Activity usually leads to an increa

Activity usually leads to an increase in oxygen uptake and more mobile species generally showhigher basal rates. Under this assumption, among the six selected species, the two benthic crangonid species were expected to have the lowest respiratory rates and the threemore active palaemonid specieswere expected to have the highest ones. Indeed, under normoxic and, to a lesser extent, hypoxic conditions, the lowest MO2 values were found for the less active benthic crangonids, C. crangon and P. monacanthus; whereas the highest MO2 values corresponded to the more mobile palaemonids, except for the non-indigenous P. macrodactylus which
showed a MO2 similar to that of the epibenthic A. desmarestii. However, the results of this study did not corroborate the hypothesis that species with higher resting respiratory rates also become more dependent on the external DO at higher hypoxic thresholds (higher DO values). Namely, therewas a combined effect of temperature and salinity on the oxygen regulatory capacities of the species, in which the less active and/or the more active shrimp species depending on the environmental conditions showed the maximal oxygen independence: maximal oxygen independence occurred for
the lowMO2, C. crangon, in brackishwater (S = 12) at 25 °C; for the intermediate MO2, P. macrodactylus, at low salinities (1 and 12) and at 20 °C; and for the high MO2, P. varians, at low salinities irrespective of the water temperature. Among shrimpwith a similar mobility and position in thewater column, higher oxygen independence is expected for species fromhabitats more prone to hypoxia.Within a river basin, the estuarine habitats are the most likely to have fluctuating environmental conditions and hypoxia, especially the less connected habitats, such as marsh ponds). Conversely, the most stable and well oxygenated habitats are the freshwater and seawater areas.
Moreover,within each of these areas along the salinity gradient, hypoxia occurs more frequently at the bottom than in the water column and isolated waters than in currents. The respiratory response of the six shrimp species studied corroborated the hypothesis that estuarine species are generally more tolerant to environmental stress than fully marine or freshwater species. That is, although most interspecific differences in oxygen independence were not significant (due to high intraspecific variability), among the two benthic crangonids, average oxygen independence values were always
higher for C. crangon, the crangonid that lives in estuarine habitats. Similarly, among the three palaemonid species, higher oxygen independence levels were found for P. varians and P. macrodactylus, the two species that usually inhabit the estuarine habitats most prone to hypoxia: P. varians inhabits ponds, marshes and channels and P. macrodactylus inhabits the oligohaline regions of studied estuaries. A. desmarestii, a typical inhabitant ofwell oxygenated freshwater, showed, as expected, low oxygen independence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กิจกรรมมักจะนำไปสู่การเพิ่มการดูดซึมออกซิเจนและชนิดมือถือทั่วไปราคาแรกเริ่ม showhigher ภายใต้สมมติฐานที่นี้ หมู่ 6 สปีชีส์ crangonid ธรรมชาติสองสายพันธุ์ที่คาดว่าจะมีอัตราต่ำสุดหายใจ และ specieswere ใช้งาน palaemonid threemore คาดว่าจะมีคนสูงที่สุด แน่นอน ภาย ใต้ normoxic และ ถึง แปรเงื่อนไข MO2 ค่าต่ำสุดพบ crangonids ธรรมชาติน้อย C. crangon และ P. monacanthus ในขณะที่ค่า MO2 สูงผูกพันในการมือถือ palaemonids ยกเว้น macrodactylus P. หซึ่งพบ MO2 คล้ายกับของ epibenthic A. desmarestii อย่างไรก็ตาม ผลของการศึกษานี้ไม่ corroborate สมมติฐานที่ทำพันธุ์ด้วยสูงพักผ่อนหายใจกลายเป็นขึ้นอยู่กับภายนอกที่แปรเกณฑ์สูง (ค่า DO สูง) คือ therewas มีผลรวมของอุณหภูมิและความเค็มการผลิตกฎระเบียบออกซิเจนชนิด ในกุ้งซึ่งใช้งานที่น้อยลง หรือใช้งานมากชนิดขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อมพบอิสระออกซิเจนสูงสุด: สูงสุดออกซิเจนอิสระเกิดขึ้นสำหรับการ lowMO2, C. crangon ใน brackishwater (S = 12) ที่ 25 ° C สำหรับ MO2 กลาง P. macrodactylus, salinities ต่ำ (1 และ 12) และ ที่อุณหภูมิ 20 ° C และ สำหรับ MO2 สูง P. varians ที่ salinities ต่ำโดยไม่คำนึงถึงอุณหภูมิของน้ำ Shrimpwith การเคลื่อนไหวที่คล้ายและในคอลัมน์ thewater สูงออกซิเจนอิสระที่คาดสำหรับโอกาสเนื้อเยื่อสายพันธุ์ fromhabitats เขตแม่น้ำ บ้านปากได้มักจะมีสภาพแวดล้อมคงและเนื้อเยื่อ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเชื่อมต่อน้อยกว่าแหล่งที่อยู่อาศัย เช่นบึงบ่อ) ในทางกลับกัน อยู่อาศัยที่มั่นคงมากที่สุด และดีออกซิเจนมีพื้นที่น้ำจืดและน้ำทะเลนอกจากนี้ ในแต่ละด้านตามไล่ความเค็ม เนื้อเยื่อเกิดขึ้นบ่อยครั้งด้านล่างมากกว่าในคอลัมน์น้ำและแยกน้ำกว่าในกระแส การตอบสนองของระบบทางเดินหายใจของกุ้ง 6 สายพันธุ์ที่ศึกษายืนยันอีกสมมติฐานรองสายพันธุ์โดยทั่วไปมากขึ้นทนต่อความเครียดสิ่งแวดล้อมกว่าเต็มทะเล หรือน้ำจืดสายพันธุ์ นั่นคือ แม้ว่าจะไม่สำคัญ (เนื่องจากสูงสำนวนความแปรปรวน), ออกซิเจนอิสระสุด interspecific ความแตกต่างระหว่างธรรมชาติ crangonids สอง ค่าเฉลี่ยออกซิเจนอิสระมาตลอดhigher for C. crangon, the crangonid that lives in estuarine habitats. Similarly, among the three palaemonid species, higher oxygen independence levels were found for P. varians and P. macrodactylus, the two species that usually inhabit the estuarine habitats most prone to hypoxia: P. varians inhabits ponds, marshes and channels and P. macrodactylus inhabits the oligohaline regions of studied estuaries. A. desmarestii, a typical inhabitant ofwell oxygenated freshwater, showed, as expected, low oxygen independence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กิจกรรมมักจะนำไปสู่การเพิ่มขึ้นในการดูดซึมออกซิเจนและอื่น ๆ ชนิดมือถือทั่วไป showhigher อัตราฐาน ภายใต้สมมติฐานนี้ท่ามกลางสายพันธุ์ที่เลือกหกทั้งสองชนิด crangonid หน้าดินถูกคาดว่าจะมีอัตราการหายใจต่ำสุดและ threemore palaemonid ใช้งาน specieswere คาดว่าจะมีคนที่สูงที่สุด แท้จริงภายใต้ normoxic และในระดับน้อยเงื่อนไข hypoxic ต่ำสุดค่า MO2 ถูกพบสำหรับ crangonids หน้าดินที่ใช้งานน้อยซีพีกุ้งดีด monacanthus; ในขณะที่ค่าสูงสุด MO2 ตรงกับ palaemonids มือถือมากขึ้นยกเว้นพีไม่ใช่พื้นเมือง macrodactylus ซึ่ง
แสดงให้เห็นว่า MO2 คล้ายกับที่ของภาคผนวกก desmarestii อย่างไรก็ตามผลของการศึกษานี้ไม่ได้ยืนยันสมมติฐานที่ว่าสายพันธุ์ที่มีอัตราการหายใจที่พักผ่อนที่สูงขึ้นก็จะกลายเป็นมากขึ้นอยู่กับทำภายนอกเกณฑ์ hypoxic สูง (ค่า DO สูงกว่า) คือ therewas ผลรวมของอุณหภูมิและความเค็มต่อออกซิเจนความจุกฎระเบียบของสายพันธุ์ซึ่งในการใช้งานน้อยลงและ / หรือกุ้งชนิดใช้งานมากขึ้นทั้งนี้ขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อมที่แสดงให้เห็นถึงความเป็นอิสระของออกซิเจนสูงสุด: อิสระออกซิเจนสูงสุดเกิดขึ้น
lowMO2 ซีกุ้งดีดในน้ำกร่อย (S = 12) ที่ 25 ° C; สำหรับ MO2 กลางพี macrodactylus ที่ความเค็มต่ำ (1 และ 12) และที่ 20 ° C; และสำหรับ MO2 สูงพี varians ที่ความเค็มต่ำโดยไม่คำนึงถึงอุณหภูมิน้ำ ท่ามกลาง shrimpwith เคลื่อนไหวที่คล้ายกันและตำแหน่งในคอลัมน์ thewater อิสระออกซิเจนสูงกว่าที่คาดไว้สำหรับ fromhabitats ชนิดมีแนวโน้มที่จะ hypoxia.Within ลุ่มน้ำที่อยู่อาศัยน้ำเค็มเป็นส่วนใหญ่มีแนวโน้มที่จะมีความผันผวนของสภาพแวดล้อมและการขาดออกซิเจนโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่อยู่อาศัยที่เกี่ยวโยงกันน้อยลง เช่นบ่อบึง) ตรงกันข้ามที่อยู่อาศัยที่มีเสถียรภาพมากที่สุดและออกซิเจนได้ดีเป็นน้ำจืดและน้ำทะเลพื้นที่.
นอกจากนี้ในแต่ละพื้นที่เหล่านี้พร้อมไล่ระดับความเค็ม, ออกซิเจนเกิดขึ้นบ่อยครั้งที่ด้านล่างกว่าในคอลัมน์น้ำและน้ำบางแห่งกว่าในกระแส การตอบสนองของระบบทางเดินหายใจของสายพันธุ์กุ้งหกศึกษายืนยันสมมติฐานที่ว่าน้ำเค็มสายพันธุ์โดยทั่วไปจะมีมากขึ้นอดทนต่อความเครียดสิ่งแวดล้อมทางทะเลอย่างเต็มที่กว่าหรือน้ำจืดสายพันธุ์ นั่นคือความแตกต่างแม้ว่า interspecific มากที่สุดในความเป็นอิสระของออกซิเจนไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญ (เนื่องจากความแปรปรวนสูงสำนวน) ระหว่างสอง crangonids หน้าดิน, ค่าเฉลี่ยอิสระออกซิเจนได้เสมอ
ที่สูงขึ้นสำหรับซีกุ้งดีด, crangonid ที่อาศัยอยู่ในแหล่งที่อยู่อาศัยน้ำเค็ม ในทำนองเดียวกันในสามสายพันธุ์ palaemonid ระดับความเป็นอิสระของออกซิเจนที่สูงขึ้นถูกพบพีพี varians macrodactylus ทั้งสองสายพันธุ์ที่มักจะอาศัยอยู่ในแหล่งที่อยู่อาศัยน้ำเค็มส่วนใหญ่มักจะขาดออกซิเจน: พี varians พรายน้ำบ่อบึงและช่องทางและพี macrodactylus พรายน้ำภูมิภาค oligohaline ของอ้อยศึกษา A. desmarestii ที่อยู่อาศัยทั่วไป ofwell ออกซิเจนในน้ำจืดที่แสดงให้เห็นว่าเป็นไปตามคาดอิสระออกซิเจนต่ำ