other's eyes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีผู้หญิงที่สวย ที่เริ่มต้น ด้วยประโยชน์ทั้งหมด แต่เธอไม่มีโชค เธอแต่งงานรัก และความรักกลายเป็นฝุ่น เธอเด็กบอนนี่ แต่เธอรู้สึกว่าพวกเขาได้รับแรงผลักดันเมื่อเธอ และเธอไม่สามารถรักเขา พวกเขามองที่เธอจ้างงาน ว่าพวกเขาได้ค้นหาข้อบกพร่องกับเธอ และรีบเธอรู้สึกว่า เธอต้องปกปิดข้อบกพร่องบางอย่างในตัวเอง อะไรคือสิ่งที่เธอต้องครอบคลุมถึงเธอไม่เคยรู้ได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อลูก ๆ ของเธออยู่ เธอมักจะรู้สึกใจกลางหัวใจของเธอไปยาก นี้ทุกข์เธอ และในลักษณะของเธอ เธอก็อ่อนโยนมากขึ้น และมีกังวลสำหรับลูก ว่าเธอรักมาก เท่านั้น เธอเองรู้ว่า ใจกลางหัวใจของเธอน้อยหนักและไม่รู้สึกรัก ไม่มี สำหรับใครไม่ คนอื่นบอกว่า ของเธอ: "เธอเป็นแม่ที่ดีดังกล่าว เธอ adores ลูกๆ" เธอเท่านั้นเอง และลูกตัวเอง ไม่รู้เพื่อให้ พวกเขาอ่านมันในสายตาของผู้อื่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีผู้หญิงคนหนึ่งที่เป็นภาพที่สวยงามที่เริ่มต้นด้วยข้อดีทั้งหมดเป็น แต่เธอไม่มีโชค เธอแต่งงานกับความรักและความรักหันไปปัดฝุ่น เธอมีลูกน่ารัก แต่เธอรู้สึกว่าพวกเขาได้รับแรงผลักดันให้เธอและเธอไม่สามารถรักพวกเขา พวกเขามองมาที่เธออย่างเย็นชาราวกับว่าพวกเขาค้นหาความผิดกับเธอ และรีบเธอรู้สึกว่าเธอจะต้องครอบคลุมถึงความผิดปกติบางอย่างในตัวเอง แต่สิ่งที่มันเป็นว่าเธอจะต้องครอบคลุมถึงเธอไม่เคยรู้ แต่เมื่อลูก ๆ ของเธออยู่ในปัจจุบันเธอมักจะรู้สึกว่าศูนย์กลางของหัวใจของเธอไปอย่างหนัก นี้ความสุขของเธอและในลักษณะของเธอที่เธอคือทั้งหมดที่อ่อนโยนมากขึ้นและอยากให้ลูก ๆ ของเธอราวกับว่าเธอรักพวกเขามาก เพียง แต่ตัวเธอเองก็รู้ว่าที่ศูนย์ของหัวใจของเธอเป็นสถานที่เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ยากที่ไม่สามารถรู้สึกถึงความรักไม่มีเลยสำหรับใคร คนอื่น ๆ กล่าวว่าจากเธอ: "เธอเป็นเช่นแม่ที่ดีเธอรักลูก ๆ ของเธอ.." เพียง แต่ตัวเธอเองและลูก ๆ ของเธอเองรู้ว่ามันไม่ได้ดังนั้น พวกเขาอ่านมันในสายตาของกันและกัน