Why's that important? Well, because

Why's that important? Well, because those people weren't seeing faces, they were just told that they might be by the scientists. So this suggests that instead of being first triggered by a simple external stimulus like an image of a human face, pareidolia automatically happens in the higher, more complex functions of the brain where the brain already thinks it's seeing a face and is trying to figure out who it is. And the phenomenon turns out to be much more common in people who believe in things they can't see.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สิ่งสำคัญที่ทำไม? ดีเพราะคนเหล่านั้นไม่ได้เห็นใบหน้าที่พวกเขาบอกเพียงว่าพวกเขาอาจจะโดยนักวิทยาศาสตร์ ดังนั้นนี้แสดงให้เห็นว่าแทนที่จะถูกเรียกเป็นครั้งแรกโดยการกระตุ้นภายนอกที่เรียบง่ายเช่นภาพของใบหน้าของมนุษย์ที่ pareidolia โดยอัตโนมัติที่เกิดขึ้นในที่สูงกว่าการทำงานที่ซับซ้อนมากขึ้นของสมองที่สมองอยู่แล้วคิดว่ามันก็เห็นใบหน้าและพยายามที่จะคิดออก ว่าเป็นใคร และปรากฏการณ์จะออกมาเป็นกันมากขึ้นในคนที่เชื่อในสิ่งที่พวกเขาไม่สามารถมองเห็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทำไมมันสำคัญ ? เพราะว่าคนเหล่านั้นไม่ได้เห็นหน้า ก็บอกว่า พวกเขาอาจจะ โดยนักวิทยาศาสตร์ นี่แสดงให้เห็นว่าแทนที่จะเป็นครั้งแรกเรียกโดยง่ายจากภายนอกกระตุ้น เช่น ภาพใบหน้าของมนุษย์โดยอัตโนมัติเกิดขึ้นใน pareidolia สูงกว่าการทำงานที่ซับซ้อนมากขึ้นของสมองที่สมองคิดไปแล้วมันก็เห็นใบหน้าและพยายามที่จะคิดออกว่ามันเป็นใคร และปรากฏการณ์กลายเป็นมากขึ้นที่พบบ่อยในคนที่เชื่อในสิ่งที่พวกเขามองไม่เห็น